ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

อย่างเงียบเงียบเดียวดายหมายสงบ
มิอยากรบกับใครให้เศร้าหมอง
ใครจะเป็นเช่นไรในครรลอง
มิเกี่ยวข้องแล้วแต่แค่ผ่านตา

ขอทำงานตามนึกรู้สึกชอบ
ไม่ตีกรอบจำกัดมัดมือขา
แล้วแต่ตามบางทีมีเวลา
จึงสักคราเยี่ยมเยือนเพื่อนนักกลอน

อยู่เงียบเงียบเรียบง่ายวุ่นวายน้อย
แม้เหงาหน่อยสุขใจได้พักผ่อน
ไม่ต้องคิดครุ่นใดใจรุ่มร้อน
หัวถึงหมอนหลับพลันในทันที

มุมของใครของมันเลือกสรรคิด
ถูกหรือผิดรู้ได้ใครวิถี
มุมของใครของมันสรรว่าดี
มุมเงียบนี้มุมฉันเลือกสรรครอง

 

"กานต์ฑิตา"
๙ มกราคม ๒๕๕๖

[ไพร พนาวัลย์]

           

มุมของฉันวุ่นวายอยากตายชัก
มองคนรักร่วมเรียงที่เคียงห้อง
ชอบดนตรีคนละอย่างต่างทำนอง
คนหนึ่งกลองคนหนึ่งขลุ่ยเข้าลุยกัน 

พูดกันไม่รู้เรื่องชอบเคืองขุ่น
ไฟครุกรุ่นเก็บกดไม่ลดหลั่น
ชอบเอาแต่ชนะค้านตะบัน
ทุกคืนวันฉันกลุ้มใจรุ่มร้อน 

หากเจ้ามีมุมสงบไว้พบเพื่อน
มองดาวเดือนหนุนตักยามพักผ่อน
มิตรคู่เรือนเพื่อนคู่กายไม่อาทร
อยากแรมรอนสู่ทะเลกล่อมเห่ใจ 

“ไพร พนาวัลย์”

[เนิน จำราย]

มองสดใสมุมนั้นสวรรค์เกิด
มองประเสริฐย่อมดีไม่มีหมอง
มองสงบเห็นธรรมตามทำนอง
ไม่ได้มองเห็นมานาน "กานต์ฑิตา"

เสงิ่ยมใจประหยัดคำค่อยจ้ำย่าง
เข้ามาข้างตรองตรึกขอปรึกษา
คือปวดหัวเป็นไข้หลายเพลา    
ถึงทานยาไม่หายคลายทุเลา

แถวที่ทางข้างนี้มีหมอไหม      
เป็นหมอใดก็ได้คุยคลายเหงา
เผื่อว่าไข้ลดทอนอ่อนบรรเทา  
จะขอเอาชีพวางเป็นรางวัล

เนิน จำราย    

[บ้านริมโขง]

เพราะต่างคนต่างมุมกลุ่มความคิด
เพราะเป็นสิทธิผลิตผลบนสนอง
เพราะเสรีที่งามตามครรลอง
เพราะสมปองตรองตรึกสำนึกตน

เกินที่ใครไหนสั่งมาตั้งกฎ
เกินที่ใครใส่บทกำหนดหน
เกินที่ใครไหนล้ำย่ำกมล
เกินที่ใครไหนทนให้คนทำ

เธอก็สุขในสถานวิมานสม
ตามอารมณ์บ่มหมักรักชื่นฉ่ำ
หาใครเหมือนเกลื่อนกลบลบรอยนำ
เธอสุขล้ำตามวิถีที่เลือกเอง

อยากเลือกได้ดั่งเห็นเป็นเช่นนั้น
อยากเลือกสรรตามใจไร้ข่มเหง
อยากมีมุมสดใสไม่วังเวง
อยากครื้นเครงบางครั้งไม่นั่งตรม..

ฉันไม่อาจเลือกบ้างอย่างใจหวัง
ฉันไม่อาจเลือกดังใจสั่งสม
ฉันไม่อาจเลือกใดได้ภิรมย์
ฉันไม่อาจเลือกชม ..พรหมบัญชา

ฉันจึงอยู่อย่างนี้อย่างที่เห็น
ฉันจึงเป็นคนเขลาเจ้าปัญหา
ฉันอยู่ไปไร้หลักปักชีวา
ฉันอุตส่าห์มาจบ..พบกองฟอน..

"บ้านริมโขง"

๑๐ มกราคม ๒๕๕๖

[เสริมสูรย์]

มุมของฉัน

ฉันที่เป็นตัวฉันทุกวันนี้
เพราะมีที่หลบซุ่มมุมของฉัน
ไม่ใหญ่โตโสภาวิลาวัณย์¹
ไร้สิ่งแฝงแต่งสรรมัณฑนา²

ใช้เป็นที่นัดหมายกายและจิต
ยามชีวิตขัดสนก่นปัญหา
ให้กายใจได้เร้นเจรจา
ดูสิว่าจะแก้ไขอย่างไรกัน

มุมที่ว่าถ้าย้อนแต่ก่อนเก่า
ตอนหนุ่มเหน้าวัยรุ่นชอบหุนหัน
ยังไม่พบมุมนี้ที่สำคัญ
เพราะใจนั้นไม่สงบยากพบพา

แต่วันนี้วัยไม้เกือบใกล้ฝั่ง
ผ่านร้อนหนาวอนันตังเลิกกังขา
อริยสัจ³สี่ที่เรียนมา
ฝึกกายาและจิตคิดพ้องกัน

จึ่งละวางหลายอย่างที่ขวางหน้า
ทุกสิ่งล้วนอนัตตา⁴อย่าไฝฝัน
หยุดสะสมปัญหาสารพัน
ซอกมุมนั้นพลันอุบัติเป๊นอัตตา⁵

¹วิลาวัณย์ = งามยิ่ง, งามเลิศ
²มัณฑนา = เครื่องประดับ; การแต่ง
³อริยสัจ = ความจริงอันประเสริฐ ๔ ข้อ ๑. ทุกข์ ๒. ทุกขสมุทัย (ที่เกิดแห่งทุกข์) ๓. ทุกขนิโรธ (ความดับทุกข์) ๔. มรรค (ทางแห่งความดับทุกข์).
⁴อนัตตา = ไม่ใช่ตัวตน
⁵อัตตา = ตัวตน