ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[hort39]

เมื่อก่อนตอนที่ผมมาเล่นกลอนที่นี่ใหม่ๆ ผมว่ากระทู้กลอนที่เริ่มใหม่มีมากกว่าทุกวันนี้นะครับ(ผมรู้สึก อาจไม่จริงก็ได้) ตอนนั้นเรามีกลุ่มเพื่อนมาก คนหนึ่งแต่งคนหนึ่งก็ตอบ กระจายกันออกไป จะไม่มาไล่ตอบกระทู้กันยาว

แต่ถ้าไม่ค่อยมีใครกล้าขึ้นกระทู้กลอนใหม่ กลอนมันก็จะไม่หลากหลายมีแต่การไล่ตอบกระทู้กัน ก็คึกคักดี กลอนเยอะแต่ขาดความหลากหลาย

ผมเคยสงสัยว่าทำไมไม่ค่อยมีคนขึ้นกระทู้กลอนใหม่สักเท่าไร แต่ก็ไม่ได้จริงจังที่จะหาคำตอบ จนกระทั่งได้ยินเพื่อนสมาชิกรุ่นไล่ๆกัน พูดว่า ไม่กล้าแต่งกลอนขึ้นกระทู้ใหม่เพราะกลัวกลอนจะตาย คือไม่มีใครมาต่อกลอน คนที่เคยเล่นด้วยกันหายหมดแล้ว แต่งไปก็ตกกระดานเปล่าๆ ผมได้ยินถึงได้รู้คำตอบว่า การที่ไม่ค่อยมีคนแต่งกลอนขึ้นกระทู้ใหม่เพราะกลัวกลอนตาย ตกกระดานนี่เอง

อันนี้จริงไหมครับเพื่อนสมาชิก

ถ้ากลอนตายคนก็ตายมลายสิ้น
ถ้ากลอนดิ้นคนก็ดิ้นไม่สิ้นเสียง
ถ้ากลอนหลับคนก็หลับดับสำเนียง
ก็เหลือเพียงกลอนซ้ำๆตอบตามกัน

 

[เสริมสูรย์]

หัวข้อน้อยข้อยว่าน่าจะเหมาะ
คนจะเกาะตามกัดเหมือนจัดสรร
เข้ามารุมทึ้งเล็มทั้งเค็มมัน
กลอนดีนั้นกลับกลายไม่ตายนะ

เพราะจะเด้งขึ้นใหม่ได้เรื่อยเรื่อย
ไม่เน่าเปื่อยหลุดกระเด็นเห็นจะจะ
ไอ้ที่ตกกระดานเร็วพัวะพะ
มากไปละ... มากจนล้นกระดาน

ขออภัยมิได้ลบหลู่นะครับ
เห็นกลอนที่ไม่ค่อยน่าสนใจโผล่มาแล้วก็หายไปมีไม่น้อย
พวกนี้แหละที่ดันกลอนดีๆ ให้ตกกระดานเร็ว

ส่วนหัวข้อดีๆ ฝีปากกล้า ก็จะหมุนเวียนขึ้นมาใหม่อยู่ตลอดเวลา
เพราะมีคนชมชอบ เข้ามาดูมาต่อบ่อยๆ

กลอนดีไม่มีวันตายหรอกครับ

ส่วนภาพประกอบนี้ ก็ให้ดูเล่นขำขำ อย่าคิดลึกว่าผมล่วงเกินนะ หุ หุ

ทั้งหมดนี้เป็นความเห็นส่วนตัว
ไม่จำเป็นต้องคล้อยตามหรอกนะจ๊ะ จะบอกให้

[--ณัชชา--]

เคยลงกลอนเอาไว้ไร้คนต่อ
เคยนั่งท้อถูกเมินเกินขับขาน
เขียนก็ดีมากมายใครไม่ปาน
เพื่อนปล่อยผ่านซะงั้นมันน้อยใจ

เวลาว่างก็รอต่อกลอนเขา
ทั้งกลอนเศร้ากลอนขำทำหน้าใส
ต่อเสียจนปัดเป๋ซวนเซไป
เจ้าของไล่ไม่ให้ต่อท้อจริงจริง

--ณัช--

 

[รัตนาวดี]

จะลงกลอน ไว้รอ ต่อนะคะ
อย่าเลยละ ปล่อยไว้ ใจเศร้ายิ่ง
มิได้เอ่ย เปรยเล่น เน้นใจจริง
อยากแอบอิง รักลอง ต่อน้องนะ!

รัตนาวดี  
 

[เสริมสูรย์]

นี่ก็กลอนชั้นดีมีโซ่ด้วย
ที่ไม่สวยอีตรงลงสระอะ
พี่เพิ่งใช้ข้างบน 'จน' นะจ๊ะ
ว่าจะละรีบลุก มาปลุกเรอะ?

[เสริมสูรย์]

เผลอหย่อนฟักร้อนทิ้งไว้ นึกได้รีบเข้ามาโบกให้เย็น

นี่ก็ย่างวันใหม่ใช่ไหมเอ่ย
เอ๊ะ! เราเคยย่างปลามือหน้าเปรอะ
เอา "วันใหม่" มาย่างท่าจะเลอะ
ใครเจอเจอะคงสะกิดคิดว่าเซี้ยว

หุ หุ ไม่ร้อนแล้ว แค่อุ่นๆ ขออำไพนะ

[Prapacarn ❀]

นี่ก็กลอนชั้นดีมีโซ่ด้วย
ที่ไม่สวยอีตรงลงสระอะ
พี่เพิ่งใช้ข้างบน 'จน' นะจ๊ะ
ว่าจะละรีบลุก มาปลุกเรอะ?

อยากมาเล่นกับเขาบ้าง..ก็อย่างว่า
กลัวเขาหาว่าฉันนั้นสะเออะ
กลอนกลืนกล้ำขุกเข็ญเห็นเลอะเทอะ
ช่างมันเฮ๊อะ..คนบ้าแต่น่าเจี๊ยะ
 
แซมค่ะ

[รพีกาญจน์]

ยอมรับว่า ไม่กล้า วางหัวข้อใหม่
เช้าไปไร่ ไล่วัว ตีเผียะเผียะ
เราคนแก่ ยักแย่ ใส่แต่เกี๊ยะ
กลัวโดนเลียะ ไม่ทัน ตอบกระทุ

กระทุ แผลงมาจาก กระทู้

 

รพีกาญจน์

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


ทีผู้สาวคราวใดไล่ตามต่อ
ไม่ระย่อพ้อปองกับน้องหนู
ไม่เห็นท้อต่อปากน้ำหมากพรู
เราแอบดูอยู่หลังยังนึกเคือง...

บูรพาฯ


 

[panthong.kh]

กระทู้เก่า หรือใหม่ เราไม่สน
ต่อทุกคน เลยจ้า อย่าหาเรื่อง
แต่ช่วงนี้ เวลาน้อย คอยเนืองเนือง
ไม่ขุ่นเคือง หรอกเจ้า โปรดเข้าใจ

ลงมาเลย กระทู้ หนูรีบต่อ
อย่าไปท้อ ตีตน หม่นหมองไหม้
ดีไม่ดี ก็รอ ต่อกลอนไป
กลอนของใคร วางมา ไม่พาเมิน

ขออภัย จริงใจ ใช่ล้อเล่น
กลอนใครเด่น ต่อมาก มิขากเขิน
แต่ถูกจิต มิตรรัก ชักต่อเพลิน
พ่อมหา จำเริญ เชิญลงกลอน
พันทอง
 

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

หากจะเปรียบคนแต่งกลอนเป็นเหมือนผู้ผลิตสินค้า  สิ่งที่ต้องคำนึงถึงในการแต่งกลอนก็คือ
๑.ความสุขใจ,ความพอใจของผู้อ่าน    ซึ่งเปรียบไปก็เหมือนกับผู้บริโภคที่มาซื้อสินค้าของเรา
๒.ความสุขใจ,ความพอใจของเพื่อนนักกลอนด้วยกัน  ซึ่งเปรียบไปก็เหมือนผู้ผลิตสินค้าด้วยกันแต่ต่างแบรนด์
   ซึ่งอาจจะเป็นลูกค้าของเราด้วย  หรือไม่บางทีก็อาจจะเป็นคู่แข่ง,ศัตรูทางการค้า
ทีนี้ก็ขึ้นอยู่กับว่าเราแต่งกลอนเพื่อจะเอาใจใคร  คนอ่านหรือว่านักกลอน
ถ้าคิดว่าจะเอาใจคนอ่านก็ไม่ต้องไปสนใจอะไรมาก  ดูแค่จำนวนครั้งในการคลิกเข้าไปอ่านก็พอครับ
"อย่าลืมตรวจสอบตามเว็บต่างๆด้วยว่ามีคนลอกกลอนเราไปหรือเปล่า" ถ้ามีก็แสดงว่าฝีมือใช้ได้
ถ้าไม่มี แสดงว่ายังต้องปรับปรุงอีกเยอะ เพราะยังไม่โดนใจผู้บริโภค
แต่ถ้าจะเอาใจเพื่อนสมาชิกนักกลอนด้วยกันก็คงต้องดูที่ การตอบ การกดให้คะแนน การกดปุ่มขอบคุณนั่นแหละครับ

 

[ดาว อาชาไนย]

ที่ไม่กล้านำสินค้ามาวางขาย เพราะเป็นสินค้าที่ไม่มีคุณภาพ
คนไม่สนใจ
เพราะเป็นสินค้าเน่า ๆ

คนที่เคยบอกว่า ชอบกลอนพี่ดาวจัง ยังไม่แล
เคยต่อกลอนยังไม่ต่อ
ลงไปก็ไม่มีคนอ่าน
แล้วยังจะกล้ามาลงกลอนอีกหรือ

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

หมู่นี้เบื่อ เศรษฐกิจซบเซา  ผู้บริโภคไม่ให้ความสนใจ
เลิกผลิต  ปิดกิจการไปแล้วครับ(ม้วนเสื่อกลับบ้านดีกว่า)
(เหตุผลจริงๆก็คือ ในช่วงสามปีกว่าที่ผาดโผนอยู่ในยุทธจักรเว็บกลอนนี่ก็แต่งกลอนมากมายซะจนเบื่อน่ะครับ
คิดว่ามันคงถึงจุดที่อิ่มตัวแล้วจริงๆ  ความสนุกความตื่นเต้นต่างๆมันก็พลอยหดหายไปด้วย)
ถ้าแทนที่จะมีแต่การต่อกลอนจากนักกลอนด้วยกันมาเป็นการคอมเม้นท์จากผู้อ่านที่เป็นผู้อ่านจริงๆที่ไม่ใช่กากีนั้งคิดว่าน่าจะเพิ่มเชื้อไฟให้ลุกโพลงขึ้นมาได้
 

[..กุสุมา..]

ข้าพเจ้าเป็นผู้บริโภค..มิใช่เป็นผู้ผลิต..
มิชอบสินค้าที่นำเสนอเพื่อ..แลกคะแนน
หรือกดขอบคุณ..แต่ชอบสินค้าคุณภาพเจ้าค่ะ
..ม้วนเสื่อกลับบ้าน เช่นกัน..จบ..

[ไร้นวล^^]

๐ช่วงนี้น่ะเงียบเหย้า              เชียบเชาว์     เชียวนา
หลายท่านบ่นเบาเบา             เบื่อบ้าง
มวลมิตรเก่งกาจเขา              ก็หลีก  ลี้นอ
ท้อต่อกลอนโคลงค้าง           ห่างบ้านกลอนไกล

๐ถามใจตนแต่งด้วย             มนตร์ใด
อ้อ!!รักภาษณ์พงศ์ไทย          ถิ่นแท้
เปลี่ยวบ้างไป่เป็นไร             รักษ์อยู่   นิรันดร์นา
กาลเปลี่ยนเพื่อนอย่าแพ้        ผลุบขึ้นขึงขัง

๐ปล่อยพลังสมองประกาศก้อง  กลอนสลวย
ตัวกระผมย่อมอวย                อรรถอ้าง
จะเหลือหนึ่งซึ่งสวย               สมปราชญ์
ดีกว่าบ่เหลือ, ร้าง                เยื่อชี้นี่สยามฯ

๐มิตรอย่าคร้ามครั่นคว้า         คำคม
ตั้งเถิดกระทู้รมย์                  รื่นเร้า
ใครบ่อ่านเราชม                  เราชื่น   เองนา
บ้านบ่เหลือไผเฝ้า                ก็ครื้นเครงเองฯ

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

สำหรับใครที่กลัวว่า กลอนที่ดีๆของตัวเองจะถูกเบียดและตกไปจากหน้าจออย่างรวดเร็ว
วันนี้ผมมีวิธีแก้มานำเสนอครับ ใครจะนำไปใช้ก็ได้ไม่สงวนลิขสิทธิ์   นั่นก็คือ  ให้คุณทำการ
ปริ๊นต์กลอนลงในแผ่นกระดาษแล้วใช้สก๊อตเทปแปะติดไว้กับหน้าจอเลย  คราวหลังทุกๆครังที่
เปิดคอมขึ้นมาคุณจะได้เห็นกลอนของตัวเองลอยเด่นติดอยู่หน้าจอชัดเจนโดยไม่มีการถูกเบียดตกหล่นไปไหน
อย่าลืมเขียนโน๊ตสั้นๆกำกับไว้ด้วยว่า"ห้ามดึงออก"

[เสริมสูรย์]

หากจะเปรียบคนแต่งกลอนเป็นเหมือนผู้ผลิตสินค้า  สิ่งที่ต้องคำนึงถึงในการแต่งกลอนก็คือ
๑.ความสุขใจ,ความพอใจของผู้อ่าน    ซึ่งเปรียบไปก็เหมือนกับผู้บริโภคที่มาซื้อสินค้าของเรา
๒.ความสุขใจ,ความพอใจของเพื่อนนักกลอนด้วยกัน  ซึ่งเปรียบไปก็เหมือนผู้ผลิตสินค้าด้วยกันแต่ต่างแบรนด์
   ซึ่งอาจจะเป็นลูกค้าของเราด้วย  หรือไม่บางทีก็อาจจะเป็นคู่แข่ง,ศัตรูทางการค้า
ทีนี้ก็ขึ้นอยู่กับว่าเราแต่งกลอนเพื่อจะเอาใจใคร  คนอ่านหรือว่านักกลอน
......................................

"ช่วงนี้ไม่ว่าง^๑"

.........................................
ถ้าแทนที่จะมีแต่การต่อกลอนจากนักกลอนด้วยกันมาเป็นการคอมเม้นท์จากผู้อ่านที่เป็นผู้อ่านจริงๆที่ไม่ใช่กากีนั้งคิดว่าน่าจะเพิ่มเชื้อไฟให้ลุกโพลงขึ้นมาได้
.........................................

"ช่วงนี้ไม่ว่าง^๒"

สมันยังเป็นหนุ่มมาก ชอบแต่งกลอนหวาน กลอนเพ้อ กลอนอกหัก
อยากให้ "คนนั้น" อ่าน และชมเชย แต่ที่เป็นจริงก็คิอ "เขียนเอง อ่านเอง เออเอง"

เลิกเขียนกลอนไป ๒๐ ปี เพราะไม่มีคนอ่าน ไม่มีเวทีชก หมดไฟ แถมไม่มีเชื้อ
จากนั้นถูกสะกิดให้คืนชีพ (โดยบังเอิญ) อีก ๒-๓ ปี แล้วก็หยุดไปอีก (อกหักอีก)

เพิ่งกลับมาชกที่เวทีนี้ เมื่อไม่กี่เดือนนี้เอง เพราะเห็นคนดูแยะ ปี่กลองระทึกใจ
เหตุที่กลับมาครั้งนี้เพราะมีเพื่อนรัก (อยู่สังเวียนอื่น) ร่วมคุยด้วยเขียน (กลอน) ด้วย
เรียกว่าคุยกันเรื่องกลอนจนค่อนคืน ก็ว่าได้ อ้อ... เป็นเพื่อนสมัยเรียนหนังสือน่ะ
และการชก season นี้ อาจจะเป็นการชกฤดูกาลสุดท้ายในชีวิตผม.... ก็เป็นได้!

มาคราวนี้ความรู้สึกปรับเปลี่ยนไปแยะ
ที่คุณช่วงฯ กล่าวว่า
สิ่งที่ต้องคำนึงถึงในการแต่งกลอนก็คือ ๑.ความสุขใจ,ความพอใจของผู้อ่าน
ในความรู้สึกของผม กลับกลายเป็นว่า ผมมีความสุขที่ได้เขียนสิ่งที่ผมอยากเขียน (จบ)
และหากจะมีต่อ (แน่ละ! อันดับ ๒) มีโอกาส "สื่อ" สิ่งที่เขียนแก่ใครก็ได้ที่อยาก "เสพ" มัน
อันดับ ๑ ของคุณช่วงฯ จึงเป็นอันดับ ๓ ของผม (ขออภัย มิได้ดิสเครดิต หรือบลัฟฟ์ กันนะครับ)

ส่วนจะขายดิบขายดี หรือขายไม่ออกกองในสต๊อคใต้ถุนบอร์ด ผมแทบจะไม่สนใจครับ
ขอบคุณที่ให้โอกาสนักมวยฤดูกาลชกสุดท้าย ได้จับไมค์ระหว่างพักยก
(แม้ผู้ชมส่วนใหญ่กำลังเพลิดเพลินกับ พริตตี้ ที่ถือป้ายบอกยกบนเวที ก็ตามเถอะ)
 
นี่ถ้าไม่มี quote ที่ ๒ ของคุณช่วงฯ ผมคงไม่กล้ารับไมค์นะเนี่ย เหอ! เหอ!

อายุบวร* ครับ

*อายุบวร เป็นคำทักทายกันของชาวศรีลังกา ทำนอง "สวัสดี" ของไทย
ผมชอบคำนี้มาก ใช้ทักทายกับเพื่อนสนิทบางคนจนติดปาก และติดท้ายเมล์เสมอๆ

[เสริมสูรย์]

ยอมรับว่า ไม่กล้า วางหัวข้อใหม่
เช้าไปไร่ ไล่วัว ตีเผียะเผียะ
เราคนแก่ ยักแย่ ใส่แต่เกี๊ยะ
กลัวโดนเลียะ ไม่ทัน ตอบกระทุ

กระทุ แผลงมาจาก กระทู้

 

รพีกาญจน์

เขียนให้แยะแปะไว้ให้อ่านเถอะ
เขียนให้เยอะเหลือไว้ใช้ปะผุ
รถมันเก่าเราจ้องมองทะลุ
ถึงได้ยุให้รำ*ขำไหมฮะ?

*แค่ยุให้รำ แค่ไม่เคยตำให้รั่ว

[เสริมสูรย์]

..............................
คนที่เคยบอกว่า ชอบกลอนพี่ดาวจัง ยังไม่แล
เคยต่อกลอน¹ยังไม่ต่อ
ลงไปก็ไม่มีคนอ่าน
แล้วยังจะกล้า²มาลงกลอนอีกหรือ
ดาว อาชาไนย

²ใครกล้าครับ?
พี่ดาว หรือ คนที่เคยบอก?
หุ หุ


¹ผมเป็นช่างซ่อมกลอนครับ เรียกใช้ได้ ๒๔ ชม.
(๐๒) ๒ อย่า ๒ สุ่ม ๔ สุ่ม ๕
เหอ เหอ

[เสริมสูรย์]

...............................
ขออภัย จริงใจ ใช่ล้อเล่น
กลอนใครเด่น ต่อมาก มิขากเขิน
แต่ถูกจิต มิตรรัก ชักต่อเพลิน
พ่อมหา จำเริญ เชิญลงกลอน
พันทอง

การลงกลอนสมัยนี้ทีหายาก
คำน้องฝากทิ้งท้ายในบทก่อน
พี่นั่งตรึกตรองไปใกล้ม้วยมรณ์
ที่ "ลงกรณ์" ก็เห็นแต่แค่ "จุฬา"


เสียงจากยอดดอยแว่วๆ:
"โคซาหมัยนี้ใช้แต่ลู่บิละ"
.