ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บ้านกลอนไทย]

๐ ค่ำคืนหมื่นดาวเฝ้านับ   บทกลอนลึกลับ
ประทับใจใครต่อคำ
๐ ทักทาย, บ้างแอบ – แอบขำ   ครูพักลักจำ
ชักนำรอยยิ้มสู่ใจ
๐ หลายครั้งทำมองผ่านไป      แต่อดไม่ไหว
ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่, กลอนงาม
๐ ชื่นชมคำเขียนทุกความ      พี่จึงติดตาม
ทัก,ถาม, ข่าวความเป็นไป
๐ คิดถึงคำจารหวานละไม      กลอนสัมผัสใจ
ราวอรุโณทัยหยาดมา
๐ คืน, วัน เคลื่อนผ่านเวลา      อ่านบทสนทนา
ช้าช้า, ต่างไปตามทาง
๐ ท้ายปี – ฟ้าหนาวดาวจาง   หนาวหยาดน้ำค้าง
รุ่งสางสร้างวันใหม่รอ
๐ กวีบทเก่าอ่านคลอ                  พลุไฟแตกกอ
ดังช่อดอกไม้สวรรค์
๐ ยิ่งมืดยิ่งเห็นสีสัน             กลบสีแสงจันทร์
ของขวัญจากดินสู่ฟ้า
๐ ศกใหม่โคจรเยือนมา      หนาวลม,มกรา
ลุกจับปากกาทันใด
๐ อวยพรเอาฤกษ์เอาชัย      ศกนี้ศกไหน
จงสมหทัยหมายปอง
๐ ชีวิตดั่งฟ้าสีทอง          ปัญญาเรืองรอง
จิตดั่งทำนองดนตรี
๐ สองห้าห้าหกฤกษ์ดี       เขียนคำกวี
จากพี่แทนใจให้น้อง๚ะ๛   



จากใจ ...."พี่บัว" 

[แป้งน้ำ]

ไร้สำนวนอวยพรจากพี่ชายและพี่สาว
ไร้ข่าวคราว . .. ตั้งแต่ปีก่อน
คิดถึงจังเลย ~ คนที่เคยออน
ลืมบ้านกลอนกันแล้วหรือไร

จากเด็กหัดเดินในวันนั้น
รดน้ำ ~ เติมฝัน . .. จนเติบใหญ่
อยากให้คนจากไปกลับมา . . อย่าเป็นเหมือนพลุที่จุดขึ้นฟ้าแล้วหายไป
มันเหงามากรู้ไหม? ที่จู่ ๆ ก็หายตัวไป . .. แบบไม่ทันลา~*
 
. ..  . ..

[ไม่รู้ใจ]

มากมายในความทรงจำ
เล่าระบายเป็นถ้อยคำว่ายังคงห่วงหา
แม้บางคล้ายอาจดูเลือนรางแต่ทว่ายังคงตรึงตรา
หัวใจปรารถนายังเพรียกหาอยู่นะ..คนดี

อาจเพียงแค่ช่วงเวลาหนึ่ง
ที่ใจเคยซึ้ง..แต่ยังคงคิดถึง..อยู่ในตอนนี้
เป็นสายใยผูกพัน..เป็นสิ่งสำคัญ..มากมายที่มี
จะผ่านไปอีกกี่ปี..ความรู้สึกดี ดี..ยังมีให้เสมอ..เหมือนเดิม

ไม่รู้ใจ

[ชลนา ทิชากร]

๐ สองห้าห้าหกมกรา  ปีใหม่ยืนมา
เวลาชีวิตบิดผัน
๐ สามร้อยหกสิบห้าวัน   ลดน้อยถอยพลัน   
โศกศัลย์กำสรวลควรตรม
๐ ดีใจกันไปให้ขรม   ควรเร่งสร้างสม
รีบบ่มบุญธรรมนำทาง   
๐ ชีวิตทุกวันเหินห่าง   เย็นชืดจืดจาง
เว้นว้างศีลธรรมนำพา   
๐ เราควรจัดสรรเวลา   รีบเร่งคบหา
บัณฑิตเมตตาอารี
๐ เข้าวัดกำจัดธุลี   ขวนขวายทำดี   
ชีวีเป็นสุขทุกวัน
๐ นี่แหละคือความสุขสันต์   ที่เราใฝ่ฝัน
ผ่านวันเดือนปีนี้นา
๐ ปีใหม่ดิถีนี้หนา   เร่งไขว่เร่งคว้า      
สรรหากรรมดีนี้เทอญ

ชลนา  ทิชากร

บ้านกลอนไทย ติเพื่อก่อด้วย ลองเขียนดู
ไม่รู้ว่าคือกลอนอะไร เขียนขึ้นส่งเดช   
(หลังไมล์)

[รการตติ]

สำนวนนี้เป็นวจีจากพี่สาว
เขียนเรื่องราวฝากกลอนวอนมาหา
วานส่งสาส์นจากมานของกานดา
ด้วยอักษรสักคราอย่าลำเค็ญ


"รุ่งอรุณหน้าบ้านผ่านรั้วกั้น
คนแอบฝันยังเชยอย่างเคยเห็น
เหลือบมองหาทุกทีอย่างที่เป็น
เช้าจรดเย็นมองหาพะว้าพะวัง

เพียงรั้วกั้นเหมือนใกล้แค่ใจเอื้อม
หมายตาเชื่อมชื่นชมฤๅสมหวัง
เมื่อคนไกลใกล้ชิดถือสิทธิ์บัง
ใจจะหลั่งน้ำตาคราวอาลัย

รู้ก็รู้รักตัวเต็มหัวอก
ที่แสร้งปกปิดเฉยสุดเอ่ยได้
รู้ทั้งรู้รักตัวเต็มหัวใจ
เชื่อมสายใยการุณอบอุ่นทรวง

หลายครั้งลอบลักแลชะแง้หา
ข้างบังตาแฝงไว้ด้วยใจห่วง
กับแววตารอยิ้มอันพริ้มพวง
แต่ใจท้วงยังเร้นอยากเห็นจริง

โถ..ใจชายใยช้าไม่กล้าเสี่ยง
หมายคู่เคียงเพียงง้อสู่ขอหญิง
ปล่อยกาลล่วงดวงใจอาจไหวติง
จำทนนิ่งใครหนอกล้าง้องอน

เกรงเยื่อใยไมตรีที่มีมอบ
จะถูกลอบลักแลเหมือนแต่ก่อน
หากพึงหมายชายตาไม่อาวรณ์
ใจรอนรอนคงกับถึงอับปาง

เพียงรั้วกั้นเชื่อมใจใยมิกล้า
โอ้..แววตาชายเจ้าใครเขาสร้าง
ขื่อคานเปิดเตรียมเถิดหญิงเปิดทาง
อย่าลาร้างเพียงหมายชายตาเลย"



..."สำนวนนี้จากพี่สาว"...