ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Shumbala]

ท่ามกลางกระแสชนม์เชี่ยวกราก
สายธารทะยานอยากหลากไหล
ซัดสาดใจน้อยลอยแสนไกล
มิพานพบสุขใดได้เลย

เคว้งคว้างกลางนทีกี่ปีแล้ว
ลมหายใจโหยแผ่วแทบหยุดเฉย
ทนทุกข์เศร้าโศกจนพ้นเปรียบเปรย
โอ้ใจเอยจะสุขสันต์ได้วันใด

เพ็ญงามอร่ามฟ้านภาผ่อง
ข้าฯกลับมองเห็นเพียงเงาในนำ้ใส
จันทร์สถิตย์แทบฟ้านิรันดร์ไป
แต่แสงจันทร์ในใจไยมืดมน

วอนเดือนดาวพราวพร่างกระจ่างฟ้า
โปรดส่องแสงทาบทาอุราหม่น
ให้ซอกหลืบมืดมิดที่ทุกข์ทน
สว่างล้นแสงส่องของเดือนดาว

เปลื้องมนต์มารร้อนเร้าบรรเทาเถิด
แจ่มบรรเจิดจรัสโสมโพยมหาว
วะวาววับประดับแววอันแพรวพราว
สุกสกาวดาวดวงในห้วงใจ

[D]

ท้องนภา หล้าเรือง เหลืองอร่าม
"ศศิ"วาม วาววับ ระยับไหว
ปรารถนา พาแสง แห่งแรงใจ
เอื้อคนไกล คลายเหงา วันเศร้าซม

จากบ้านเรือน เพื่อนพ้อง สู่ท้องน้ำ
คงระกำ กล้ำกลืน ฝืนใจข่ม
หลับเถิดหนา ครานี้ ฤดีตรม
ทอแสงห่ม บ่มใจ ในราตรี

จงผ่อนคลาย ภัยทุกข์ ที่รุกโหม
ลมตะโบม โลมกาย ให้สุขขี
ชลสินธุ์ รินรื่น ชื่นชีวี
ขอคนดี พักกายใจ ในอ้อมจันทร์ 

"ดิน"

[Shumbala]

ละอองฟ้าโปรยฝนหล่นเป็นสาย
ที่เร่าร้อนผ่อนคลายละม้ายฝัน
ทุกหยาดหยดเย็นฉำ่เหลือรำพัน
จุดประกายชีวันอันล้าแรง

ในอ้อมคำอบอุ่นละมุนเหมือน
อ้อมกอดเดือนโอบไล้ใจโหยแห้ง
หนึ่งนำ้มิตรเยี่ยมเยียนเพื่อเปลี่ยนแปลง
หนึ่งจิตแจ้งนำ้ใจของละอองดิน
 

[D]

มิมีใคร ไหนต่อ หนอคอยจ้อง
เลยแอบย่อง มองรอบ มอบถวิล
จะรับบ่าว ชาวเรือ เชื่อดวงจินต์
ดุจสายสินธุ์ พิณโพยม โลมใจชาย

ปล่อยเวลา เจ็บหม่น ให้พ้นผ่าน
มองยังม่าน นภา ดาราฉาย
แสง"ศศิ" พร่างพราว ดาวประกาย
นั่นคือหมาย พรายรัก เริ่มถักทอ

จะโอบสอด กอดไว้ ใกล้ฟ้ารุ่ง
กว่าวันพรุ่ง รุ่ง"รพี" นี้รับต่อ
ขอเป็นจันทร์ กลางใจ ให้จนพอ
จะพะนอ คลอข้าม ความระทม

เขาว่าคนมีความรัก มักจะมองเดือนมองดาวสวยไปหมด จริงไหมน้อ

"ดิน"

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


ภุมรินสิ้นหลงพะวงห่วง
สุดเศร้าทรวงดวงใจหทัยขม
ราวสูญสิ้นกลิ่นหอมให้ดอมดม
บุปผาตรมตรอมขวัญรอวันรา

เปรียบบุปผาถ้าเป็นเช่นอักษร
ร่ายเรียงรสบทกลอนอ้อนภาษา
ไร้กมลสนใจนัยนา
เหมือนบุปผาจาบัลย์รอวันโรย...


--บูรพ์--



 

[saknun]

วอนนอนคุก ทุกข์หนัก วอนอย่าไป
วอนขอให้ ความสุข ปลุกใจโหย
วอนขอรัก ประสพ พบพัตร์โดย
วอนลมโชย พัดพา หาสักที

วอนเจ้ากรรม นายเวร วอนให้ห่าง
วอนขอทาง ความจริง สิงที่นี่
วอนทุกท่าน รักใคร่ ให้ปรานี
วอนน้องพี่  จงมีชัย ไกลยากจน

[บูรพาท่าพระจันทร์]

โอ้อกเอ๋ยเคยสว่างกระจ่างจ้า
เริ่มสลัวทั่วพสุธาเวหาหน
ตะวันพรากจากลาฟ้าเบื้องบน
ความมืดมนอนธการคืบคลานมา

นกขมิ้นสิ้นคอนให้นอนเกาะ
จึงจำเพาะเลาะร่อนชะอ้อนหา
ต้องเหน็บหนาวเปล่าเปลี่ยวเสียววิญญาณ์
ความอ่อนล้าถาโถมร่วมโรมรัน

ยามสิ้นแรงแสงสูรย์อาดูรเศร้า
อยู่กับเหงาเร้ารุกไร้สุขสันต์
หนาวทั้งลมตรมอุราสุดจาบัลย์
อยู่พร้อมกันฉันคู่เหมือนรู้ใจ

ต้องจำทนจนลำบากอีกยากฝัน
เรียกคืนวันนั้นกลับแม้นหลับไหล
โอ้ชื่นเอยเคยข้างมิห่างไกล
จะวอนใครให้ถวิลขมิ้นเอย...?


 



--บูรพาฯ--

[D]

ขมิ้นน้อย ลอยล่อง ท่องเวหน
บินลอยวน หม่นใจ ใดเล่าเอ๋ย
ช่างเจื่อยแจ้ว แว่วคำ พร่ำภิเปรย
คู่ชื่นเชย เคยเล่น หลบเร้นไย

ถลาร่อน อ่อนกาย คล้ายอกหัก
จงหยุดพัก หลักกิ่ง อิงก่อนไหม
ยามราตรี มีเดือน เป็นเพื่อนใจ
ส่งแสงใส ไขแข จะแลยล

ขมิ้นจ๋า เดือนว้าเหว่ ซวนเซบ้าง
คราอ้างว้าง โดดเดี่ยว เสี้ยวใจหม่น
"ศศิ"แสง แรงล้า ครามืดมน
ก็มิมี สักหน ใครสนแล

เพราะมีเดือน เยือนฟ้า ทุกคราค่ำ
จะมืดดำ คล้ำมิด ปิดดวงแข
เดือนยังยึด อยู่เก่า แต่เศร้าแด
ไร้แสงแผ่ แค่รอผ่าน มานระทม

คราเดือนมืด เดือนมิได้หายไปไหน  แต่เดือนกำลังผิดหวังร้องไห้อยู่

"ดิน"

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


ร่ายเรียงคำกำสรวลเศร้าสุดเหงาเงียบ
ลมเย็นเฉียบเยียบเย็นถึงเส้นผม
ครวญถวิลกลิ่นหอมเคยดอมดม
เคล้าสายลมพรมฝันซึ้งรัญจวน

โอ้รักเอยเคยอวลสวนอักษร
ท้าภมรชอนชมภิรมย์สวน
ผกาหอมพร้อมครบกลิ่นอบอวล
ช่างเย้ายวนชวนเชิญจำเริญตา

ภมรเอยเคยคู่ไปอยู่ไหน
ด้วยเหตุใดให้สิ้นถวิลหา
ฤาแหนงหน่ายสายสัมพันธ์จึงบั่นรา
อนิจจาอาวรณ์สะท้อนใจ...

--บูรพาฯ--


 

[D]

วันอาทิตย์. ผู้ภมร คงอ่อนเพลีย
อยู่กับเมีย เซาซบ สลบไสล
อดเริงร่า ท้าลม ชมดอกใบ
ขืนขัดใจ ภมรเมีย คงเสียที

อยู่กับเหย้า เฝ้าบ้าน คงงานเยอะ
ปล่อยเขาเถอะ มิอยาก ปากมีสี
เกรงไว้ก่อน ภมรเมีย เฮียมาตี
หาทั้งที ภมรโสด โปรดนักแล

คนมีคู่..มักจะไม่เข้ามาวันอาทิตย์...

"ดิน"

[Shumbala]

มิมีใคร ไหนต่อ หนอคอยจ้อง
เลยแอบย่อง มองรอบ มอบถวิล
จะรับบ่าว ชาวเรือ เชื่อดวงจินต์
ดุจสายสินธุ์ พิณโพยม โลมใจชาย

ปล่อยเวลา เจ็บหม่น ให้พ้นผ่าน
มองยังม่าน นภา ดาราฉาย
แสง"ศศิ" พร่างพราว ดาวประกาย
นั่นคือหมาย พรายรัก เริ่มถักทอ

จะโอบสอด กอดไว้ ใกล้ฟ้ารุ่ง
กว่าวันพรุ่ง รุ่ง"รพี" นี้รับต่อ
ขอเป็นจันทร์ กลางใจ ให้จนพอ
จะพะนอ คลอข้าม ความระทม

เขาว่าคนมีความรัก มักจะมองเดือนมองดาวสวยไปหมด จริงไหมน้อ

"ดิน"

กิ่งก้านของวันคืนที่ขื่นขัด
ร่วงสลัดผลัดใบอันไข้ขม
ชื่นนำ้ฟ้าฝนสาดลมพัดพรม
แตกหน่อปมใหม่สดแสนงดงาม

ระบัดใบเบ่งบานผสานสู่
ผลิดอกชูหอมกลิ่นประทินท่าม
หทัยดินประดับไว้ในทุกยาม
ทดแทนนำ้ใจนางต่างไมตรี

 

[Shumbala]

ขอบคุณกลอนทุกท่านที่ร่วมต่อ
รวมทั้งขออภัยไว้ที่นี้
ตอบท่านช้าหาใช่ไม่ไยดี
แต่เวบมีปัญหาอย่าน้อยใจ

เข้าไม่ได้หลายวันมันอึดอัด
พอเข้าได้รีบจัดมาตอบให้
แต่มีมากหลายกลอนจะทำไง
เลยตอบไปคราวเดียวอย่าว่ากัน