ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บ้านริมโขง]

คำกล่าวขานสารสู่ผู้เกิด-ดับ
ต่างยอมรับกับฤดีวิถีแต่ง
“อนิจจัง” ยังสดรสแสดง
“อนิจจา” ตามแฝงแห่งอารมณ์

คือความจริงสิ่งสร้างวางกำหนด
จะกำสรดกำสรวลล้วนสะสม
จากความจริง “อนิจจา” มาปรารมภ์
เป็นเงื่อนปมของจิตต้องคิดครวญ

คำ “ไม่เที่ยง” ไม่แน่นอน สอนเสมอ
ทั้งฉันเธอเจอจำพร่ำทั่วถ้วน
แต่มีใครปลงตกอกไม่รวน
ยอมชื่นชวนไม่โศกวิโยคตาม

การเปลี่ยนแปลงแสดงทางต่างได้เห็น
ทุกสิ่งเป็นเช่นใดในคำถาม
เป็นครรลองของใครย่อมไหลลาม
ใครไหนห้ามยามกรรมได้นำวาง

รู้ว่าเศร้าเหงาทบยามพบเห็น
รู้ลำเค็ญเป็นผลคนหม่นหมาง
รู้อาลัยยามจากฝากรักจาง
รู้ทุกทางต่างผลที่ดลใจ

ของรักมากจากกันมันเศร้าหนัก
ของหมดรักหักป่นสนไฉน
จึงเกิดจากจิตตัวกลัวเกินไป
หมองหม่นไหม้ไม่ทวน ล้วน “อนิจจัง”



เมื่อมีพบมีจากฝากสำนึก
จงตรองตรึกนึกไว้หาใดหวัง
เป็นได้อย่างใจตนบนลำพัง
ทุกสิ่งยัง เกิด-ดับ ..รับความจริง.

"บ้านริมโขง"

๓ มกราคม ๒๕๕๖

[รัตนาวดี]

...คร่ำครวญพา ยามโศก กลางโลกเศร้า
เหมือนมีสิ่ง คล้ายเงา เฝ้าแนบนิ่ง
คราที่จิต คิดใฝ่ ให้แอบอิง
ฝันฤๅสิ่ง ตามติด อนิจจา...

...กาลกำหนด สร้างวัน เสกสรรให้
ทุกดวงใจ ใฝ่รัก ประจักษ์ค่า
ฝันจรด พาใจ ใคร่นำพา
จนรู้ว่า  เผลอไป อนิจจัง...

รัตนาวดี
 
 

[panthong.kh]

รู้เกิดแก่ ตายดับ รับไม่ได้
รู้ว่าใจ ยังรัก จักคอยหวัง
รู้ทุกอย่าง แต่ใฝ่ ในภวังค์
ยังรักจัง ไม่คลาย สลายลง

ห้ามไม่ไหว ใจนี้ ยามมีทุกข์
ไขว่คว้าสุข อยู่ได้ ให้ลุ่มหลง
อยากหยุดยั้ง แต่ใจ ไยพะวง
ให้งวยงง ปลงไม่ตก หัวอกร้าว
พันทอง
 

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


อนิจจังสั่งว่านิจจาเอ๋ย
อันชื่นเชยเคียงชิดคู่ผิดหวัง
เคยอยู่แนบแอบอิงก็ชิงชัง
ไร้ยืนยั่งดังธรรมชี้นำพา

หากดวงจิตติดใจในรูปรส
ซึ้งไปหมดพจมานหวานชิวหา
เหมือนชื่นรับทรัพย์สินเพชรจินดา
ล้วนหลอกตาพาจริตต้องติดตม

หากฤทัยนัยนาอุราเห็น
ธรรมเปรียบเป็นเช่นพัตราพาสุขสม
ให้ชื่นทรวงดวงมานสำราญรมย์
หุ้มห่อห่มลมอยากจนยากกราย...


บูรพาฯ