ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[มนัสศิยา]

    ชีวิต
ยังจมติดเรื่อยไปไม่สิ้นสุด
ตกอยู่ในโลกแห่งสิ่งสมมุติ
ไม่มีหยุดไม่มียั้งไม่รั้งรอ

    เมื่อไหร่
ที่ดวงใจจะปล่อยวางสักทีหนอ
ทั้งลาภยศสุขสรรเสริญแลเยินยอ
ยังไม่พอขอรับประทับทรวง

    ผูกพัน
ด้วยใจนั้นยังรักแน่และหวงห่วง
เฝ้ายึดมั่นถือมั่นสิ่งทั้งปวง
หลงอยู่ในภาพลวงแห่งมายา

    เหตุใด
ใจหนอใจถึงเป็นเช่นนี้หนา
เฝ้าจับไว้ไม่ยอมปล่อยด้อยปัญญา
ให้ตัญหามาครอบงำนำเราไป

    สักคน
ขอจงช่วยชี้หนทางสว่างให้
ช่วยบอกทีว่าควรจักทำอย่างไร
จึงพบทางสดใสไร้กังวล

        มนัสศิยา

[m1]

ต้องปล่อยวาง

ต้อง     เข้าหาปรึกษาพระรัตนะตรัย
ต้อง     ใส่ใจในถ้อยธรรมคำสอน
ต้อง     เรียนรู้ฝึกหัดตามขั้นตอน
ต้อง     ถอดถอนอัตตาว่าตัวตน

ปล่อย  อารมณ์ทั้งหลายไปให้หมด
ปล่อย  น้ำกรดตัณหาอย่าไปสน
ปล่อย  ความรักหักชังที่วังวน
ปล่อย  สายชลแห่งโลกธรรมนำทิ้ง

วาง     ของหนักกายใจนี้พลีพุทธะ
วาง     ภาระแห่งอายตนะอย่าประวิง
วาง     ทีละอย่างด้วยสัจจะจริง
วาง     ทุกสิ่งให้ได้ ใจก็เบา

  m1ร่วมแชร์ไอเดียครับ
                       3/1/56

[มนัสศิยา]

ต้องปล่อยวาง

ต้อง     เข้าหาปรึกษาพระรัตนะตรัย
ต้อง     ใส่ใจในถ้อยธรรมคำสอน
ต้อง     เรียนรู้ฝึกหัดตามขั้นตอน
ต้อง     ถอดถอนอัตตาว่าตัวตน

ปล่อย  อารมณ์ทั้งหลายไปให้หมด
ปล่อย  น้ำกรดตัณหาอย่าไปสน
ปล่อย  ความรักหักชังที่วังวน
ปล่อย  สายชลแห่งโลกธรรมนำทิ้ง

วาง     ของหนักกายใจนี้พลีพุทธะ
วาง     ภาระแห่งอายตนะอย่าประวิง
วาง     ทีละอย่างด้วยสัจจะจริง
วาง     ทุกสิ่งให้ได้ ใจก็เบา


        พยายาม ปล่อย รู้

    พยายาม เข้าหาพระรัตนะตรัย
พยายาม ใส่ใจในพระธรรมคำสอน
พยายาม เรียนรู้ฝึกหัดตามขั้นตอน
พยายาม ถอดถอนอัตตาว่าตัวตน

    ปล่อย อารมณ์ทั้งหลายไปไม่สิ้น
ปล่อย ความเคยชินแห่งตัญหาพาใจหม่น
ปล่อย ให้รักชังยังใจให้เวียนวน
ปล่อย ดวงจิตคิดสับสนจนวุ่นวาย

    รู้ ว่าสิ่งใดไม่ควรทำ
รู้ โดยมิต้องย้ำถึงความหมาย
รู้ แต่ยังยึดมั่นมิคลอนคลาย
รู้ แต่กลับงมงายอยู่กับมัน

        มนัสศิยา

[m1]

ต้องใช้ตัวช่วย

ที่ยังวุ่นเพราะขาดทุนสมาธิ        ขาดดำริช่วยบอกก่อนลงสนาม
ไม่รู้ทันชั้นเชิงกิเลสกาม             ที่พยายามเพราะยังขาดตัวช่วย
ตัวช่วยคือตัวรู้ดูกีฬา                  มิใช่ว่าต้องลงไปแข่งด้วย
อุปมาดั่งพี่เลี้ยงของนักมวย        ไม่เจ็บด้วยเพราะเป็นเพียงผู้ดู
ในเวทีชีวิตก็เหมือนกัน               ต้องรู้ทันสภาวะขณะต่อสู้
อารมณ์ใดชกมาก็ให้รู้                 เป็นผู้ดูอยู่ห่างอย่าขวางลำ
ใช้สติป้องขอบเขตนิเวศน์ใจ       ความเป็นใหญ่คือสติผู้นำธรรม
หากทุกก้าวของเราเอาสตินำ       ความชอกช้ำระกำใจคงไม่มี

  m1 5/1/56
               

[panthong.kh]

ทุกอย่างย่อม รู้ดี กี่คนไซร้
ที่ทำได้ อย่างคิด เบือนบิดหนี
เลิกปล่อยวาง กิเลสหนา ตามราวี
ซุกฤดี ยากสลัด ตัดได้ลง

ด้วยว่าเป็น ปุตุชน ธรรมดา
จะเงื้อง้า ไม่ทัน พลันร้องส่ง
สมาธิ ไม่มั่น หวั่นปลดปลง
เพียงดำรงค์ คงอยู่ สู้ต่อไป

อย่าปล่อยตน ปล่อยใจ ให้ว่างเปล่า
ทำงานเข้า เช้าสาย จักคลายได้
เวลาคิด ไม่มี หลีกลี้ไกล
เอาใจใส่ ในงาน นานคงคลาย

เล่นกีฬา ดูบ้าง ต่างได้เหงื่อ
สุขจริงเหลือ นอนหลับ นับว่าง่าย
จัดห้องหับ เสียใหม่ ใช่งมงาย
เลิกฟูมฟาย เกินเหตุ สังเกตุตน
พันทอง