วาโยเอย เจ้าพัดผ่าน ทิวสิงขร
ใจแรมรอน ก็เฝ้าหวล ทวิลหา
เหตุใดเขา คนนั้นไป ไม่กลับมา
ใจเหว่ว้า ชะแง้คอย ให้กร่อยทรวง
คืนวันเก่า เฝ้าหวล ครวญคำนับ
เกินกำกับ ใจตน ของคนหวง
ก่อนร่วมรัก สมัครใจ เป็นคู่ควง
ร่วมแดนดวง ถิ่นป่า พนาดอย
เขาจากไป ทำงาน ในเมืองใหญ่
สัญญาไว้ จงอย่า ได้เหงาหงอย
ไม่ว่านาน เท่าไร ขอให้คอย
ฉันเกี้ยวก้อย สัญญา ว่าเต็มใจ
สองปีแล้ว ยังไม่แคล้ว กลับคืนเก่า
ใจคนคอย สุดเศร้า เขาอยู่ไหน
ใช้แรงงาน เหนื่อยหนัก พักอย่างไร
อากาศดี หรือไม่ เหมือนบ้านเรา
ฉันวอนลม แผ่วพัด สะบัดพื้น
ฝากคำคน ที่ยืน อยู่เหงาเหงา
โถ่ลมจ๋า เหนื่อยล้า จงบรรเทา
ส่งคำรัก ถึงเขา เราห่วงใย
[/font][/font][/font][/size][/color][/shadow]
