ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไร้นวล^^]

๐เสียงซอซึง ซึ่งซึ้ง รำพึงพร่ำ
คงชอกช้ำ ฉานรัก มาหักหาญ
แคนพลิ้วแผ่ว เพ้อเป่า ยิ่งร้าวราน
สั่นสะท้าน ระทมเถือ ให้เบื่อเรียม

๐จะใจแข็ง แข่งหิน สิ้นสวาท
ก็มักพลาด เพลินลาย พริ้มพรายเหี้ยม
เลศลีลา ยั่วยวน เผาจวนเกรียม
ใดจะเทียม เธอถม จนจมใจ

๐อยากจะตัด สายซอ หยุดพ้อเสียง
ทุบแคนแหลก เป็นเสี่ยง เพียงหยุดไห้
ยิ่งครวญคร่ำ พร่ำเพลง วังเวงใจ
หยุดทำร้าย ใครใคร เขาอีกเลย

[saknun]

ฟังเสียงแคน แดนไกล แทนใจถึง
ห้วงคะนึง  ถึงสาว อย่านิ่งเฉย
พี่ฝากเสียง เป็นเพลง ให้ทรามเชย
ใครเล่าเอย ห่างกัน รำพันไป

ฝากความรัก ด้วยสือ บรรเลงแว่ว
จากแคนแจ๋ว เป่ามา ว่ารับไว้
จากหนุมอีสาน บ้านนา อยู่พงไพร
ขาดแสงสี วิไล ให้เชยชม

ฟังสำเนียง เอียงข้าง นางอยู่ไหน
รู้หรือไม่  ชายรอ ท้อใจข่ม
อยากเจอสาว ทุกคราว ร้าวระบม
อาจไม่สม ดัั่งใจ ใช้แคนมา

[ไร้นวล^^]

๐โอ้คำหล้า อย่างหมาย ว่าอ้ายหลอก
แคนครวญบอก อยากชิด ขนิษฐา
โอ้ละเห่ นางเอ๋ย พร่ำเอ่ยมา
คือแก้วตา ยาใจ ของอ้ายจริง

๐ฟ้าเอ๋ยฟ้า ช่วยพา อุรานี้
ส่งถึงที่ อ้ายหมาย คือใจหญิง
โอ้เฮาฮัก หนักแน่น ดั่งแคนยิง
เป็นเสียงปิ๊ง ปรารถนา รักมาโปรย

๐น้องนางเอ๋ย เคยเป็น เช่นอ้ายไหม
หลงรักใคร แทบคลั่ง ทั้งระโหย
จะนั่งเป่า แคนโหวด ร้องโอดโอย
ก็ฮักโชย ฉาบทรวง เป็นบ่วงชนม์

[D]

๐เสียงซอซึง ซึ่งซึ้ง รำพึงพร่ำ
คงชอกช้ำ ฉานรัก มาหักหาญ
แคนพลิ้วแผ่ว เพ้อเป่า ยิ่งร้าวราน
สั่นสะท้าน ระทมเถือ ให้เบื่อเรียม

๐จะใจแข็ง แข่งหิน สิ้นสวาท
ก็มักพลาด เพลินลาย พริ้มพรายเหี้ยม
เลศลีลา ยั่วยวน เผาจวนเกรียม
ใดจะเทียม เธอถม จนจมใจ

๐อยากจะตัด สายซอ หยุดพ้อเสียง
ทุบแคนแหลก เป็นเสี่ยง เพียงหยุดไห้
ยิ่งครวญคร่ำ พร่ำเพลง วังเวงใจ
หยุดทำร้าย ใครใคร เขาอีกเลย

แว่วเสียงแคน หวานซึ้ง คิดถึงพี่
บาดฤดี ยิ่งนัก อยากเฉลย
รู้ว่ารัก จำจาก พรากอกเอย
สุดทนเย้ย คำหยัน จึงผันจร

คืนศศิ ส่องเสี้ยว แสงเคียวคล้อย
ดาวดวงน้อย ลอยเลือน เกลื่อนสลอน
เรียงรินร้อย ถ้อยคำ พร่ำอาวรณ์
พิงอกอ้อน อิงแอบ แนบอุ่นไอ

อ้อมอกอุ่น หนุนพร่ำ รำพันมั่น
มิมีวัน จำพราก จากไปไหน
ว่าอกเอ๋ย เอ๋ยอก สะทกใจ
บัดนี้ไกล กันแล้ว ดวงแก้วตา

เรียมห่างไกล ใจขวัญ จงมั่นนะ
อย่าเลยละ ผละหนี มีใครหนา
สัญญาใจ กลางจันทร์ วันเอ่ยลา
แคนพี่ยา ซึ้งใจ ใช่"ไร้นาม"

"ดิน"

[รพีกาญจน์]

แว่วเสียงซึง ตึง ตึง ถึงดวงจิต
อ้ายนั่งคิด ฮอดเจ้า เผาข้าวหลาม
ใต้เดือนแดง แสงดาว พราวฟ้าฮาม
ย่างเดือนสาม หลายวัน ไม่หันคืน

ยินเสียงอ่อ อี๋ ออ ซอออดอ้อน
เมื่อปีก่อน เราอยู่ คู่ชมชื่น
กินแฟงฟัก รักหวาน ปานจะกลืน
เจ้าหยิบยื่น ความช้ำ น้ำท่วมนา

ลืมเสียงแคน แลน แต แห่แอ่วสาว
ลืมผู้บ่าว ฟ้อนเวียน เทียนพรรษา
ลืมยามแลง แจ่งตูบ จูบอำลา
ลืมโอ่งฮ้า ปลาจ่อม หอมผักชี

เพลงดอกคูน เสียงแคน จำแม่นบ่
อ้ายเคยขอ ฟังร่วม กับ...ต่วมสี
น้องมอบเพลง ฮักแต๊ แก่...รพี
นานสองปี ยังปลื้ม ไม่ลืมเลือน

...คืนนี้...
ไม่มี เสียงซอขึง ซึงเฉือดเฉือน
ไม่มี เสียงพิณแล่น แคนคอยเตือน
อ้ายเหมือน เช่นตอไม้ ไร้วิญญาณ์

 

รพีกาญจน์

[D]

แว่วเสียงซึง ตึง ตึง ถึงดวงจิต
อ้ายนั่งคิด ฮอดเจ้า เผาข้าวหลาม
ใต้เดือนแดง แสงดาว พราวฟ้าฮาม
ย่างเดือนสาม หลายวัน ไม่หันคืน

ยินเสียงอ่อ อี๋ ออ ซอออดอ้อน
เมื่อปีก่อน เราอยู่ คู่ชมชื่น
กินแฟงฟัก รักหวาน ปานจะกลืน
เจ้าหยิบยื่น ความช้ำ น้ำท่วมนา

ลืมเสียงแคน แลน แต แห่แอ่วสาว
ลืมผู้บ่าว ฟ้อนเวียน เทียนพรรษา
ลืมยามแลง แจ่งตูบ จูบอำลา
ลืมโอ่งฮ้า ปลาจ่อม หอมผักชี

เพลงดอกคูน เสียงแคน จำแม่นบ่
อ้ายเคยขอ ฟังร่วม กับ...ต่วมสี
น้องมอบเพลง ฮักแต๊ แก่...รพี
นานสองปี ยังปลื้ม ไม่ลืมเลือน

...คืนนี้...
ไม่มี เสียงซอขึง ซึงเฉือดเฉือน
ไม่มี เสียงพิณแล่น แคนคอยเตือน
อ้ายเหมือน เช่นตอไม้ ไร้วิญญาณ์

 

รพีกาญจน์

สองปีผ่าน มานภักดิ์ ฮักบ่ร้าง
บ่เคยจาง ห่างแด แค่รอท่า
น้องจนยาก ตรากตรำ ช้ำอุรา
ขาดเงินตรา พาต่ำ ระกำมาน

ฮักอ้ายแน่ แดน้อง ตรองตระหนัก
ซึ้งยิ่งนัก ฮักแต้ แต่อ้ายหนาน
อ้ายคนซื่อ ชื่อนี้ "รพีกาญจน์"
แม้แสนนาน หวานหลัง ยังย้ำเตือน

ทั้งดอกคูณ เสียงแคน คลอแลนแตร
ยังอยากแล อ้ายฟ้อน รำต้อนเกลื่อน
ตระกองจูบ ลูบผม ชมดาวเดือน
ยิ้มแย้มเยือน เจื่อนอาย อ้ายโอบอิง

รอน้องหน่อย เถิดอ้าย อย่าหน่ายแหนง
ครายามแลง แบ่งจิต คิดฮอด"หญิง"
จากหัวใจ ใสซื่อ ถือรักจริง
ฮักอ้ายยิ่ง กว่า"รพี" มี"จันทรา"

"ดิน"

[รพีกาญจน์]

สองปีผ่าน มานภักดิ์ ฮักบ่ร้าง
บ่เคยจาง ห่างแด แค่รอท่า
น้องจนยาก ตรากตรำ ช้ำอุรา
ขาดเงินตรา พาต่ำ ระกำมาน

ฮักอ้ายแน่ แดน้อง ตรองตระหนัก
ซึ้งยิ่งนัก ฮักแต้ แต่อ้ายหนาน
อ้ายคนซื่อ ชื่อนี้ "รพีกาญจน์"
แม้แสนนาน หวานหลัง ยังย้ำเตือน

ทั้งดอกคูณ เสียงแคน คลอแลนแตร
ยังอยากแล อ้ายฟ้อน รำต้อนเกลื่อน
ตระกองจูบ ลูบผม ชมดาวเดือน
ยิ้มแย้มเยือน เจื่อนอาย อ้ายโอบอิง

รอน้องหน่อย เถิดอ้าย อย่าหน่ายแหนง
ครายามแลง แบ่งจิต คิดฮอด"หญิง"
จากหัวใจ ใสซื่อ ถือรักจริง
ฮักอ้ายยิ่ง กว่า"รพี" มี"จันทรา"

"ดิน"

ผู้เป็นพระ ละลา สิกขาบท
พอผ้าปลด จากกาย เรียก...อ้ายหนาน
แค่อยู่นอน จรจัด วัดรับทาน
ขรัวสมภาร เมตตา ว่า...ขะโยม

แสนต่ำต้อย ด้อยชาติ วาสนา
จนชรา ล่วงวัย ไร้เหลืองห่ม
คิดบวชสัก พรรษา ท่าหมดลม
ร่างทรุดโทรม ผุพัง มิดังใจ

เป็นคนดิบ หยิบธรรม พร่ำขยาย
ขัดอบาย กิเลส เฉดนิสัย
สิ่งเลวชั่ว กลั้วกมล สกนธ์ไกล
เอาดีไว้ เผื่อแผ่ แก่ปวงคน

..............................

ช่วงชีวิต คิดคด ประชดรัก
ถูกหาญหัก ฤดี แหลกปี้ป่น
มันเจ็บแสบ แทบตาย เกือบวายชนม์
ต้องทุรน ทรมาน นานนับปี

โชคดีไซร้ ได้หญิง มิทิ้งขว้าง
จะรักนาง ดูดดื่ม ลืม...ต่วมสี
วอนอภัย ไหว้สา ข้า...รพี
ทั้งหมดนี้ มุสา จุ๊บ่าดาย

กลอนอกหักรักประชด แต่งยากจริงหนอ