ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อริญชย์]

อยากให้เธอเข้าใจโลกใบนี้

อยากให้เธอเข้าใจโลกใบนี้
ว่าก็มีเศร้าหมองและร้องไห้
ปนหัวเราะทั่วถิ่นผืนดินทราย
ล่มสลายหายวับและกลับคืน

เพียงสองมือเธอนั้นที่ปั้นโลก
เพื่อทุกข์โศกอารมณ์เจ็บขมขื่น
หรือพบความสุขล้ำคลายกล้ำกลืน
อยู่ที่ยื่นอะไรมอบให้กัน

เธอก็ช่วยโลกให้สดใสได้
หรือทำลายทุกอย่างที่สร้างสรรค์
แล้วแต่มือเธอโบกฉาบโลกพลัน
เลือกแบ่งปันหรือชอบเพียงกอบโกย!ฯ

                       อริญชย์
                  ๒๑/๑๒/๒๕๕๕



 

[saknun]

นอนเมื่อคืน ฝันเห็น เป็นโลกแตก
ร่างฉันแหลก แยกส่วน ม้วนลงเหว
ตกลงไป ในไฟ ลุกเป็นเปลว
ไหม้หมดเร็ว ทันใด ในพริบตา

นี่คือฝัน วันรุ่ง สะดุ้งตื่น
ต้องทนฝืน ยืนขึ้น มึนหนักหนา
คิดว่าโลก คงแตก จำแหนกมา
พอลืมตา ก็รู้ ตูฝันไป

อยากให้เธอ เข้าใจ โลกใบนี้
สว่าง มืดมี สลับ ไม่หลับไหล
พอเช้ามา สัตว์โลก โบกรำไร
หารับใช้ ชีวิต ติดเวรกรรม

[Thammada]

เธอก็ช่วยโลกให้สดใสได้
หรือทำลายทุกอย่างที่สร้างสรรค์
แล้วแต่มือเธอโบกฉาบโลกพลัน
เลือกแบ่งปันหรือชอบเพียงกอบโกย!ฯ

อริญชย์

มืดสว่างเวียนวนบนโลกนี้
ฟ้าเปลี่ยนสีดินด่างต่างแห้งโหย
ร้อนลำเค็ญเย็นสุดห้วงการร่วงโรย
แม้อยู่โดยบอบบางมิวางวาย

โลกสวยด้วยคนฝันร่วมสรรค์สร้าง
หรืออาจร้างลงจมล่มสลาย
นั่น!น้ำมือมนุษย์สุดบรรยาย
ซึ่งสุดท้ายจึงแจ้งเห็นแสงทอง

ว่าโลกอยู่คนหนุนเป็นคุณค้ำ
เพื่อจะนำซึ่งสุขทุกเผ่าผอง
หากโลกเย็นเช่นธารที่เรืองรอง
ย่อมสอดคล้องคุณค่า..เป็นฟ้าดิน

ธรรมดา

[ไพร พนาวัลย์]

อยากให้เธอเข้าใจโลกใบนี้

อยากให้เธอเข้าใจโลกใบนี้
ว่าก็มีเศร้าหมองและร้องไห้
ปนหัวเราะทั่วถิ่นผืนดินทราย
ล่มสลายหายวับและกลับคืน

เพียงสองมือเธอนั้นที่ปั้นโลก
เพื่อทุกข์โศกอารมณ์เจ็บขมขื่น
หรือพบความสุขล้ำคลายกล้ำกลืน
อยู่ที่ยื่นอะไรมอบให้กัน

เธอก็ช่วยโลกให้สดใสได้
หรือทำลายทุกอย่างที่สร้างสรรค์
แล้วแต่มือเธอโบกฉาบโลกพลัน
เลือกแบ่งปันหรือชอบเพียงกอบโกย!ฯ

                       อริญชย์
                  ๒๑/๑๒/๒๕๕๕

โลกใบนี้มีฉากล้วนหลากหลาย
ดั่งรำบายด้วยสีที่แห้งโหย
บางครั้งกลีบกุหลาบที่ฉาบโปรย
ยังร่วงโรยไร้ค่าในป่าดง

เพราะโลกนี้ไม่แน่ย่อมแปรผัน
ทุกคืนวันเปลี่ยนได้อย่าไปหลง
มีตั้งอยู่,ดับไป,ไม่มั่นคง
สิ่งยืนยงจงพินิจ อนิจจัง

อย่าติดยึดสิ่งใดว่าใช่แล้ว
อาจคลาดแคล้วเคลื่อนคลอนยามนอนนั่ง
ทุกสิ่งล้วนรวนเรอาจเพพัง
ขอจงตั้งสติตรองประคองใจ

โลกธรรมทั้งแปดมีแปรเปลี่ยน
ลาภ,ยศ,เวียนเปลี่ยนผัน อย่าหวั่นไหว
สรรเสริญ,สุข,ทุกอย่างมีห่างไกล
ยามเสื่อมไป,ตามดู,อย่างรู้ทัน

แต่ทั้งหมดทั้งหลายอยู่ปลายฟ้า
ต้องก้มหน้าสู้กรรมที่ทำนั่น
ผมก็พูดเรื่อยไปไว้แบ่งปัน
ทุกคืนวันยังหวังรักยั่งยืน   

“ไพร พนาวัลย์”

[saknun]

โลกจะสวย ด้วยมือ ถืออุ้มไว้
ถ้าทิ้งไป คงแตก แยกสุดฝืน
ไม่สามารถ กอบกู้ อยู่วันคืน
หลับแล้วตื่น ไม่มี ในโลกา

เมื่อสลาย หายลับ ไปกับลม
อาจต้องตรม จิตใจ ให้เหว่หว้า
ไม่เหลือซาก ฝากไว้ ในจินตนา
ร้องเรียกหา ไม่เจอ เพ้อล่องลอย

[panthong.kh]

แม้จะรู้ โลกนี้ มิเที่ยงแท้
มีผันแปร เวียนวน ปนเศร้าสร้อย
อนิจจัง ดั่งเพชร เขาเด็ดพลอย
ประดับก้อย ด้อยค่า ราคาไป

โลกจะสวย หรือไม่ ใช่ที่โลก
โลกจะโศก ทุกข์ตรม ระทมไหม
อยู่ที่เรา สร้างสรรค์ ทุกวันไง
คนละไม้ คนละมือ คือเรื่องจริง

มัวเกี่ยงงอน ค่อนขอด สุดยอดแย่
ใครจะแล ยามนั้น หวั่นเสียยิ่ง
ธรรมชาติ ถูกเผา เถ้าถ่านทิ้ง
ลำน้ำปิง หยุดไหล ใครฤๅทำ

หันมาสร้าง โลกสวย ช่วยกันเถิด
ให้บรรเจิด แจ่มแจ๋ว แล้วอย่าซ้ำ-
เติมโลกอีก ฉีกขาด อาจระกำ
ลูกหลานเหลน ดาดำดำ ทำอย่างไร ?
พันทอง