ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

   
 
ยินสำเนียงเพียงแว่วแล้วเลือนหาย
ยินคลับคล้ายเพลงครวญ ไห้หวนหา
สายน้ำนองเอ่อล้นท่วมท้นตา
เป็นล่องรอยปวดปร่า ล้าระทม

อยู่กับเงาเฝ้ามองท้องฟ้ากว้าง
แสนอ้างว้างเดียวดายใจขื่นขม
สิ้นสุขเสริมเพิ่มวางสร้างอารมณ์
เพื่อปลดปมตรมเหงา ที่เร้ารุม

สายลมคลอล้อหยอกเหมือนบอกเหตุ
หรือเป็นเจตนาพาไฟสุม
นำปัญหาคราเคลื่อนมาเปื้อนคลุม
อยูในมุมความเศร้าเป็นเงาครอง

สุรีย์ฉายปลายทางสว่างไสว
แต่ดวงใจ ระคน ความหม่นหมอง
สิ้นแสงใสในสรวงท่วงทำนอง
ที่หวังปองมองเห็นเช่นหมอกมัว......


"สุนันยา"

[ตะวันฉาย]

   
 
...เดินฝ่าฟันควันหมอกที่หลอกพราง
กับรอยทางน้ำตาที่รินทั่ว-
อาบสองแก้มเย็นชื้นให้ตื่นกลัว
กอดเพียงตัวหนาวสั่น...ให้หวั่นใจ

...คนปลายทางคอยท่าอยู่ไหนเล่า
คนที่เฝ้าปลอบประโลมอยู่หนไหน
เมื่อหมอกบางปลายตาจะหาใคร
ควันหมอกใจคลุกกรุ่นเป็นทุนเดิม

...เส้นสายหมอกหยอกเหย้าให้เข้าที่
เพื่อหลบลี้หรือหลีกทางคอยวางเสริม
เหมือนหมอกมัวเข้ากลั้วใจไปต่อเติม
มาเพื่อเพิ่มความโศก...พัดโบกทาง...

ตะวันฉาย

[blues]

เมื่ออาทิตย์บอกลาท้องฟ้ากว้าง
เมฆหมอกบางบังใจให้สลัว
ฟ้าดับสิ้นกลืนถิ่นรักหากเรากลัว
ทุกถ้วนทั่วจักมีรักไว้คอยใคร

เพราะยังมีหัวใจใสสว่าง
ส่องนำทางไม่มืดดับให้หลับใหล
สู่ทุกหนที่มีทางทั้งกว้างไกล
พร้อมนำรักจากหัวใจไปส่งเธอ

ขอจงคอยคงไม่นานจะไปถึง
หญิงผู้ซึ่งห่วงใยอยู่เสมอ
ใช้ความรักผลักหัวใจได้พบเจอ
พร้อมคำเพ้อ ว่ารักนาง จงวางใจ

ไม่ได้เจอกันนาน ดูแลตัวเองด้วยนะครับ คุณสุ

 

Blues+

[สุนันยา]

   
 
...เดินฝ่าฟันควันหมอกที่หลอกพราง
กับรอยทางน้ำตาที่รินทั่ว-
อาบสองแก้มเย็นชื้นให้ตื่นกลัว
กอดเพียงตัวหนาวสั่น...ให้หวั่นใจ

...คนปลายทางคอยท่าอยู่ไหนเล่า
คนที่เฝ้าปลอบประโลมอยู่หนไหน
เมื่อหมอกบางปลายตาจะหาใคร
ควันหมอกใจคลุกกรุ่นเป็นทุนเดิม

...เส้นสายหมอกหยอกเหย้าให้เข้าที่
เพื่อหลบลี้หรือหลีกทางคอยวางเสริม
เหมือนหมอกมัวเข้ากลั้วใจไปต่อเติม
มาเพื่อเพิ่มความโศก...พัดโบกทาง...

ตะวันฉาย

เริ่มเข้าสู่ฤดูเหงาที่หนาวเหน็บ
กล้ำลืนเก็บเจ็บล้นจนฟ้าสาง
สีงที่เห็นเหลือบแลแค่หมอกจาง
สีเทาทอทาบวาง เส้นทางเดิน

รออุ่นไอ ฉายนวลอวลกรุ่นกลิ่น
ที่ถวิลรินรื่นดูตื้นเขิน
สายน้ำตา จากใจยังไหลเพลิน
ต้องเผชิญปวดร้าวเมื่อหนาวมา

โอ้ลมเอยลมพัด สะบัดไหว
ช้ำทรวงในขื่นขมตรมหนักหนา
ละอองคลุม รุมเร้าเศร้าโศกา
ไร้แสงทองผ่องนภา อุราระทม

"สุนันยา"

[สุนันยา]

เมื่ออาทิตย์บอกลาท้องฟ้ากว้าง
เมฆหมอกบางบังใจให้สลัว
ฟ้าดับสิ้นกลืนถิ่นรักหากเรากลัว
ทุกถ้วนทั่วจักมีรักไว้คอยใคร

เพราะยังมีหัวใจใสสว่าง
ส่องนำทางไม่มืดดับให้หลับใหล
สู่ทุกหนที่มีทางทั้งกว้างไกล
พร้อมนำรักจากหัวใจไปส่งเธอ

ขอจงคอยคงไม่นานจะไปถึง
หญิงผู้ซึ่งห่วงใยอยู่เสมอ
ใช้ความรักผลักหัวใจได้พบเจอ
พร้อมคำเพ้อ ว่ารักนาง จงวางใจ

ไม่ได้เจอกันนาน ดูแลตัวเองด้วยนะครับ คุณสุ

 

Blues+

ยินคำเอื้อนเยือนย้ำด้วยคำหวาน
ว่าแม้นนานห่วงนักมิผลักไส
คารมกานท์ขานขับประทับใน
ดวงฤทัยคนเหงาที่เฝ้าครวญ

อารมณ์ร้าวเศร้ากลายมลายสิ้น
เมื่อเธอรินรักมอบปลอบเสสรวล
ขอบคุณที่พี่ไม่ลืมปลื้มใจนวล
คอยเย้ายวนชวนชื่นให้ขื่นคลาย

แม้นได้รู้ว่าห่วงดวงสมร
คอยอาทร วอนรักมิจากหาย
ความอ่อนล้าคงเลืนมิเยือนกาย
เมื่อเธอหมายเคียงอยู่เป็นคูเคียง..

 
"สุนันยา"
ขอบคุณมากค่ะพี่ blues

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


สิ้นดวงใจให้ถวิลสิ้นหรรษา
ราวกับว่าป่าชัฏสงัดเสียง
เคยพร่ำเพ้อเสนอคำไร้สำเนียง
ความเหงาเพียงเรียงล้อมอยู่พร้อมเรา

กระจกใจไร้เงาเฝ้าชะแง้
คงมีแต่แดดับให้อับเฉา
ไร้หัวใจไร้จิตสนิทเนา
ต้องซึมเซาเปล่าเปลี่ยวเพียงเดียวดาย

ปกคลุมสิ้นวิญญาณด้วยม่านหมอก
ความช้ำชอกหลอกหลอนไม่จรหาย
จะจางสิ้นวิญญาณสำราญกาย
พร้อมความตายวายชีวิตจิตคะนึง...

-บูรพาฯ-