ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

ได้ทราบข่าวที่นี่มีครูเก่ง
คนกันเองสอนดีผลมีแน่
สอนกลอนรักซาบซึ้งถึงดวงแด
ขอเรียนแม้อยู่ห่างทางไกลเธอ

หน่วยกิตละเท่าไรบอกให้ชัด
ขอเรียนลัดได้ไหมใคร่เสนอ
คุณครูอยู่แห่งไหนจะไปเจอ
ศิษย์คนเซ่อขอเรียนกลอนอ้อนรักครู

ดาว อาชาไนย


คุณรพีกาญจน์ปาดหน้าตั้ง ๔๐ กว่านาที
ทำไมไม่เห็นก็ไม่รู้

อยากจะมี ลีลา ภาษารัก
คิดทอถัก อักษร บทกลอนหรู
เรียบเรียงร้อย ถ้อยรัก ประจักษ์ดู
วอนคุณครู สอนที มีเมตตา

หันทางนี้ หน่อยรับ คำนับน้อม
โปรดยินยอม เป็นครู สู่ภาษา
ยินชื่อเสียง เรียงพราว (พี่)ดาว อาชาฯ
"ดิน"กะว่า จะเรียนกลอน อ้อน"พี่ดาว"

วันนี้ความผิดเยอะเลยอ่ะ ไม่อยู่ร้าน ตอบช้า ตอบไม่ดี...ให้ทำโทษค่ะ ขอตัวไปอาบน้ำละนะ

"ดิน"

[D]

๐บทกลอนรักพรักพร้อม         เพียงใด
ไป่ประทับทรวงใน                เนื่องถ้อย
ศัพท์ฉวีเฉิดไฉไล                 พจน์ผ่อง
แต่เล่ห์ลวงรักคล้อย             กลับกล้ำรักขม

๐เพลินภิรมย์คู่แท้               คนึงถึง
หวงห่วงดูแลจึง                  แจ่มแจ้ง
เปลี่ยวเหงาโศกเศร้าพึง        ประคองปลอบ
ร้อยบทกลอนกร่อนแล้ง        รักนี้ยังยวน

๐จึงชวนชงชิดช้อย             โฉบรัก
ด้วยกิจอันประจักษ์             กว่าฟุ้ง
อวัจนะภาษณ์สลัก              ทรวงสนิท  สวาทนา
รอยรักดั่งรอยรุ้ง               รจิตล้วนเลยวจีฯ

(ขออนุญาตน้องดินและมวลมิตรทุกท่านต่อกระทู้ด้วยโคลงนะครับ  ช่วงนี้คิดกลอนไม่ออก)

เรียงร้อยถ้อย ด้อยดุ่ม เพียงสุ่มส่ง
พี่ก็คง มิอ่าน ผ่านเลยหนี
จึงมาอ้อน วอนวาน ขานวจี
หวังพี่นี้ ตรึงใจ ต้องนัยน์ตา

เห็นพี่ชม กลอนชื่น นั่งขื่นจิต
เฝ้าลิขิต อักษร หวังวอนว่า
เพียงสักครั้ง อ้อนพี่ ซึ้งชีวา
หลงหลั่นล้า มาปอง จึงลองดู

ถ้าให้ดินตอบเป็นโคลงก็..สิ้นปีถึงได้อ่าน

"ดิน"

[D]

             

เขียนไม่เป็นเผ่นโผนตะโกนก้อง
ใช้เสียงร้องแทนกลอนมาอ้อนสาว
ขวานผ่าซากมากแห้วไม่แพรวพราว
กลัวสอยดาวสาวเดือนมาเปื้อนดิน

หาน้ำผึ้ง,น้ำตาล,ใส่จานแก้ว
หัวใจแป้วเบาหวานจะพาลดิ้น
จึงต้องใช้บอระเพ็ดมาเด็ดกิน
ขอยุพินอย่าเมินรีบเดินจร

ถึงแม้กลอนไม่หวานดั่งตาลอ้อย
ฝากแม่ช้อยมาบอกไม่หลอกหลอน
ไม่ใช่รักเรี่ยราดลายพาดกลอน
พี่ขอวอนคนงามอย่าตามตี

“ไพร พนาวัลย์”
 

อ่านคารม คมกลอน เขาอ้อนทัก
เรื่องความรัก อิจฉา ตาร้อนจี๋
กลอนของ"ดิน" หาอ่าน ผ่านหนึ่งปี
มิเคยมี แย่มาก กระดากจัง

จึงอยากเพียร เรียนร่ำ กลอนฉ่ำชื่น
เผื่อใครยื่น ไมตรี มีมามั่ง
มิปรับตัว คงมิวาย ตายคารัง
เพราะใจหวัง(คุณลุง)"ไพร พนา" ชายตามอง

"ดิน"

[D]

ขอขอบคุณ"อินเตอร์เน็ต"สำหรับรูปสวยๆ และนางแบบ นายแบบ Gardevoir & Milotic

เชิญยุพา ทำผม ชโลมผิว                   ระเบียบนิ้ว งามงอน อ้อนถนอม
แม่ก้มเงย เผยนวล รัญจวนยอม            สะกดชาย รายล้อม ต่างตอมดิน

(ชุด) ราตรีพริ้ว แวววับ ลงพับเพียบ         ประดุจเปรียบ เงือกน้อย บนดอยหิน
ยามเธอยิ้ม พริ้มพราย ลูบไล้พิณ            เคลือบแคลงสิ้น มั่นใจ ต้องใช่เธอ

จารุทัส

เจอชายหนึ่ง ทึ่งกลอน ช่างอ่อนไหว
ทำแค่มอง ไกล-ไกล ด้วยใจเผลอ
มิกล้าทัก กล้าทาย ขายหน้าเธอ
นั่งเจิ่นเจ๋อ เด๋อด๋า ละล้า-ละลัง

มิได้การ ขานเคียง เรียงถักร้อย
ทนฝึกหน่อย คอยรอ มิท้อหวัง
จะอ้อนเธอ เพ้อกานท์ ให้บ้านพัง
ให้รู้มั่ง หวานหยด มดรุมตอม

"ดิน"

[D]

เขียนไม่เป็น กลอนรัก พี่ศักดิ์สอน
ดินอยากอ้อน กับใคร  ให้บอกพี่
เป็นตัวแทน ของรัก ไปภักดี
หรือดินมี  คู่แล้ว แซวหลอกกัน

มาวันนี้ ก็ถาม  ตามเนื้อผ้า
ดินเกิดมา มีแฟน ควงแขนหมั้น
หรือไม่มี  ให้กอด พรอดสำคัญ
จึงได้วัน กลอนหวาน ผ่านหลายคน

พี่อ่านดู ก็ดี ไม่มีติ
รักตำหนิ คนช้ำ ทำสับสน
รักเผือเลือก เผือใจ ในกมล
ที่ละคน ไม่ได้ ตายไม่ลง

"ดิน"ยังโสด สนิทแน่ แค่ลูกหก
น้ำตาตก เมื่อครั้ง ยังลุ่มหลง
กับไอ้หนุ่ม บ้านไกล ใจงวยงง
เดี๋ยวนี้ปลง คงแคร์ แค่หนุ่มกลอน

เข้ามายล ดลแล แหม!ยิ่งซึ้ง
ใจนั้นทึ่ง วลี วจีอ้อน
แต่ดินนั้น คนไพร ในดงดอน
จึงขอวอน สอนหน่อย ถ้อย.หวาน.งาม

 

"ดิน"

[saknun]

มีลูกหก ตลกไหม ใครจะเชื่อ
ทำนาเกลือ หรือไร  ใช้ลูกมาก
มีครึ่งโหล  ผอมโซ โถ่อดอยาก
อาจลำบาก นะดิน หากินไกล

ว่าจะบอก ความรัก ไว้สักนิด
แต่มาคิด อีกที พี่ไม่ไหว
เพราะว่าพี่ มีลูกสอง ไม่มองใคร
ยากเกินใด ที่จะหา  ว่าคู่ควร

แต่ถ้าดิน ยังโสด โปรดรักษา
วันเวลา หัวใจ ไว้สงวน
รักษากาย ให้ดี ที่คู่นวล
ใครเชิญชวน คิดเอา เข้าคือไผ

[D]

ก๊ะ!สิอ้อน อ้าย"นันท์" ดั๊นมีลูก
แดพันผูก เหลือล้ำ ทำจั่งได๋
อ้ายนั้นมี ภรรยา น่าช้ำใจ
มิเขียนไว้ ป้ายแขวน ว่าแฟนมี

"ดิน"สู้หัด ถ้อยกานท์ หวานหยดหยาด
แสนอนาถ มิรู้ มีคู่นี่
เฮ็ดหยังน้อ อ้าย"นันท์" ทำฝันฟรี
เก้ออีหลี เด้ออ้าย น้องบายแน

"ดิน"

[รพีกาญจน์]

เทพอุ้มสม พรหมชัก สลักจิต
เพียงเพ่งพิศ ชิดใกล้ ใจสุขขี
อ้อมอกอุ่น ละไม ใสวจี
ดวงฤดี ซึ้งซาบ เอิบอาบมาน

ดับ..ตะวัน จันทรา ฟ้าเคียงดิน
ชลสินธุ์ คู่ปลา ภูผาผ่าน
ตราบเท่านั้น รักแยก แตกแหลกราน
หาใดปาน นานภักดิ์ รัก(พี่)"รพีฯ"

ได้บ่น้ออ้าย..? ยากหล๊ายหลายแท้น้อ..

"ดิน"

เขียนไม่เป็น เล่นยาว สาวภาษา
เหนือล้านนา อ้ายน้อย พลอยสุขี
ฮักอีหลี อีสาน ซ่านฤดี
ใต้ยังมี บังหนุ่ม ถิ่นชุมพร

ญาติมากมาย ขายค้า ไปมาสู่
สิ้นเดือนรู้ อยู่ท่อง แม่ฮ่องสอน
กลางเดือนจับ ขับรถ จดอุดร
สิ้นเดือนจร หลับปี๋ ที่ยะลา

ธุรกิจ ติดสาย เครือข่ายเน็ต
เบ็ดเตล็ด ดีไซน์ ทรงเสื้อผ้า
มีรถบัส จัดทัวร์ ทั่วพารา
เชื่อแล้วจ้า หญิงใหญ่ เขียนไม่เป็น

 

รพีกาญจน์

[ไร้นวล^^]

เรียงร้อยถ้อย ด้อยดุ่ม เพียงสุ่มส่ง
พี่ก็คง มิอ่าน ผ่านเลยหนี
จึงมาอ้อน วอนวาน ขานวจี
หวังพี่นี้ ตรึงใจ ต้องนัยน์ตา

เห็นพี่ชม กลอนชื่น นั่งขื่นจิต
เฝ้าลิขิต อักษร หวังวอนว่า
เพียงสักครั้ง อ้อนพี่ ซึ้งชีวา
หลงหลั่นล้า มาปอง จึงลองดู

ถ้าให้ดินตอบเป็นโคลงก็..สิ้นปีถึงได้อ่าน

"ดิน"

(งั้นเดี๋ยวพี่จะลองแต่งกลอนที่สามารถอ่านเป็นโคลงได้นะ. อิอิอิ เหมือนที่หลายๆท่านในนี้เคยร่วมสนุกกันมาก่อนน่ันแหละ)

รักร่ำร่ำ เร่งเร้า เฉลาลักษณ์
เพราะซาบซึ้ง ถึงภักดิ์ พิทักษ์สู้
คืนวันผ่าน แม้นหนัก ประจักษ์พธู
แลอยู่คู่ เคียงข้างรู้ อยู่ทั้งนิรันดร์

ขวัญจึงมั่น แต่งถ้อย ประดอยถึง
เพียงนุชหนึ่ง รักพึง  พิพัฒน์ปั้น
แม้กลอนกร่อย ด้อยดึง ประหนึ่งควัน
เอยเอ่ยอรรถ รักมีนั้น ย่อมชั้นดาว

เดือนเพ็ญผ่อง เคลื่อนคู่คล้อง ทำนองรัก
เอยสลัก ส่งใจ ว่าลองป่าว
ร้องว่ารัก ระรื่น ชื่นสองพราว
กล่อมกลอนข่าว ส่งถึงน้อง   ว่าพร้อมรักเธอ

(ลงสิบพยางค์ในหลายวรรคไม่ค่อยสวยเลยเนาะ)

จากกลอนเป็นโคลง

รักร่ำร่ำเร่งเร้า          เฉลาลักษณ์
เพราะซาบซึ้งถึงภักดิ์    พิทักษ์สู้
คืนวันผ่านแม้นหนัก     ประจักษ์  พธูแล
อยู่คู่เคียงข้างรู้          อยู่ทั้งนิรันดร์

ขวัญจึงมั่นแต่งถ้อย      ประดอยถึง
เพียงนุชหนึ่งรักพึง       พิพัฒน์ปั้น
แม้กลอนกร่อยด้อยดึง   ประหนึ่ง ควันเอย
เอ่ยอรรถรักมีนั้น         ย่อมชั้นดาวเดือน

เพ็ญผ่องเคลื่อนคู่คล้อง   ทำนอง  รักเอย
สลักส่งใจว่าลอง         ป่าวร้อง
ว่ารักระรื่นชื่นสอง       พราวกล่อม
กลอนข่าวส่งถึงน้อง    ว่าพร้อมรักเธอฯ

[D]

เขียนไม่เป็น เล่นยาว สาวภาษา
เหนือล้านนา อ้ายน้อย พลอยสุขี
ฮักอีหลี อีสาน ซ่านฤดี
ใต้ยังมี บังหนุ่ม ถิ่นชุมพร

ญาติมากมาย ขายค้า ไปมาสู่
สิ้นเดือนรู้ อยู่ท่อง แม่ฮ่องสอน
กลางเดือนจับ ขับรถ จดอุดร
สิ้นเดือนจร หลับปี๋ ที่ยะลา

ธุรกิจ ติดสาย เครือข่ายเน็ต
เบ็ดเตล็ด ดีไซน์ ทรงเสื้อผ้า
มีรถบัส จัดทัวร์ ทั่วพารา
เชื่อแล้วจ้า หญิงใหญ่ เขียนไม่เป็น

 

รพีกาญจน์

มาต่อว่า อยู่ได้ ให้มึนหัว
น้องมิชัวร์ มั่วเอา เท่าที่เห็น
เรียบเรียงร้อย ถ้อยรัก มิยักเป็น
มิงามเด่น เช่นเขา น่าเศร้าใจ

ก็มีพี่ ที่สอน วอน..โอบเอื้อ
ขอบคุณเหลือ จากนี้ มิไปไหน
จะเรียนร่ำ กานท์กลอน อ้อนรักไป
งานอะไร มีอยู่ มิดูทำ

"ดิน"

[D]

(งั้นเดี๋ยวพี่จะลองแต่งกลอนที่สามารถอ่านเป็นโคลงได้นะ. อิอิอิ เหมือนที่หลายๆท่านในนี้เคยร่วมสนุกกันมาก่อนน่ันแหละ)

รักร่ำร่ำ เร่งเร้า เฉลาลักษณ์
เพราะซาบซึ้ง ถึงภักดิ์ พิทักษ์สู้
คืนวันผ่าน แม้นหนัก ประจักษ์พธู
แลอยู่คู่ เคียงข้างรู้ อยู่ทั้งนิรันดร์

ขวัญจึงมั่น แต่งถ้อย ประดอยถึง
เพียงนุชหนึ่ง รักพึง  พิพัฒน์ปั้น
แม้กลอนกร่อย ด้อยดึง ประหนึ่งควัน
เอยเอ่ยอรรถ รักมีนั้น ย่อมชั้นดาว

เดือนเพ็ญผ่อง เคลื่อนคู่คล้อง ทำนองรัก
เอยสลัก ส่งใจ ว่าลองป่าว
ร้องว่ารัก ระรื่น ชื่นสองพราว
กล่อมกลอนข่าว ส่งถึงน้อง   ว่าพร้อมรักเธอ

(ลงสิบพยางค์ในหลายวรรคไม่ค่อยสวยเลยเนาะ)

จากกลอนเป็นโคลง

รักร่ำร่ำเร่งเร้า          เฉลาลักษณ์
เพราะซาบซึ้งถึงภักดิ์    พิทักษ์สู้
คืนวันผ่านแม้นหนัก     ประจักษ์  พธูแล
อยู่คู่เคียงข้างรู้          อยู่ทั้งนิรันดร์

ขวัญจึงมั่นแต่งถ้อย      ประดอยถึง
เพียงนุชหนึ่งรักพึง       พิพัฒน์ปั้น
แม้กลอนกร่อยด้อยดึง   ประหนึ่ง ควันเอย
เอ่ยอรรถรักมีนั้น         ย่อมชั้นดาวเดือน

เพ็ญผ่องเคลื่อนคู่คล้อง   ทำนอง  รักเอย
สลักส่งใจว่าลอง         ป่าวร้อง
ว่ารักระรื่นชื่นสอง       พราวกล่อม
กลอนข่าวส่งถึงน้อง    ว่าพร้อมรักเธอฯ

ยลสาส์นสร้อย ถ้อยถัก มาทักถึง
วนคะนึง ทึ่งนัก ชักเพ้อเจ้อ
ชวนลองรัก ภักดิ์แด แหม!ใจเธอ
เล่นเอาเด๋อ เลยฉัน พลันงวยงง

แค่เรียนกานท์ หวานรัก ชักจะเลอะ
ดูเอาเถอะ ชายชาญ หวานหลอกหลง
ให้ติดบ่วง ห้วงใจ ใฝ่พะวง
แล้วก็คง เลือนไป มิใยดี

น้ำคำชาย ร้ายนัก ประจักษ์รู้
พรอดพรั่งพรู อยู่พัก ผลักไสหนี
ทิ้งรักเก่า เปลี่ยนใหม่ ไร้ปรานี
ชายชาตรี สีกุหลาบ ทราบเหมือนกัน

"กุหลาบยังมีหลายสี...ชายชาตรี หรือจะมีใจเดียว"...จริงป่าวววววง่าาาาา

"ดิน"

[ไร้นวล^^]

๐บ่บ่ายเบี่ยง เถียงถ้อย เรียบร้อยรับ
อันคำขับ ขานว่า เหมือนอาถรรพณ์
พรั่นพจี นารีเฉือน มาเปื้อนพรรณ
แม้เสียขวัญ สวาทกลับ ประทับใจ

๐เพราะเพียงคำ พี่พร่ำ จะฉ่ำหวาน
มิอาจดล บันดาลจิต พิสมัย
ยิ่งพินิจ ยิ่งรู้ฤทธิ์ สนิทใจ
เมื่อทรามวัย วาที พี่นี้ฟัง

๐บ่นว่าเล่ห์ ลายชาย ช่างร้ายนัก
พี่พยัก หน้ายอม นอบน้อมนั่ง
ชี้ว่าชาย โฉดฉล วิมลชัง
พี่ก็ยัง ยอมรับ ไม่คับแค้น

๐ขอแต่น้อง ลองให้ ได้พิสูจน์
สิ่งที่พูด เพื่อลวง หลอกหวงแหน
หรือคือรัก บริสุทธิ์ ผุดมาแทน
เมื่อเห็นแก่น ใจพี่ ค่อยตีตรา

[D]

เลยล่วงกาล ผ่านพ้น จนเกือบแก่
สองดวงแด แน่มั่น สุขหรรษา
แม้วันคล้อย ลอยเลื่อน มิเลือนลา
ชื่นชีวา หาเปรียบ เทียบมิมี

คราทุกข์หนัก ทักทาย พี่กรายใกล้
ชื่นหัวใจ ใสผ่อง ส่องสรรสี
 เชยชี้ชวน ยวนเย้า เคล้าฤดี
เย็นนที นี้ด้อย กว่าถ้อยชาย

คือพ่อพระ เพริศแพร้ว ดวงแก้วจ๋า
จัดวิวาห์ สุขล้ำ กำหนดหมาย
หากคิดเรียง เคียงคู่ อย่าดูดาย
คงสบาย ปลายทาง จ้าง."หมอรพีฯ"

โอ้วววว..ชายใจเย็นหายากเหลือเกิน...เจอแย้ววววว

"ดิน"