ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[saknun]

อันความสุข ใครมี ดีทั้งนั้น
แต่ว่ามัน มักอยู่ ไม่รู้ที่
เดี๋ยวอยู่กาย สบายใจ ตั้งหลายปี
แล้วก็หนี  ออกไป ไม่เคยลา

เพราะว่าสุข มันเป็น เช่นดาวหาง
พอสว่าง กลางมืด ฟ้าแจ้งหา
มันก็หาย  ล่วงลับ ไม่กลับมา
สุขนั่นหนา เช่นกัน พลันลับไป

จะให้ดี มีสุข ต้องสุขจิต
มันจะติด ตัวกาย ไม่ไปไหน
จะยืดยาว มั่นคง ดำรงไว้
ด้วยสายใย ความดี ที่ทำเอา

เกิดเป็นแรง ความอิ่ม ยิ้มสมาน
ใจเบิกบาน ต่อบุญ หนุนหายเหงา
ปลอดจากทุกข์ ที่ครอง มองตัวเรา
หมดความเศร้า ความตรม ไม่ซมซาน

[--ณัชชา--]

สุขหรือทุกข์อยู่ที่ใจใครหนอเอ่ย
เขาเปรียบเปรยมั่นคงในสงสาร
สัจธรรมสืบทอดตลอดกาล
วันเดือนผ่านพ้นไปไม่หวนคืน

เมื่อเรายังหายใจในวันนี้
ทำความดีหมดทุข์สุขสดชื่น
เพราะชีวิตคนเราไม่ยาวยื่น
ไม่อาจฝืนกำหนดกฏแห่งกรรม

--ณัช--

 

[yaguza]

สุขหรือทุกข์ อยู่ที่เรา เฝ้ากำหนด
ไม่มีกฎ ตายตัว อย่ามัวพร่ำ
คนที่จิต คิดหยาบ มีบาปนำ
ถึงมีธรรม กล่อมเกลา ไม่เข้าทาง

สุขอันใด ไหนเท่า ใจเราสุข
อยู่สนุก น้ำไหล ไฟสว่าง
ออกจากบ้าน ทั้งที มีสตางค์
คนรอบข้าง ยิ้มให้ ไม่รังแก


 

......ยากูซ่า........

[panthong.kh]

จะมีสุข อย่างไร ใช้เงินร้อย
ไปซื้อหอย แม่ค้า มาย่างแผ่
โลแปดสิบ ฉิบมี ดีแท้แท้
สามสิบแล ในมือ ซื้ออะไร

ตัดสินใจ ไม่ซื้อ ถือหอยกลับ
ก้าวฉับฉับ จับตังค์ นั่งวงไพ่
ขอต่อทุน สักหน่อย ค่อยเดินไป
ซวยบรรลัย หมดตัวแล้ว แห้วเหมือนเดิม
พันทอง
 

[khuadkao]

ความสุขแท้คือเหล้าเมาแล้วสุข
เพราะความทุกข์คือรักแล้วมักช้ำ
ความจริงกับความฝันต่างการทำ
เหล้าหวานฉ่ำใจนัก...รักเพียงลม

[ไพร พนาวัลย์]

              

อนิจจัง ทุกขัง  อนัตตา
พระท่านว่า สอนไว้ มิให้ล่ม
สุขทุกข์ไม่ แน่นอน มีซ่อนคม
มีฝนพรม มีแห้ง ระแหงงำ

ยามมีสุข เลิศล้น อย่าหัวร่อ
ยามมีทุกข์ เกิดก่อ ต้องกลืนกล้ำ
ยามมีลาภ เสื่อมลาภ ต้องหลาบจำ
ยามมียศ เพลี่ยงพล้ำ ต้องจำทน

ฤาบุพเพ นำพา ให้มาพบ
ได้ประสบ รักแท้ ยามแดหม่น
ต่างรักกัน กลมเกลียว เทียวเวียนวน
อาจร่วงหล่น วันใด ทำใจเทอญฯ

“ไพร พนาวัลย์”

    

[saknun]

อันความทุกข์ คลุกใจ ในชีวิต
ไม่อาจปิด  ให้แน่น แทนบุญได้
มีแต่เพิ่ม  ต่อบาป  หยาบกับใจ
เกิดเป็นทุกข์ ครั้งใหม่ ให้รวนเร

เชื่อว่าบุญ คือทุน ของชีวิต
บุญต่อติด สนอง ไม่หันเห
เป็นกุศล  หนุนหนำ มีธรรมเท่
ไม่ยำเป  ตกยาก ลำบากเอย

[กริชอักษร]

ช่วงวันวานที่ผ่านพ้นมา
ทำให้รู้ว่าชีวิตไม่ง่าย
กัดฟันดั้นด้นให้พ้นไป
สุดท้ายยังหายใจธรรมดา

แต่ก็พบว่ามีทุกข์ก็มีสุข
มีสนุกก็ยอมมีเหนื่อยล้า
มีรอยยิ้มพริ้มเพราเคล้าน้ำตา
มีชีวิตมีชีวาจะเข้าใจ


แม้ไม่ยงคงคืนชื่นดั่งฝัน
ยังยืนยันไม่หลีกลี้หนีหาย
แม้เคยล้มระทมเศร้าเจ็บทั้งกาย
เมื่อเจ็บคลายหายดีชีวีคืน

[saknun]

ฤาบุพเพ นำพา ให้มาพบ
ได้ประสบ รักแท้ ยามแดหม่น
ต่างรักกัน กลมเกลียว เทียวเวียนวน
อาจร่วงหล่น วันใด ทำใจเทอญฯ

“ไพร พนาวัลย

ร่วมกุศล ทางดี มีทางเลือก
ในแก่นเปลือก อยู่นอก ไม่ออกเหิน
จึงรู้ผิด ดี-ชั่ว ความเพลิดเพลิน
ใครก้าวเดิน ทางชอบ ประกอบคุณ

ด้วยความสุข คลุกเคล้า มีเบาหนัก
ถ้ายึกยัก ถักถอ  รอให้หนุน
ก็จะพบ  ความยาก ฝากเป็นทุน
เชื่อว่าบุญ คือสุข ที่ปลุกเร้าใจ

อาจจะเปลี่ยน ทิศทาง ออกห่างบ้าง
ใจที่ว่าง รับอยู่ ดูไสว
บังเกิดการณ์ คืออิ่ม บุญเรื่อยไป
สว่างใส เพราะสุข มาต่อเติม