ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

เสียงเครื่องไฟ สะท้าน งานบ้านใกล้
น้ำตาไหล ไหวหวั่น เขาหมั้นหนอ
เจ้าบ่าวนั้น เคยเฝ้า พะเน้า-พะนอ
เคลียเคล้าคลอ เคียงข้าง มิห่างกัน

มาวันนี้ ถึงคราว เราเศร้าหนัก
คนเคยรัก หักจิต คิดแปรผัน
มาหมั้นสาว บ้านใกล้ ไว้สัมพันธ์
คือเพื่อนฉัน ผันพราก รักจากไป

ขอให้เธอ และเขา เข้าครองรัก
คนเสียหลัก อย่างฉัน นั้นสงสัย
เขากับเธอ เจอกัน นานเท่าใด
เหตุไฉน ไยปลื้ม ลืมฉันลง

เจ้าสาวนั้น เพื่อนเรา ปวดร้าวจิต(สนิท)
เจ้าบ่าวคิด ฝันใฝ่ ใจหลุ่มหลง(รัก)
อยากจะลืม มิคิด จิตพะวง
ฉันนั้นคง ตายทั้งเป็น เห็นทุกวัน

"ดิน"

[รัตนาวดี]

 


....มาเฝ้าทำ กำลังใจ ให้บ่งชัด
เอาอย่างรัตน์ เถิดหนา อย่าเพิ่งหวั่น
หาคัตเตอร์ ฝนเหลี่ยม เยี่ยมให้ทัน
ย่องเข้าไป ผูกขวัญ บั่นสายไฟ...

รัตนาวดี
 

<a href="http://www.youtube.com/v/wsxi2nr9YLo&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/wsxi2nr9YLo&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[D]

อยากจะทำ ใจแข็ง หมดแรงสู้
จำอดสู ดูเขา เศร้าหวั่นไหว
เครื่องขยาย ตอกย้ำ ช้ำทรวงใน
ปวดฤทัย หนักหนา ล้าอ่อนแรง

"ดิน"

[panthong.kh]

เธองมโข่ง อยู่ไหน ถึงไม่รู้
ก็พี่หมู่ ของเธอ เพ้อกันใหญ่
มาแอบซุ่ม จีบฉัน ทุกวันไป
โกหกเธอ รู้ไหม ยัยคุณดิน

มัวแต่ทำ อ้อยสร้อย เดินลอยหน้า
ใส่เสื้อผ้า บิดตาตุ่ม คลุมหมดสิ้น
ทั้งส่วนโค้ง ส่วนเว้า เจ้ายุพิน
ยิ่งกว่าหิน แข็งทื่อ เขาลือกัน

แม้ร้องไห้ น้ำตา เป็นสายเลือด
คงจะเหือด แห้งเหี่ยว เปลี่ยวใจฉัน
เขาไม่ยล ไม่ยิน สิ้นจาบัลย์
นอนโศกศัลย์ สะอื้น ฝืนอุรา

คนบ้านใกล้ แต่งงาน เธอรานร้าว
กอดหมอนข้าง แทนบ่าว หนาวหนักหนา
ถ้าเบื่อแล้ว จะยกให้ ไว้ทำยา
จงรอท่า อีกสักหน่อย นะกลอยใจ
พันทอง

[D]

พูดมิออก บอกมิถูก ลุกผวา
เธอ.เธอ.เธอ มิน่า มาทำได้
ลุกขึ้นยืน สะอื้นฮั๊ก ซัดพลั๊กให้
ทำยังงี้ ได้ไง ใจร้ายจริง

พี่ผู้หมวด ฉันรัก เป็นหนักหนา
คบกันมา หมายใจ ไว้ทุกสิ่ง
ไยเธอมา หักหลัง หวังช่วงชิง
สุดทนนิ่ง วันนี้ เห็นดีกัน

วอนคนคุม เครื่องไฟ นั้นให้ข่าว
"พันทอง"สาว แย่งแฟน ควงแขนนั่น
หากประกาศ ดีแจ่ม แถมเงินพัน
ขอสักวัน ประจาน ให้งานพัง

"ดิน"

[panthong.kh]

พุทโธ่ พุทธัง กาละมังแตก
เป็นเรื่องแปลก แต่จริง ยิ่งกว่านั่น
คนคุมเครื่อง เรื่องนี้ มีงงงัน
กิ๊กของฉัน หละจ้า เธอว่าไง

ขืนประกาศ ออกเสียง ไม่เลี้ยงแน่
ขืนมาแฉ เรื่องราว หรือสาวไส้
แม่จะฟัน ให้ยับ ลาลับไป
หือเป็นได้ เห็นดี ตีด้วยปืน

มาขี้ตู่ ยัยดิน เดี๋ยวสิ้นชื่อ
ผู้หมวดคือ ของฉัน อย่าดันฝืน
ตีตราจอง เรียบร้อย ไม่ปล่อยคืน
วันมะรืน วันไหน อย่าได้คอย
พันทอง
 

[รพีกาญจน์]

ฉันนั้นคง ตายทั้งเป็น เห็นทุกวัน

ได้ยินเสียง เอคโค่ โหลทดสอบ
เจ้าบ่าวหอบ ข้าวของ สร้อยทองหมั้น
ผูกด้วยโบว์ สีแดง แบ๊งก์ใบพัน
วางบนขัน แหวนเพชร เม็ดประกาย

จุดประทัด ปังปัง ดังอึงอื้อ
พร้อมปรบมือ ไชโย โห่เป็นสาย
ถึงหน้างาน คนดัก คอยทักทาย
เดินลับหาย ประตู สู่พิธี

ยืนแอบต้น ลำไย ใจระทึก
มิอยากนึก ผูกมั่น ขันบายศรี
คำอวยพร พิพัฒน์ สวัสดี
เสร็จเข้าที่ หอห้อง เพียงสองคน

ไฟสว่าง จางแสง แดงสลัว
คงถูกตัว ต้องกาย เนื้อหลายหน
อยากด่าวดิ้น สิ้นใจ ไปให้พ้น
ไฟมืดมน เขากอด กันแน่แล้ว..
ไม่เห็นคน เขาจูบ กันแน่แล้ว..

เจ้าสาวของเขา คือแฟนของพี่..

[D]

พุทโธ่ พุทธัง กาละมังแตก
เป็นเรื่องแปลก แต่จริง ยิ่งกว่านั่น
คนคุมเครื่อง เรื่องนี้ มีงงงัน
กิ๊กของฉัน หละจ้า เธอว่าไง

ขืนประกาศ ออกเสียง ไม่เลี้ยงแน่
ขืนมาแฉ เรื่องราว หรือสาวไส้
แม่จะฟัน ให้ยับ ลาลับไป
หือเป็นได้ เห็นดี ตีด้วยปืน

มาขี้ตู่ ยัยดิน เดี๋ยวสิ้นชื่อ
ผู้หมวดคือ ของฉัน อย่าดันฝืน
ตีตราจอง เรียบร้อย ไม่ปล่อยคืน
วันมะรืน วันไหน อย่าได้คอย
พันทอง
 

แม้แต่คน เครื่องไฟ ก็ไม่เว้น
กิ๊กเธอเห็น รอบตัว มั่วชะหนอย!
ใกล้พี่หมวด ปวดช้ำ ทำสำออย
อยากจะต่อย สักตุบ ทุบสักที

ใส่เสน่ห์ หรือไร จึงได้หลง
พี่หมวดคง งงงัน มิผันหนี
ช่างเย้ายวน แพรวพราย ชายชาตรี
นั่นเศรษฐี สวนลำไย ยังใฝ่ปอง

ขอสักหน ได้ไหม ยัยเพื่อนรัก
ไยถึงหัก เหลี่ยมเรา ให้เศร้าหมอง
แย่งพี่หมวด ของเรา เข้าครอบครอง
ยังมาทำ ผยอง เดี๋ยวถองปัง

"ดิน"

[panthong.kh]

สวนลำไย ฉันอ้อน มาก่อนหล่อน
อย่ามาซ่อน คำคม อารมณ์ฝัง
อย่ามาทำ ตาหวาน ขี้คร้านฟัง
อย่ามานั่ง ระห้อย คอยมองทาง

ก็ลำไย ปีนี้ ดันมีค่า
โลละกว่า ยี่สิบ รีบสะสาง
กะจะฮุบ ให้หมด ไม่ปดนาง
ดินอ้างว้าง ไปก่อน นอนเดียวดาย

หากลำไย หมดค่า จะยกให้
ฉันหาใหม่ แน่นอน ตอนเบื่อหน่าย
เอาไปรี ไซเคิล อย่าเมินอาย
ฉันเร่ขาย ชายรพีฯ รี่มาซื้อ
พันทอง
 

[D]

ฉันนั้นคง ตายทั้งเป็น เห็นทุกวัน

ได้ยินเสียง เอคโค่ โหลทดสอบ
เจ้าบ่าวหอบ ข้าวของ สร้อยทองหมั้น
ผูกด้วยโบว์ สีแดง แบ๊งก์ใบพัน
วางบนขัน แหวนเพชร เม็ดประกาย

จุดประทัด ปังปัง ดังอึงอื้อ
พร้อมปรบมือ ไชโย โห่เป็นสาย
ถึงหน้างาน คนดัก คอยทักทาย
เดินลับหาย ประตู สู่พิธี

ยืนแอบต้น ลำไย ใจระทึก
มิอยากนึก ผูกมั่น ขันบายศรี
คำอวยพร พิพัฒน์ สวัสดี
เสร็จเข้าที่ หอห้อง เพียงสองคน

ไฟสว่าง จางแสง แดงสลัว
คงถูกตัว ต้องกาย เนื้อหลายหน
อยากด่าวดิ้น สิ้นใจ ไปให้พ้น
ไฟมืดมน เขากอด กันแน่แล้ว..

เจ้าสาวของเขา คือแฟนของพี่..

หลบเลี่ยงหลีก ปลีกกาย มาท้ายไร่
หล่อบรรลัย ใครนะ สะอื้นแผ่ว
พอเห็นหน้า พาแม่น แค้นฝังแนว
จำได้แล้ว แฟน"พันทอง" ลองถามดู

ไยพี่ปล่อย แฟนพี่ ปรี่แย่งน้อง
มีใจปอง คล้องไว้ เอาให้อยู่
มาแย่งหมวด ชวดครอง น้องเพิ่งรู้
น้ำตาพรู รู้ไหม ไห้โศกา

อย่ามาทำ โวยวาย เดี๋ยวซ้ายหัน
เรา!ไปกัน ที่งาน ประจานด่า
แม่"พันทอง" สองใจ ไม่ไว้หน้า
ต้องชะตา ขาดแน่ แกต้องอาย

"ดิน"

[D]

สวนลำไย ฉันอ้อน มาก่อนหล่อน
อย่ามาซ่อน คำคม อารมณ์ฝัง
อย่ามาทำ ตาหวาน ขี้คร้านฟัง
อย่ามานั่ง ระห้อย คอยมองทาง

ก็ลำไย ปีนี้ ดันมีค่า
โลละกว่า ยี่สิบ รีบสะสาง
กะจะฮุบ ให้หมด ไม่ปดนาง
ดินอ้างว้าง ไปก่อน นอนเดียวดาย

หากลำไย หมดค่า จะยกให้
ฉันหาใหม่ แน่นอน ตอนเบื่อหน่าย
เอาไปรี ไซเคิล อย่าเมินอาย
ฉันเร่ขาย ชายรพีฯ รี่มาซื้อ
พันทอง
 

แหม! พอเก่า เหลาเหย่ เที่ยวเร่ให้
รับก็ได้ มือสอง น้องไม่ถือ
ดีเสียอีก มิต้องบ่น ทนฝึกปรือ
คงมิดื้อ ใกล้เดี้ยง เลี้ยงง่ายดาย

สำเร็จรูป เหมือนบะหมี่ ก็ดีนะ
มิปล่อยผละ ละทิ้ง ชิ่งหลบหาย
ทั้งงานใน งานนอก ออกสบาย
แถมมากมาย มีครบ ประสบการณ์

แต่ทว่า ชาย"รพีฯ" นี่ซีนะ
เขามีใจ ไหมล่ะ จะประสาน
หากเต็มร้อย รีบหน่อย อย่าปล่อยนาน
อธิษฐาน...เพี้ยง!รับ ประคับ-ประคอง

"ดิน"