~ คิดถึง ~
หลับตาลงไม่ไหวใจคิดถึง
แม้ห่างกายใจรำพึงคะนึงหา
นอนนับดาวพราวแพรววับแววฟ้า
หวังเหล่าดวงดาราพาหลับที
แต่นับไปใจกลับกระสับกระส่าย
มิเว้นวายถวิลหามารศรี
จวนหมดแล้วแก้วนภาทั้งราตรี
ไม่เห็นมีทีท่าว่าง่วงเลย
ครั้นแลจันทร์พลันเห็นเป็นหน้าเจ้า
เป็นอะไรไปเล่าแล้วเราเอ๋ย
มิอาจนิ่งนอนใจได้อย่างเคย
จึ่งรำพันรำเพยเอ่ยออกไป
โอ้จันทร์เอ๋ยวอนท่านวานช่วยดู
ว่าโฉมตรูมองจันทร์เหมือนฉันไหม
ช่วยสื่อพักตร์ผ่านจันทราถึงยาใจ
ว่าฉันอยู่ใกล้ใกล้ในดวงจันทร์
โอ้ดาวเอ๋ยฝากคำรำพันหน่อย
ช่วยเรียงร้อยรับฝากจากใจฉัน
สื่อความนัยใส่ดาวน้อยนับร้อยพัน
ให้นางนั้นทราบความยามดูดาว
โอ้ลมเอ๋ยฝากส่งความรู้สึก
ข้างในใจลึกลึกไปถึงสาว
ยามลมล่องต้องผิวทุกทุกคราว
ให้เหมือนราวแขนสอดไปกอดเธอ
เฝ้ารำพึงรำพันกลั่นจากจิต
แต่ที่คิดมีคณาเกินกว่าเสนอ
หากใครห่างคู่แล้วไม่แคล้วเจอ
ได้พร่ำเพ้อรำพันเหมือนฉันนี้
ธาตรีรติกานท์
๗.๑๒.๒๕๕๕
