แผ่นเอ๋ยแผ่นดิน ฤาจะสิ้นแล้วหรือลมหายใจ
เจ้าคร่ำครวญกำสรวลโศกวิโยกไห้ สะเทือนไป ถึงวิญญาณที่ลับลง
แผ่นดินนี้ที่ข้าเคยปกป้อง หลั่งเลือดนองพลีชีพเป็นผุยผง
สองมือ กวัดแกว่งดาบ ใจทนง ให้ชาติคง อยู่คู่ คำว่าไท
ข้าขับไล่ไพรีที่ข่มเหง มิเคยเกรงชีวีจะหาไม่
เพื่อลูกหลานเพื่อชาติเพื่อผองไท มิยอมให้มันผู้ใดมาย่ำยี
มาบัดนี้แผ่นดินที่ข้ารัก กลับโดนหักแบ่งแยกน่าบัดสี
ไม่คำนึงถึงข้าเลยสักที แผ่นดินนี้ข้าหลั่งเลือดเพื่อใครกัน
น้ำตาไหล อาบวิญญาณ ข้าสะท้าน เมื่อลูกหลานที่ข้ารักเคยหมายมั่น
ให้ดูแลรักษ์แผ่นดินไปชั่วกัลป์ แต่ฉับพลัน ความหวังพัง ทะลายเอย.
