ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Prapacarn ❀]

อยากจะบอก..ว่าฉัน เฝ้าฝันถึง
ใจเกินครึ่งดื้อรั้นมันสั่นไหว
คิดครวญคร่ำดึงดันจนหวั่นใจ
คุณคือใครคนนั้นฉันหลงรัก

จะประกาศชัดชัด..ก็ขัดเขิน
แม้คุณเมินไม่มอง..ใจต้องหัก
หรือฉันมีความหมายแค่ทายทัก
หัวใจภักดิ์..คุณอยู่กับผู้ใด

คงไม่ผิดหรอกนะ..ถ้าจะชอบ
ฉันจะมอบ “ รักนะคะ “ จะได้ไหม
เพียงแอบมองในฝัน..ฉันอุ่นไอ
แค่หัวใจมีคุณ..ฉันอุ่นทรวง

ห้วงหัวใจหวานหวาม..เป็นความลับ
เฝ้าขานขับคีตกานท์มานแหนหวง
คนบ้านนอกจะบอกให้..ไม่หลอกลวง
ฝากใจพ่วงผูกรัก..ไม่หักลา

แซม (คนบ้านนอก)
 

[สมนึก นพ]

เฝ้าแหงนมองดูดาวพราวไสว
ระยิบไกลสับสนบนฟากฟ้า
จากดาวเหนือเฉียงพายัพงามจับตา
ส่งแสงมาประจำทุกค่ำคืน

เพียงแค่หวังได้เห็นเป็นสุขยิ่ง
ดั่งอ้างอิงคอยติดตามยามดึกดื่น
แม้อากาศเหน็บหนาวยังเฝ้ายืน
กลัวเป็นอื่นลับหายไม่พบกัน

หากจะคิดถามใจในส่วนลึก
ความรู้สึกบอกไปไม่ได้นั่น
เป็นความลับค้างคามาผูกพัน
สุขอนันต์เห็นดารายามราตรี.

นพ
30พ.ย.55

[บ้านริมโขง]

อยู่ก็ห่างกันไปจนไกลลิบ
ยังหยอกหยิบคำไขให้กังขา
เอ่ยความนัยให้งงหลงครึ้มนา
หากบอกมาอย่างไรต้องใช่..เรา 

แต่..ความลับอันใดไหนยังอยู่
ที่มีคนไม่รู้ยังดูเขลา
ลับลวงพลางอย่างไรในเงื้อมเงา
ต้องถูกเอามาแผ่แน่เลยคุณ

ยิ่งความรักยิ่งลั่นสนั่นฟ้า
ดังก้องหล้าพาคนจนหัวหมุน
ใครจะรักไม่รักผลักชุลมุน
เมื่อสมบุญค่อยเงียบเรียบลงเอย

เกิดความรักเก็บอำทำลับล่อ
มัวรีรอหลอกตนคนเฉลย
ทำปากหนักรักล้นทนกอดเกย
ไม่นานเลยถูกคาบ..อาบน้ำตา

ไม่บอกใคร บอกเล่า.. “รักเขานะ”
ใครไหนจะรู้เล่า “เขา” ไหนหนา
เป็นเขาแพง, เขายายเที่ยง-เยี่ยงใดนา
หรือเขาข้าฯ เขาริมโขง..ก็โยงเลย

จึงความลับ-ความรัก อย่าพักเก็บ
ยามหนาวเหน็บบอกไปไอรักเผย
รู้ตัวไว้ใครเขาเฝ้าชิดเชย
ได้ลงเอยไวไว..ดีไหมคุณ..

"บ้านริมโขง"

๑ ธันวาคม ๒๕๕๕

[panthong.kh]

วันลงเอย ไม่มี ฤดีหมอง
อย่ามาปอง หลบไป ใจว้าวุ่น
เข็ดมานาน รานร้าว เข้าเซซุน
จนหัวหมุน วุ่นวาย หน่ายเรื่องรัก

วันลงเอย คงยาก ซากรักล่ม
ทุกวันคืน ขื่นขม ระทมหนัก
เคยมอบจิต สี่ห้อง ปองใจภักดิ์
ถูกเขาผลัก หักหน้า น้ำตานอง

ขอสิ้นสุด หยุดลง ณ ตรงนี้
แม้ชีวี ตายซาก อยากขอร้อง
อย่ามาตาม ตอแย แลเหลียวมอง
เจ็บจนต้อง พองทั่ว ทั้งหัวใจ

ขอสิ้นสุด หยุดรัก พักไว้ก่อน
ขืนต่อกร เจ็บอีก หลีกไม่ไหว
ตามลีลา ไม่ทัน หวั่นทรวงใน
จนฤทัย เหลวแหลก แตกยับเยิน
พันทอง

[ไพร พนาวัลย์]

           

อันความลับคับอกเหมือนหมกเต่า
ถูกไฟเผาจนสุกมันอุกอั่ง
กลิ่นหอมหวนยวนลิ้นอยากกินจัง
แต่ต้องนั่งบื้อใบ้จนใจชา

หลงรักเขาหมดใจจำไกลห่าง
เพราะเงินจางจนใจดั่งไร้ค่า
เพียงเห็นเขาหน้าจอก็พอนา
มันไม่กล้าเอ่ยคำจะทำไง?

เก็บความลับคับอกให้หมกต่อ
อยากจะก่อสัมพันธ์ที่ฝันใฝ่
อยากบอกเธอว่ารักแสนหนักใจ
วอนบางใครได้เจอ..บอกเธอที

“ไพร พนาวัลย์”
 

[กังวาน]

มีความลับคับใจไม่กล้าเอ่ย
ขอเฉลยว่าแอบภักดิ์รักเธอนี่
มาตั้งนานผ่านไปเป็นหลายปี
ใบ้ใหมี"สระ"ไซร้ในชื่อเธอ

จะอะอาอิอีหรืออุโอ
ท่องนะโมมิกล้าว่าเสนอ
เป็นความลับคับยิ่งจริงนะเออ
หลงละเมออ่านกลอนออนทุกวัน

    ----กังวาน---

[ปู่ริน]

มีความลับคับใจไว้ในอก
ชะตาตกหนีจากบ้านมาสานฝัน
ญาติพี่น้องเธอไล่ยิงหนีได้ทัน
จากวันนั้นถึงวันนี้พี่ตรอมตรม

พี่หนีหายเหมือนตายจากคนที่รัก
มาตั้งหลักที่ชุมพรนอนขื่นขม
หกสิบปีที่ผิดหวังยังระทม
ถูกทับถมถากถางเมื่อนางจร

มิหวนกลับนับญาติตัดขาดมิตร
เชยชมชิดแรมร้างลางสังหรณ์
ข่าวแต่งงานกับเศรษฐีที่อุดร
พบงานงามงอนตอนชราท่างวยงง

ต่างตกใจแต่ไต่ถามความทุกข์สุข
ผ่านหลายยุคพบหลายอย่างต่างลุ่มหลง
เรื่องผิดหวังที่พลั้งพลาดไปให้จบลง
ขอให้ปลง..สังขารตน..คนกันเอง..

                 ริน ดอนบูรพา
                                       ๒ ธ.ค.๕๕

[khuadkao]

ใจเธอไม่เต็มใจในคิดถึง
ยากเห็นหนึ่งความรักจักบานเบ่ง
ฝันเกินครึ่งใจฝันเท่านั้นเอง
เธอกลัวเกรงลึกซึ้งหนึ่งความรัก

เธอกลัวว่ารักจริงคือสิ่งผิด
แม้รักไม่มีพิษเธอคิดผลัก
ใจให้เกินครึ่งใจน้อยใจนัก
เธอหาญหักรักหนึ่งซึ่งเต็มใจ

ใจให้เกินครึ่งใจน้อยใจนัก
เธอหาญหักรักหนึ่งซึ่งเต็มใจ

[Prapacarn ❀]

เฝ้าแหงนมองดูดาวพราวไสว
ระยิบไกลสับสนบนฟากฟ้า
จากดาวเหนือเฉียงพายัพงามจับตา
ส่งแสงมาประจำทุกค่ำคืน

เพียงแค่หวังได้เห็นเป็นสุขยิ่ง
ดั่งอ้างอิงคอยติดตามยามดึกดื่น
แม้อากาศเหน็บหนาวยังเฝ้ายืน
กลัวเป็นอื่นลับหายไม่พบกัน

หากจะคิดถามใจในส่วนลึก
ความรู้สึกบอกไปไม่ได้นั่น
เป็นความลับค้างคามาผูกพัน
สุขอนันต์เห็นดารายามราตรี.

นพ
30พ.ย.55

ดาวแซมน้อยลอยคว้างอยู่กลางหาว
อยากเป็นดาวประจำใจให้คุณพี่
ข้ามขุนเขา, ขอบฟ้า มหานที
ดาวดวงนี้ส่องประจำทุกค่ำคืน

อย่าแอบซ่อนหัวใจ..จนไม่เห็น
อย่าแอบเร้นซ่อนชมจนขมขื่น
แม้มีใจใฝ่หวังรักยั่งยืน
โปรดหยิบยื่นเสี้ยวใจ..ให้แซมดาว

แซมค่ะ

[สมนึก นพ]

ราตรีนี้ซึ้งใจหมายฟังซ้ำ
ได้ยินคำจากนภาเวหาหาว
สำเนียงตอบโพ้นไกลจากใจดาว
ประกายวับแวววาวเจ้าส่งมา

จะขอเพียงเสี้ยวใจใช้ประดับ
โปรดรอรับเร็วรี่วันนี้หนา
ขอมอบเป็นสิ่งฝากจากอุรา
ทั้งสี่ห้องของข้าสัญญามี.

นพ

[Prapacarn ❀]

อยู่ก็ห่างกันไปจนไกลลิบ
ยังหยอกหยิบคำไขให้กังขา
เอ่ยความนัยให้งงหลงครึ้มนา
หากบอกมาอย่างไรต้องใช่..เรา 

แต่..ความลับอันใดไหนยังอยู่
ที่มีคนไม่รู้ยังดูเขลา
ลับลวงพลางอย่างไรในเงื้อมเงา
ต้องถูกเอามาแผ่แน่เลยคุณ

ยิ่งความรักยิ่งลั่นสนั่นฟ้า
ดังก้องหล้าพาคนจนหัวหมุน
ใครจะรักไม่รักผลักชุลมุน
เมื่อสมบุญค่อยเงียบเรียบลงเอย

เกิดความรักเก็บอำทำลับล่อ
มัวรีรอหลอกตนคนเฉลย
ทำปากหนักรักล้นทนกอดเกย
ไม่นานเลยถูกคาบ..อาบน้ำตา

ไม่บอกใคร บอกเล่า.. “รักเขานะ”
ใครไหนจะรู้เล่า “เขา” ไหนหนา
เป็นเขาแพง, เขายายเที่ยง-เยี่ยงใดนา
หรือเขาข้าฯ เขาริมโขง..ก็โยงเลย

จึงความลับ-ความรัก อย่าพักเก็บ
ยามหนาวเหน็บบอกไปไอรักเผย
รู้ตัวไว้ใครเขาเฝ้าชิดเชย
ได้ลงเอยไวไว..ดีไหมคุณ..

"บ้านริมโขง"

๑ ธันวาคม ๒๕๕๕

“เขา” นั้นช่างสูงส่งดั่งหงส์ฟ้า
เกินไขว่หา..หวังได้เพียงไออุ่น
แอบมองจ้อง..ฝันว่า เขาการุณย์
มอบตักอุ่นให้นอนผ่อนอารมณ์

เขาเป็นคนสำคัญ..ฉันแอบหวง
เฝ้าเป็นห่วง..ยามเขาห่าง..ช่างขื่นขม
ชะเง้อคอรอเก้อ..เผลอระทม
สุดจะข่ม..ใจเหงาเมื่อเขาเมิน

รักเขานะ..รักเขา..เราแอบรัก
เพิ่งประจักษ์ อดสูใจ ใคร่ห่างเหิน
แต่มิอาจหยุดยื้อ..ใจดื้อเกิน
ข้างโขงเขิน..พี่เห็นไหม..ใครแอบมอง

แซมค่ะ