ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อริญชย์]

         ผู้แพ้ทุกทิศ

ฉันทอดร่างกลางดินด้วยสิ้นหวัง
หมดพลังแรงใจฝันใฝ่หา
โดดเดี่ยวในเหตุการณ์ที่ผ่านมา
แทบหมดสิ้นความกล้าเคยท้าทาย

เป็นคนแพ้ทุกทิศหมดสิทธิ์สู้
ท้อหดหู่รูปนามไร้ความหมาย
เปี่ยมด้วยหยาดน้ำตาพร่างพร่าพราย
เดินเดียวดายในโลกทุกข์โศกซึม

โปรดอย่าหวังอะไรอีกในฉัน
ปล่อยคนหยันหยามโอ่ด่าโง่ทึ่ม
ให้ฉันเป็นคนซื่อสะลือสะลึม
นั่งเงียบขรึมเช่นนี้ เคลิ้มดีแล้ว!ฯ

                      อริญชย์
                 ๒๖/๑๑/๒๕๕๕


 

[รัตนาวดี]

... ...

...เห็นเธอนั่ง เงียบขรึม ซึมเศร้าโศก
อยากบอกโลก ที่สวย ช่วยพ่อแก้ว
ดูซิ!บน ท้องฟ้า นภาแพรว
อย่ามัวเก็บ ใจแป๋ว แล้วเงียบงัน...

...ยังมีฉัน ที่รอ ช่อดอกเหมย
แทนรักเปรย รีบหา มาห่อฝัน
ย้ำอีกนิด คิดดู หากรู้ทัน
รีบรีบปั่น จักรยาน ควานหาไว...

รัตนาวดี

[เพลิงคำ]

เคยอ่านรู้แต่ผู้ชนะสิบทิศ
ไหงมีผิดตำราจนน่าหวัว
รบย่อมยากตรากตรำชอกช้ำตัว
หวาดหวั่นกลัวอับปราไม่กล้าบิน

ธรรมดาชาติชายมีพ่ายแพ้
ความอ่อนแอหรือสู้ภูผาหิน
ถึงเปรียบด้อยน้อยค่าราคาดิน
ควรถวิลดอกฟ้ามายาใจ

[พรายม่าน]

เธอระย่อเข็ดขยาดเพราะคาดหวัง
หายมืดมิดนั่นกระมังโชคครั้งใหม่
เลยทุ่มโถมโหมฟืนเข้าฝืนไฟ
จึ่งซากปรักปราชัยบนใจตรม

แม้มิอาจวาดฟ้าด้วยอากาศ
แลวิลาสล้มครืนเป็นขื่นขม
ทั้งสิบทิศสู้ทั้งยังระทม
พ่ายก็พ่ายแต่พรหม ยังอวยพร

ที่หลายหน้าพาเย้ยหรือเคยสู้
สักเสี้ยวทิศถากถูรีบลู่ถอน
เช่นนั้นหรือคือชาติ เช่นกุญชร
ยี่สิบทิศหรือจะทอน ทอดงาวาง ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๒๗ พฤศจิก ๕๕

[--ณัชชา--]

โลกหมุนเวียนเปลี่ยนไปไม่เคยหยุด
เป็นมนุษย์แหวกว่ายในสงสาร
เกิดแต่กรรมทำมาแต่ช้านาน
สู่นิพานยังไม่พ้นคนนินทา

เมื่อยังเป็นปุถุชนไม่พ้นผิด
ทุกชีวิตเวียนว่ายในตัณหา
ในชาตินี้ก่อเกิดกำเนิดมา
บุญกรรมพาลิขิตชีวิตเรา

--ณัช--