ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อริญชย์]

        บ่อน้ำลึกหน้าแล้ง

บ่อน้ำลึกถูกหยั่งด้วยถังหย่อน
เพื่อสะท้อนหน้าแล้งดินแห้งผาก
ก้านดอกติ้วสุดท้ายยืนตายซาก
หลังฝนพรากจากจรลาดอนไพร

ควายเคี้ยวเอื้องเบื้องหน้าน้ำตาหยด
หญ้าเขียวสดกรอบกร่อนลงร้อนไหม้
ซ้ำสายลมโกรกแรงแสลงใจ
เหลือสิ่งใดให้เล็มรสเต็มกลืน

ยังโชคดีมีบ่อน้ำลึกล้ำค่า
ให้คนมาหย่อนถังลงหยั่งฝืน
ตักขึ้นดื่มอาบกันทุกวันคืน
พอสดชื่นคลายร้อนผันผ่อนทรวง

สัตว์น้อยใหญ่คอยท่าตั้งตาหวัง
เดินหน้าหลังเจ้าของจำต้องห่วง
เมื่อมาเป็นสัตว์โลกร่วมโชคดวง
ก็ถึงช่วงพิสูจน์ในน้ำใจกัน!ฯ

                           อริญชย์
                       ๒๖/๑๑/๒๕๕๕

<a href="http://www.youtube.com/v/nQRNDtnmu2E&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/nQRNDtnmu2E&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[panthong.kh]

ได้ข่าวมา ว่าน้ำ ซ้ำแห้งขอด
เป็นแนวทอด เทือกแถน อย่างแม่นมั่น
ฤดูฝน พ้นผ่าน ก็นานวัน
ทั่วเขตขันต์ ดินแยก แตกเป็นทาง

ต้นข้าวกล้า ยืนตาย ไม่หมายเกี่ยว
หมู่ชาวนา หน้าเหี่ยว เปลี่ยวใจหมาง
คนขาดข้าว สาวขาดหนุ่ม กลุ้มใจนาง
ควายขาดฟาง ว่างเว้น ทุกข์เข็นจัง
พันทอง

[saknun]

บ่อน้ำลึก ตักได้ หมายเอาน้ำ
บ่อน้ำคำ ยังลึก  ตักไม่ยั้ง
บ่อที่แล้ง น้ำขวด วอดจนพัง
ไม่เหลือรัง รางน้ำ พร่ำไหลวน

อันบ่อใด ที่ลึก ตกพลึกก้อน
แสงสะท้อน จากแดด  แผดเผาพ้น
ไม่มีซาก  น้ำลอด จอดกังวล
แห้งหน้าฝน ปวดใจ ไห้ระทม

ขาดคอรวง ข้าวเขียว เหี่ยวแห้งหาย
ทุกข์จนตาย ชาวนา มาสั่งสม
ข้าวของไทย ตกต่ำ พร่ำอกตรม
แสนขื่นขม ชีวิต ติดเงินยาว

[ไร้นวล^^]

ไม้คันหลาว เกี่ยวหู ครุถังหย่อน
ลงบ่อกร่อน เกรอะโคลน ขุ่นข้นขาว
ยืนเรียงคิว เข้าแถว เป็นแนวยาว
เร่งฝีก้าว กรอกถัง ก่อนหลั่งโรย

พยับแดด ระดมเดช ความเผ็ดร้อน
หาร่มอ่อน รอน้ำชะ หน้าระโหย
คิ้วเจ้าทุย หม่นไหม้ คล้ายจะโวย
พอลมโชย ชื่นขึ้น ยืนรอคิว

ครบคนแล้ว เล็งตาน้ำ มาพรำสัตว์
ขุ่นมิขัด คอยตักให้ ได้คลายหิว
ควายคงอิ่ม อ้อนโค โครงจะปลิว
ตัวผอมกิ่ว กัดหญ้า น้ำมายัง?

ตัวสุดท้าย ใจหาย น้ำไม่เหลือ
เป็นบ่อเกลือ  ก้อนกรวด ชวดความหวัง
น้ำหยดน้อย ค่อยซึมเซาะ จากบ่อกรัง
พอประทัง ชีพโค ที่โหล่ริน

เก็บคันหลาว คันยาว เข้าเยื้องบ่อ
ผินพักตร์พ้อ พันแสง ช่างแกล้งหมิ่น
คุณค่าข้น คนสัตว์ ขัดชีวิน
เมื่อหมดสิ้น น้ำชะโลม ลมก็ลา

[--ณัชชา--]

มองบ่อน้ำแห้งขอดแทบมอดไหม้
ร้อนเหมือนไฟครุ่นคิดจิตผวา
ชาวนาไร่ไร้น้ำจะทำนา
มันปวดปร่ารันทดหมดกำลัง

ได้แต่รอน้ำฝนหล่นจากฟ้า
มาเยียวยาราดรดคนหมดหวัง
กลั้นน้ำตาเอ่อไหลมิให้พัง
ได้แต่นั่งรอฟ้าให้ปราณี

--ณัช--

 

[yaguza]

มองบ่อน้ำ หน้าแล้ง น้ำแห้งบ่อ
ตั้งตารอ ฝนฟ้า เบือนหน้าหนี
เจอภัยแล้ง แห้งหาย มาหลายปี
ในหนองมี แต่ทราย ให้ควายนอน

ต้นมะพร้าว ใบลู่ ชูแต่ยอด
มีบ้างรอด ที่เหลือ จากเหยื่อหนอน
เทวดา เจ้าข้าเอ๋ย เคยไหว้วอน
อย่าตัดรอน เมตตา ช่วยข้าที



......ยากูซ่า.....

[กังวาน]

บ่อน้ำลึกตรึกตรองแล้วหมองหม่น
จากหน้าฝนผ่านหนาวร้าวเหลือที่
น้องจากนาหางานทำช้ำชีวี
ทุกคืนพี่นั่นริมบ่อรอกลับคืน

เจ้าคงฉ่ำคำหนุ่มกรุงจนยุ่งเหยิง
หลงระเริงน้ำประปาเกินกว่าฝืน
ลืมน้ำบ่อรอพี่ตักหนักเต็มกลืน
ถ้ามะรืนยังไม่มาขอลาตาย


        ---กังวาน---

[รัตนาวดี]

.... ...

...ชโงกดู น้ำบ่อ ท้อใจหด
น้ำเริ่มหมด ทำให้ เริ่มใจหาย
มองหาพี่ ที่รอ ข้างบ่อทราย
เห็นเพียงควาย นอนหมอบ เหมือนชอบรอ...

รัตนาวดี
 

[ปู่ริน]

บ่อน้ำลึกหน้าแล้งน้ำแห้งขอด
คิดถึงยอดนวลนางห่างห้องหอ
น้องจากไปไม่กลับมาน้ำตาคลอ
ใจทดท้อรอความฝันทุกวันคืน

มหาสมุทรสุดลึกล้ำยังกำหนด
มีเกณฑ์กฎยังหยั่งได้ไม่ขัดขืน
จิตมนุษย์นี้ไซร้ไม่ยั้งยืน
สุดขมขื่นลื่นไหลไม่ทานทน

พี่รักน้องปองนุชสุดสวาท
ด้วยหมายมาดครองคู่อยู่สักหน
ใยน้องทิ้งพี่ไปให้หมองหม่น
พี่เหมือนคน..รักแล้ง..แห้งเหี่ยวตาย

                           ริน ดอนบูรพา
                                ๒๖ พ.ย. ๕๕

[D]

มองบ่อน้ำ หน้าแล้ง น้ำแห้งบ่อ
ตั้งตารอ ฝนฟ้า เบือนหน้าหนี
เจอภัยแล้ง แห้งหาย มาหลายปี
ในหนองมี แต่ทราย ให้ควายนอน

ต้นมะพร้าว ใบลู่ ชูแต่ยอด
มีบ้างรอด ที่เหลือ จากเหยื่อหนอน
เทวดา เจ้าข้าเอ๋ย เคยไหว้วอน
อย่าตัดรอน เมตตา ช่วยข้าที

......ยากูซ่า.....

บ่อน้ำลึก นึกดู จึงรู้หมด
ควายนอนอด น้ำตาย กลายเป็นผี
น่าอนาถ ขาดดิ้น สิ้นชีวี
ตายทั้งที ยังย้อน เดือนร้อนคน

วสันต์หน้า ฤดู ฟ้าพรูพรั่ง
น้ำมาขัง ขุ่นข้อง ต้องฉงน
กลายเป็นที่ ฝังควาย ร้ายเหลือทน
ขอสาปป่น เกิดใหม่ เป็นควายเกย์

"ดิน"