ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บ้านริมโขง]

สุดท้ายคือ..อ้ายเจ็บ

แรกส่งยิ้มพิมพ์ใจมาให้อ้าย
มากความหมายชายรับขับขานสู่
คอยออดอ้อนวอนหวังรักพรั่งพรู
วาดวิมานสีชมพูดูอำไพ

เมื่อก่อรักปักทรวงติดบ่วงแล้ว
เหมือนกอดแก้วเรืองฤทธิ์จิตแจ่มใส
เนรมิตสิทธิ์ประสงค์เจิดจงใจ
โลกแจ่มใสไร้ฝนบนนภา

เพียงไม่นานลมเคลื่อนเตือนวาดหวัง
ฝนรินหลั่งสั่งดินสิ้นห่วงหา
เจ้าจากไปไกลลับไม่กลับมา
แหงนมองฟ้าคลุ้มคลั่งหลั่งอาลัย

เจ้ารีบจากพรากจรอาวรณ์นัก
ต้องอกหักรักคุดสุดหวั่นไหว
สุขเพียงมื้อคือสวรรค์อันรำไร
แสนอาลัยใจอ้าย พ่ายระทม

ต้องร่ำไห้ไหม้หมก..อก-โอ้-โอ๋
อ้ายยืนโชว์ดายเดียวเปลี่ยวขื่นขม
อาวรณ์หวังพังทลายชายซานซม
รักไม่สมลมสวาทพิฆาตคน

แสนกำสรดบทสุดท้าย..คืออ้ายเจ็บ
แหลกเกินเย็บ..ใจอ้ายสุดท้ายหม่น
รักจอมปลอมพร้อมลา..จากหน้ามน
รักขัดสน ป่นสลาย...อ้ายขอลา..

"บ้านริมโขง"

๒๕ พฤศจิกายน ๒๕๕๕

     

<a href="http://www.youtube.com/v/pG050sPhcg0&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/pG050sPhcg0&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[Prapacarn ❀]

ที่อ้ายเจ็บเหน็บหนาวในคราวนี้
ใจน้องนี่หนาวเหน็บเจ็บยิ่งกว่า
ด้วยความจริงหัวใจอ้ายตีตรา
ผูกสัญญากับใครไว้ก่อนแล้ว

จำต้องทนหม่นขมระทมขื่น
วิมานรักล่มครืนต้องยืนแกร่ว
ปลายขอบฟ้าหม่นไหม้เหมือนไร้แนว
เมื่อพบแล้ว..ไยเป็นพิษ โอ้ฤทธิ์รัก

เจ้าของเก่าเขาทวง..เขาหวงอ้าย
น้องชอกช้ำแหลกสลายคล้ายใจหัก
แม้นไม่หวังอุ้มชูอยู่เคียงพักตร์
ไยปล่อยรักเบ่งบานจนผลาญจินต์

หัวใจน้องคงมั่นผูกพันอ้าย
หรือใจชายเลี้ยวลดหมดถวิล
น้อยหรือนั่นมาเอ่ยลาอย่างชาชิน
น้ำตารินหยาดสุดท้ายเพราะอ้ายลวง

แซมค่ะ
 

<a href="http://www.youtube.com/v/JWAotzt-LNM&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/JWAotzt-LNM&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[panthong.kh]

เจ็บไม่จำ ช้ำชอก บอกกี่ครั้ง
ยังมานั่ง ฟูมฟาย คล้ายติดบ่วง
สมน้ำหน้า ซ่าส์นัก โดนรักลวง
หัวใจกลวง เป็นแผล แย่ไหมคุณ

รักกับฉัน ดีดี หนีไม่ชอบ
มาตีกรอบ หลายชั้น ขั้นเนื้ออุ่น
อุตส่าห์ง้อ งอนไป ใจเซซุน
ฉันหัวหมุน วุ่นวาย ชายโลเล

โดนเขาทิ้ง วิ่งมา หาฉันใหม่
คนไร้ใจ ทำเป็น เด่นโก้เก๋
ฤทัยยับ ยู่หมด ปดทั้งเพ
สมคะเน ไหมเล่า เขาไม่แล
พันทอง
 

[บ้านริมโขง]

ที่อ้ายเจ็บเหน็บหนาวในคราวนี้
ใจน้องนี่หนาวเหน็บเจ็บยิ่งกว่า
ด้วยความจริงหัวใจอ้ายตีตรา
ผูกสัญญากับใครไว้ก่อนแล้ว

จำต้องทนหม่นขมระทมขื่น
วิมานรักล่มครืนต้องยืนแกร่ว
ปลายขอบฟ้าหม่นไหม้เหมือนไร้แนว
เมื่อพบแล้ว..ไยเป็นพิษ โอ้ฤทธิ์รัก

เจ้าของเก่าเขาทวง..เขาหวงอ้าย
น้องชอกช้ำแหลกสลายคล้ายใจหัก
แม้นไม่หวังอุ้มชูอยู่เคียงพักตร์
ไยปล่อยรักเบ่งบานจนผลาญจินต์

หัวใจน้องคงมั่นผูกพันอ้าย
หรือใจชายเลี้ยวลดหมดถวิล
น้อยหรือนั่นมาเอ่ยลาอย่างชาชิน
น้ำตารินหยาดสุดท้ายเพราะอ้ายลวง

แซมค่ะ
 

ล้วนแต่ฤทธิ์พิษรักมันกักกด
โรคกำสรดกำเริบเติบใหญ่หลวง
ผ่าให้แยกแตกกันมาบั่นทรวง
ใจสองดวงแหลกสลาย..คล้ายคล้ายกัน

ยามรักร้างห่างหาย..อ้ายตายดับ
ดังกดทับด้วยเศร้าเฝ้าโศกศัลย์
อยู่เหมือนตายคล้ายซากฝากรำพัน
มีชีวันเหมือนสิ้น..ไม่ยินดี

น้องเหมือนอ้าย..หรือไม่ยามไร้รัก
หรือสลักใดอื่นยื่นสุขี
น้องตรมไหมวันจางร้างฤดี
หรือน้องมีแต่สุขไม่ทุกข์ตรม

..อ้ายแค้นใจ แค้นตนคนใจง่าย
เป็นดั่งคล้ายหลงมนต์คนสั่งสม
เจ็บใจเหลือคำหลอนเขาป้อนปม
รู้โง่งมก็สายเกินหมายคืน

จึงสุดท้าย ..อ้ายเจ็บ เล็บขบเนื้อ
เสียดายเหลือรักเราเคยเคล้าชื่น
เพราะเชื่อคนหลอกหลอนป้อนพิษกลืน
จึงตายยืน..เดี่ยวโด่..โอ้..อาวรณ์..

"บ้านริมโขง"

๒๖ พฤศจิกายน ๒๕๕๕

[saknun]

บทสุดท้าย คืออ้าย ยอมจะเจ็บ
จะถูกเย็บ  กี่แผล  ก็ไม่สน
จะถูกยำ   กี่ครา   หากังวล
นี่คือคน   ตัวจริง กับหญิงงาม

ขอให้ใจ  ดวงน้อย ที่เธอเก็บ
แม้เพียงเล็บ นิ้วก้อย ก็เฝ้าถาม
ถึงคนดี  คนนี้  พี่ติดตาม
พยายาม  เสมอ อยากเจอใจ

จึงต้องยอม ความเจ็บ เหน็บหลายครั้ง
แต่ก็ยัง  ทนรับ ปรับใจใหม่
ให้เขารู้   หัวใจ ร้อนดั่งไฟ
จะเผาไหม้ หลายครา ยังหน้าทน

[อาทิตา]

แอบปักใจ  หมายปอง  น้องนานเนิ่น
แสนขัดเขิน  มิกล้าเอ่ย  เผยใจฉัน
กลัวเธอปัด  ตัดรัก  พักสัมพันธ์
กลัวเธอนั้น  เหินห่าง  จางหายไป

มัวแต่กลัว  นี่นั่น  หวั่นสารพัด
วางฟอร์มจัด  ว่าไม่แคร์  แท้หวั่นไหว
อยากเอ่ยปาก  ฝากรัก  ฝากความนัย
ได้แต่ถอน  หัวใจ  ไม่เอ่ยคำ

ท้ายที่สุด  เธอมอบใจ  ให้ใครอื่น
แสนขมขื่น  หนาวเหน็บ  สุดเจ็บช้ำ
กลืนน้ำตา  ร้าวรวด  ปวดระกำ
เจ็บและจำ  คำสุดท้าย  อ้ายเจ็บเอย
------------------------------

แด่....อาทิตา

26 พ.ย. 55

emo_111สุดท้าย......อ้ายเจ็บคนเดียว

[บ้านริมโขง]

เจ็บไม่จำ ช้ำชอก บอกกี่ครั้ง
ยังมานั่ง ฟูมฟาย คล้ายติดบ่วง
สมน้ำหน้า ซ่าส์นัก โดนรักลวง
หัวใจกลวง เป็นแผล แย่ไหมคุณ

รักกับฉัน ดีๆ หนีไม่ชอบ
มาตีกรอบ หลายชั้น ขั้นเนื้ออุ่น
อุตส่าห์ง้อ งอนไป ใจเซซุน
ฉันหัวหมุน วุ่นวาย ชายโลเล

โดนเขาทิ้ง วิ่งมา หาฉันใหม่
คนไร้ใจ ทำเป็น เด่นโก้เก๋
ฤทัยยับ ยู่หมด ปดทั้งเพ
สมคะเน ไหมเล่า เขาไม่แล
พันทอง
 

   

ยอมแล้วนะยอมหลาย..อ้ายยอมแล้ว
แม่น้องแก้ววอนหยุด..อย่าขุดแผล
มันเจ็บช้ำกล้ำกลืนขื่นดวงแด
ขอนางแม่..อย่าย่ำ ซ้ำอีกเลย

จะเชิดชูอยู่ใกล้ในโอวาท
จะไม่ขาดปรนนิบัติจัดเฉลย
จะนอนหนุนบุญสอดเข้ากอดเกย
จะเอื้อนเอ่ยเปรยหว่าน..แต่หวานคำ..

"บ้านริมโขง"

[บ้านริมโขง]

ฯ ล ฯ

จึงต้องยอม ความเจ็บ เหน็บหลายครั้ง
แต่ก็ยัง  ทนรับ ปรับใจใหม่
ให้เขารู้   หัวใจ ร้อนดั่งไฟ
จะเผาไหม้ หลายครา ยังหน้าทน

มันต้องได้อย่างนี้ซิเพื่อนเอ๋ย
ไฉนเลยต้องล้าพาฉงน
ประสารักหักไปหาใหม่วน
ไม่อับจนทางดิ้น..ถวิลวาง

[บ้านริมโขง]

แอบปักใจ  หมายปอง  น้องนานเนิ่น
แสนขัดเขิน  มิกล้าเอ่ย  เผยใจฉัน
กลัวเธอปัด  ตัดรัก  พักสัมพันธ์
กลัวเธอนั้น  เหินห่าง  จางหายไป

มัวแต่กลัว  นี่นั่น  หวั่นสารพัด
วางฟอร์มจัด  ว่าไม่แคร์  แท้หวั่นไหว
อยากเอ่ยปาก  ฝากรัก  ฝากความนัย
ได้แต่ถอน  หัวใจ  ไม่เอ่ยคำ

ท้ายที่สุด  เธอมอบใจ  ให้ใครอื่น
แสนขมขื่น  หนาวเหน็บ  สุดเจ็บช้ำ
กลืนน้ำตา  ร้าวรวด  ปวดระกำ
เจ็บและจำ  คำสุดท้าย  อ้ายเจ็บเอย
------------------------------

Dear....Athita

26 พ.ย. 55

emo_111สุดท้าย......อ้ายเจ็บคนเดียว

อ้ายเจ็บจริง..เจ็บหลาย..อ้ายยังเจ็บ
อ้ายถูกเล็บเจ้าข่วนป่วนเฉลย
อ้ายอ้ำอึ้งซึ้งซ่อนอ่อนเชิงเชย
อ้ายไม่เคยเลยหนา..ถ้าให้ “รัก”

อภัยอ้ายเพียงครั้งหวังคงสม
ยามนี้ตรมมากแล้ว...แก้วแตกหัก
ยากประสานมานหม่นจำทนนัก
อ้ายอยากพัก “เลียแผล” เพราะแพ้ทาง 

"บ้านริมโขง"