ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

             
                   ไม่ทราบว่าเพื่อนสมาชิกยังจำเด็กคนหนึ่งที่เคยมาโพสต์ขอให้ช่วยแต่งกลอนนิราศจำนวน ๑๐  ได้ไหม
เมื่อซักราว วันที่ ๒๐-๒๒ ตุลาคม ประมาณนี้แหละ  จำได้ว่าเด็กนี้โพสต์ตั้งหลายรอบแต่ไม่มีใครสนใจจะแต่งให้เลย
จนในที่สุดก็ถึงกับประกาศให้สินจ้างรางวัล   ผมดูอยู่นานแล้วจนคิดว่าคงจะมีความจำเป็นและเป็นความเดือดร้อนจริงๆจึงได้ช่วยแต่งให้
(แต่งให้เพราะสงสาร  ไม่เกี่ยวกับรางวีรางวัล เพราะผมรวยอยู่แล้ว)
                   แต่แล้วเด็กคนนี้ก็ทำเซอร์ไพรส์ด้วยการตั้งกระทู้ขอให้หนูพิมพ์วาสแต่งให้อีก ซึ่งหนูพิมพ์วาสก็แต่งให้ตามต้องการ
แต่ไม่ทราบเพราะเหตุผลอะไร เมื่อสามสี่วันก่อนเด็กคนนี้ก็ส่งข้อความส่วนตัวมาหาผม ขอให้แต่งนิราศให้ใหม่
บอกตามตรงว่าผมอ่านข้อความแล้วแทบจะหัวเราะก๊ากให้ฟันหลุดหมดปากด้วยความสะใจจริงๆ  เพราะไม่นึกว่าจะมีวันนี้
                 ผมก็ไม่ทราบเหตุผลกลในว่าเป็นเพราะอะไร  สงสัยว่า นิราศที่หนูพิมพ์แต่งให้มันคงจะ"ดีเกินไป"หรือเปล่า
บางทีคุณครูเขาอาจจะทึ่งในความสามารถของเด็กละมั้ง ว่าเออ...ลูกศิษย์เรานี่มันสุดยอดเว้ยเฮ้ย 5555
ดังนั้นคุณครูคงจะต้องการทำการทดสอบความสามารถอีกครั้งเพื่อความแน่ใจก่อนที่จะส่งชิงแชมป์นักกลอนประจำจังหวัด 555
(ก็เป็นธรรมดา ถ้าใครได้เห็นนิราศบทนั้นก็ต้องทึ่งและอัศจรรย์ใจว่านี่เด็กมัธยมทำได้ขนาดนี้เชียวหรือนี่...
ดังนั้ถ้าครูเขาจะเกิดความคิดอยากให้ลูกศิษย์ของตนเข้าชิงแชมป์ระดับจังหวัดหรือระดับประเทศมันก็ไม่แปลกอะไรหรอก..ก็เก่งซะขนาดนั้น)
นี่ผมแค่เดาเอานะ  เรื่องจริงจะเป็นยังไงผมไม่อาจทราบได้   แต่ที่แน่ๆคือ เมื่อสามสี่วันที่แล้ว เด็กคนนั้นกลับมาที่บ้านกลอนไทยอีกครั้ง
กลับมาส่งข้อความขอให้ผมช่วยแต่งนิราศให้ใหม่  ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ผมเคยแต่งให้เพราะความสงสาร แต่เขากลับละทิ้งไปอย่างไม่ใยดี
                  บอกให้นิดว่าผมเองก็คนยตราดเหมือนกัน  โตที่ตราด  ปัจจุบันพี่ชายพี่สาวก็อยู่ที่ตราดนั่นแหละ แต่ผมไม่ช่วยหรอก
เพราะเข็ด  และรู้สึกว่าเสียหน้า   แล้วก็หวังว่าคงจะไม่มีสมาชิกใจดีคนไหนให้การช่วยเหลือหรอกนะครับ
ของแบบนี้ ตนต้องเป็นที่พึ่งแห่งตน  วันนี้เราช่วยให้เขาสอบผ่าน  ลองคิดดูง่ายๆว่า ถ้าเกิดครูเขาเห็นว่าลูกศิษย์ของมีฝีมือดี
(โดยไม่รู้ว่าเจ้าลูกศิษย์คนนี้แท้จริงแล้วแอบมาให้คนอื่นแต่งให้) เกิดคิดอยากจะส่งเข้าประกวดชิงแชมกลอนระดับจังหวัด
เรามิต้องมานั่งแต่งให้เขาอีกหรือ    คราวนี้ผมได้รับบทเรียนแล้วว่า ก่อนคิดจะช่วยเหลือใครนั้น  ต้องให้เขาช่วยเหลือตัวเองซะก่อน
อย่างที่คุณ  toshare  แกใช้อยู่  เราจะได้แน่ใจว่าที่เราช่วยเหลือนั้นเราช่วยไม่ผิดคน
                   สุดท้ายนี้ ถึงแม้ว่าผมอาจจะถูกเพื่อนสมาชิกบางคนประนามว่าชั่ว ที่เอาเรื่องของเด็กมาประจานก็เหอะ
แต่จะทำยังไงได้เล่า  ก็คนมันรู้สึกใจและอยากจะเล่านี่นา 55555





จากจำนวนโพสต์หลายโพสต์ แต่ไม่มีใครแต่งให้ จนถึงขั้นต้องประกาศให้รางวัล
ซึ่งผมจริงๆก็ได้แต่งให้ไปแล้ว(อันที่จริงผมแต่งเพื่อให้เหมาะสมกับวัยของเขาซึ่งอยู่ในวัยเรียนไม่ควรจะเกี่ยวข้องกับเรื่องรักๆใครๆ)

http://www.klonthaiclub.com/index.php?topic=22218.0

ปรากฏว่ายังไม่เป็นที่พอใจ  มาขอให้หนูพิมพ์วาสแต่งให้ใหม่อีก

http://www.klonthaiclub.com/index.php?topic=22230.0

จะเห็นได้ว่า บทที่ ๙ นั้น หอม สัมผัสกับ คลอน  ซึ่งผมเห็นแล้ว  แต่ผมไม่ทักหรอก  ไม่รู้ว่าหนูพิมพ์วาสแกวางยาหรือเปล่า
แต่สงสัยว่าที่ต้องกลับมาขอให้แต่งให้ใหม่นั้น บางทีอาจจะมาจากสัมผัสตัวนี้ก็เป็นได้


                                                                                      ด้วยความสะใจ

                                           
                                                                                       ชั่วนี้ไม่ว่าง

[พิมพ์วาส]

อันว่าวันนี้เข้ามาเนื่องด้วยไม่ได้เข้ามาหลายวันแล้ว
มีจดหมายฉบับหนึ่งส่งมาทางข้อความส่วนตัว ไม่ต้องถามว่าใคร
ไม่อยากประจานแต่อยากบอก เหนื่อยนักเหนื่อยหนอ...
หากจะอ้างตัวว่าเรียนหนักทางนี้ก็อ้างได้ ไม่ใช่คนที่ร้องขอจะเรียนหนักอย่างเดียวดอกค่ะ
คนที่แต่งให้ก็เรียนหนักไม่แพ้กัน จริงๆส่งข้อความกลับไปก่อนที่จะอ่านกระทู้คุณช่วงฯ อีกค่ะ
ข้อความส่วนตัวฉบับนั้นถูกส่งมาตั้งแต่คราวันที่ ๑๓ วันนี้วันที่ ๑๖ เดือน ๑๑ แล้ว

เขียนง่ายเหมือนกันนะคะ "รบกวนอีกครั้งครับ" ขอบอกเข้ามาก็อยากมาแต่งกลอนให้สบายใจ
ไม่ใช่มาแบกปัญหาของใครให้หนักสมอง อีกครังของคุณนั้นดูง่ายๆสบายๆเสียจริง
โดนนิสัยส่วนตัวไม่ใช่คนที่มานั่งงอมืองอเท้าขอร้องให้คนอื่นช่วย
พิจารณาตัวเองเสียใหม่เถิดค่ะ นิสัยเปลี่ยนกันได้แต่ถ้าฝังลึก
เข้าไปในกระดูกเป็น "สันดาน" แล้วมันก็แก้ยาก เนื้อหาจะคล้ายข้อความที่ส่งไปทุกอย่าง
เนื่องว่าอยู่ในอคติความคิดเดียวกัน ข้อความที่ส่งไปไม่ได้ประชดหรือด่า มันเรื่องจริง

ว่าไปนั้น ฝ่ายที่โดนขอร้องไม่ได้ผิด
อันว่าจะทำให้ก็ได้ไม่ทำให้ก็ได้
ขออย่างสุดท้าย กลับไปพิจารณาตัวเสียใหม่
ส่งนิราศมาจะแนะนำให้ แต่หากให้แต่งให้เลยนั้น เอียนพอทน
อย่างที่บอกไปในข้อความ ส่วนตัวแล้วคิดว่าคำพูดนั้นแรงอยู่มากนัก
แต่ส่วนตัวอยากมอบความหวังดี
สุดท้ายนี้...
อย่าได้แสดงความเขลาออกมาโดยการบอกเบอร์โทรศัทพ์
บ้านเลขที่ ชื่อชั้น และโรงเรียน มันจะประนามว่า " ความขี้เกียจทำได้ทุกอย่าง "
เพราะไม่ใช่ขอร้องแต่คนอื่นงอมืองอเท้ารอ แล้วสบายนั่นไม่ใช่
จึงเรียนมาเพื่อทราบ ขอบพระคุณค่ะ



*** คุณช่วงฯคะ คือว่าอันนั้นลืมจริงๆค่ะ ดูจากการโพตส์ก็ได้ ดึกมากแล้ว สงสัยจะเบลอ แต่ไม่ขอโ?ษเวลาค่ะ เกินจากการสะเพร่าไม่ตรวจทานให้ดี แต่ในข้อความที่คนนั้นส่งมา เขาไม่ได้บอกสักคำว่าคุณครูผู้สอนติมาถึงฉันทลักษณ์ด้วย เขาบอกแต่เพียงว่า "**เอาไปส่งอาจารณ์แล้วครับแต่อาจารณ์บอกว่าสถานที่ที่ผ่านควรเป็นสถานที่ที่เจาะจงครับก็ต้องรบกวนอีกครั้งครับ**" ส่วนตัวแล้วไม่ได้ไปสัมผัสจริงอย่างที่บอกไป ด้วยไม่รู้ว่าสถานที่นั้นเป็นเช่นไรจะให้แต่งเสียซะสมจริงก็คงจะไม่ใช่ ด้วยว่าพอจวนแจถึงเวลาส่งแล้วก็คงจะหันมาแต่งเองแล้วให้พวกเราติเองกระมังคะ

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

             
                จะว่าไปก็น่าเห็นใจหนูพิมพ์วาส  ที่เจตนาดีและมีเจตนาที่จะช่วยเหลือคนที่เดือดร้อน  แต่กลับต้องมานั่งหนักใจ
เพียงแต่ว่า ถ้าคนที่มาขอความช่วยเหลือนั้น จะได้รอบคอบสักนิด โดยยอมตรวจทานหรือแก้ไขให้เหมาะ
กับตนสักหน่อย  ไม่ใช่การงอมือรอแต่ขอความช่วยเหลือจากคนอื่นโดยอย่างเดียว  และถ้าเป็นคนที่รู้จัก"พอ"
ไม่คิดแต่จะให้ได้คะแนนดียิ่งๆขึ้นไปโดยไม่ดูตนเองว่าเป็นอย่างไร  เหตุการณ์แบบนี้ก็คงจะไม่เกิดขึ้น
และผมมีความคิดว่า คุณครูเขาคงมีความรอบคอบพอสมควร  รู้ดีว่าศิษย์ของตนเป็นเช่นไร
เมื่อเห็นอะไรที่มันดูเกินภูมิเกินความสามารถมากไปหน่อยก็อาจจะสงสัยขึ้นมา จึงให้การบ้านมาทำใหม่อีกครั้ง
ซึ่งก็นับว่าเป็นการดีแล้ว  และสำหรับใครที่อาจจะมีความสงสารให้การช่วยเหลืออีกก็ตามใจ
ส่วนผม บอกได้คำเดียวว่า"ไม่"  แค่ครั้งเดียวก็เข็ดแล้วครับ  กับความสงสารโดยที่คิดว่าเขาเดือดร้อนจริงๆ
โดยที่ไม่ยอมพิจารณาดูให้ดี   ต่อไปถ้าจะช่วยใครก็ต้องดูให้ละเอียดเสียก่อน
                 ส่วนที่ตั้งกระทูนี้มา ก็ไม่มีอะไร  แค่สะใจ และรู้สึกว่าสมัยนี้เวรกรรมมันติดจรวดก็เท่านั้น



 

[ไร้นวล^^]

เข้ามานี่มิมีเจตน์ให้เอ็ดว่า
แต่เข้ามาเพื่อประกาศพิมพ์วาสเยี่ยม
ก็ดูสิเด็กอื่นใดใครไหนเทียม
สมองเปี่ยมปัญญาภาษาไทย

อยากจะเห็นยุวชนคนสยาม
ระบือนามกลอนฉวีน่ะมีไหม
เพียงพิมพ์วาสคนเดียวเที่ยวเกี่ยวใจ
หากวันไหนน้องลี้พี่นี้ครวญ

 

(แซวท่านน้องพิมพ์นะจ๊ะ)

[สมนึก นพ]

มีมาขอช่วยแต่งกลอนแปดให้
กำหนดไว้สองบทตามภาพเห็น
ด้วยเขียนส่งแล้วนั้นมันยากเย็น
ครูเคี่ยวเข็ญส่งใหม่ได้แจ้งมา

จึงให้นำกลอนเก่าของเขานั้น
ลงยืนยันผิดไปอย่างไรหนา
ได้ช่วยแก้ไขกันทันเวลา
กลับหายหน้าหลบไปให้เราคอย.

นพ
16พ.ย.55