ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

*****มิอาจแสร้ง*****     
 

มิอาจแสร้ง เฉไฉ ว่าไม่รัก
เพราะตระหนัก ดวงจินต์ ถวิลหา
แม้เพียงช่วง แห่งวาน กาลเวลา
จะนำพา ห่างเหิน ยากเมินมอง

ด้วยดวงใจ ใฝ่ถึง ตราตรึงติด
พรหมลิขิต ขีดเส้น ไม่เป็นสอง
เพียงหนึ่งเดียว เกี่ยวมั่น สัมพันธ์ปอง
ร่วมประคอง เคียงขวัญ มิผันแปร

มิอาจแสร้ง เฉไฉ ว่าไม่หวง
เพราะทั้งห้วง หทัย ใฝ่แยแส
มิใช่เพียง เดินผ่าน มิหันแล
แต่..ดวงแด มอบขวัญ อย่างมั่นคง

โอ้..ว่ารัก ปักทรวง อยู่ห้วงลึก
ความรู้สึก ตรึกเตือน เยือนประสงค์
ฤทัยเผย เปรยคำ บอกย้ำตรง
จะดำรง รักมั่น ...นั้นเพียงเธอ.....


"สุนันยา"

[โบ้ พรหมราช]

๏ มิอาจแสร้ง แกล้งทำ ว่าช้ำแล้ว
ยังไม่แคล้ว รักเธอ เสมอไหน
รักเธอมาก มากยิ่ง กว่าสิ่งใด
รักกว่าใคร ใจฝัน รำพันคณึง
๏ มิอาจแสร้ง  แกล้งจิต ว่าคิดจด
ทรยศ เธอไหน ไม่เคยถึง
เธอจะเกลียด เดียดใด ใจรำพึง
ใจฉันจึง รักเธอ เพ้อรำพัน
๏ มิอาจแสร้ง แกล้งใจ ให้ลืมนึก
ยังคงตรึก นึกอยู่ รู้วสันต์
ใจของเรา เฝ้ามอง น้องลาวัลย์
ยังคงฝัน ว่าสองเรา เฝ้ารักเอย

[D]

มิอาจแสร้ง แกล้งได้ ว่าไม่รัก
เพราะตระหนัก ภักดิ์ใจ มิใช่เผลอ
แม้เพชรนิล จินดา ค่าเลิศเลอ
มิเทียบเธอ ขอจอง เจ้าของใจ

ช่างเสกสรร พรรณา วาจาหวาน
ฝากรอยมาน อิงแอบ แนบซบไหล่
เผลอดวงแด แผ่ล้ำ ทำฉันใด
อยากชิดใกล้ ไอกาย ไปนิรันด์

เอื้อโอบอ้อม อารี ที่เคยเห็น
ทั้งเช้าเย็น มิหาย ให้สุขสันต์
ปกป้องภัย กรายใกล้ ใส่ใจกัน
จนทุกวัน ฉันเพ้อ เธอผู้เดียว

มิอาจหัก ห้ามใจ ว่าไม่รัก
ดวงแดภักดิ์ มั่นคง ตรงแน่นเหนียว
แม้ชายใด ใฝ่ปอง มิมองเชียว
จะรอเกี่ยว ประสานก้อย ร้อยร่วมเรียง

(บอกรักสักหน่อยดิ..?ใครหนอ...จะเป็นคนโชคร้ายคนนั้น..555)

"ดิน"

[ไร้นวล^^]

มิอาจแสร้ง แต่งแต้ม หอมแก้มน้อง
หากหมายปอง เป็นคู่ คอยกู่เสียง
ว่ารักรัก รักเธอ พร่ำเพ้อเพียง-
พิภพเอียง ตามอรรถ ประกาศใจ

ฟ้ายังยิ้ม กริ่มเห็น ว่าเป็นรัก
จันทร์วิจักษณ์ แจ้งจิต พิสมัย
วิหคร้อง กึกก้อง ทั่วท้องไพร
ประสานใน เนื้อเพลง บรรเลงทรวง

พี่พร้อมผลิ พิศวาส สะพัดเผย
จนทรามเชย แช่มชื่น เหมือนรื่นสรวง
คอยประคบ ประหงม ภิรมย์ควง
สุขทั้งปวง ประโลม ให้โฉมตรู

มิได้แสร้ง แกล้งกล่าว เพื่อเร้าจิต
เพียงพี่คิด จริงจัง เกินยั้งอยู่
ประดิษฐ์คำ ผุดผ่อง ให้น้องรู้
ว่าพร้อมชู ชุบชนม์ วิมลเดียว
 

[D]

หากพี่รัก รักน้อง อย่าปองอื่น
เชยชิดชื่น รักเรา เฝ้าแลเหลียว
อย่าปล่อยน้อง หมองหม่น จนซีดเซียว
พี่คนเดียว เกี่ยวคล้อง ปองสัมพันธ์

เพียงสบตา พาเผลอ เอ้อ! ประหลาด
พิศวาส พาดทรวง สรวงสวรรค์
แม้ยามใด ห่างหาย ไม่เห็นพลัน
หวั่นผกผัน ปันผลัก ชักรวนเร

ให้รู้ไว้ ยามไกล ใจน้องแกว่ง
เกรงพี่แหนง แบ่งรัก หันหักเห
ขอสัญญา ได้ไหม ว่าไม่เก
จะทุ่มเท ใจปอง ไว้ครองเรือน

"ดิน"

[สุนันยา]

๏ มิอาจแสร้ง แกล้งทำ ว่าช้ำแล้ว
ยังไม่แคล้ว รักเธอ เสมอไหน
รักเธอมาก มากยิ่ง กว่าสิ่งใด
รักกว่าใคร ใจฝัน รำพันคณึง
๏ มิอาจแสร้ง  แกล้งจิต ว่าคิดจด
ทรยศ เธอไหน ไม่เคยถึง
เธอจะเกลียด เดียดใด ใจรำพึง
ใจฉันจึง รักเธอ เพ้อรำพัน
๏ มิอาจแสร้ง แกล้งใจ ให้ลืมนึก
ยังคงตรึก นึกอยู่ รู้วสันต์
ใจของเรา เฝ้ามอง น้องลาวัลย์
ยังคงฝัน ว่าสองเรา เฝ้ารักเอย

๏ มิแสร้งทำ  ช้ำหม่น ให้คนหมิ่น
เพราะดวงจินต์ ไม่สิ้นรัก ปักใจเผย
สลักคำ พร่ำลง ยังคงเปรย
ดั่งที่เคย มีเรา เคล้าเคลียคลึง

๏ มิแสร้งทำ  ย้ำกล่าว คราวรักก่อ
จะไม่ท้อ รอผล คนคิดถึง
แม้นผ่านผัน วันวาน อันตราตรึง
ยังคะนึง พึงหมาย มิหน่ายรอ

๏ มิแสร้งทำ อำพราง ระหว่างเฝ้า
คอยหยอกเย้าเคล้าเคียง ร่วมเรียงขอ
มีสองเรา เนานาน หวานพะนอ
อยูร่วมคลอ เคียงขัวญ ทุกวันคืน...

“สุนันยา”

[ดุลย์ ละมุน]

*****มิอาจแสร้ง*****     
 

มิอาจแสร้ง เฉไฉ ว่าไม่รัก
เพราะตระหนัก ดวงจินต์ ถวิลหา
แม้เพียงช่วง แห่งวาน กาลเวลา
จะนำพา ห่างเหิน ยากเมินมอง

ด้วยดวงใจ ใฝ่ถึง ตราตรึงติด
พรหมลิขิต ขีดเส้น ไม่เป็นสอง
เพียงหนึ่งเดียว เกี่ยวมั่น สัมพันธ์ปอง
ร่วมประคอง เคียงขวัญ มิผันแปร

มิอาจแสร้ง เฉไฉ ว่าไม่หวง
เพราะทั้งห้วง หทัย ใฝ่แยแส
มิใช่เพียง เดินผ่าน มิหันแล
แต่..ดวงแด มอบขวัญ อย่างมั่นคง

[/font][/size]
โอ้..ว่ารัก ปักทรวง อยู่ห้วงลึก
ความรู้สึก ตรึกเตือน เยือนประสงค์
ฤทัยเผย เปรยคำ บอกย้ำตรง
จะดำรง รักมั่น ...นั้นเพียงเธอ.....


"สุนันยา"
[/font][/size][/color]

โอ้ซอกทรวง ดวงใจ ดั่งใยแก้ว
เมื่อแตกแล้ว แก้วใจ คงไผลเผลอ
ยากประติด คิดคบ ประจบเจอ
แหลกพร่าเบลอ เหมือนตา ยามฝ้าฟาง

แต่กระนั้น ครั้นใจ ยังใฝ่คิด
ถึงหมดสิทธิ์ สิ้นศักดิ์ รอยรักหมาง
จะลี้จร จากใจ คงไร้ทาง
ด้วยติดบ่วง ห้วงนาง สุรางค์งาม

อันศรรัก ปักฤทธิ์ ช่างพิษร้าย
แม้นพังพลาย ยื้อยุด มาฉุดหาม
หาเคลื่อนคิด จิตหลง รสนงราม
แหลมดงหนาม ใจเห็น เป็นปทุม

แม้นสิ้นลม จมดิน มิสิ้นรัก
แม้นโดนผลัก ตกเหว เปลวไฟสุม
แม้นคมดาบ ฟาดโหม มาโรมรุม
นวลเนื้อนุ่ม พิศวาส มิอาจลืม
 

[/color][/size]