ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บ้านริมโขง]

ถ้าหากชายร้ายจริง..หญิงกล่าวหา
ด่วนตีตราพาหน่ายคล้ายผนึก
ปิดประตูลงดานประมาณนึก
ก่อเกิดศึกในอกหม่นหมกทรวง

เหมือนว่าชายไร้ค่าสายตาหยาม
คือประณามลามไปดูใหญ่หลวง
ไม่มีดีซักคนบนคู่ควง
ล้วนหลอกลวงล่วงล้ำระยำคน

ก็เสียใจในคำกระหน่ำค่า
คำกล่าวหากลับกลอกยับยอกหม่น
กลายเป็นเพียงขยะคละเคล้าปน
ไม่เจียมตนบนวิถีมีเลิกรา

หากนี้คือความจริงหญิงทั้งโลก
ผู้อับโชคคือชายอย่าหมายหา
อย่าหวังให้ใครชมสมพรรณนา
ชายเกิดมาดั่งเศษเพศต่างกัน

ไม่มีใครครองอยู่เป็นคู่หญิง
เพราะชายทิ้งหญิงเศร้าเหงามหันต์
ชายไร้ค่าไม่สมพรหมผูกพัน
ไม่สำคัญอย่าหมายชายคนงาม

เหตุว่าเพราะ ผู้ชาย..มันร้ายลึก
ไร้ตรองตรึกคุณค่าพาหยาบหยาม
ล้วนหลอกลวงหญิงหลงพะวงตาม
คือนิยามของชาย..ร้ายกว่าโจร.

"บ้านริมโขง"

๙ พฤศจิกายน ๒๕๕๕

[ไร้นวล^^]

กวนกันไปกวนกันมาแหมน่ารัก
พอเมินพักตร์กลับแกล้งแต่งกันเกร่อ
โอ้ยหน้าจอพ้อพจน์ตีบทเพ้อ
ลับหลังเหรอพี่จ๋าวิวาห์นะ

นี่แหละหนาโบราณว่ายุพานั้น
ยามรักกันแกล้งตบสลบค่ะ
ยามเกลียดกันแกล้งกริ่มแยบยิ้มซะ
แล้วก็ผละจากไปไม่รู้ตัว
 

[ปู่ริน]

ด้วยเหตุใดไยกล่าวให้เศร้าหมอง
ขอปกป้องเกียรติผู้ชายผู้เป็นผัว
ด้วยรักใคร่ในความรักมิเกรงกลัว
อย่าชิงชังชายถ้วนทั่วล้วนมากมี

ผู้ชายเด่นใจดีมีหลายหลาก
ยามทุกข์ยากนวลเนื้อเย็นมาเผ่นหนี
ปล่อยให้พี่ต้องปวดร้าวเศร้าฤดี
เป็นเช่นนี้ใครใจร้ายให้บอกมา

ได้รู้เช่นเห็นชาติขาดที่พึ่ง
ด้วยพิษรักแรงหึงจึงโหยหา
เจ้าหนีพรากจากพี่ไปไม่ทันลา
ปล่อยน้ำตาพี่ร่วงหล่นหม่นหมองใจ

ผู้หญิงแรงหรือชายร้ายให้ตัดสิน
ปวดร้าวจินต์สิ้นรักกันจึงหวั่นไหว
พี่เริ่มร้างห่างเจ้าอยู่แดนไกล
สุดแดนไทย..ใกล้เกาะสอง..นองน้ำตา..

                  ริน ดอนบูรพา
                                         ๑๐ พ.ย. ๕๕

[บ้านริมโขง]

อย่าหวังเลยทั้งชาติไม่อาจหา
ใครชายตามามองร้องเสนอ
ของตกรุ่นฝุ่นทั่วกลัวละเมอ
เห็นหน้าเธอเห็นผียังดีกว่า

น้ำลายฟุ้งเหม็นทั่วกลั้วคำขม
ไม่เคยชมชายดี..เห็นมีค่า
แต่แล้วไงใฝ่ฝันวันเวลา
อยากมีผัวจนตัวชา..หน้าไม่อาย

หวังชาตินี้บอกเลย..เตยต่ำเตี้ย
ใครเอาเธอเป็นเมีย นั้นเสียหาย
อยากแนะนำเกิดใหม่ให้ไปตาย
ชาติหน้าหมายเอาใหม่อาจได้ความ

ฉันไม่เคยด่าใคร..ไม่เริ่มก่อน
ฉันไม่ย้อนสอนสั่งตั้งคำหยาม
ฉันไม่แคร์แม้ใครสดใสงาม
ฉันมันทรามเธอรู้อยู่แก่ใจ

จงจบกันชาตินี้และชาติหน้า
เลิกเลยลาจากกันมันสดใส
ต่างคนอยู่ต่างเห็นและเป็นไป
เราก็ต่างเป็นไฟ..ไม่คู่ควร..

"บ้านริมโขง"

 
 

[panthong.kh]

ไม่มีชาย อยู่ได้ ไม่ตายหรอก
ไม่มีชาย ขอบอก ทุกซอกส่วน
ไม่มีชาย หมายข้อง จ้องตีรวน
ไม่มีชาย ทุกส่วน สงวนไว้

เรื่องร้ายแรง ที่เกิด เถิดคงรู้
ทั้งเรื่องคู่ เรื่องรัก หักอกไหม
ทั้งยาบ้า ยาอี มีถมไป
ตัวการใหญ่ ทั้งหลาย คือชายแท้

อีกเป็นโจร ปล้นสวาท มิอาจยั้ง
ใครเห็นมั่ง หญิงปล้น โดนแหงแก๋
มีแต่ชาย หมายขืนใจ ใหญ่นักแล
ยังไม่แคร์ ฆ่าทิ้ง แม้วิงวอน

ข่าวครึกโครม ทุกวัน แสนหวั่นหวาด
ถึงขยาด ไร้คู่ ผู้เคียงหมอน
ขออยู่เดียว เปลี่ยวทรวง ทุกช่วงตอน
อาจร้าวรอน อยู่บ้าง แต่ช่างมัน
พันทอง

[กังวาน]

เป็นอะไรกันไปหมดบทกลอนหญิง
พากันทิ้งผู้ชายทำลายฝัน
โลกเรานี้มีจันทรามีตะวัน
มาบิดผันมิให้คู่ดูเธอทำ

ประสบการณ์พาลโกรธโทษดินฟ้า
ช่างสรรหาสิ่งร้ายลึกนึกแล้วขำ
ผู้ชายดีมีหัวใจเธอไม่จำ
รุมกระหน่ำว่าชายชั่วน่ากลัวใจ

ถ้าวันหนึ่งซึ่งเธอพบประสบรัก
เฝ้าฟูมฟักทนุถนอมยอมหวั่นไหว
ชายที่ดีมีศีลธรรมนำฤทัย
โปรดพูดใหม่สุขยิ่งนัก...รักผู้ชาย

         ---กังวาน---

[saknun]

เห็นผู้ชาย เป็นยักษ์ ทักไม่ออก
พี่ขอบอก  ไม่จริง  หญิงทั้งหลาย
ชายที่ดี   มากมี  จนตาลาย
ชายที่หมาย ทำกิน  ถวิลหา

อย่ามองชาย เพียงได้ ขายความเท็จ
ชายที่เด็ด  หน้าที่ มีให้หนา
ชายทำงาน พ่อบ้าน เต็มอัตรา
อย่ากล่าวว่า ไร้ยา ราคาคุย

อันที่ดี พี่นี่ ก็คนหนึ่ง
ที่ไม่ดึง ความชั่ว มาทำปุ๋ย
เพราะรู้ว่า ชั่วคือชั่ว ใช่มัวคุย
ทำสุรุย ไม่ได้ อายหมามอง

ลูกผู้ชาย รักเกียรติ รักศักดิ์ศรี
เรื่องความดี ถือไว้ ในสมอง
คิดเสมอ  ไม่ทำชั่ว ให้มัวหมอง
หรือใครมอง ไม่ดี มีน้อยไป

แล้วแต่คิด จิตคน กังวลมาก
ใครคิดยาก คิดง่าย ไม่หวั่นไหว
อยู่ที่ตัว  ดี ชั่ว  อยู่ที่ใจ
ใครทำไร ได้รับ กรรรมนั้นเอง

[ไพร พนาวัลย์]

              

จะร้ายลึกร้ายตื้นสุดกลืนกล้ำ
จะร่ายรำทำมนต์เป็นคนเก่ง
จะดีชั่วแช่งชักพวกนักเลง
พี่กริ่งเกรงความชั่วปลีกตัวไกล

เพราะตัวพี่นั้นดีเป็นที่หนึ่ง 
ไม่สึ่งตึงกรุ้มกริ่มหาชิมใหม่
ไม่โกหกหลอกลวงล้วงตับไต
ไม่ทำใครช้ำตรมระบมทรวง

โดนแต่หญิงใจร้อนเข้าฟ้อนเล็บ
โดนแต่หญิงแนมเหน็บให้เจ็บหน่วง
โดนแต่หญิงย้อนยอกเข้าหลอกลวง
น้ำตาร่วงหลายคราจนบ้าบอ

แล้วหาว่าชอบหยิ่งชอบซิ่งหลบ
ไม่อยากพบทรามเชยคนเคยหล่อ
กลัวจะมุดจุดไต้ไปตำตอ
จึงต้องขอห่างไกลอยู่ไพรพง

ตั้งข้อหามากมาย คนร้ายลึก
ทรวงระทึกพลิกคว่ำระกำส่ง
ก็ชอบมาอี๋อ๋อเข้าต่อตรง
จึงต้องลงมือรำกระหน่ำพลอง

มิได้ร้ายตอนลึกอย่านึกท้อ
เป็นเพียงข้อกล่าวหาอยู่หน้าห้อง
ตายน้ำตื้นหลายครั้งจนนั่งกอง
โปรดอย่ามองว่าร้าย..เป็นชายเลว

ฤาษี “ไพร พนาวัลย์” 
 

[ปู่ริน]

ไม่มีชาย อยู่ได้ ไม่ตายหรอก
ไม่มีชาย ขอบอก ทุกซอกส่วน
ไม่มีชาย หมายข้อง จ้องตีรวน
ไม่มีชาย ทุกส่วน สงวนไว้

เรื่องร้ายแรง ที่เกิด เถิดคงรู้
ทั้งเรื่องคู่ เรื่องรัก หักอกไหม
ทั้งยาบ้า ยาอี มีถมไป
ตัวการใหญ่ ทั้งหลาย คือชายแท้

อีกเป็นโจร ปล้นสวาท มิอาจยั้ง
ใครเห็นมั่ง หญิงปล้น โดนแหงแก๋
มีแต่ชาย หมายขืนใจ ใหญ่นักแล
ยังไม่แคร์ ฆ่าทิ้ง แม้วิงวอน

ข่าวครึกโครม ทุกวัน แสนหวั่นหวาด
ถึงขยาด ไร้คู่ ผู้เคียงหมอน
ขออยู่เดียว เปลี่ยวทรวง ทุกช่วงตอน
อาจร้าวรอน อยู่บ้าง แต่ช่างมัน
พันทอง

 

ไม่มีหญิงก็อยู่ได้ไม่เดือดร้อน
มีคู่นอนเป็นผู้ชายแสนสุขสันต์
มิต้องรับภาระตลอดวัน
ทั้งเรื่องนั้นเรื่องนี้มีมากมาย

ขายยาบ้าเพราะหาเงินให้หล่อนใช้
ตัวการใหญ่ผู้สั่งการพาลเสียหาย
เพราะหญิงแท้แค่ออดอ้อนค้อนผู้ชาย
เรื่องทั้งหลายเกิดขึ้นมาเพราะน่ามล

แต่งตัวยั่วยวนชายหมายเป็นเหยื่อ
สุดเหลือเชื่อยั่วสวาทมาดสับสน
ถูกขืนใจเพราะให้ท่าทั่วทุกคน
ใครใคร่ทนพระปูนอิฐคิดจนซวย

ถ้าโลกนี้ขาดคนสวยคงมีสุข
มิต้องทุกข์มัวดิ้นรนหาคนสวย
หากโลกนี้ผู้หญิงขาดมิระทวย
เพราะเหตุด้วย ..ชายคู่หญิง.จริงแท้เลย.

               ริน ดอนบูรพา
                                   ๑๐ พ.ย. ๕๕

[panthong.kh]

แค่ข้ออ้าง ว่าหญิง จริงแท้นั่น
ชายห่ำหั่น กันเอง นักเลงเอ่ย
ทั้งปล้นฆ่า รายวัน ทั้งนั้นเลย
จริงเพราะเคย เห็นมา กะตาพลัน

สรยุทธ เล่าข่าว เมื่อเช้านี้
ตำรวจดี มีตาย น่าอายฉัน
ด้วยสาเหตุ แหกด่าน การตรวจกัน
จุดสามแปด ยิงสนั่น มันเรื่องจริง

หรือเมื่อเย็น วันวาน ด่านขาเข้า
ดวลปืนเหมา เข่นฆ่า ผวายิ่ง
ล้วนเป็นชาย ทั้งนั้น หวั่นประวิง
มิเคยเห็น ผู้หญิง สิงห์ปืนไว

เรื่องแต่งตัว ยั่วยวน ชวนให้หลง
รู้จักปลง เสียบ้าง ครางอยู่ได้
เกิดชายแต่ง แบบว่า หาเป็นไร
หญิงคงไม่ ข่มขืนชาย ระอายเป็น
พันทอง