ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[panthong.kh]

ขายลำใย มากมาย ตั้งหลายล้าน
ช้ำดวงมาน เรื่องไร ให้เบื่อหน่าย
ทั้งสวนปรุง ลุงเล่า เม้ากระจาย
เงินมากมาย เก็บไว้ ที่ไหนกัน

ทั้งมะม่วง ช่วงนี้ แสนมีค่า
ยี่สิบห้า ต่อโล โก้ไหมนั่น
ขายร้อยไร่ ไม่พอ ต่ออีกพลัน
กะจะฟัน เน้นเน้น ถือเป็นบุญ

ตื่นตีห้า บิณฑบาตร มาดนิ่มนิ่ม
ยิ้มกรุ้มกริ่ม ให้สาว ราวหัวหมุน
ของเต็มย่าม กลับวัด ซัดจนพรุน
อิ่มอกอุ่น ทุกวัน ไม่หวั่นใด

อย่ามาพูด ให้สงสาร นะท่านเอ๋ย
ไข่ลูกเขย จากวัด จัดมาให้
ไม่ต้องซื้อ ต้องหา ห้าหกใบ
ก็อยู่ได้ ทั้งวัน มันเรื่องจริง
พันทอง
แซวเล่นๆนะค่ะคุณป๋า
 

[ปู่ริน]

จากนำร่องลองปรับขึ้น  เจ็ดจังหวัด
รัฐบาลจัดสวัสดิการ  งานทุกสิ่ง
เพิ่มค่าแรงเป็นสามร้อย  ชอบใจจริง
ถูกทอดทิ้งไม่เพิ่มค่า  มานมนาน

ช่วยกระตุ้นเศรษฐกิจ ให้คิดจับจ่าย
ด้วยมุ่งหมายแก้ปัญหา  อย่างกล้าหาญ
ไม่เคยคิดผลกระทบ  การตกงาน
ใช้มาตรการส่งเสริม  เพิ่มค่าแรง

ค่าแรงขึ้นสิ้นค้าลง  คงรองรับ
เพื่อยกระดับฝีมือไทย  ให้เข้มแข็ง
ต้องยอมรับความเป็นจริง  สิ่งเปลี่ยนแปลง
เพื่อขันแข่งด้านการค้า  ประชาคม

วันที่ หนึ่ง  มกรา  ใกล้มาถึง
เป็นวันซึ่งแสนดีใจ  ไม่ขื่นขม
สินค้าแพงมีแรงจ่าย  หายตรอมตรม
ความสุขสม...หรือลำบาก..เพราะ  "ปากคัน"

                 ริน ดอนบูรพา
                                       ๑๐ ธ.ค. ๕๕

[panthong.kh]

ใกล้มกรา มาถึง จึงใจเต้น
เพราะเนื้อเย็น สามร้อยหนึ่ง จึงอดนั่น
จะแหกปาก บอกไป อย่างไรกัน
ถึงจะคัน ยิบยิบ แต่ชิบมี

ชิบไม่หาย เหมือนคนอื่น ขื่นขมนัก
ระทมหนัก ค่าแรง แพงหูฉี่
สามร้อยบาท ขาดตัว ทั่วธานี
แต่ฉันซี ดันเท่าเดิม ไม่เพิ่มเลย

ส่วนข้าวของ วิ่งจี๋ หนีไปแล้ว
นมตราแมว ขึ้นหกบาท มิอาจเผย
ส่วนตราหมี สี่บาท ขาดตัวเอย
ขึ้นแล้วเหวย ล่วงหน้า มาห้าเดือน

กรรมของเวร เช่นเรา เศร้ารันทด
ทั้งนมสด นมข้น ปนกันเกลื่อน
ตอนปรับขึ้น ดันไม่บอก ตอกย้ำเตือน
งุบงิบเหมือน ถูกหลอก บอกไม่แฟร์
พันทอง
 

[..กุสุมา..]

กันมอดม้วย "กล้วยหวี" สี่ห้าบาท
สามมื้อคาด ท้องอิ่ม พอยิ้มได้
อย่าถามถึง รสชาติ มันบาดใจ
ก็กินไป ยามอด หมดสตังค์

ไข่สองใบ ราคา ห้าบาทแหละ
ต้มสุกแกะ ใส่ครก ตำหกครั้ง
"น้ำพริกไข่" ใส่ปลาร้า อา หอมจัง
หย่อนก้นนั่ง จิ้มจ้ำ ถึงค่ำแลง

ขันตักน้ำ ในโอ่ง เทลงหม้อ
จุดฟืนก่อ จนเดือด อย่าเหือดแห้ง
ใส่หอมข่า กะปิ ปนพริกแดง
รีบจัดแจง "แกงน้ำ" ยำข้าวกิน

ขึ้นค่าแรง แพงไป เขาไม่จ้าง
เดินขาถ่าง เสาะงาน มานแทบสิ้น
จับปูปลา หาแมง แยงในดิน
เลี้ยงชีวิน ชะลอ ต่อวันตาย
 
รพีกาญจน์ 59

 

ลดปัญหาค่าแรงแซงสามร้อย
ยุบเหลือน้อยปล่อยงานพาลยอมขาย
ปิดโรงงานลอยแพแค่ท้าทาย
เหลือเหนือ-ใต้ บั้นปลายไว้ทำกิน

แรงงานเหนือเหลือจ้างวันหนึ่งร้อย
ทุกเย็นคอยค่าแรงแบ่งทั้งสิ้น
จากต่างด้าวเช้า-เย็นกลับแดนดิน
คืนสู่ถิ่นชาวบ้านผ่านพรมแดน

และสวนยางภาคใต้ในรีสอร์ท
รายรับยอดกำไรได้หลายแสน
แค่พอเพียง..เลี้ยงตัวกลัวคลอนแคลน
เดินตามแผนสายกลางทางลิขิต

หนึ่งโรงงานปิดไปเงินได้เหลือ
เก็บออมเพื่อใช้หนี้พลีอุทิศ
170ล้านผ่านมือถือกรรมสิทธิ์
ทั้งชีวิตสงบพบร่มเย็น
..กุสุมา.. 
 

[รพีกาญจน์]

ข้าวจำนำ ให้กัน ตันหมื่นห้า
บุญพ่อค้า นับเงิน เดินตัวฉิว
ชาวนาจริง ยืนออ รอรับคิว
ทนหน้านิ่ว หักชื้น ขื่นอุรา

โรงสีเล็ก กลาง.ใหญ่ ไม่วิตก
ซื้อหมื่นหก หยวนหยวน ทั่วถ้วนหน้า
สีเปลือกเป็น ข้าวสาร ส่งร้านค้า
หลายทอดมา ถึงมือ ผู้ซื้อกิน

ข้าวออกใหม่ ราคา สูงกว่าเก่า
คนหาเช้า ท้องคราก มากหนี้สิน
จำซื้อ.เชื่อ เพื่อเพียง เลี้ยงชีวิน
เราเกิดถิ่น ข้าวหอม หรือยอมตาย

ข้าวหอมมะลิเก่า 100 เปอร์เซ็นต์ ผมซื้อลิตรละ 24 บาท ขาย 25 บาท
เอากำไร 1 บาท ไม่คิดค้าเอาร่ำรวยอะไร แค่กดราคาต่ำช่วยเหลือกันไป
คนจนซื้อข้าวทีละลิตร เพื่อกรอกหม้อหุงพอกินเพียงวันหนึ่งๆ เช่นนั้นครับ

 

รพีกาญจน์ 59

[..กุสุมา..]

                   

๐ คำทำนายชะตาฟ้าลิขิต                มิอาจปิดจุดจบพบเป้าหมาย
ประชาชนชาวสยามต้องอดตาย        ถูกทำลายโดยคุณทุนนิยม
๐ ก่อนจะสายเริ่มต้นค้นคิดใหม่         อย่าพึ่งใครให้ทุกข์ปลุกขื่นขม
ฝันลมลมลดหุ้นทุนนิยม                    คือระทมรับรู้คู่ชีวัน
๐ ตั้งชุมชนคนสู้อยู่เข้มแข็ง                หัวใจแกร่งแรงกล้าท้าไหวหวั่น
เศรษฐกิจก้าวหน้าเข้าฝ่าฟัน              บ่ต้องยั่น “เศรษฐี” รพีกาญจน์
๐ อบต.แหล่งหมุนทุนภาษี                 งบเงินฟรีชี้ช่องลองไขขาน
ตีหน้าเศร้าเล่าเท็จเสร็จโครงการ       งบประมาณมอบสู่หมู่ชุมชน
๐ กลุ่มผลิตนำส่งลงตลาด                ป่าวประกาศโฆษณาอย่าสับสน
กรรมการหน้าที่ละหนึ่งคน                ประเมินผลกำไรไร้ยากจน
                  
     .. โครงการชุมชนเข้มแข็งตำบลพึ่งตนเอง .. (ไม่ลองไม่รู้)
นายกรัฐมนตรี             = นายก อบต. ผู้รับผิดชอบอนุมัติ
  สส.                        = สมาชิกองค์การบริหารส่วนตำบล
นาย ก. สมาชิกอบต.     = รัฐมนตรีคลัง เขียนโครงการนำเงินงบประมาณสู่ชุมชน
นาย ข. สมาชิกอบต.     = รัฐมนตรีเกษตร ผลิตสินค้าตามต้องการของตลาด
นาย ฅ. สมาชิกอบต .  = รัฐมนตรีพานิชย์  หาตลาดขายสินค้า(พ่อค้า)แต่ห้ามโกง
พ่อค้าคนกลาง            = ตลาดรับซื้อสินค้า(เงินเชื่อ)ชุมชนเข้มแข็ง จ้าวรพีกาญจน์
..นำสินค้าส่งตามรายชื่อตลาดรัฐมนตรีพานิชย์..รับเงินกลับมามอบเกษตรกร
จากการ..หักกำไร(ครึ่งหนึ่ง) 50% บวกลบ..จากต้นทุนเรียบร้อย
สมาชิกอบต.รับเงินเดือนคือภาษี ต้องทำหน้าที่ตามที่เราต้องการดังกล่าวข้างต้น
ต้นทุน(เงินเชื่อ)+50% ของสินค้า  =  กำไร (จำนำข้าว..20ล้าน.. ยังเหลืออยู่เจ้าค่ะ)
เงินจากอบต. คือภาษีของท่าน อย่าคิดว่าเป็นเงินนายกเชียวพี่น้อง
สรรพากรเก็บเงินภาษีท่าน โอนเข้ากระทรวงการคลัง.. แล้วแบ่งโอน
กลับมาให้ อบต.เป็นงบประมาณประจำปี (ควรศึกษาป็นอย่างมาก)
..ถ้าประชาชนชาวสยาม ไม่เสียภาษี ลองคิดดูทีจะเกิดอะไร..
..หญิงดอกคำ..        
ข้าพเจ้าพอแล้ว..ไม่ค่อยได้ใช้เงินตราดอก เพราะเดินตามรอยพ่อ .. แค่พอเพียง ..
                     

[รพีกาญจน์]

ต่อกระทู้สร้างสรรค์ของ แม่หญิงดอกคำ ข้างบนครับ
ขอแสดงมุมที่ได้พบเห็น ความล้มเหลวของโครงการ(บางจุด)



เป็นโครงการ เยี่ยมมาก หากต่อยอด
ทำตลอด สืบไป ไร้ขัดสน
สามัคคี มีพลัง ดังชุมชน
น้องหน้ามน บรรยาย ขยายคำ

มันอยู่ที่ ปัจจัย ในท้องถิ่น
ความเคยชิน กินอยู่ รู้สูงต่ำ
อีกจารีต ขีดขัด พัฒนานำ
และศีลธรรม ประเพณี มีแต่เนา

คนส่วนมาก มักชอบ กอบค้าขาย
ใช้แรงกาย รับจ้าง หว่างค่ำเช้า
เป็นข้าราช รองท่าน ทำงานเบา
คงไม่เข้า ระเบียบ เสียบสดมภ์

ที่ห่างไกล ไร้ทุน หมุนเวียนปลูก
ที่ดินถูก ยึดครอง จำนองขม
ขาดเครื่องมือ อุปกรณ์ ตอนหนี้จม
ชีวิตล่ม มิถนัด เชี่ยวจัดการ

จุดมุ่งหมาย สวยหรู ชูเข้มแข็ง
เข้ากลู่มแบ่ง เลือกสรร ลองบรรหาร
ตั้งองค์กร มีแกน แผน/โครงงาน
งบประมาณ โอนถ่าย กระจายลง

ขาดนิเทศ ติดตาม ความคืบหน้า
เสริมวิชา แนวทาง วางประสงค์
ยิ่งโกหก ยกเมฆ ตัวเลขชง
ความมั่นคง ถูกฉาบ ภาพลวงตา

รพีกาญจน์ 59

[ปู่ริน]

ปู่..ดีใจขอใช้สิทธิ์รถคันแรก
จองบัตรแจกเข้าคิวกันจัดสรรหา
เมื่อโครงการรถคันแรกเริ่มเข้ามา
ขยายเวลาโครงการนานออกไป

ปู่..จะขายสวนไร่นามาซื้อรถ
จ่ายเงินสดเก้าแสนสามตามเงื่อนไข
รถกระบะดับเบิลแคปแสนถูกใจ
ได้คันใหญ่โก้หรูดูเข้าที

รัฐบาลท่านตั้งใจให้ใช้สิทธิ์
นอนครุ่นคิดตัดสินใจเพื่อศักดิ์ศรี
ช่วยกระตุ้นเศรษฐกิจรุ่งเรืองดี
ยอมเป็นหนี้เสียบ้างชั่งหัวมัน

                      ริน ดอนบูรพา
                          ๑๓ ธ.ค. ๕๕

[..กุสุมา..]

emo_47ขออนุญาตต่อ..จ้าวรพีกาญจน์ เจ้าค่ะ .. ให้ความรู้สร้างสรรค์
 
โอกาสมีอยู่ที่เราเข้าไขว่คว้า
ดีเสียกว่าปล่อยเถิดเกิดปัญหา
คนท้องถิ่นควรร่วมกันพัฒนา
สืบค้นค่าจุดเด่นเห็นตั้งธง

ทุกเรื่องราวเปิดช่องมองทางแก้
มิย่ำแย่เกินไปอย่าไหลหลง
ที่ทำกินจำนองต้องระทม
หนี้ทับถม ธกส. รอฟื้นคืน

ถ้าชุมชนเข้มแข็งแกร่งกล้าสู้
สามารถกู้วิกฤตพิชิตฝืน
ประชาชนทำกินถิ่นยั่งยืน
สิ้นขมขื่นแสงทองส่องอำไพ

..ข้อแนะนำ..
>>.. สมมุติตัวเองเป็นนายกองค์การบริหารส่วนตำบลมีความต้องการอยากเห็นประชาชนมีความอยู่ดีกินดี
..มีเงินงบประมาณ(ภาษีจากประชาชน)ให้ใช้จ่ายปีละ 40ล้านบาท โดยให้สมาชิกอบต.ยกมืออนุมัติ
ให้ใช้ตามมติที่นายกต้องการ ภายใต้ข้อบังคับอบต.
.. ท่านคิดว่าประชาชนจะเป็นเยี่ยงไร ..
สำหรับที่ดินทำกิน อบต.สามารถเข้าไปแก้ไขจัดการได้
>>.. ศึกษาเกี่ยวกับการปกครองท้องถิ่น ทุกอย่างเบ็ดเสร็จ
อยู่ในนั้น(ปลัดอบต.) ขึ้นอยู่ที่ชุมชนจะเข้มแข็งไหมก็เท่านั้น
..ข้อคิดเห็น..
พูดให้ฟังในฐานะที่เป็นแม่ค้าคนกลางเจ้าค่ะ .. เศรษฐีทุนนิยมจึงต้องการมาทำมาหากินบนภาษีของประชาชน
เพราะมีเม็ดเงินมากกินง่ายกว่าปอกกล้วยเข้าปาก แค่ตีหน้าเศร้าเล่าเรื่องเท็จ ..
ข้าพเจ้า ได้มาจากเงินภาษี 20ล้านยังอยู่เจ้าค่ะ (จำนำข้าว)
..หญิงดอกคำ..
 

[khuadkao]

ฟังคนจนคุยกันชักคันปาก
ขวดไม่อยากอวดรวยด้วยเท่าไหร่
เงินแสน,หมื่น,พัน,ร้อยมันน้อยไป
ไม่จับให้เจ็บมือชอบถือเช็ค

ขวดถือเพียงเงินล้านหวานจับจิต
เมื่อวานคิดสร้างสรรค์พันโปรเจ็ค
จะกี่แสนโครงการมันเรื่องเล็ก
เหล้าสักเป็กเสริมสุขทุกโครงการ

เศรษฐีแวะมาแซว

[ปู่ริน]

เกษตรกรสวนปาล์มช้ำหัวอก
ราคาตกเดือดร้อนตอนไปขาย
โลสองบาทห้าสิบสตางค์ยังวุ่นวาย
ม็อบขยายทวงสัญญา หน้าเขาพาง

ปิดทางเดินการจราจรตอนขาล่อง
เพื่อเรียกร้องขึ้นราคาพาหม่นหมาง
ทำผู้คนทนทุกข์เข็ญทุกเส้นทาง
ต่างกล่าวอ้างขืนปลูกไว้ไม่คุ้มทุน

ต้นปาล์มใหญ่เร่งใส่ปุ๋ยจ้างคนตัด
สารพัดตัดแต่งหญ้าน่าหัวหมุน
ลงทุนแพงราคาถูกมิได้ลุ้น
ต้องเสียดุลการค้าน่ารำคาญ

จะโค่นปาล์มปลูกรีสอร์ทเสียหมดสิ้น
ทุ่มทรัพย์สินเริ่มจัดสร้างอย่างอาจหาญ
เข้าโครงการ  SME   มีมานาน
แล้วปลูกบ้าน...หลังสุดท้าย...ไว้รอคอย..

               ริน ดอนบูรพา
                                   ๒๑ ธ.ค. ๕๕

[panthong.kh]

เห็นคันปาก มานาน พานอยากถาม
เป็นโรคลาม ไปทั่ว กลัวเหงาหงอย
หาหมอยัง นะปู่ อยู่บนดอย
ขี้กลากเกลื้อน เป็นบ่อย อย่าปล่อยนาน

ยิ่งหน้าหนาว คราวนี้ ฤดีแย่
ลามทั่วแน่ รีบหน่อย อย่าปล่อยผ่าน
ยินเสียงบ่น ก่นด่า พาลุกลาน
สุดสงสาร เหลือเกิน เชิญเยียวยา

ใช้ทิงเจอร์ คงทุเลา เบาบางบ้าง
เดินขาถ่าง เอาหน่อย พลอยเสียท่า
ทั้งยากิน อาดม ก้มทูทา
คงรักษา หายดี สุขีใจ

หากว่ายัง ไม่หาย ต้องตายแน่
คงตีแผ่ ยืดยาว สาวถึงไส้
ช่วยแจ้งกลับ บอกด้วย ช่วยอย่างไร
ปู่สู้ไหว หรือเปล่า เล่าบอกที
พันทอง
 

[รพีกาญจน์]

ประเพณี ดีงาม ตามสมัย
พบผู้ใหญ่ สูงกว่า เดินมาถึง
เป็นผู้น้อย ต้อยต่ำ ควรคำนึง
ถ้าหวังพึ่ง พิเศษ คอยเมตตา

ต้องเคารพ นบนอบ ยอบแนบข้าง
พูดไหว้พลาง ขานรับ ครับคะขา
รับใช้งาน ท่านเอ่ย มิเฉยชา
ทั้งต่อหน้า ลับหลัง อย่างตั้งใจ

รู้อุรา อารมณ์ ของชมชอบ
รีบหามอบ เร็วพลัน ทันทีให้
หากสะบัด ขัดเคือง เรื่องอันใด
หิ้วคอใส่ รถขน โยนทะเล

เป็นพลขับ รับส่ง โค้งนายหญิง
เดินช็อปปิ้ง ในห้าง มิห่างเห
เข็นล้อตาม หามกล่อง ร้องฮาเฮ
ยอมทุ่มเท งานสวน พรวนเช้าเย็น

คอยชงเหล้า เฝ้าอยู่ ประตูห้อง
นายดิงดอง ตาบอด มิสอดเห็น
คอยสับหลีก กิ๊กสาว คราวจำเป็น
กินแล้วเซ็น เชื่อก่อน ค่อยผ่อนกัน

......................................

ทุกข์ระทมขมใจปีใหม่ย่าง
ไร้สตางค์เพียงพอห่อของขวัญ
ซื้อเหล้าราคาแพงแต่งกำนัล
ปีละขั้นแค่ดาบตราบชรา

 

เพื่อนว่าอย่าบอกใคร
อดบ่ได้มัน"คันปาก"

[รพีกาญจน์]

สินค้าใด ใช้สื่อ กระพือบ่อย
คนฟังคล้อย ตามยิน จนชินหู
แจกตัวอย่าง จ้างตลก ยกเชิดชู
รางวัลหรู รถเงิน เพลินดวงมาน

เป็นของกิน สิ้นเปลือง เฟื่องจำหน่าย
สามารถขาย ทั่วไป นอกในฐาน
มิจำกัด เวลา อายุทาน
อ.ย.ผ่าน เยี่ยมยอด คุยปลอดภัย

แท้ก็แป้ง น้ำตาล หวานผสม
ปนเนยนม เจือกลิ่น ประทิ่นใส่
สีสวยสะ ลออ ล่อตาใจ
บรรจุใน หีบภัณฑ์ อันงดงาม

รวมต้นทุน แรงงาน การผลิต
ภาษีคิด กำไร ใคร่ขอถาม
โฆษณา รับแลก แจกตูมตาม
ทุกเขตคาม ผู้ใด ออกให้ทุน

ประโยชน์ใช้ ไม่รู้ อยู่มากน้อย
เพียงอร่อย อย่างพูด คนอุดหนุน
มีบางแห่ง แย่งยื้อ ซื้อชุลมุน
นำกล่องลุ้น อย่าทิ้ง ชิงเงินทอง

ค้าเสรี นิยม คนชมชอบ
บ้างโกยกอบ สูบเลือด จนเหือดหนอง
เทวเดอ เอออวย ช่วยประคอง
รับจิ้มก้อง อัฐวิ่น ตอนสิ้นปี

เทวเดอ แผลงมาจาก เทวดา

รพีกาญจน์

[ปู่ริน]

กระทรวงพาณิชย์ไม่ดูแลแก้ปัญหา
ปล่อยสินค้าผิดกฎหมายไร้ศักดิ์ศรี
ไม่ดูแล  ไม่แก้ไข  ไม่ไยดี
จึงได้มีสินค้าปลอมทั่วเมืองไทย

เมื่อถูกจับโดนปรับถูกกว่าสินค้า
ตั้งข้อหาแค่นั้นมิหวั่นไหว
ทั้งจำ  ปรับเพียงน้อยนิดไม่เป็นไร
กฎหมายไม่เด็ดขาดให้ขลาดกลัว

บ้างเล่นพรรคมีพวกช่วยให้พ้นผิด
มิได้คิดสำนึกถึงความชั่ว
บ้างกอบโกยโกงกินหลงเมามัว
เห็นแก่ตัวมากมายในสังคม

ข่าวค่าแรงจะแพงขึ้นของขึ้นก่อน
ประชาชนเขาเดือดร้อนนอนขื่นขม
สินค้าแท้เลียนแบบปลอมย่อมตรอมตรม
เรานิยมของเมืองนอกหลอกตัวตน

มูลนิธิส่งเสริมศูนย์ศิลปาชีพ
ดุจประทีปช่วยส่องแสงทุกแห่งหน
ทำผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรมเพื่อปวงชน
ฝึกฝนคนให้พอเพียง..เลี้ยงครอบครัว.

                   ริน ดอนบูรพา
                       ๒๔ ธ.ค. ๕๕

[ปู่ริน]

ถึงสินค้าราคาแพงค่าแรงเพิ่ม
มากกว่าเดิมวันละสามร้อยดีใจหลาย
มีเงินมากฝากธนาคารได้สบาย
เดินจับจ่ายสินค้าน่าชื่นใจ

ทั้งหมู เห็ด เป็ด ไก่  เครื่องในต้ม
ดูเหมาะสมพ่อค้าหน้าแจ่มใส
พวกคนซื้อต้องขมขื่นฝืนในใจ
นโยบายกระจายรายได้สู่สังคม

ปลูกมะพร้าวสองร้อยไร่ใจแทบขาด
ลูกสองบาทมาครึ่งปีที่ขื่นขม
ขายไม่ออกงอกเต็มสวนเชิญชวนชม
คลายเป็นลมออกเลขเด็ดเจ็ดสองสี่

โค่นมะพร้าวเพื่อเลี้ยงเป็ดสักเจ็ดร้อย
พร้อมเลี้ยงหอยไว้ในนาป้าสมศรี
คอยสอดส่องดูแลเป็ดอย่างดี
สักหนึ่งปี...ขายเป็ดย่าง..ข้างชายทะเล.

                  ริน ดอนบูรพา         
                                         ๓๑ ธ.ค.๕๕

<a href="http://www.youtube.com/v/RLN8e80tUko&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/RLN8e80tUko&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[รพีกาญจน์]

พริกไม่เหลือ เกลือด่าง ตู้ว่างเปล่า
ไร้ข้าวเจ้า จะหุง เครื่องปรุงเกลี้ยง
ไข่ เต้าหู้ หมูบด หมดเสบียง
เห็นแต่เขียง มีดน้อย ซอยผักปลา

เศษอาหาร จานช้อน นอนในถัง
กะละมัง ขวดกลิ้ง อิงข้างฝา
แก้วล้มคว่ำ น้ำแดง แข็ง โซดา
เบียร์สุรา หยดริน ดินกระจาย

เก้าอี้เดี้ยง เอียงหน้า โต๊ะขาหัก
ม้ายาวพัก แผ่นทรุด พื้นหลุดหาย
โป๊ะไฟร่วง ดวงหล่น ลงบนทราย
ตะกร้าหวาย กระฉอก ดอกคะมำ

สนามหญ้า หน้าบ้าน ลานย่อยยับ
รอยล้อทับ ราบเรียบ คนเหยียบย่ำ
รั้วรายเลน เอนคด ถูกรถตำ
ท่อก๊อกน้ำ แตกหัก ทะลักนอง

สุขาเกลื่อน เปื้อนดิน ส่งกลิ่นเหียน
มีอาเจียน คราบเปรอะ เลอะเทอะห้อง
พ้นปีเก่า เข้าปีใหม่ ได้แต่มอง
ทำสะอาด กวาดห้อง นานสองวัน

 

ได้ยินเพื่อนบ้านบ่น เล่าต่อ...คันปาก

รพีกาญจน์

[ปู่ริน]

ในภาคใต้น้ำท่วมระลอกใหม่
จึงตั้งใจต่อ "เรือแพ" แค่สานฝัน
เตรียมเอาไว้ใช้ยามยากลำบากครัน
ต้องมุ่งมั่นเอาตัวรอดให้ปลอดภัย

"แพ" จึงเป็นเครื่องใช้ในยามยาก
แก้ปัญหาความลำบากอย่าหวั่นไหว
ถ้า"ขาดแม่เหมือนแพแตก" แยกกันไป
"แพ"  ไม่ใช่สิ่งดีเช่นนี้เอง

ขึ้นปีใหม่มีข่าวใหญ่ให้ขบคิด
ข่าวการปิดกิจการร้านถูก "เซ้ง"
พวกคนงานถูก "ลอยแพ" แกเริ่มเซ็ง
โรงงานเจ้งวุ่นวายหลายกรณี

เห็นคนงานชาวต่างด้าวเข้าตีตลาด
เพราะเงินบาทแพงกว่าพาความสุขี
ค่าครองชีพของคนไทยในตอนนี้
ทุกคนมี..ความสุขล้น..พ้นประมาณ..

                      ริน ดอนบูรพา
                          ๕ ม.ค.๕๖

[รัตนาวดี]

 

...รู้ไหมคะ? สรรมา เรื่องน่ารู้
เชิญคิดดู จะอึ้ง ถึงสงสาร
ใจมนุษย์ สุดแค้น แสนทรมาน
ทราบถึงการ ยับเยิน เหลือเกินจริง...

...ข่าวเกี่ยวกับ ทำร้าย ใจหายนัก
ช้างทุกข์หนัก กว่าคน หมองหม่นยิ่ง
เพราะตัวเงิน คือทาง นำอ้างอิง
ที่บันดาล ทุกสิ่ง ยิ่งกล้าทำ...

รัตนาวดี

<a href="http://www.youtube.com/v/szgFX21LXKY&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/szgFX21LXKY&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[ปู่ริน]

สถาบันทดสอบทางการศึกษา
ทำวิจัยพร้อมพัฒนาประเมินผล
ระบบรับตรงคัดเลือกตัวบุคคล
เพื่อแยกเฟ้นเยาวชนที่เรียนดี

ห้า และ หก มกรามาจัดสอบ
ศูนย์รับมอบนโยบายมิหน่ายหนี
จึงจัดเตรียมตามคำสั่งท่านอธิบดี
สอบคราวนี้ เจ็ด วิชาน่าชื่นใจ

งบประมาณต้องเสียไปตั้งหลายล้าน
เด็กเกียจคร้าน"ขาดหาย"ไปแห่งไหน
บ้างห้องมีสอบ "สี่"คนเป็นได้ไง?
เกิดอะไร! ขึ้นมาน่ากดดัน

สอบฟิสิกส์  เคมี  พร้อมชีวะ
เลือกคณะตามต้องการเพื่อสานฝัน
ต่างดิ้นรนทนสอบวิชาสามัญ
เก็บคะแนนนั้นเพื่อเข้ามหา'ลัย

หลังจากนี้ยังมีสอบ  เก็บ โอเน็ต
สอบให้เสร็จ"เพียงครั้งเดียว"จะได้ไหม
ทั้งเวลาและงบประมาณต้องเสียไป
หน่วยงานไม่สัมพันธ์..คันปากจัง.

                   ริน ดอนบูรพา
                                          ๑๒ ม.ค. ๕๖