ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ปู่ริน]

เสียงแจ้วแจ้วแว่วดังฟังไพเราะ
แสนเสนาะเด็กจำจดบทอาขยาน
โรงเรียนเล็กครูมีน้อยน้อยอาคาร
เพียงขับขานของเด็กน้อยพลอยชื่นใจ

ทั้งอาคารอุปกรณ์ดูเก่าแก่
สุดย่ำแย่งบประมาณหายไปไหน
หลังคารั่วหน้าต่างหักผุพังไป
มิมีใครมาดูแลแย่เต็มทน

อนาคตเยาวชนไทยใจรักชาติ
ควรส่งเสริมความสามารถทุกแห่งหน
จัดเรียนรู้ประสบการณ์ความเป็นคน
ผู้ใหญ่สนใจบ้างอย่าว่างงาน

มัวทะเลาะเบาะแว้งแย่งเก้าอี้
อีกกี่ปีคนชาวไทยได้ประสาน
คนไทยรักใคร่กันมานมนาน
ร่วมสร้างบ้าน..เพราะคันปาก..อยากให้เจริญ.

                                      ริน ดอนบูรพา
                                           ๖ พ.ย. ๕๕

[ไร้นวล^^]

มรคา พาพบ ประสบฝัน
เพียงหนึ่งนั้น ศิลป์ศาสตร์ ไม่ขาดเขิน
ชาติชโย โสภณ เพราะคนเทิน
ชาติยับเยิน ยอกด้วย คนป่วยการ

แสงสุรีย์ ฉวีฉาบ ทาทาบหล้า
สินศึกษา ส่องแคว้น เป็นแก่นสาร
พัฒนา วัตถุ ฉลุชาญ
ก็มิปาน ปัญญา ปรีชาเชาว์

รีรอหมาย ให้ใคร ช่วยไทยไว้
รอบโลกัย ก็เพียงนาม สยามเผ่า
ร่วมร้อยเรียง เรืองรอง เรื่องของเรา
โปรดจงเอา ใจใส่ ช่วยไทยเทอญ

[รพีกาญจน์]

จะมีใคร ไหนเล่า รักเท่าฟ้า
ปวงประชา อภิวันท์ ยอสรรเสริญ
โลกวันนี้ พลีให้ ถ้าได้เงิน
จะเผชิญ บ่วงบ่าง ก็ช่างมัน

วัสดุ อุปกรณ์ การสอนให้
จะพอใช้ สภาพดี นะซีขัน
ก็สมมุติ ขุดเก่า เอาไปวัน
เช็คว่าฉัน ชำนาญ เชี่ยวการเกม

คุณภาพ ฉาบผิว สยิวต้อง
มวลสอดคล้อง โดดเด่น เกินเกณฑ์เข้ม
เสวยชอบ กรอบเงิน เพลินเต็งเต็ม
ฉลองเปรม ปรีดา ค่าตอบแทน

เด็กจบได้ ใบงาม วามตัวเลข
ทั่นเป่าเสก ชงส่าย ถวายแถน
ผู้ปกครอง ปองหวัง วาดดังแมน
ท้ายวิ่งแจ้น ทุบอก ตกกระดาน

จากผลพวง ตวงตัก โรยผักชี
เอาแต่ดี สอพลอ ต่อประสาน
รู้ไม่แจ้ง แต่งเติม เพิ่มประมาณ
มาตรฐาน ต่ำต้อย ด้อยวิชา

นโยบาย ขายโชว์ โอ่หน้าสื่อ
ชูไม้มือ สองข้าง ร่างสง่า
อนุมัติ จัดงบ เพียงตบตา
แท้ขึงผ้า หน้ารอด ตูยอดคน

รพีกาญจน์ 59

[panthong.kh]

อย่าโมโห โกรธา เลยหนาปู่
สองเฒ่าคู่ ร่วมแรง แกล้งสับสน
ให้ปลงหน่อย ปู่ป๋า พ่อหน้ามน
อย่าพร่ำบ่น ให้มาก หลากเรื่องราว

เข้าเมืองหลิ่ว หลิ่วตา ท่านว่าไว้
ขืนเบิกตา กว้างไป ได้เป็นข่าว
เขม่นพวก จวกแหลก แจกร่ายยาว
จะอื้อฉาว หนาวสั่น ฟันกันเอง

เราคนดู ผู้ชม นิยมไหม
ต่างครางใจ ในที ที่อวดเบ่ง
ทั้งปาหี่ หน้าจอ จ้อตะเบ็ง
มิมีเก่ง เท่ากัน ทุกท่านเลย
พันทอง
 

[ปู่ริน]

ด้วยคันปากอยากบอกครูออกหมด
โครงการลดข้าราชการงานเฉื่อยเฉย
ครูเหลือนิดเด็กเหลือน้อยด้อยจังเลย
ช่วยเปิดเผยปัญหาว่าอย่างไร

โรงเรียนเล็กเด็กเหลือน้อยในหลายแห่ง
มายื้อแย่งเข้าพากเพียรโรงเรียนใหญ่
ต่างมุ่งหน้าพาเข้าเมืองด้วยมั่นใจ
ครูแดนไกลโรงเรียนร้างว่างคนเรียน

แล้วทำไมไม่มีใครแก้ปัญหา
สร้างศรัทธามอบอุปกรณ์เครื่องขีดเขียน
มาตรฐานมาจับรีบปรับเปลี่ยน
แล้วแวะเวียน...ช่วยมาดู...ครูสองคน.

                    ริน ดอนบูรพา
                                             ๗ พ.ย. ๕๕

[รพีกาญจน์]

ดำเนินการรวมหมู่สู่จุดศูนย์
อ้างข้อมูลเชิงบวกสะดวกผล
ง่ายสร้างงานเร่งรัดพัฒนาคน
ไม่สับสนหยิบยกง่ายปกครอง

ใช้เทคนิคลดครูผู้เชี่ยวสอน
เด็กตะลอนรวมเรียนเวียนขึ้นล่ิอง
ไร้โอกาสขัดสนจนเงินทอง
เด็กหกห้องครูมีสามสี่นาย

ฐานะดีรวยรากมากสินทรัพย์
รถตู้รับกลับส่งตรงที่หมาย
เรียนในรั้วเวียงวังชั่งสบาย
ค่าใช้จ่ายแสนแพงยังแย่งกัน

สู่หอคอยท่ารอบริหาร
บัญชาการงานเงินเดินเขตขัณฑ์
ส่วนที่เหลือก่ายกองนองอนันต์
แค่ชนชั้นขั้นต่ำทำนักการ

ออกจากมุ้งเมืองนอนก่อนสว่าง
เป็นลูกจ้างเข้ากะในสถาน
ครบเวลาห้าโมงเลิกโรงงาน
พอถึงบ้านมืดดำค่ำพอดี

น่าเอ็นดูผู้เฒ่านั่งเฝ้าบ้าน
สิ้นลมปราณดับลง.ตัวบ่งชี้*
ชนบทเงียบสงัดทั่วปัถพี
คงถึงที่ "สังคมล่มสลาย"*

วัดไม่มีพระ โรงเรียนไม่มีเด็ก บ้านไม่มีคน*

(สะท้อนจากสภาพที่เคยสัมผัส เห็นว่าไม่สมควรลบได้เลยครับ)

รพีกาญจน์ 59

[รพีกาญจน์]

การที่พูดมากไปให้โทษกดดันตัวเองจริงๆ...

**คันปาก**ต้องการเขียนสภาพความเป็นจริงของสังคมชนบท(บางแห่ง)
ผู้คนหลั่งไหลเข้าสู่ตัวเมือง ไปเรียนหนังสือในโรงเรียนที่มีชื่อเสียง
ไปทำงานบริษัทห้างร้าน ก่อสร้าง นิคมอุตสาหกรรม ขายของ
ละให้ผู้เฒ่าผู้แก่เฝ้าบ้าน หรือล็อคปิดประตูไว้
ชนบทช่วงวันจันทร์ถึงวันศุกร์จะเงียบเหงามาก
พ่อแม่ออกบ้านไปทำงานตีห้าลูกเล็กยังไม่ตื่น
ทำนอกเวลากลับถึงบ้านลูกๆหลับกันไปหมดแล้ว
นักเรียนของผมคนหนึ่ง ขาดความอบอุ่นในครอบครัว
เธอเขียนเรียงความสอบ(ปี2540) " คนแปลกหน้าที่เรียกว่า...พ่อ "
เนื้อความดังเช่นที่ผมกล่าวข้างบนนั่นแหละ ทำให้ผมสะท้อนใจมาก

ชนบท...วัดไม่มีพระ(มีพระแก่1-2รูป) โรงเรียนไม่มีเด็ก(มีไม่กี่คน) บ้านไม่มีคน(มีคนแก่เฝ้า)
วิถีชีวิต การดำเนินชีวิตเปลี่ยนไปจากเดิม แค่คิด...สังคม(ชนบท)อาจจะล่มสลาย

ผมเขียนแล้วอึดอัดไม่สบายใจทั้งคืน เกรงจะแรงเกินไป ไม่มีใครให้การต้อนรับ
คงต้องเก็บสภาพเช่นนี้ที่มีมากมายไว้ต่อไป   และจะไม่เขียนเช่นนี้อีก!

                 

              รพีกาญจน์ 59

อีกนิด...
ได้จัดทำโครงการจิตอาสาบิณฑบาตรช่วยพระ
ร่วมเทศบาลดึงเด็กกลับมาเรียนท้องถิ่น
และหางานให้คนแก่รวมกลุ่มทำ
ผมก็อยู่ในกลุ่มนี้แหละ

[..กุสุมา..]

<a href="http://www.youtube.com/v/wT7OcRWnD4A&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/wT7OcRWnD4A&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

มัดเปลยวน ในสวน ครวญเพลงซอ
โอ้ละหนอ หมอลำ นำมากล่อม
ดอกคำหอม ห่วงหา อย่าตรมตรอม
วอนถนอม จิตใจ ใสงดงาม

..หยุดพักสักระยะจะดีไหม เพื่อใจจะปล่อยวาง..
 .. อย่าคาดหวังน้ำใจจากบุคคลอื่น..เพราะจะเกิดทุกข์ ..
  " ดอกคำ "

[ไร้นวล^^]

ยามเยาว์นั้น กันดาร อยู่บ้านป่า
ไร้ไฟฟ้า  ถนนยัง ลูกรังป้าย
โทรศัพท์ สื่อสาร เกินฝันกราย
เลี้ยงวัวควาย เล็มหญ้า อยู่นาดอน

ขาดเคืองขัด วัฒนา เกินกว่าเทียบ
ใครมาเหยียบ ถิ่นนี้ อกมีอ่อน
เหมือนลำบาก ยากแค้น ในแดนร้อน
เด็กปอนปอน คนเชยเชย ใครเคยมอง

หากว่าสิ่ง สัมผัส จรัสแจ้ง
คนยื้อแย่ง สร้างบุญ จรูญก้อง
ในวัดวา ชราหนุ่ม รุมจับจอง
นั่งผุดผ่อง เพื่อพระ จะให้พร

รอบรอบบ้าน ว่านวงศ์ คงคับคั่ง
ย่าก็ยัง ปู่ก็อยู่ เป็นครูสอน
หัดสานข้อง สานแห พ่อแม่วอน
ข้าวเหนียวร้อน รอลิ้ม ให้อิ่มเอม

รุ่งอรุณ วุ่นห่อ กล่องข้าวเหนียว
เดินลัดเลี้ยว ไปโรงเรียน พากเพียรเข้ม
ไหว้คุณครู ชุดกากี หน้าปรีดิ์เปรม
ผู้เติมเต็ม วิชา ปัญญาดี

ท่องสูตรคูณ อาขยาน สราญเสียง
ส่งสำเนียง สดใส ในวิถี
ชนบท บ้านไกล ใช่ไร้ดี
ถึงวันนี้ เพราะวันนั้น ปรุงปั้นมา

กาลเนิ่นนาน ผันผ่าน ณ บ้านฉัน
ถนนนั้น ลาดยาง ช่างหรูหรา
มีโลตัส เซเว่น โดดเด่นตา
พร้อมรถรา หลักล้าน แล่นผ่านทาง

เห็นเด็กเด็ก ถือไอโฟน โชว์ชนชั้น
เห็นพากัน ย้อมผม เป็นปมหาง
ทาปากแดง แรงฤทธิ์ ชุดปิดบาง
วันว่างว่าง เว้นเรียน เหมือนปิดเทอม

วัดก็ร้าง ว่างพระ ขึ้นสนิม
โรงเรียนปริ่ม โปร่งโล่ง ใครส่งเสริม
แต่ยาบ้า กลับมา ยิ่งกว่าเดิม
โจรก็เริ่ม อาละวาด อุกอาจตาม

โอ้ทำไม ไทยพัฒน์ สวัสดิ์ศรี
เป็นเยี่ยงนี้ ได้อย่างไร ใคร่ขอถาม
ยิ่งรีบเร่ง เก่งกล้า ระบือนาม
ยิ่งพบความ ขมขื่น ทั่วผืนไทย!

(ฟังท่านลุงรพีเล่าแล้ว กระผมสะเทือนใจมาก ขอร่วมบ่นด้วยนะครับผม)

[สมนึก นพ]

นักเรียนสาวคนหนึ่งโทรถึงข้า
ปรารภว่าช่วยค้ำประกันให้
จะผ่อนไอโฟนสี่นี้มาใช้
ด้วยถูกใจลูกเล่นเห็นมากมี

จึงตอบว่าราคานะมากหลาย
ลำบากกายหาผ่อนตอนจ่ายหนี้
เครื่องเก่ายังใช้ได้อีกหลายปี
โปรแกรมดีเทียบได้ใกล้เคียงกัน

บอกคุณแม่หรือยังที่หวังซื้อ
หล่อนยังตื้อไม่หายด้วยหมายมั่น
อ้างสมัครงานแล้วหนามายืนยัน
นำเงินนั้นผ่อนหนี้ไม่กี่เดือน

จึงยกโทรกดสายหมายแม่เขา
หลายเรื่องเล่าฟังสู่รู้คือเพื่อน
คือ คันปาก อยากบอกช่วยออกเตือน
อย่าแชเชือนเกินนั้นไม่ทันการณ์

หล่อนจึงดุลูกสาวยาวหลายเรื่อง
จะสิ้นเปลืองงบไปความหมายท่าน
ลูกสาวคงหงุดหงิดคิดเดือดดาล
มีกล่าวผ่านถึงข้าว่า ปากคัน.

นพ
8พ.ย.55

[..กุสุมา..]

วานช่วยกัน ส่งเสีย ก่อนเสี่ยให้
ควรหรือไม่ iPhone5 พาเพ้อฝัน
วันนี้4 พรุ่งนี้5 เปลี่ยนทุกวัน
ค้ำประกัน ให้ลูก ผูกไมตรี

เสี่ยคงไม่ ลำบาก ฝากเด็กหน่อย
เรื่องจิ๊บจ้อย ค้ำไป คงไม่หนี
iPhone5 แจกให้ เด็กใช้ฟรี
แค่เป็นหนี้ สหกรณ์ ผ่อนiPhone

เด็กอนุบาล ประถม นิยมถือ
พ่อแม่ซื้อ ไว้ให้ ใช้ผาดโผน
 รุ่นตลาด คาดว่า ราคาโดน
แค่ไอโฟน เด็กพก อย่าตกใจ
..กุสุมา..

[ปู่ริน]

ขอขอบคุณหลายท่านมาคันปาก
รักชาติมากอยากฝากคำมาแก้ไข
ช่วยสะท้อนเรื่องราวเพื่อชาวไทย
หากช่วยได้คนละมืออย่าดื้อดึง

เมื่อผู้ใหญ่ทะเลาะกันให้เด็กเห็น
เหมือนดั่งเป็นแบบอย่างอีกทางหนึ่ง
ทั้งขายค้ายาเสพติดตกตะลึง
คิดไม่ถึงเข่นฆ่ากันทุกวันคืน

มันวุ่นวายสับสนจนปวดหัว
ข่าวคนชั่วมีมากมายหมายขัดขืน
เด็กยุคใหม่ใช้เลียนแบบแทบกล้ำกลืน
แอบเอาปืน..แก้ปัญหา..น่าเสียดาย.

พฤติกรรมเลียนแบบจากอินเทอร์เน็ต
กินยาบ้าอาชญากรรมทำเสียหาย
เด็กใจเด็ดเสร็จรถซิ่งยิงกันตาย
โลกวุ่นวาย..ด้วยคันปาก..ฝากช่วยที.

                  ริน ดอนบูรพา
                                         ๘ พ.ย. ๕๕

[บ้านริมโขง]

ประเทศกำลัง “พัฒนา”

มันเริ่มจากเชื่อผู้นำทำชาติรุ่ง
ทุกสิ่งปรุงแปรเวียนเปลี่ยนวิถี
ไม่สอนคนให้คิดติดวิธี
สอนทำตามบ่งชี้...ที่ข้าฯ นำ

ปัจจุบันก็เห็นประเด็นหลาย
ล้วนบานปลายจากคิดผิดถลำ
ขาดกลั่นกรองมองเห็นเช่นผีอำ
สั่งให้ทำโน่นนี่ ชี้ลูกเดียว

เมื่อผู้นำทำตนล้นอ่าโอ่
อยากแข่งโชว์ วิสัยทัศน์ จัดขับเคี่ยว
ขาดพื้นฐานปัญญา..บ้าจริงเจียว
ไม่เคยเหลียวมองดิน..อยากบินลอย

คือผลกรรมทำตกรกทั่วถิ่น
ใครยลยินสิ้นสุขทุกสถาน
ก็คือคนบนนี้ที่ทรมาน
ใช่เทวาซาตานที่ไหนเลย

ยากหยุดยั้งสังคมที่อมโรค
วิปโยคเคลื่อนใกล้ใคร่เฉลย
โปรดช่วยกันปัดฝุ่นให้คุ้นเคย
ถ้านิ่งเฉยฝุ่นถม สังคมตาย

เป็นประเทศ “พัฒนา” ค่าคำนี้
เพียงบ่งชี้ ให้เห็นเป็นความหมาย
แต่ “พัฒนา” กำกวม รวมวุ่นวาย
ทำสังคม “ล่มสลาย”...คล้ายคำแปล..

"บ้านริมโขง"

๙ พฤศจิกายน ๒๕๕๕

[ปู่ริน]

โลกหมุนวนคนหมุนเวียนเปลี่ยนแปรผัน
ต้องฝ่าฟันความทุกข์ยากล้วนหลากหลาย
ให้รอดพ้นภัยพาลพอผ่อนคลาย
แม้นวุ่นวายสับสนก็ทนเอา

เศรษฐกิจย่ำแย่แค่บ่งบอก
บ้างหลอนหลอกรีดไถใจโง่เขลา
บ้างกอปโกยโกงกินมิบรรเทา
รัฐบาลเขาเร่งปราบปรามห้ามสังคม

เป็นข่าวใหญ่เรื่องคนไทยค้ามนุษย์
มันแสนสุดปวดร้าวข่าวขื่นขม
เร่ขายคนเหมือนสินค้าน่าตรอมตรม
เชิญชวนชมเลือกซื้อได้อยู่ในกรง

ทั้งหนุ่มแก่สวยงามตามขนาด
นอกจากงามความสามารถตามประสงค์
ถึงเลิกทาสเกิดทาสใหม่ใช่มั่นคง
มันจบลงตรงราคาค่ารายวัน

ขบวนการค้ามนุษย์สุดโหดเหี้ยม
ใช้เล่ห์เหลี่ยมเข้าโลมเล้าทำลายฝัน
ใช้เงินล่อพ่อแม่แกรู้ไม่ทัน
ร่วมมือกัน...แก๊งลักพามาขอทาน.

ด้วยคันปากอยากให้ใช้ความคิด
อย่าปกปิดเรื่องราวช่วยเล่าขาน
เจ้าหน้าที่คุ้มครองของหน่วยงาน
ขอรัฐบาล.ช่วยเดินหน้า..เรื่องค้าคน..

               ริน ดอนบูรพา
                                   ๑๘ พ.ย. ๕๕

[กังวาน]

อยู่ในกรุงรุ่งเรืองประเทืองแท้
ความผันแปรเปลี่ยนไปไม่อยากบ่น
เห็นแก่ตัวมัวเมาเยาวชน
ทำเล่ห์กลใหม่ใหม่มาให้ลอง

เรียนพิเศษทุกวันจันทร์-อาทิตย์
เพื่อพิชิตข้อสอบให้ไม่มีสอง
สมองที่มีให้ใช่ไตร่ตรอง
พวกเธอต้องเชื่อติวเตอร์เธอจะรวย

เลิกวิ่งเล่นเผ่นโผนโจนกระโดด
หันไปโปรดเกมส์ออนไลน์ไล่เก็บหน่วย
วัตถุนิยมถมอยู่หมูในอวย
หนูต้องสวยปรุงแต่งแก่งแย่งมา

นิสิตนักศึกษามหาศาล
ก่อนเบ่งบานเพื่อชาติศาสนา
สนการเมืองเรื่องปากท้องผองประชา
ก็เลิกรามาประกวดอวดโฉมกัน

นโยบายหลายหลากรัฐฝากไว้
ประเทศไทยฟุ่มเฟือยมากยากจะฝัน
เศรษฐกิจพอเพียงเขาเลี่ยงมัน
แล้วตัวฉันคนน้อยนิดใครคิดฟัง

       ---กังวาน---

[ปู่ริน]

เราคนไทยต่างตั้งใจใฝ่เรียนรู้
เมื่อคุณครูผู้นำทางสร้างความหวัง
สอนให้รักเมืองไทยใฝ่ระวัง
บ้านเมืองพังเพราะมัวด่าน่าเสียใจ

อยู่เมืองไทยทั่วทุกแคว้นแสนสุขสันต์
ดุจสวรรค์บนดินกว่าถิ่นไหน
เกาะสมุย หัวหิน มิได้ไกล
เมืองหาดใหญ่ เกาะภูเก็ต เด็ดเหลือเกิน

เมืองกระบี่ พังงา ล้วนน่าเที่ยว
มีเกาะแก่งแหว่งเว้าภูเขาเขิน
แสนสวยงามอร่ามตาพาเพลิดเพลิน
ใคร่ชวนเชิญล่องเรือเพื่อเที่ยวชม

ตะวันออก พัทยา มาบางแสน
เคยพาแฟนเดินเที่ยวท่องน้องสุขสม
ดูหาดทรายสวยงามตามอารมณ์
ยอดนิยมนักเดินทางชาวต่างแดน

มีการค้า "เนื้อมนุษย์" สุดเสื่อมเสีย
บางหนีเมียมาเริงรักเงินหลักแสน
ห้องหรูหรา "ค้าประเวณี" มิขาดแคลน
วัฒนธรรมไทยหวงแหนห่างหายไป

เรื่องเหล่านี้คงไม่มีผู้ใดปราบ
พวกเราทราบพูดขึ้นมาพาหวั่นไหว
ปู่ "คันปาก" อยากจะกล่าวให้เข้าใจ
เผื่อเมืองไทย ...จะเลิกรา...ค้าประเวณี..

                ริน ดอนบูรพา
                                     ๑๘ พ.ย. ๕๕

[รัตนาวดี]

 

...มิได้ตั้ง ใจนะ จะท้าต่อย
น้องเนื้อกลอย ขอแย้ง แสร้งปากศรี
เรื่องการค้า มิผิด คิดให้ดี
เขาค้ากัน นะพี่ ต้องดีใจ...

...มีให้ซื้อ กันทั่ว ยังมั่วอยาก
ฉวยฉุดลาก ข่มขืน เขาฝืนไหม?
ถอนเรื่องค้า ประเวณี นะพี่ไท
ปัญหาใหญ่ เรื่องเอ็กซ์ ลองเช็คดู...(นะจ๊ะ! )

รัตนาวดี
 

[ปู่ริน]

แดนแหลมทองผองไทยมิได้สุข
ต้องทนทุกข์เพราะปัญหาน่าอดสู
แปดปีกว่ามาฆ่าฟันชีวิตครู
เด็กเรียนรู้จะก้าวหน้าได้อย่างไร

ร้อยหกสิบชีวิตถูกปลิดชีพ
ดวงประทีปดับทุกวันเริ่มหวั่นไหว
ใครจะเป็นคนสุดท้ายต้องตายไป
รัฐบาลทำอะไรช่วยบอกที

ผู้อำนวยการ "วันทนา" มาดับดิ้น
ต้องสูญสิ้นเสาหลักหมดศักดิ์ศรี
"ท่ากำชำ" ต้องช้ำใจในครานี้
ปัตตานีคนโศกเศร้าเคล้าน้ำตา

เด็กนั่งหงอยคอยหาครูมาสอน
ครูต้องนอนตายเพื่อชาติศาสนา
ครูชายแดนแสนปวดร้าวอยู่ทุกครา
เกิดปัญหาเพราะน้ำผึ้งเพียงหยดเดียว

จงหยุดเถิดเพื่อนพ้องทั้งน้องพี่
โปรดหันมาสามัคคีอย่าฉุนเฉียว
ขอคนไทยร่วมรักใคร่เป็นหนึ่งเดียว
ควรแลเหลียว...คอยช่วยเหลือเกื้อกูลกัน

                                    ริน ดอนบูรพา
                                         ๒๘ พ.ย. ๕๕

[รัตนาวดี]

 

...วัวควายมี เยอะแยะ ให้แหนะเนื้อ
ไว้เพิ่มเผื่อ น้ำใจ ใครโหดนั่น
ไยต้องฝ่า มารุก บุกฆ่าฟัน
โลกสีสรร ยิ่งเลอะ เปรอะสีทราม...

...ไยเลือกเจาะ จงจอง แม่ของชาติ
ช่างอนาถ เกินคน อยากทนถาม
ลูกหลานที่ เกิดใหม่ ใคร่คิดตาม
เรื่องชั่วห้าม ยามพบ จบอย่างไร?...

รัตนาวดี

[รพีกาญจน์]

กันมอดม้วย "กล้วยหวี" สี่ห้าบาท
สามมื้อคาด ท้องอิ่ม พอยิ้มได้
อย่าถามถึง รสชาติ มันบาดใจ
ก็กินไป ยามอด หมดสตังค์

ไข่สองใบ ราคา ห้าบาทแหละ
ต้มสุกแกะ ใส่ครก ตำหกครั้ง
"น้ำพริกไข่" ใส่ปลาร้า อา หอมจัง
หย่อนก้นนั่ง จิ้มจ้ำ ถึงค่ำแลง

ขันตักน้ำ ในโอ่ง เทลงหม้อ
จุดฟืนก่อ จนเดือด อย่าเหือดแห้ง
ใส่หอมข่า กะปิ ปนพริกแดง
รีบจัดแจง "แกงน้ำ" ยำข้าวกิน

ขึ้นค่าแรง แพงไป เขาไม่จ้าง
เดินขาถ่าง เสาะงาน มานแทบสิ้น
จับปูปลา หาแมง แยงในดิน
เลี้ยงชีวิน ชะลอ ต่อวันตาย

 

รพีกาญจน์ 59