ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ค.คนธรรพ์]

เรียนท่านผู้อ่านและเพื่อนนักกวีที่รักทุกท่าน

บทกวีที่ท่านจะได้อ่านต่อไป จัดอยู่ในวรรณกรรมประเภท Satire
ที่วงวรรณกรรมวิจารณ์ไทยแปลว่า "เสียดเย้ย"

ผลงานชิ้นนี้ มิได้มุ่งโจมตีตัวบุคคล
แต่ต้องการวิพากษ์วิจารณ์พฤติกรรมบางประการของผู้ที่บอกว่าสนใจวรรณคดี ซึ่งร่วมถึงตัวข้าพเจ้าผู้เขียนโคลงบทนี้ด้วย

คงมีบางท่านที่ไม่สบอารมณ์อย่างมาก ก็ได้โปรดให้อภัยข้าพเจ้าด้วยเถิด
แต่หากเห็นว่า นี่เป็นบทกวีประเภทหนึ่งในโลกวรรณกรรมแล้ว ย่อมสบายใจกันทุกฝ่าย

๕/๑๑/๕๕
กวีสัปเหร่อ


                                 ศพโคลง

ศพโคลงเขียนเสียดเย้ย         คำโคลง
วรรณคดียกจรรโลง              คึ่นหิ้ง
วันคืนเหยื่อชั่วโมง                ฝุ่นปลวก สกรัมแฮ
ไม่อ่านอวดไม่ทิ้ง                   สืบไว้ลูกหลาน

คดีโคลงเกิดเหตุหิ้ง                 พบศพ หลายนอ
ฟอนฝุ่นหนาตลบ                     ปกหน้า
เล่มกระดาษเหลืองสงบ          ปลวกอร่อย
ศพอุจาดประจานท้า                รักษ์ข้าคำโคลง

กวีสัปเหร่อเพ้อ                       ชุบชำระ ศพแฮ
เหนื่อหนักใช่ปล่อยปละ         น่าถี้
ขุกเขียนไม่ลดละ                     อ่านเก่า  เถิดนา
กลเม็ดใหม่เก่าชี้                       แกะรู้ร่องรอย
 
ศพโคลงกล่าวเยาะเย้ย          มือโคลง
เอมอิ่มคำจรรโลง                  ค่ำเช้า
เขียนคัดทุกชั่วโมง                 แช่มชื่น  กวีเฮย
ปล่อยเก่าเน่ารวดร้าว             ศพทิ้งเลหลัง

[รพีกาญจน์]

         ๐ กวีสัปเหร่อเพ้อ              พากย์โคลง
         หมายมั่นจะยายโยง            กล่าวชี้
         ขุดซากกร่อนจากโลง          ลังผุ
         ปัดฝุ่นจุลกระพี้                 ส่องแจ้งจางดาน

         ๐ รพีหามีไม่แม้                 สักจาร
         มิเก็บโคลงกลอนกานท์        สู่หิ้ง
         มีใครใคร่เอางาน               เชิญเถิด
         ของเก่าสูญหายทิ้ง            หนึ่งชิ้นมิเหลือ

         ๐ รูปนามคือสิ่งพ้อง            บอกกาย
         ยึดติดอันตราย                  ขุ่นขึ้ง
         มินานก่นวอดวาย               หายหมด
         เศษศพฤๅคนทึ้ง                สี่ดั้นแปดเดิน

         ๐ ว่าให้ตัวเองเน่อ ไม่ว่าให้ใคร

                   

                รพีกาญจน์ 59

[ไร้นวล^^]

๐พลอยเพลิดเพลินพร่ำเพ้อ     เพียงตน   สุขนอ
ภูมิอกภูมิใจจน                เจิ่งยิ้ม
ทุกคำทุกโคลงฝน             คมแจ่ม
จึงมิคิดจ่อจิ้ม                 จับจุ้มลงโลง

๐โคลงเลิศคุณค่าด้วย          มนตร์โคลง
อ่านใหม่มักใหม่โมง            เที่ยงถ้อง
โปรดอย่าหน่ายลาโรง          รีบเก็บ   โคลงนา
สลักศักดิ์รักษ์โคลงพร้อง        เพื่อพ้องเผ่าสยามฯ

[พรายม่าน]

สินเธาว์เกลือเก็บจ้าน    ปีจม
ไหนหย่อนเค็มที่ขม       คู่ข้น
เพชรพลอยต่อคลุกตม   เลนต่ำ
ฤาบั่นแรงแปลงค้น       ขุดยื้อวิญญาณ

ศพขานคือซากเพี้ยง    อสุภ
เปลือกห่อวงวัฎฎะ      แต่เบื้อง
มิห่วงรักหรือละ            รุมห่าง
กายเปื่อยหากจิตเรื้อง   รุ่งอะคร้าวพราวไสว

โคลงใครใครใคร่รู้       โอฬาร
สืบต่อจิตวิญญาณ       ยศเหย้า
พึงเพชรขุดเกลือจาน    แจงต่อ
โคลงศพหาก่นเศร้า      เสียดทิ้งเปลือกระทม ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๖ พฤศจิก ๕๕

[สายใย]

ถ้าท่านใดไม่ถูกใจ สายใย ขอกราบประทานอภัย ทุกท่านครับ 

ฤๅ นัยหมายกระตุ้น            ตริโคลง  พ่อเฮย
ชวน เพื่อหวังจรรโลง         อย่าลี้
ทะ เลขาดครวญโผง            กระทบฝั่ง  ฤๅพ่อ
เลาะ เลียบเปรียบเปรยชี้       ช่องให้หุนหัน

ฤๅ  ฝันเพียงหยอกเย้า           ยุวชน  พ่อเฮย
เพราะ ถนัดประชดคน          ประเทียดอ้าง
หวัง ว่าอย่าสับสน                สอนสั่ง   นาพ่อ
ดี เว็บมีชื่อบ้าง                      บอก”บ้านกลอนไทย”

[กามนิต]

ไม้บรรทัดวัดโคลง

(๑) นิ่งนิ่งนั่งเพ่งเนื้อ                 เน่าศพ
เน่าเน่ากลิ่นยิ่งตรลบ                กว่านั้น
หย่งหย่งย่องอย่างสยบ            ห่างห่าง
ใคร่ร่ำบ่ใคร่กลั้น                       ร่ำไห้ร่ำโหย ฯ

(๒) คลุ้งคลุ้งด้วยเน่าเนื้อ          ไร้โครง
น้ำเน่าคลุ้งพ้นโลง                     นั่นน้ำ
เนื้อแท้อยู่ยั้งโยง                       พ้นภพ
ด้วยเสนาะรู้ด้วยล้ำ                   รสล้ำซึ้งเสมอ ฯ

(๓) อาจแผลงบางท่อยหร้าง       ระรี่ระริก
เพียงใฮ่เห็นเทคนิค                     ท่วนถั้ว
บ่ขัดค่องยามหยิก                      หยอกพู่  สนิทนอ
มือคั่นเซียนไม่หมั้ว                      ซร่างเหรื้องดีเสมอ ฯ

(๔) ยายกะตากำข้าว                 ตกเขียว
ความจำเป็นเป็นเกลียว             กรำกร้าน
หลานวัยกำดัดเชียว                   ผ่านฉนำ  นี้นอ
รวงคำฤๅอาจต้าน                      คำผู้มีเงิน ฯ

(๕) เพลินโคลงเถิดเพื่อนผู้         เพลินโคลง
เขียนอ่านทุกชั่วโมง                    หมั่นสร้าง
ความดีย่อมยึดโยง                     โลกสุข
เสมอโลกกว้างกว่ากว้าง            อยู่ใกล้มือเสมอ ฯ

กามนิต, ๖ พ.ย.๕๕


หมายเหตุ

(๑) รกเอก
(๒) รกโท
(๓) เอกโทษ-โทโทษ
(๔) "อำ" แทนเอก