ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พิมพ์วาส]

      อรุณ : ทิวา : และราตรี

    ๏ อรุณดรุณแสง              สิแสดงแจรงฉาย
อบอุ่นละมุนพราย               ระวิรุ่งจรุงเรือง

     ๏ ส่องป่าพนาลี            ภมรีถลาเยื้อง
ผลิจิตก็นิจเนือง                  อุระสุขละทุกข์ไกล

    ๏ ผการะบัดพลิ้ว             สิละลิ่วพระพรายไป
กรุ่นหอมผิดอมไม้               กวะชื่นระรื่นมาน

    ๏ พิศเมฆพยับฟ้า            ชลลาระหน้าหวาน
ชอุ่มก็ชุ่มบาน                     จะผสานสราญกัน

    ๏ พิรุฬห์อดุลย์สม            ดรุรมย์ภิรมย์สันต์
งดงามพิรามครัน                ปะวิมุติก็หรรษา

     ๏ คล้อยมาทิวาผ่อน        สุริย์รอน ณ คอนฟ้า
สกุณสิผลุนลา                     จะถลาปะมารัง  
    
     ๏ บำเทิงระเริงเสียง          เพราะสำเนียงระเรียงฝัง
โสตตรึงคะนึงดัง                   หฤหรรษ์อรัญพง

      ๏ จวนมา ณ ราตรี           ดะระหรี่กะพริบหลง
สุมาก็จ้าลง                           ณ นภาสิตางศุ์รอง

[ไร้นวล^^]

(อินทรวิเชียรฉันท์)

๐แย้มหล้านภาลัย           วริใสประไพผ่อง
แสงฉายประกายทอง       นลินีวิบูลย์บาน
๐ขัณฑ์กันทรากร           ทิชอ้อนทิวากาล
ส่งเสียงประสานหวาน      คชสารสราญรมย์
๐เมื่อรังสิมันต์มอง         ชุติส่องเศวตรกลม
กาสรก็สุขสม              พลิพัทสวัสดิ์เนือง
๐พฤกษ์ผลัดสะบัดใบ      ชระให้หทัยเรือง
กิ่งแก่ชะแลเหลือง         ลุละลายมลายลง
๐จันทราผลิราตรี          อฏวีวิเวกวงศ์
วรรคย์วานรินทร์คง       มละผลไม้ไป
๐หิ่งห้อยทะยอยดล       รุจิมนตร์สว่างใส
ทาบทาพนาลัย           ชุติกว่าทิวาวานฯ

     ปล.นลินี=ดอกบัว
   กันทรากร=ภูเขา
     ทิช(ทิ-ชะ) = นก
    รังสิมันต์=ดวงอาทิตย์
    กาสร=กระบือ
   พลิพัท=โค
   อฏวี, พนาลัย= ป่า
  วรรคย์=หมู่, พวก
   วานรินทร์=ลิง

[พิมพ์วาส]

อินทรวิเชียรฉันท์๑๑

๏ แสงสูรย์สิสูญดับ     กวะกลับประดับธาร
ส่องแสงแจรงราญ      มนชมภิรมย์ทรวง

๏ เริงร่อนวิหคผิน        ทิชบินถวินท่วง-
ท่างามอะคร้าปวง        ก็ถลาปะรังคอน

๏ ย่ำเย็นสุมาฉาย         ดะระพราย ณ อัมพร
งามนักฤทัยวอน           ผิจะอ้อนพะนอจันทร์

๏ ผีเสื้อสิโผปีก           ระบำหลีกระเริงครัน
ชมชื่นพิรามสรรค์         ณ ค่ำคืนประดับดาว

[ไร้นวล^^]

(อีทิสังฉันท์๒๐)

๐จันทร์จรัสรจิตลลิตนภา            พิมลเมลืองมลังมหา-          สมุทรพราว
๐มวละมัจฉะร่วมระเริง ณ คราว     อนิลบถสะกดสกาว            สะพรึบเพ็ญ
๐แว่ววิธูเยาะหยอกระลอกกระเซ็น-  คละคลื่นสะทกสะท้านกระเด็น    ละอองฟอง
๐หมู่วิหคเหาะเหินระหกระหอง      ทิวาแวะเวียนและเปลี่ยนกระดอง  กระจายดาว

[พิมพ์วาส]

อีทิสังฉันท์ ๒๐  (อีทิสฉันท์)

๏ อ้า ณ รัตติกาลทมึนนภา          มโนคะนึงสุมาก็จ้า   
ระบัดพราว
๏ แสนอเนจอนาถอุราก็ร้าว         พระพายสะพัดระบัดก็หนาว
สิ เหน็บเนื้อ
๏ รออรุณละมุนละไมก็เจือ          หทัยสิรออุษาผิเกื้อ
ปะวันใหม่
๏ รอ ณ มืดสิชืดอุราฤทัย              สิโศกสิเศร้าสิเหงา ฤ ไร
ณ ราตรี

[ไร้นวล^^]

(วสันตดิลกฉันท์)

๐เงียบงันอรัญอนธกาล            อปหารสง่าศรี
พร้อมผลาญหทัยวลยะชี-          วิตะว้างเพราะร้างเรือง
๐หวิวหวิววิเวกวิวิจะเจือ            จละเยื่อสวาทเคือง
พริ้วริ้วพระพายพยศะเนือง         นิจะเร้าจะเป่าทรวง
๐มองเมียงเฉลียงพสุมดี           ขณะที่มิมีดวง-
รำไพไฉนวจิมิลวง                 ฤชุลางละล้าเลือน
๐โอ้หนอนภาอสิตะนั้น             ภิทะฉันสะเทือนเหมือน
ร่วงสู่ประตูนรกะเยือน             ยุติรักวิจักษณ์หนาว 

[พิมพ์วาส]

วสันตดิลกฉันท์ ๑๔
*** แฮะๆ ต้องขออภัยคุณนามไร้ (แฮะๆชอบเรียกกลับขออนุญาตค่ะ) ด้วยว่าหนูแปลแล้วอ่านไปทีละวรรคแล้วยังมึนๆ ตอบแบบมึนๆ ผิดประการใดขออภัยค่ะ วสันตดิลกฉันท์๑๔ เป็นฉันท์ที่หนูชอบมากค่ะ (ชอบบบมากกก) ด้วยว่าขอต่อ " กร " ต่อไปค่ะ

ราตรีบำเทิงอุระสราญ        ดะระหว่าน ณ หนหาว 
จับแสงสุมาปณิธิคราว        ศศิผ่องละอองทา

แช่มชื่นหทัยระดะก็ล้น       ผลิกมลสิขานหา
รับพร.มโนก็สินำพา          หฤทัยอะคร้างาม

แสนชื่นระเริงกวะปะสุข         ละผละทุกข์ลุความถาม
ด้วยเหตุไฉนจำปฎิความ-       ภณะตามนิยามยม

(ง้าาา ไม่ไหวแล้ว แต่อ่านเป็นทำนองเสนะาแล้วเพราะจังค่ะ ลองอ่านของคุณนามไร้แล้วเพราะมากค่ะ เอิ่ม~ ไม่ได้จะชมว่าเสียงตัวเองเพราะดอกนะคะ หมายถึงบทกลอนค่ะ แฮะๆ)

[ไร้นวล^^]

(ภุชงคประยาตฉันท์๑๒)

๐สราญหวานวิกาลกล่อม       เพราะนุชหอมสิดอมดม
ระเริงรื่น ณ คืนสม               สว่างเดือนเสมือนทิน

๐ระลอกรวนกระอวนรัก         นิศาจักกระอักผิน
พระจันทร์สวยระรวยริน         และสีนวลก็จวนจาง

๐โพยมโน้มประโลมดาว        กระพริบพราวสกาวกลาง
ฤทัยเทียวเพราะเกี่ยวนาง      นิลาวัลย์นิรันดร


(อย่าเพิ่งยอมแพ้นะท่านน้องพิมพ์เพราะกระผมกำลังสนุกเชียว )

ปล. ทิน=กลางวัน
นิศา=กลางคืน