ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไร้นวล^^]

๐ขอน้อมนำธรรมะพระสุคต               
พุทธพจน์ทรงเทศน์เหตุกุศล
การให้ทานหว่านบุญอุดหนุนตน           
แต่ละคนคิดทานเพราะการใด?

๐ให้เพราะพบประสบพลันจึงปันแบ่ง     
ให้เพราะแรงคำขู่เกินอยู่ไหว
หรือทานคืนคนที่มีน้ำใจ                   
ตอบแทนในพระคุณการุณย์เรา

๐บางคนให้เพราะคาดได้รับตอบ         
เต็มใจมอบให้ก่อนคงย้อนเหย้า
บ้างให้ทานเป็นศรีชีวาเชาว์               
ให้เพราะเข้าใจว่าพระมาบิณฑ์

๐ทานเพราะหวังชื่อเสียงเลื่องลือยศ     
หวังจรสเกียรติไกรไร้คำหมิ่น
ทานเพราะเพื่อขัดเกลาเฉลาจินต์         
ทานทั้งสิ้นสำเร็จตามเจตน์นำ

สาเหตุของการให้ทานที่พระพุทธเจ้าได้ตรัสเทศนาไว้
ในทางพระพุทธศาสนา ทาน แปลว่า การให้ เป็นคำที่มีความหมายกว้าง จะให้อะไรแก่ใครก็เรียกว่า ทาน ได้ทั้งนั้น เช่น ของที่ถวายพระภิกษุเรียกว่า ไทยทาน แปลว่าทานสำหรับให้ของที่ตั้งใจให้แก่สงฆ์โดยไม่เจาะจงว่าเป็นรูปใดเรียกว่า สังฆทาน

การให้ทำให้เกิดการเสียสละ เพราะเป็นการตัดความตระหนี่ออกจากใจ จึงเป็นการกระทำที่นับว่าเป็นบารมีประการหนึ่ง เราควรฝึกจิตให้รู้จักการให้เพื่อประโยชน์แก่ผู้อื่น จะเป็นการให้ทรัพย์สิน ข้าวของ เครื่องใช้ วิชาความรู้ ความช่วยเหลือ ความเอื้ออาทร หรือการให้อภัยก็ได้ การให้ทำให้ขจัดความเห็นแก่ตัว ขจัดกิเลส สังคมเราคงจะเป็นสังคมที่ดี มีความสุข ถ้าเราคิดจะเป็นผู้ให้แทนที่คิดแต่จะเป็นผู้รับ

การทำทาน : เมื่อคนมีความทุกข์ยาก ขาดแคลน ประสบภัย เช่น ไฟไหม้ น้ำท่วม ถูกโจรปล้น เรามักจะสละสิ่งของ เงินทอง เพื่อช่วยผู้ที่มีทุกข์ยากเหล่านั้นให้พ้นทุกข์ การทำเช่นนี้ในทางศาสนาพุทธเรียกว่า ทำทาน พระพุทธเจ้าได้ตรัสเทศนาถึง สาเหตุที่คนทำทานไว้ ๘ อย่างคือ

๑. พบเข้าก็ให้ทาน

๒. ให้ทานเพราะกลัวอันตราย

๓. ให้ทานเพราะคิดว่าเขาเคยให้แก่เรา

๔. ให้ทานเพราะคิดว่าเขาจะให้แก่เราตอบแทน

๕. ให้ทานเพราะคิดว่าทานเป็นของดี

๖. ให้ทานโดยการตักบาตรเพื่อสงเคราะห์พระภิกษุให้มีอาหารฉัน เพราะมีข้อห้ามไม่ให้พระภิกษุประกอบอาหารฉันเอง

๗. ให้ทานเพราะหวังเกียรติยศชื่อเสียง

๘. ให้ทานเพื่อขัดเกลาจิตใจไม่ให้แข็งกระด้าง น้อมนำเข้าหาธรรมะที่สูงขึ้นได้ง่าย

การให้เพื่อน้อมนำเข้าหาธรรมะนี้ เป็นการให้เพื่อประโยชน์ของการให้เพราะเห็นว่าการให้เป็นการกระทำที่ดี ทำให้ผู้รับได้ประโยชน์ เป็นการให้โดยไม่หวังผลอย่างอื่นนอกจากขจัดความโลภ เท่านั้น ถือว่าเป็นการให้ที่ถูกต้อง การให้อย่างนี้เป็นการให้ที่เรียกว่า สัปปุริสทาน คือทานของคนดี

สัปปุริสทาน มีลักษณะ ๘ ประการ คือ

๑. ให้สิ่งที่บริสุทธิ์ หมายความว่า ให้ของที่ได้มาโดยสุจริต ไม่ใช่ให้ของที่ขโมยเขามา

๒. ให้สิ่งที่ประณีต หมายความว่า ตั้งใจให้ และของที่ให้เป็นสิ่งที่ดีที่สุด

๓. ให้ในเวลาที่เหมาะ ตามที่เขาต้องการ

๔. ให้สิ่งที่ควรให้ ไม่ให้สิ่งที่เป็นพิษเป็นโทษ

๕. พิจารณาแล้วเห็นว่าสมควรให้ จึงตัดสินใจให้

๖. ให้อยู่เสมอ ไม่ใช่ให้หนเดียวเลิก

๗. ผู้ให้ต้องมีจิตเลื่อมใส มีความตั้งใจที่จะให้

๘. ให้แล้วรู้สึกอิ่มใจ พอใจที่ได้ให้

การให้ซึ่งมีลักษณะ ๘ ประการดังกล่าวนี้ เป็นการให้ที่ควรให้ การให้ดังนี้เป็นการให้ที่ประเสริฐ ถือว่าได้ปฏิบัติตามคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า

[--ณัชชา--]

ที่ให้ทานบริจาคเพราะอยากให้
ให้ทีไรหายกลุ้นแสนชุ่มฉ่ำ
หวังความโลภที่ลอบมาครอบงำ
ที่ตามกล้ำตามกลายให้ลดลง

หวังลดละกิเลสสาเหตุทุกข์
หวังชีพสุขลดละโมบความโลภหลง
ทำมานานชีวาตม์มิอาจปลง
อานิสงส์บิดเบือน..โลภเหมือนเดิม

--บานเย็น--

 

[panthong.kh]

ตัดไม่ได้ ซักที คือกิเลส
แค่เสี้ยวเศษ ไม่ได้ ใหม่มาเพิ่ม
เห็นเพชรทอง ทีไร ใจจ่อเจิม
อยากประเดิม เติมใส่ ให้นิ้วซี

อีกตัณหา ราคะ ละลดบ่อย
เจอหนุ่มน้อย หนุ่มใหญ่ ใจสุขี
ตัดฉับฉับ ภายนอก บอกว่ามี
ในฤดี ขัดแย้ง แสร้งอกตรม
พันทอง

[ไพร พนาวัลย์]

           

ผูกใจเจ็บมานานเดือดดาลหนัก
กิเลสกักเก็บกดหน้าหดเหี่ยว
แค้นนี้ต้องชำระซะทีเดียว
นั่งขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน...มันต้องตาย!!

ใจดวงนี้มืดมนดั่งคนบ้า
คิดเข่นฆ่าจองเวรไม่เว้นว่าย
นั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดอยากอวดลาย
เจ็บมิคลายหลายเดือนไม่เคลื่อนคลอน

ด้วยลืมคิดไปว่าทั่วหล้านี้
ล้วนต้องมีเจ็บ,ตาย,ทำลายล่อน
ไม่มีใครค้ำฟ้าอนาทร
ต้องม้วยมรณ์ทุกคนไม่พ้นกรรม

เพราะสังคมปุถุชนดิ้นรนสู้
เพื่อได้อยู่เป็นสุขทุกเช้าค่ำ
ย่อมมีโลภ,โกรธ,หลง,ชี้ธงดำ
ต้องน้อมนำธรรมะชำระตน

การให้ธรรมเป็นทานนั้นยิ่งใหญ่
 “ให้อภัย”ในจิตคิดกุศล
จะชำระล้างใจในบัดดล
ค่อยหลุดพ้นหม่นหมองที่จองจำ

ให้อภัยทุกครั้งที่เคร่งเครียด
ไม่คิดเกลียด,ชิงชัง,นั่งหน้าคว่ำ
ใช้เมตตา,กรุณา,ฝ่ามารดำ
ด้วยคุณธรรม"อภัยทาน"เจือจานใจ

“ไพร พนาวัลย์”
 

[ดาว อาชาไนย]

ข้อความจากพระสุตตันตปิฏก มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์ ฉันโนวาทสูตร

บุคคลให้ทานในสัตว์เดรัจฉาน  พึงหวังผลทักษิณาได้ร้อยเท่า
        ให้ทานในปุถุชนผู้ทุศีล   พึงหวังผลทักษิณาได้พันเท่า
        ให้ทานในปุถุชนผู้มีศีล   พึงหวังผลทักษิณาได้แสนเท่า
        ให้ทานในบุคคลภายนอกผู้ปราศจากความกำหนัดในกาม พึงหวังผลทักษิณาได้แสนโกฎิเท่า
        ให้ทานในท่านผู้ปฎิบัติเพื่อทำโสดาปัตติผลให้แจ้ง  พึงหวังผลทักษิณาจนนับไม่ได้
จะป่วยกล่าวไปไย ในพระโสดาบัน
                      ในท่านผู้ปฎิบ้ติเพื่อทำสกทาคามิผลให้แจ้ง
                      ในพระสกทาคามี
                      ในท่านผู้ปฎิบ้ติเพื่อทำอนาคามิผลให้แจ้ง
                      ในพระอนาคามี
                      ในท่านที่ปฎิบัติเพื่อทำอรหัตตผลให้แจ้ง
                      ในสาวกของตถาคตผู้เป็นพระอรหันต์
                      ในพระปัจเจกสัมพุทธ
            และ     ในตถาคตอรหันตสัมมาสัมพุทธ ฯ
 

[รัตนาวดี]

<a href="http://www.youtube.com/v/ziTzuGGf9NM&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/ziTzuGGf9NM&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

จากใจรักจ้า

รัตนาวดี

(ช่วงนี้หัวไปแต่เรื่องงาน..อารมณ์สุนทรีย์ยังไม่มีค่ะ คิดถึงทุกท่านนะคะ )

[..กุสุมา..]

.. ขอมองต่างมุมบ้าง .. เจ้าค่ะ

แล้วผู้ที่มีจิตใจบาป.. คนบาป เป็นมารทำลายผู้มีศีลผลทักษิณาที่ได้รับกี่เท่า..
แม่กาผู้ให้ทาน ..เลี้ยงลูกกาเหว่าไว้2ตัว คอยเฝ้าสั่งสอนอบรมเลี้ยงดูให้ประพฤติ
ปฏิบัติแต่ในทางที่ดี.. กาเหว่าเอย ไข่ไว้ให้แม่กาฟัก แม่กาก็หลงรัก
คิดว่าลูกในอุทร คาบเอาข้าวมาเผื่อ ไปคาบเอาเหยื่อมาป้อน
ถนอมไว้ในรังนอน ซ่อนเหยื่อมาให้กิน ปีกเจ้ายังอ่อนคลอแคล
ท้อแท้จะสอนบิน แม่กาพาไปกิน ที่ปากน้ำพระคงคา
ตีนเจ้าเหยียบสาหร่าย ปากก็ไซ้หาปลา กินกุ้งแลกินกั้ง
กินหอยกระพั้งแมงดา กินแล้วก็โผมา จับที่ต้นหว้าโพธิ์ทอง
ยังมีนายพราน เที่ยวเยี่ยมเยี่ยมมองมอง ยกเอาปืนขึ้นส่อง
จ้องเอาแม่กาดำ ตัวหนึ่งว่าจะต้ม อีกตัวว่าจะยำ
กินนางแม่กาดำ ค่ำวันนี้อุแม่นา

คนบาป..(นายพราน) คิดทำลายแม่กาผลทักษิณาที่ได้รับกี่เท่า..
..ผลดีการให้ทาน .. ลูกกาเหว่าทั้ง2 เป็นอภิชาติบุตร
..กุสุมา..

[ไร้นวล^^]

เมื่อเราฝันฟั่นเฟื้อง   พึงฟัง
บุพนิมิตที่ติดยัง       อยู่เย้า
อาวรณ์ฝักใฝ่ฝัง       แนบจิต
ฤาเทพเสกฤทธิ์เข้า    ค่อนให้สังหรณ์

ทั้งธาตุอ่อนอาจเอื้อ   อเนกฝัน
โรครุ่มร้อนเร่งบรร-   จบจ้าน
จึงวิเคราะห์เหตุอัน    ฝันเกี่ยว
อย่าเพิ่งพ้อก่อก้าน    เกล็ดแก้วกระบวนธรรม



(ทางพุทธศาสนา แบ่งความฝันออกแเป็น 4 แบบ

1. บุพนิมิต  เป็นการฝันถึงเรื่องประสบการณ์เก่าที่ยังฝังใจ

2. จิตอาวรณ์  จิตกระหวัดถึงอะไรบางอย่างวนเวียนจนฝัน

3. เทพสังหรณ์  เทพแจ้งเหตุผ่านการฝัน  มักเกิดตอนเช้ามืด

4. ธาติพิการ  อาหารไม่ย่อยเลยฝันวุ่นวาย)

(กระผมก็เลยวิเคราะห์ว่าท่านฝัน กับอานิสงส์ที่ท่านได้จากการใส่บาตรอาจไม่เกี่ยวกันครับ)

[โบ้ พรหมราช]

เพราะเราให้ ใจเรา ย่อมเป็นสุข
เขาห่างทุกข์ ใจเรา ย่อมห่างกว่า
เขาสบาย ใจเรา เศร้าไม่มา
สราญพา ใจปล่อยวาง ว่างเว้นตน
ถือเอาของ ทั้งหมดนี้ เรามีสิทธิ์
แต่ลืมคิด ว่าสักวัน มันไม่สน
มันก็จาก เราไป เหมือนทุกคน
เราก็บ่น หาใหม่ ไม่เพียงพอ
แบ่งปันเขา ใจเรา แสนจะสุข
ลืมความทุกข์ สุขจริง ยิ่งจริงหนอ
เราแบ่งเขา เขาแบ่งเรา โดยไม่รอ
จะแบ่งต่อ ความสุข สนุกใจเอย

[ไพร พนาวัลย์]

             

ปัจจัยสี่พุทธองค์ทรงกำหนด
เพื่อละลดความโลภให้โอบอ้อม
บิณฑบาต คืออาหารหวานคาวพร้อม
ที่ควรน้อมขบ,ฉัน,ครึ่งวันพอ

เครื่องนุ่งห่ม ไตรจีวรกันร้อนหนาว
ป้องกันราวยุง,ริ้น,กัดกินหนอ
แค่สามผืนพอเพียงเลี่ยงเยินยอ
สามเดือนรอผ้ากฐินประทินจอง

เสนาสนะ อาศัยกันแดดฝน
ทั้งลมวน,หนาว,ร้อน,เปียกปอนผอง
แทนโคนไม้,ผาถ้ำ,เข้าลำลอง
เพื่อประคองพรหมจรรย์ให้มั่นคง

คิลานะเภสัช ท่านจัดให้
ยามป่วยไข้รักษาเยียวยาสงฆ์
จากโรคาพยาธิให้อาจอง
บัญญัติตรงพอเพียงเลี้ยงชีวา

ปัจจุบันชาวพุทธเข้าฉุดลาก
อุปฐากอุปถัมภ์อย่างล้ำหน้า
จนพระท่านอ้วนพีเข้าบีฑา
ใช้ลีลาขายบุญจนคุ้นเคย

ชอบถวายในสิ่งที่ตนชอบ
ผิดระบอบวินัยยังใส่เฉย
จนทำบุญได้บาปไม่ทราบเลย
แล้วลงเอย..โทษใคร?..มิใช่โยม?!

“ไพร พนาวัลย์”
 

[ชลนา ทิชากร]

การให้ท่าน ผ่านใจ ใสพิสุทธิ์
แผ่วผ่องผุด หยุดกรรม ต่ำชั่วร้าย
คือกรรม ที่กำเนิด เกิดด้วยกาย
เป็นอุบาย ขยายบุญ หนุนชีวี

อันกรรมดี นี้ทำได้ หลายโอกาส
อย่าประมาท พลาดไป ในวิถี
จงเลือกทำ แต่กรรม ที่ดีดี
ดวงฤดี จะหมดทุกข์ สุขสบาย

จงพอใจ ในชีวิต อย่าคิดเปรียบ
เอาไปเทียบ ชีวิตใคร ให้เบื่อหน่าย
ชีวิตคน ทุกคน ไม่พ้นตาย
เร่งขวนขวาย เลือกทำ แต่กรรมดี

ชลนา  ทิชากร

<a href="http://www.youtube.com/v/mDuvUcVbivo&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/mDuvUcVbivo&amp;rel=0&amp;fs=1</a>