ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[saknun]

กำลังใจ  คือยา รักษาโรค
ถ้าเป็นโชค แล้วด้วย ช่วยคิดถึง
คิดถึงมาก  หายเร็ว จนตะลึง
ใครคนหนึ่ง ลองดู จะรู้ใน

ถ้าไม่เชื่อ  ลองคิด ถึงผมก่อน
ตอนเข้านอน จะรู้ คิดถึงไหม
เมื่อหลับตา จะเห็น ข้อความใจ
ส่งออกไป  ถึงใคร ที่ใช้มอง

เขาถึงบอก แรงคิด คือมิตรแท้
คอยดูแล  หวงใย ไปปกป้อง
เฝ้าถนอม  ต่อกัน ทุกวันปอง
ใจดวงหนึ่ง แลมอง จ้องห่วงใย

[กริชอักษร]

กำลังใจ คือยา หาง่ายยาก
จะมีมาก จากมิตร ที่คิดถึง
ครั้งคบกัน สัมพันธ์ มั่นตราตรึง
แม้นต่างไกล ใจยังถึง ได้พึ่งพา

คงจะยาก หากโดดเดี่ยว มิเหลี่ยวเห็น
มองหาใคร ไม่ชัดเจน เป็นเพื่อนข้า
ถึงคราช้ำ ร่ำร้อง ก้องอุรา
ทั้งปัญหา ทั้งน้ำตา ล้าสุดทน

กำลังใจ หากใครมี นั่นดีเลิศ
ยาประเสริฐ เกิดพลัง ยั่งยืนผล
ฤทธิ์สมาน ผสานร้าว คราวมืดมน
ไม่อับจน คนรัก สักทีเดียว

[saknun]

ถ้ามีใคร สักคน บนความคิด
มันคงติด ความจำ ทำให้เหลียว
คงสุขสม ถ้ารู้ ใจหนึ่งเดียว
อยากจะอ้อน ข้องเกี่ยว ให้แลมอง

ขอเป็นยา รักษา ความคิดถึง
เธอก็หนึ่ง ที่ให้ ใจคลายหมอง
เพราะเป็นยา ที่ดี มีคนจอง
หาเจ้าของ ได้ยาก ลำบากจริง

[--ณัชชา--]

<a href="http://www.youtube.com/v/NqJpBieCyZ0&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/NqJpBieCyZ0&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

กำลังใจคือพลังที่หวังได้
คนป่วยไข้กินยามาหลายสิ่ง
ไม่ทุเลาเบาบางดั่งอ้างอิง
สำคัญยิ่งคือใจมิใช่ยา

ไม่ต้องซื้อไม่ต้องหาราคาขาย
มีไว้จ่ายให้ฟรีแต่มีค่า
คนให้สุขคนรับสุขทุกเวลา
ยิ้มทั่วหน้าผู้รับมอบ ขอขอบคุณ

--บานเย็น--

 

[สุนันยา]

กำลังใจ  คือยา รักษาโรค
ถ้าเป็นโชค แล้วด้วย ช่วยคิดถึง
คิดถึงมาก  หายเร็ว จนตะลึง
ใครคนหนึ่ง ลองดู จะรู้ใน

ถ้าไม่เชื่อ  ลองคิด ถึงผมก่อน
ตอนเข้านอน จะรู้ คิดถึงไหม
เมื่อหลับตา จะเห็น ข้อความใจ
ส่งออกไป  ถึงใคร ที่ใช้มอง

เขาถึงบอก แรงคิด คือมิตรแท้
คอยดูแล  หวงใย ไปปกป้อง
เฝ้าถนอม  ต่อกัน ทุกวันปอง
ใจดวงหนึ่ง แลมอง จ้องห่วงใย

พูดเข้าข้างตัวเองไม่เกรงผิด
ขาดคนคิด จิตฝัน แบ่งปันไฉน
ชวนคนลอง คิดถึงตัว แบบมั่วไป
ขาดห่วงใย ไม่ซึ้ง ให้ตรึงทรวง

ความคิดถึง พึงรู้ อยู่แนบอก
จะหยิบยก ออกห่าง ก็ยังหวง
ไม่ต้องขอร้องใด ในทั้งปวง
อยู่ยังห้วง ฤดี มีให้กัน

"สุนันยา"

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


หยาดน้ำใจให้ดื่มยากลืมรส
ไม่มีหมดจดจำจนฉ่ำฝัน
ยากจะลืมปลื้มทรวงดวงชีวัน
ตราบนิรันดร์นั้นอยู่ไม่รู้เลือน

แม้นหยดนิดติดตรึงถึงไหนไหน
ทรัพย์อื่นใดไร้ค่ามาเปรียบเหมือน
กอบหมดฟ้านภาพราวทั้งดาวเดือน
ไม่ตราเตือนต้องตาให้อาทร

หมั่นหยิบยื่นคืนวันย่อมพันผูก
ช่วยกันปลูกต้นรักด้วยอักษร
รินน้ำใจให้ชื่นบานด้วยกานท์กลอน
เหมือนลิดรอนถอนรากมากระคาย...



 

"  บูรพ์  "