ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อริญชย์]

ขอบคุณภาพประกอบจาก http://hilight.kapook.com/view/40162

     กลิ่นกลอนสาบโคลน

เป็นนักกลอนรากหญ้าจากฟ้าทุ่ง
หมายผดุงถิ่นฐานแดนบ้านป่า
บ่มีเกียรตินักกวีให้ตีตรา
คงคุณค่าเพียงดินโคลนกลิ่นกลอน

อาบน้ำคลองประจำผิวคล้ำหม่น
ตากแดดฝนพึ่งพิงธารสิงขร
ขาดคำรุ้งละมุนรสสุนทร
ทุกอักษรวกเข้าลำเนาไพร

เขียนกลอนหวานกลับนึกถึงพฤกษา
แต่งปรัชญากระหวัดเรื่องสัตว์ใหญ่
มองโลกตื้นบางเบามิเข้าใคร
แง่คิดไหนใครเห็นประเด็นคำ

เพียงเขียนได้ ใช่เป็นดั่งเช่นเขา
สาบโคลนเคล้าแทรกซึมไม่ดื่มด่ำ
กลิ่นกลอนจึงโชยมาให้ระกำ
หวานเลิศล้ำชาตินี้ ไร้วี่แวว!ฯ

                         อริญชย์
                   ๒๙/๑๐/๒๕๕๕

 

<a href="http://www.youtube.com/v/V08sVsWwId4&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/V08sVsWwId4&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[Prapacarn ❀]

"หอมหมื่นลี้" เหมือนกลอนพี่อริย์..

ล้วนถ้อยคำจารจัดประภัสสร
ขับกานท์กลอนภาษาอยู่หน้าแถว
จินตนาเลิศล้ำล้วนข้ามแนว
ลำนำแพร้วเพริศพริ้ง..จนหญิงละเมอ

ผิวสีแทน..แมนมากน้องอยากบอก
คนบ้านนอกเท่ห์จังน้องยังเผลอ
ว่าพี่เป็นทาร์ซานผ่านมาเจอ
ขอเสนอใบสมัคร..อยากเป็นเจน

จะพูดถึง นก..หนู ดูเหมาะสม
จะพูดชมฤาษี..ยายชี..ตาเถร
พูดถึงสัตว์ก็น่ารัก..เป็นวรรคเป็นเวร
พูดเบี่ยงเบนอย่างไร..ก็ให้งาม

งั้นลองด่าให้ฟังบ้างได้ไหม
ว่ากลอนไหนสาบหนอ..น้องขอถาม
พี่เชี่ยวชาญกานท์กวีน้องนี้ตาม
ใช่ลามปามขอดอม..หอมกลิ่นกลอน

มะแซม
 

[Music]

 


กลิ่นอ่อนอ่อน.ผ่อนคลาย.บรรยายย้ำ
คือกลิ่นซ้ำ.คุ้นเคย.เปรยอักษร
หอมกลิ่นกาย.สาปโคลน.จนอาวรณ์
แม้ปากบอน.ไม่เบื่อ.เมื่อรำพัน

เพราะตรงไป-ตรงมา.สารพัด
ถูกอายัด.ย่นย่อ.หลอกล่อฝัน
โดนจิ้มใจ.ให้เจ็บ.เหน็บทุกวัน
ต่างหวานมัน.พันทวี.ดี"สะใจ"

 

[ไพร พนาวัลย์]

นั่งเขียนกลอนริมทุ่งยามรุ่งสาง
กลิ่นสาบฟางลอยมายามฟ้าใส
เมื่อก่อนมีเจ้าทุยแล่นลุยไป
ชาวนาไทยสมัยนี้ไม่มีมัน

ย่างเหมันต์ผันผ่านไม่นานหรอก
หมู่เมฆหมอกลอยวนให้คนฝัน
อยากจะมีสองเราหยอกเย้ากัน
หมดวสันต์เหมันต์หนาวหาสาวคอย

ดั่งกลิ่นกลอนของฉันในวันนี้
เหมือนกับมีกลิ่นโคลนกระโจนผล็อย
คนท้องนาป่าเขาเฝ้าดงดอย
ที่หลงคอยสาวกรุงน้ำปรุงปราย

นั่งเขียนกลอนวอนสาวยามหนาวเนื้อ
อยากสนิทชิดเชื้อเมื่อรำร่าย
มนต์อักษรกลอนกานท์จากมานชาย
จากถิ่นควายตัวดำเฝ้ารำพัน 

“ไพร พนาวัลย์”

[ไร้นวล^^]

กลอนกระอวลมวลโคลนกลิ่นต้นหญ้า
ชุติมาแช่มชื่นช่วยรื่นฝัน
สาดแสงทองผ่องผ่านเมื่อนานวัน
ซึ้งสีสันเลนตมที่บ่มคน

เพื่อทบทวนหวนระลึกตรึกตรองเชื้อ
ใครคอยเกื้อกูลเกล้าเฉลาผล
โคลนขุ่นคลั่กถักทอก่อกมล
ตมเตือนตนตระหนักอย่าหักวงศ์

ล้างเลนหล่มสมหวังได้นั่งสูง
หางนกยูงแผ่สง่าดั่งว่าหงส์
อย่าทอดทิ้งถากเนื้อเลือดเชื้อพงศ์
หากจำนงเจือจุนพระคุณโคลน

[panthong.kh]

นั่งเขียนกลอนริมทุ่งยามรุ่งสาง
กลิ่นสาบฟางลอยมายามฟ้าใส
เมื่อก่อนมีเจ้าทุยแล่นลุยไป
ชาวนาไทยสมัยนี้ไม่มีมัน

ย่างเหมันต์ผันผ่านไม่นานหรอก
หมู่เมฆหมอกลอยวนให้คนฝัน
อยากจะมีสองเราหยอกเย้ากัน
หมดวสันต์เหมันต์หนาวหาสาวคอย

ดั่งกลิ่นกลอนของฉันในวันนี้
เหมือนกับมีกลิ่นโคลนกระโจนผล็อย
คนท้องนาป่าเขาเฝ้าดงดอย
ที่หลงคอยสาวกรุงน้ำปรุงปราย

นั่งเขียนกลอนวอนสาวยามหนาวเนื้อ
อยากสนิทชิดเชื้อเมื่อรำร่าย
มนต์อักษรกลอนกานท์จากมานชาย
จากถิ่นควายตัวดำเฝ้ารำพัน 

“ไพร พนาวัลย์”

นั่งเขียนกลอน อ้อนหนุ่ม กลุ้มใจนัก
ชายที่รัก ผลักไส ไล่ห่ำหั่น
ทั้งด่าทอ ท้อทด หดจาบัลย์
เคยสุขสันต์ บัดนี้ มีแต่ตรม

นั่งเขียนกลอน ก่อนเก่า เราเคียงคู่
มองปลาปู อยู่อย่าง ไม่ร้างขม
มาวันนี้ ที่เก่า เศร้าระทม
หมดอารมณ์ แล้วหนอ รอพี่ชาย

จะเหมันต์ หวั่นหนัก รักเป็นพิษ
แผลยังใหม่ ไม่สนิท คิดแล้วหน่าย
รอคอยเขา เช้าค่ำ ซ้ำใจกาย
ใจละลาย เหมือนเรา เฝ้าหลงคอย