ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[s0017609]

นิราศสวนฯ
exp.

[เนิน จำราย]

                                                      คำประพันธ์ “ดอกสร้อย”หนึ่งบท มอบเป็นที่ระลึกแด่ "โกญจนาท"
   

                                                                                 ผุดเอ๋ยผุดผาด               
                                                                          แนวนิราศดำริตามวิถี
                                                                          คำแวววาวสวยสดงดงามดี         
                                                                          สมกับที่เล่าเรียนคัดเขียนมา
                                                                          อย่าละทิ้งจริงจังกับหนังสือ       
                                                                          หมั่นฝึกปรือหมุนเวียนพากเพียรหา
                                                                          แล้ววันหนึ่งฝีมือจะลือชา       
                                                                          ทั้งสักวาดอกสร้อยหยดย้อยเอย
                       
                                                                                     เนิน จำราย

[s0017609]

ขอบคุณทุก ๆ คำติชมคับ
แต่ถึงกระนั้น บทประพันนี้
ก้อได้แค่ "รางวัลชมเชย" ครับ
 เสียใจมากๆๆๆๆ 

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

ก็ดีแล้วนี่นา  ขนาดรางวัลที่หนึ่งยังไม่ได้รับคำชมเชยเลย  นี่เราได้ตั้งรางวัลที่ได้รับคำชมเชย
อย่าไปคิดอะไรมาก (อ่านตรงนี้แล้วนึกถึงนิราศที่เราแต่ง นิราศหมาไล่งับ นี่ถ้าได้ส่งประกวดคงได้รับรางวัลชมเชยกับเขาบ้าง  )

 

[toshare]

คุณช่วงฯ นี่ อารมณ์ขำดีจริงๆ 555

ขอร่วมแสดงความเห็นครับ
โดยรวม สมควรได้รางวัล แต่ไม่แปลกใจครับที่ได้รางวัลชมเชย

* เสียง ครับเสียง ลองอ่านทำนองเสนาะ จะไม่ลื่นไหลเท่าที่ควร

....................................ตะวันแดงแสงพะยับจับขอบฟ้า
ถึงบางกรวยกลัวม้วยด้วยฉุกคิด  เหมือนกรวยกรอกกรองชีวิตพี่เอาไว้
* ท้ายวรรค ๒ แนะนำใช้ เสียง จัตวา โท เอก ตามลำดับ

เรือเร่งแล่นลู่ลั่นลำนาวา 
ถึงสะพานตากสินถิ่นฝั่งธนฯ
หยุดเทเวศน์เขตปลาว่ายวนเวียน   
* วรรค ๑ ไม่ใช้เสียง สามัญ (เว้น กลอนหก)

[ไร้นวล^^]

(การได้รับรางวัลชมเชยหรือไม่ได้รับรางวัลใดๆเลย มันไม่ใช่ความล้มเหลวนะครับ และไม่ได้ทำให้ความงามของกลอนท่านลดค่า ลดความไพเราะลง)
(แต่งไปเรื่อยๆเถอะครับ อย่าเพิ่งท้อ เป็นกำลังใจให้ครับ)

ความงดงาม วามวับ ระยับพจน์
ย่อมย้อยหยด ในใจ ใครคนเขียน
จินตนา อารมณ์ ที่บ่มเพียร
คือทุนเธียร ปทีปส่อง ผ่องจำรูญ

เฝ้าฝึกฝน บนทาง ครูวางให้
ด้วยละเมียด ละมัย มิหายสูญ
สักวันหนึ่ง ซึ่งวจี ทวีคูณ
เพราะเพิ่มพูน เพลงพจน์ ด้วยอดทน