ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[รพีกาญจน์]

เทียมวัวควาย ไถนา คราปลูกข้าว
แรงงานสาว ชายหว่าน ตามผาลผัง
เดินเรียงหน้า สามัคคี มีพลัง
ทำนาปรัง ร่วมด้วย เวียนช่วยกัน

น้ำไหลแรง แบ่งบ่าย อ่างฝายเหมือง
มิต้องเปลือง ค่าจ้าง ทำรางกั้น
สูบจากท่า ค่าไฟ ใช้น้ำมัน
น้ำแห้งพลัน ยืนเดียว เฉาเหี่ยวตาย

ไร้ฮอร์โมน พ่นยา ฆ่าวัชพืช
หญ้าเหนียวหนืด ย่ำจม ลงตมหาย
ลมถ่ายเท เพพัด ลัดสบาย
เชื้อโรคร้าย รับแดด มิแวดวน

ปุ๋ยหมักดิน อินทรีย์ ขี้วัวแห้ง
กองในแหล่ง ผึ่งตาก เกวียนลากขน
ขี้เป็ดทุ่ง คลุ้งคลาย ละลายปน
รากสู่ต้น แตกดอก ออกรวงงาม

ข้าวสุกงอม หอมไกล สูดไอกรุ่น
นวลละมุน เหลืองทอง รองอร่าม
มือจับเคียว เกี่ยวกอ เหลือตอตาม
นวดหาบหาม เมล็ด เสร็จใส่ยุ้ง

ข้าวชั้นดี มีคุณ ต้นทุนต่ำ
สามารถนำ สีขาย ใช้ต้มหุง
หอมมะลิ ประทิ่น กลิ่นจรุง
ยอดข้าวถุง ของไทย ในโลกา

รพีกาญจน์ 59

[panthong.kh]

ลูกชาวนา เหมือนกัน ในวันก่อน
พ่อเคยสอน ปักดำ กำมัดกล้า
ทั้งปวดหลัง ปวดเมื่อย เหนื่อยกายา
ตั้งใจว่า มาเรียน เพียรใส่ใจ

เพราะรู้จริง ทำนา หน้าหมองคล้ำ
คลาดไถดำ แต่เช้า เราไม่ไหว
ตากแดดลม ฝนซ้ำ กระหน่ำไป
หลบไม่ได้ กลัวไม่เสร็จ เข็ดอกตรม

เดินย่ำน้ำ ขาพอง น่องเป็นแผล
เหลือบเหลียวแล แย่มาก หลากเรื่องขม
โดนเหลือบยุง กินเลือด เหือดระทม
ทั้งเงยก้ม หน้ามืด หืดขึ้นคอ

ต้องพึ่งฟ้า พึ่งฝน ทนปวดร้าว
ราคาข้าว กดต่ำ ช้ำจริงหนอ
ถูกกำหนด จากเขา เศร้าไม่พอ
น้ำตาคลอ จับเข่า ข้าวเปียกชื้น

เป็นกรรมเวร ชาวนา พารันทด
ถูกกำหนด ชะตา คราสะอื้น
มีแต่จน กับจน ทนกล้ำกลืน
จำใจฝืน ขายนา ท่าจะรวย

[บ้านริมโขง]

คำยกยอปอปั้นอันแสนขลัง
เป็นกระดูก สันหลัง เรียก,ฟังสวย
จากผู้มีวาสนาพาเอออวย
เขาต่างด้วยช่วยโหมประโคมคำ

เป็นกระดูกสันหลังครั้งหนุ่มแน่น
เดินอกแอ่นแก่นกล้าหน้าคมขำ
เวลาผ่านกาลเปลี่ยนวนเวียนนำ
ร่างงอง้ำต่ำหน้าตามองดิน

คืออาการชาวนา ดังว่าไว้
เปลี่ยนแปลงไปใครบ้างวางถวิล
ทำนาบนหลังคนใครยลยิน
มันเก็บกินอยาดเหงื่อ..เพื่อร่ำรวย

นับวันต่างร่างค้อมน้อมลงต่ำ
ถูกแรงย่ำซ้ำกดหมดทางสวย
เมื่อกระดูกสันหลังนั่งระทวย
ใครไหนช่วยยื่นมือซื้ออาการ

หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดินเกินดิ้นไหว
ชาวนาไทยไร้ศักดิ์ไร้หลักฐาน
นับวันแต่ต้องตายคลายทรมาน
สิ้นลูกหลานสานต่อหนอชาวนา

แล้วได้เห็น “ข้าวไทย” ในยุ้งฉาง
เห็นช่องทางผู้ซื้อผู้ถือค่า
อยากกลั้นใจให้ตายหลายเวลา
แสนอนาถวาสนา..ค่าต่อรอง..

"บ้านริมโขง"

๒๑ ตุลาคม ๒๕๕๕

[ปู่ริน]

.......................

เป็นกรรมเวร ชาวนา พารันทด
ถูกกำหนด ชะตา คราสะอื้น
มีแต่จน กับจน ทนกล้ำกลืน
จำใจฝืน ขายนา ท่าจะรวย

<a href="http://www.youtube.com/v/vUxA4FDKJy8&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/vUxA4FDKJy8&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ลูกชาวนาต้องเหน็ดเหนื่อยปวดเมื่อยล้า
ทั้งไถหว่านดำนาบางครั้งป่วย
ถึงฝนตกแดดร้อนตอนงงงวย
เคยลงช่วยเก็บเกี่ยวเคียวตัดซัง

ใช้ไม้ฟัดรพัดรวงให้ร่วงหล่น
เฝ้าอดทนตรากตรำด้วยความหวัง
บางครั้งน้ำท่วมนาข้าวกล้าพัง
ชาวนานั่งน้ำตานองมองดูนา

เมื่อปีกลายน้ำเหือดแห้งแล้งขาดน้ำ
แสนเจ็บช้ำเดือดร้อนนอนผวา
กว่าจะได้เมล้ดข้าวเคล้าน้ำตา
พอขายค้าถูกกดค่าราคากัน

แม้ภาครัฐเข้ารับทำจำนำข้าว
มีข่าวคราวเป็นปัญหาน่าขบขัน
เราคนไทย กินข้าวไทย ไทยสำคัญ
ขอสร้างฝัน..อนุรักษ์ข้าว..ของชาวไทย.

              ริน ดอนบูรพา
                                 ๒๑ ต.ค. ๕๕

[สุนันยา]

เทียมวัวควาย ไถนา คราปลูกข้าว
แรงงานสาว ชายหว่าน ตามผาลผัง
เดินเรียงหน้า สามัคคี มีพลัง
ทำนาปรัง ร่วมด้วย เวียนช่วยกัน
ฯลฯ
รพีกาญจน์

ชีวิตของ ชาวนา น่าอนาถ
เป็นกระดูก สันหลังชาติ วาดความฝัน
แต่หนไหน ในวังวน ต้องทนกัน
ไม่มีเลย สุขสันต์ สำราญจินต์

ถูกกดขี่ ตีค่า ว่าต้อยต่ำ
นาที่ทำ บางครั้งล่ม จมน้ำสิ้น
ก่อเสียหาย กลายเศร้า ร้าวชีวิน
ใครไหนเขา ยลยิน ถิ่นชาวนา

ถึงวันนี้ มีหวัง ดั่งสืบสาน
ด้วยรอการ เกื้อหนุน รู้คุณค่า
เปิดตำนาน สานส่ง คงราคา
ให้ชาวนา ของเรา เพื่อข้าวไทย

เพื่อศรีศักดิ์ รักความ งามสง่า
มิเพียงหน้า ผู้สร้าง ทางไสว
อย่าหยามหมิ่นกลิ่นโคลน คนป่าไพร
เราเติบใหญ่ ด้วยข้าว ของชาวนา...

 

“สุนันยา”

[--ณัชชา--]

แต่ตอนนี้ชาวนาหน้าเปื้อนยิ้ม
หลับตาพริ้มทั่วกันสุขหรรษา
เพราะขายข้าวทุกทีมีราคา
ได้เงินตรามากมายชื่นใจจัง

กับราคาประกันทุกวันนี้
กำไรดีงดงามมีความหวัง
ปลดหนี้สินที่ยุ่งแสนนุงนัง
เกิดกำลังพลิกฟื้นผืนแผ่นดิน

ไม่รู้หรอก จีทูจี ที่เขาบอก
ใครปลิ้นปลอก ล้วงลูก ถูกติฉิน
รู้แค่ว่าตอนนี้เรามีกิน
กับหนี้สินของเราเริ่มเบาบาง

จะปลูกข้าวส่งไปขายฝรั่ง
ให้มั่งคั่งแท้จริงแบบทิ้งห่าง
หากร่วมมือกันดีพอมีทาง
ขออย่าขวางเลยหนาอย่าขี้โกง


--บานเย็น--

 

[รพีกาญจน์]

.................................

ต้องพึ่งฟ้า พึ่งฝน ทนปวดร้าว
ราคาข้าว กดต่ำ ช้ำจริงหนอ
ถูกกำหนด จากเขา เศร้าไม่พอ
น้ำตาคลอ จับเข่า ข้าวเปียกชื้น

เป็นกรรมเวร ชาวนา พารันทด
ถูกกำหนด ชะตา คราสะอื้น
มีแต่จน กับจน ทนกล้ำกลืน
จำใจฝืน ขายนา ท่าจะรวย

ข้าวของข้า ราคา อยู่ที่เจ้า
เป็นเรื่องเศร้า ยิ่งกว่า บ้าแทงหวย
ใช่สมัคร พรรคพวก โดนจวกซวย
คนร่ำรวย ช่วยดัก คอยหักคอ

เก็บไว้กิน สิ้นจำนำโรงสี
รับเงินที รี่จ่าย ธ.ก.ส.
ค่ารถไถ ไฟฟ้า ยื่นหน้ารอ
ทั้งปุ๋ยฮอร์โมนยาฆ่าแมลง

ไหนดอกดอง กองทุน หมุนหมู่บ้าน
ซองแต่งงาน พิธี สีเสียงแสง
ยกช่อฟ้า กฐิน แทบสิ้นแรง
หมดม่วงแดง ใบเทา กระเป๋าแบน

เดินดิ้นรน บนทาง เขาวางไว้
เงินถูกใช้ จับจ่าย ง่ายเหลือแสน
พอลงนา คราใด ปัจจัยแคลน
ต้องแห่แหน กู้ต่อ หนอ..ชาวนา

รพีกาญจน์ 59

[D]

เป็นนายทุน หนุนเนือง เรื่องเงินกู้
ก็พอรู้ อยู่บ้าง ทางหรรษา
เที่ยวหากิน ถิ่นฐาน ย่านชาวนา
ด้านเงินตรา ค่าจ่าย ในรายปี

พอน้ำอ่วม ท่วมมา ชาวนาขาด
มิให้พลาด ร้อยละสิบ หยิบยื่นหนี้
เดี๋ยวค่าปุ๋ย ค่ายา มามากมี
ร้อยละยี่(สิบ) เขาก็เอา เราสบาย

จ่ายเงินต้น หักดอก ออกซะก่อน
ต้องตัดตอน ยึดโฉนด กลัวโดด(หนี)หาย
ใครจะบ่น หรือว่า กล้าท้าทาย
เรื่องกฎหมาย มิกลัว -ัวนายพลฯ

"ดิน"

[รพีกาญจน์]

...................................

แล้วได้เห็น “ข้าวไทย” ในยุ้งฉาง
เห็นช่องทางผู้ซื้อผู้ถือค่า
อยากกลั้นใจให้ตายหลายเวลา
แสนอนาถวาสนา..ค่าต่อรอง..

"บ้านริมโขง"

๒๑ ตุลาคม ๒๕๕๕

แรงงานคน กับควาย ไม่แตกต่าง
ทุกข์ถ่อร่าง ยืดยุบ งานทุบถอง
ทำแทบตาย ควายทน คนลำพอง
ไม่ร่ำร้อง งอนง้อ ขอเมตตา

ต้องตากแดด แผดเผา เช้ายันค่ำ
ฝนตกพรำ เหงื่อไหล ไคลย้อยบ่า
มือแข็งเตอะ เปรอะปูด หูดตาปลา
เท้าบานหนา ย่ำไป ในโคลนตม

ยืนงกเงิ่น เดินดัง หลังงองุ้ม
คราประชุม หงุบหงับ ถูกทับถม
ทำท่อมท่อม ก่อมก้อ คอซมซม
เสื้อคอกลม ม่อฮ่อม ย้อมดำเทา

ท่องนะโม โถจำ พร่ำศีลห้า
ข้าวราคา เปลี่ยนแปร แล้วแต่เขา
หักความชื้น อื่นใด เท่าไรเอา
ช่างแสนเศร้า จริงหนอ พ่อชาวนา

รพีกาญจน์ 59

[รพีกาญจน์]

..................................

แม้ภาครัฐเข้ารับทำจำนำข้าว
มีข่าวคราวเป็นปัญหาน่าขบขัน
เราคนไทย กินข้าวไทย ไทยสำคัญ
ขอสร้างฝัน..อนุรักษ์ข้าว..ของชาวไทย.

              ริน ดอนบูรพา
                                 ๒๑ ต.ค. ๕๕

ข่าวคนนำ พวกมา จากอาหรับ
พกสินทรัพย์ ลงมือ ซื้อนาไร่
จะปลูกข้าว ส่งนอก(ตะ)วันออกไกล
ผู้รับใช้ ใจทาส คาดร่วมมือ

การปลูกข้าว มรดก ที่ตกทอด
คงต้องจอด เพราะตังค์ อาบังหรือ
บรรพชน ก่นสร้าง ครางไห้ฮือ
ลูกหลานไทย ไม่ซื่อ ถือแต่เงิน

ต้องซื้อข้าว เขากิน คงสิ้นชาติ
คำอุบาทว์ ค้าเสรี ที่สรรเสริญ
หวังใคร่ฮุบ บ้านเมือง เรืองเจริญ
หลงยอเยิน ดีเด่น เช่นเทพา

จงร่วมใจ รู้จัก รักษามั่น
สงวนพันธุ์ ประดิษฐ์ ผลิตกล้า
เป็นสมบัติ เพียงไทย ในโลกา
ได้ชื่อว่า รู้บุญ คุณแผ่นดิน

รพีกาญจน์ 59

[รพีกาญจน์]

ถูกกดขี่ ตีค่า ว่าต้อยต่ำ
นาที่ทำ บางครั้งล่ม จมน้ำสิ้น
ก่อเสียหาย กลายเศร้า ร้าวชีวิน
ใครไหนเขา ยลยิน ถิ่นชาวนา

“สุนันยา”

เมื่อปีกลาย นาล่ม ข้าวจมหาย
เหลือแต่ควาย ดำปลอด นั่งกอดขา
ขอผลัดตอน ผ่อนหนี้ ปีอีกครา
เอาใบนา เคยทำ ไปจำนอง

หวังแก้ตัว ปลูกใหม่ ในปีนี้
ชุบชีวี บรรเทา ลบเศร้าหมอง
น้ำเคยใช้ ไหลเลอ เอ่อคูคลอง
แม้ห้วยหนอง กั้นทด หยดไม่มี

พึ่งพนัง เหมืองฝาย ก็หายแห้ง
สิ้นเรี่ยวแรง เบิกบุก เหือดทุกที่
สูบบาดาล ทั้งวัน น้ำมันซี
เงินแค่สี่ ห้าร้อย ไม่ค่อยพอ

รวงข้าวสั้น เมล็ด เม็ดเล็กลีบ
พ่อค้าบีบ ล้วงลูก ถูกเหมือนขอ
รักกับพี่ ปีหน้า น้องจ๋ารอ
จันทร์ปีจอ เดือนเจ็ด เฮ็ดแต่งงาน

รพีกาญจน์ 59

[รการตติ]

[รพีกาญจน์]

ไม่รู้หรอก จีทูจี ที่เขาบอก
ใครปลิ้นปลอก ล้วงลูก ถูกติฉิน
รู้แค่ว่าตอนนี้เรามีกิน
กับหนี้สินของเราเริ่มเบาบาง

จะปลูกข้าวส่งไปขายฝรั่ง
ให้มั่งคั่งแท้จริงแบบทิ้งห่าง
หากร่วมมือกันดีพอมีทาง
ขออย่าขวางเลยหนาอย่าขี้โกง

--บานเย็น--

 

จีทูจี ดีแน่ แต่เซ็นก่อน
เจอกะล่อน มากราย หน่ายซิบโฮ่ง
อาวุธเก่า แลกข้าว ยืดยาวโยง
บินชั่วโมง โหม่งเขา เหลือเถ้าดาน

ทำเป็นทอง ของดี มีค่าสูง
เช่นยางยูง งามแท้ แพ้เพื่อนบ้าน
จะเม็ดขาว ยาวใหญ่ ใครรับทาน
ต้องแหลกราน ปากเคี้ยว เช่นเดียวกัน

เคยเป็นหนึ่ง ซึ้งจัง ดังทั่วโลก
บัดนี้ตก เป็นสาม ตามก้นทั่น
เหลือตกค้าง โรงสี มีอนันต์
มิกี่วัน ข้าวใหม่ ไล่ออกมา

ข้าวภายใน กองล้น พ้นตลาด
เทกระจาด เท่าไร ขายไม่ว่า
ถูกทั่วไป ได้ซื้อ รื้อราคา
โอ้ชาวนา ตกต่ำ ช้ำใจจริง

รพีกาญจน์ 59

ตั้งใจเขียนกระทู้เชิงวิชาการมิเป็นอื่นครับ

             

[..กุสุมา..]

ขายข้าวได้ ปีนี้ 20,000,000.-ล้าน
โอนเงินผ่าน ธกส พอหนี้สิน
กำไรบาน สานต่อ ขอเวียนกิน
งบแผ่นดิน หลายรอบ ขอบพระคุณ

จีทูจี สัญญา ราคาขาย
ซื้อคืนไว้ มากมาย หมายเกื้อหนุน
ขายหมื่นห้า ซื้อแปดพัน มันคุ้มทุน
นำมาหมุน กำไร ใช่จะคุย

สีข้าวเปลือก ให้เป็น เช่นข้าวสาร
วางขายย่าน ตลาด ขาดฉลุย
ข้าวสารแพง แข่งขาย ให้กระจุย
ตั้งท่าลุย รอนับ รับกำไร

ประชาชน คนไทย ใจดีล้น
เพราะทุกคน ยินดี พลีเงินให้
เสียภาษี จำนำข้าว ประเทศไทย
เงินที่ได้ จากทุกท่าน นั้นเกินพอ

1. จำนำข้าวเปลือกกับรัฐ..15,000.-
2. จีทูจี ขอซื้อข้าวคืน..          8,000.-
3. สีข้าวสารขาย..              20,000.-
กำไรเด้งที่1..7,000.- กำไรเด้งที่2..7,000.-
กำไรเด้งที่3.. 12,000.-
เฉลี่ยกำไร.. 26,000.- / หนึ่งเกวียน
อิฉั้นได้กำไรจากการค้าข้าว=เงินภาษีของทุกท่าน ยี่สิบล้านเจ้าค่ะ
            ..ดอกคำ..

[รพีกาญจน์]

เป็นนายทุน หนุนเนือง เรื่องเงินกู้
ก็พอรู้ อยู่บ้าง ทางหรรษา
เที่ยวหากิน ถิ่นฐาน ย่านชาวนา
ด้านเงินตรา ค่าจ่าย ในรายปี

พอน้ำอ่วม ท่วมมา ชาวนาขาด
มิให้พลาด ร้อยละสิบ หยิบยื่นหนี้
เดี๋ยวค่าปุ๋ย ค่ายา มามากมี
ร้อยละยี่(สิบ) เขาก็เอา เราสบาย

จ่ายเงินต้น หักดอก ออกซะก่อน
ต้องตัดตอน ยึดโฉนด กลัวโดด(หนี)หาย
ใครจะบ่น หรือว่า กล้าท้าทาย
เรื่องกฎหมาย มิกลัว -ัวนายพลฯ

"ดิน"

เปิดร้านใหม่ ได้ชื่อ ว่า..บัวขาว
ชายมีดาว คอยรับ กลับทุกหน
สีเขียวไพร ในมือ ถือปืนกล
ห้ามผู้คน ยืนมอง จ้องหน้าเมีย

ปล่อยเงินกู้ รู้เหยียบ ร้อย.ยี่สิบ
เบี้ยวตามถีบ ตบฉาด ขาดดอกเบี้ย
จ่ายตามนัด ผลัดที ไม่มีเคลียร์
พรุ่งส่งเสีย บ้านเก่า เฝ้ายมบาล

ถ้าบ้านล่ม นาจมหาย ควายเป็นโรค
ป่วยมะโหก*ลุโจกจับ เชิญครับท่าน
ทุกนาที มีให้กู้ บริการ
ด่วนโทรผ่าน บ้านกลอน ออนพีเอ็ม

 

รพีกาญจน์ 59

*มะโหก-ริดสีดวงทวาร  ลุโจก-ท้องร่วง

[รพีกาญจน์]

ขอกราบกรานบานบวงสรวงโพสพ
สองมือจบธูปเทียนน้อมเวียนไหว้
เคียมบูชามวลมาลีอัคคีไฟ
สำนึกในพระคุณบุญแม่เอย

 

รพีกาญจน์ 59

[saknun]

นับร้อยปี ที่ผ่าน เนิ่นนานมา
ที่ฟันฝา ต่อสู้ ปู่ย่าเฒ่า
ทำนาเลี้ยง ลูกหลาน ตั้งแต่เยาว์
ให้สูเจ้า อยู่สบาย ขายเหงื่อไคล

ก้มดำนา ปักกล้า ที่ละครั้ง
เหนื่อยเพราะหลัง ต้องก้ม  ลมแดดไหม้
ร้อนปนปวด เจ็บกาย ที่ทำไป
แต่ว่าใจ  ต้องทน บนแผ่นทอง

มีผืนดิน  ให้ข้าว ก่อกำเนิด
หลายพันธุ์เกิด จากนา มีเจ้าของ
ที่ปักดำ  ข้าวไทย เด่นลำพอง
สร้างเงินทอง หลายรุ่น อุ่นข้าวมี

แต่ไฉน  ปัจจุบัน ข้าวมันเปลี่ยน
ซื้อขายเพี้ยน ราคา ไร้ศักดิ์ศรี
ไม่สมอ้าง คุณข้าว นั้นมากดี
ข้าวไทยนี้ สูงค่า กว่าใดเอย

นึกเสียดาย หลายอย่าง ที่รัฐคิด
จะถูกผิด  รอดู ไม่อยู่เฉย
ถ้าทำได้  คะแนนดี มีให้เลย
ถ้าทำเชย ไร้ค่า คราวหน้านอน(นาน)

[รพีกาญจน์]

นึกเสียดาย หลายอย่าง ที่รัฐคิด
จะถูกผิด  รอดู ไม่อยู่เฉย
ถ้าทำได้  คะแนนดี มีให้เลย
ถ้าทำเชย ไร้ค่า คราวหน้านอน(นาน)

จ้างรถไถ ไถดาน เตรียมหว่านกล้า
สูบน้ำท่า ใต้ดิน ท่วมดินก่อน
จะนาดำ นาหว่าน ตามขั้นตอน
รอต้นอ่อน ผลิโผล่ โตขึ้นมา

ชูใบเรียว เขียวต้น พอพ้นน้ำ
รีบเร่งทำ กำจัด วัชพืชหญ้า
ปุ๋ยเคมี ฮฮร์โมน ใส่พ่นยา
ขืนชักช้า ใบลาย ตายคากอ

หมั่นดูแล ศัตรู หนูนกหอย
ที่มันคอย จิกจ้วง รวงข้าวฝ่อ
เชื้อโรคร้าย ระบาด ข้าวขาดคอ
แมลงรอ กัดแทะ และเล็มกิน

ข้าวสุกเหลือง เรืองรอง ทาบท้องทุ่ง
เกี่ยวเก็บยุ้ง เหลือมาก ลากขายสิ้น
ได้เงินบั๊บ จับจ่าย หายโบยบิน
เลี้ยงขีวิน วันวัน พอกันตาย

รพีกาญจน์ 59

[รพีกาญจน์]

ผูกเนคไท ใส่สูท พูดหน้าสื่อ
น่าเชื่อถือ ความรู้ ดูภูมิฐาน
ใบหน้ามน ยลยิ้ม พริ้มประภาร
เสียงฉะฉาน บางตอน อ่อนละมุน

ทั่วธานินทร์ สิ้นปี คงดีแน่
จัดตัวแปร คอยเอื้อ อัฐเกื้อหนุน
แบ๊งก์มาดใหม่ ให้กู้ รู้ลงทุน
ช่วยเจือจุน คุณภาพ ฉาบโลกไกล

เกษตรปลื้ม ลืมตา ได้อ้าปาก
ความลำบาก จากช้ำ ทำนาไร่
ลบออกหมด พจนานุกรมไทย
ชีพสดใส รับเงิน เพลินยั่งยืน

กล่าวจบสิ้น ยินดี ขมีขมัน
วาดถึงวัน ข้างหน้า พาสุขชื่น
รีบหว่านกล้า นาปรัง ทั้งค่ำคืน
และเพิ่มพื้น ที่เช่า เอาปลูกทำ

ต้นทุนหลาย ขายสี มีค่าสูง
ช่วยชักจูง ข้าวไทย ไม่ตกต่ำ
หนึ่งปัจจัย ให้คิด จิตมิจำ
ข้าวขาดน้ำ พึ่งฝน รินหล่นมา

ผูกเนคไท ใส่สูท พูดหน้าเศร้า
ชาวนาเอา เชือกคล้อง คอส่องหน้า
ขายให้เจ๊ก เล็กลีบ บีบราคา
สิ้นชีวา จากไป ใต้สะเดา

อาลัย...ชาวนาทุกท่านที่จากไปยิ่ง

 

รพีกาญจน์ 59

[..กุสุมา..]

ข้าวปีนี้ ได้มากลากไปขาย
ฝากจำหน่าย ธกส.บ่อับเฉา
ครึ่งหนึ่งข้าวในนาค่าแรงเรา
อีกครึ่งเล่าข้าวนอกบอกตามตรง

ซื้อเข้ามาราคาแปดพันบาท
ไม่ประมาทจำนำทำขนส่ง
เกวียนหมื่นห้าราคาตั้งยืนยง
ข้าวนอกหลงหลั่งล้นปนเข้ามา

เมื่อวิกฤตเปิดโอกาสพลาดไม่ได้
ชาวนาไทยไม่ถึงครึ่งหรอกหนา
ทุนนิยมถมจ่ายใช้เงินตรา
อ้างชาวนาไทยรวยช่วยบอกที

มะละแหม่งแหล่งข้าวเข้ามาขาย
ชาวนากลายยากเข็ญเป็นเศษรฐี
ประชาชนคนไทยน้ำใจดี
เงินภาษีซื้อข้าวเราร่ำรวย

     20 บาท   =         550  จ๊าต
8,000 บาท    =  220,000  จ๊าต / เกวียน
    ..ดอกคำ..