ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ปู่ริน]

รักแท้แพ้ใกล้ชิดสนิทแน่น
เมื่อถูกแฟนสลัดรักหักอกฉัน
พี่ถูกย้ายไปชายแดนแคว้นรามัญ
เกือบสองปีไม่พบกันพลันวุ่นวาย

คนใกล้ชิดเฝ้าดูแลแค่ช่วยเหลือ
คอยเอื้อเฝื้อเกื้อกูลสูญเสียหาย
เขาร่ำรวยเงินทองน้องสบาย
ใจพี่สลายแทบดิ้นสิ้นชีวี

มารู้ตัวมัวมุ่งหมายรับใช้ชาติ
รักพินาศถูกตัดขาดน้องหน่ายหนี
ต้านศัตรูผู้รุกล้ำนานหลายปี
โถคนดีมาผันเปลี่ยนเวียนหมุนไป

รักชาตินี้พี่พ่ายแพ้แน่นอนนัก
เฝ้าฟูมฟักรักสลายสุดแก้ไข
แต่รักชาติมิยอมแพ้แก่ผู้ใด
พลีกายใจ..รักมุ่งมั่น..นิรันดร.

               ริน ดอนบูรพา
                                   ๑๘ ต.ค. ๕๕

[panthong.kh]

รักแท้แพ้ ดวงใจ ให้ยอดขวัญ
ไม่มีวัน ลืมเลือน เหมือนเก่าก่อน
รู้พี่ไป ใช้ชาติ ขาดบังอร
แต่งามงอน อยู่ทางนี้ ฤดีตรม

ไร้ข่าวคราว วี่แวว แล้วจึงหลบ
ไม่อยากพบ หน้าใคร ไม่เหมาะสม
กินน้ำตา ต่างข้าว ร้าวระบม
สี่ห้องขม ไปหมด รันทดนาน

ส่งจดหมาย ไม่มี พี่ตอบรับ
ใจย่อยยับ สับสน จนพ้นผ่าน
สามปีกว่า คราครั้ง ดั่งใจซาน
ทรมาน ทุกห้วง ทั้งดวงใจ

สะอื้นอ้อน ตอนดึก นึกถึงพี่
ปานฤดี พังพ่าย คล้ายไม่ไหว
หม้ายขันหมาก เขาลือ ระบือไกล
ทำฉันใด กันดี ชีวีเรา
พันทอง
 

[D]

รักแท้แพ้ใกล้ชิดสนิทแน่น
เมื่อถูกแฟนสลัดรักหักอกฉัน
พี่ถูกย้ายไปชายแดนแคว้นรามัญ
เกือบสองปีไม่พบกันพลันวุ่นวาย

คนใกล้ชิดเฝ้าดูแลแค่ช่วยเหลือ
คอยเอื้อเฝื้อเกื้อกูลสูญเสียหาย
เขาร่ำรวยเงินทองน้องสบาย
ใจพี่สลายแทบดิ้นสิ้นชีวี

มารู้ตัวมัวมุ่งหมายรับใช้ชาติ
รักพินาศถูกตัดขาดน้องหน่ายหนี
ต้านศัตรูผู้รุกล้ำนานหลายปี
โถคนดีมาผันเปลี่ยนเวียนหมุนไป

รักชาตินี้พี่พ่ายแพ้แน่นอนนัก
เฝ้าฟูมฟักรักสลายสุดแก้ไข
แต่รักชาติมิยอมแพ้แก่ผู้ใด
พลีกายใจ..รักมุ่งมั่น..นิรันดร.

               ริน ดอนบูรพา
                                   ๑๘ ต.ค. ๕๕

มาปลอบใจ ทหารไทย รับใช้ชาติ
ต้องนิราศ แรมร้าง ห่างบ้านก่อน
สู้อดทน หม่นเหงา เฝ้าแรมรอน
ต้องกินนอน กลางป่า พนาลี

ทิ้งหัวใจ ไกลตา นิจจาเอ๋ย
มินึกเลย คนรัก มาผลักหนี
ฝากปลาย่าง ใกล้แมว แววมันมี
ขอคนดี อย่าหมอง น้องเข้าใจ

จะเป็นยา รักษา หากว่าเจ็บ
ขอกักเก็บ ดูแล แม้ป่วยไข้
หากดวงมาน พี่นี้ มิมีใคร
ดีพอไหม น้องนี้ พี่ตอบมา

"ดิน"

[รพีกาญจน์]

...............................

รักชาตินี้พี่พ่ายแพ้แน่นอนนัก
เฝ้าฟูมฟักรักสลายสุดแก้ไข
แต่รักชาติมิยอมแพ้แก่ผู้ใด
พลีกายใจ..รักมุ่งมั่น..นิรันดร.

               ริน ดอนบูรพา
                                   ๑๘ ต.ค. ๕๕

เลือดแดงเข้ม เต็มร้อย คอยรับใช้
ผู้ชายไทย ใจจริง สู่สิงขร
หมดสนุก สุขละ จากอมร
ห่วงบังอร เหลือเกิน วันเดินทาง

เฝ้าหงุดหงิด ติดต่อ ท่ารอสาย
ข่าวขาดหาย เจ็บไข้ หรือไม่ว่าง
ง่วนทำมา ค้ารับ นับสตางค์
รักอาจจาง พบหล่อ จ้อถูกใจ

ทนกล้ำกลืน ฝืนกิน ดิ้นกระสับ
ล้มนอนหลับ พับตา หาลงไม่
เงยผงะ ตระหนก เสียงนกไพร
ยิ่งพาให้ ตรอมตรม ซึมซมเซา

ก้าวย่างยาตร ลาดตระเวน จำเป็นนัก
มือล้วงควัก ยกจูบ รูปของเจ้า
เดินบุกน้ำ ย่ำโคลน ฝนสั่นเทา
ถึงรุ่งเช้า ฟ้าแดง แสงส่องตา

พอดาวเคลื่อน เดือนคล้อย ลอยล่วงลับ
เหงาจุกจับ กลางมาน สะท้านป่า
น้ำค้่างพรม ลมโชย โบกโบยมา
คนึงหา คราใด ให้ร้าวราน

สามสิบวัน ผันพ้น ไร้สนส่อ
จะไม่ขอ ทบทวน หวนกลับบ้าน
จะปลูกถั่ว คั่วผำ ทำทุกงาน
เก็บผักหวาน คู่คน สาวบนดอย

 

รพีกาญจน์ 59

[กฤษการกลอน]

 

 

รักแร้ แพ้โรลออน
รักตัดรอน ตอนหมดเงิน
รักเก่า เค้าหมางเมิน
รักเหลือเกิน เดินกอดกัน
 
  รักบี้ ขี่คอแย่ง
รักระแหง ห้ามหุนหัน
รักใหม่ ข้าวปลามัน
รักผูกพันธ์ นั้นพี่น้อง

  รักยม ให้เลขเด็ด
รักหมกเม็ด มีเมียสอง
รักเขา เอามาครอง
รักมักต้อง โดนจ้องคืน
 
 รักแท้ แพ้รักพี่
รักรุกถี่ ถ้าขัดขืน
รักตัว กลัวลูกปืน
รักโจรหื่น ไม่งั้นตาย 555

 

[ปู่ริน]

มาปลอบใจ ทหารไทย รับใช้ชาติ
ต้องนิราศ แรมร้าง ห่างบ้านก่อน
สู้อดทน หม่นเหงา เฝ้าแรมรอน
ต้องกินนอน กลางป่า พนาลี

ทิ้งหัวใจ ไกลตา นิจจาเอ๋ย
มินึกเลย คนรัก มาผลักหนี
ฝากปลาย่าง ใกล้แมว แววมันมี
ขอคนดี อย่าหมอง น้องเข้าใจ

จะเป็นยา รักษา หากว่าเจ็บ
ขอกักเก็บ ดูแล แม้ป่วยไข้
หากดวงมาน พี่นี้ มิมีใคร
ดีพอไหม น้องนี้ พี่ตอบมา

"ดิน"

[/quote]

ขาดยศถาบรรดาศักดิ์รักจึงแพ้
ปู่..ท้อแท้ซมซานกลับบ้านหนา
รักพ่ายแพ้..กิ๊กคนใหม่..เพราะไกลตา
นอนกลางดินกินกลางป่าแสนทรมาน

มีน้องดิน..ยินดีให้โอกาส
ยอมดูแลคนรักชาติอย่างอาจหาญ
ขอขอบใจในไมตรีมิรำคาญ
พร้อมประสานความสัมพันธ์ฝันเป็นจริง

ความเจ็บปวดรวดร้าวแสนหนาวเหน็บ
เหมือนถูกตอกบนเล็บเจ็บช้ำยิ่ง
ความทุกข์ทนจนใจไม่ไหวติง
ยอมหยุดนิ่งเหม่อมองฟ้าชะตาของตน

ขืนวู่วามความทุกข์ยากคงก่อเกิด
ลืมเสียเถิดความโศกเศร้าเข้าอีกหน
ปลดประจำการทหารกลับใต้ไม่ดิ้นรน
ขอรักคน..ที่จริงใจ..ไว้ดูแล.

                 ริน ดอนบูรพา
                                       ๑๙ ต.ค. ๕๕

[ไพร พนาวัลย์]

        

ทำหน้าที่ชายแดนแสนเปล่าเปลี่ยว
เฝ้าแลเหลียวแนวหลังกำลังหนุน
ส่งแรงใจเอื้อเฟื้อช่วยเจือจุน
ด้วยการุณอุ่นไอสู้ภัยพาล

อยู่เวรยามค่ำคืนจนดื่นดึก
เฝ้ารำลึกถึงรักดุจหักด่าน
รับจดหมายคนดีที่เจือจาน
เกรงรักรานแพ้เจ้าที่เมามัว

ส่งจดหมายหายไปไม่ตอบกลับ
เจ้าหายลับลืมเลือนดั่งเดือนหลัว
ห่วงแสนห่วงจอมขวัญใจสั่นรัว
หรือชายชั่วน่าชังเข้ารังแก

ตอบจม.พี่บ้างอย่าห่างหาย
เจ้าสบายมีสุขหรือทุกข์แน่
พี่แสนรักแสนห่วงเจ้าดวงแด
อย่าปล่อยให้รักแท้ต้องแพ้ทาง

รอพี่หน่อยน้องจ๋าอย่าลืมหลง
รักซื่อตรงฝากไว้ยามไกลห่าง
ได้เวลามาพักอย่ารักจาง
ขอน้องนางรอวันรับขวัญนวล 

“ไพร พนาวัลย์”

[♥หทัยกาญจน์♥]

รักแท้...แพ้ไม่รัก

แรกเริ่มรัก รักเริ่มแรก ช่างแปลกจิต
คมคำคิด คิดคำคม ชมสวยใส
เพียงพบพักตร์ พักตร์พบเพียง คู่เคียงใจ
เดือนดวงใด ใดดวงเดือน ทุกเรือนชาน

ชิดเชย เชยชิด สนิทแนบ
อิงแอบ แอบอิง สิ่งขับขาน
ร่ำร้อง ร้องร่ำ เพลงสำราญ
พบผ่าน ผ่านพบ จบ "เลิกรา"

รักแท้ แพ้อะไร ในคำตอบ
แพ้ไม่รัก แพ้ไม่ชอบ คำตอบหนา
หมดรัก หมดใจ ไม่กลับมา
อาจบอกว่า เธอ-เขา เราดีเกิน

พอดี ดีพอ เพื่อรอแล้ว
คงไม่แคล้ว คลาดรัก จักห่างเหิน
เพียงพบ เพียงผ่าน เพียงเพลิดเพลิน
อาจหมางเมิน อาจหมางใจ ในวันลา

หทัยกาญจน์
๒๐ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๕๕

[ปู่ริน]

<a href="http://www.youtube.com/v/pv8wNJSagdQ&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/pv8wNJSagdQ&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

น้องห่างหาย  หายห่าง  ร้างไปไหน
พี่หวั่นไหว  ไหวหวั่น  ฝันโหยหา
เจ้าเงียบหาย  หายเงียบไป  หลายเพลา
คอยตั้งตา  ตั้งตาคอย  เริ่มน้อยใจ

รักแพ้พ่าย  พ่ายแพ้รัก  หนักใจแท้
เฝ้าชะแง้  ชะแง้เฝ้า  เจ้าไปไหน
พี่พร่ำเพ้อ  เพ้อพร่ำ  ช้ำเพราะใคร
ความรักแท้  แพ้อะไร  ใครบอกที

พี่มุ่งมั่น  มั่นมุ่ง  ยุ่งทำสวน
ขอเชิญชวน  ชวนเชิญขอ  น้องหน่ายหนี
หาตามติด  ติดตามหา  ยอดนารี
ข่าวคนดี  มีข่าว  เจ้าแต่งงาน

มาพ่ายรัก  รักมาพ่าย  นายพลโท
ชายละโว้  โก้ละชาย  นายทหาร
ยอมอกหัก  หักอกยอม  คงผอมนาน
น้องหทัยกาญจน์..กาลจากน้อง..นองน้ำตา..

                 ริน ดอนบูรพา
                                       ๒๑ ต.ค. ๕๕