ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อริญชย์]

ขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต google.com

          กางเขนดง

กางเขนดงยังอยู่เคียงคู่ป่า
ด้วยศรัทธาพงไพรมิไหวหวั่น
ดื่มน้ำห้วยสายสินธุ์ถิ่นอรัญ
บินตามฝันวิหงค์ทะนงตน

ครวญเสียงเพลงหวานหวิวเกาะทิวไผ่
ด้วยสุขใจสมปองหรือหมองหม่น
ดูเยียบเย็นเหมือนดั่งมีกังวล
หรือเหตุผลเพียงใดก็ไม่มี

เกรงเด็กทุ่งยิงร่างเจ้ากางเขน
ยามเดินเล่นครึกครื้นตามพื้นที่
เพียงอยากให้คนลือฝีมือดี
เจ้าคงหนีหินได้ว่องไวพอ!ฯ

                         อริญชย์
                    ๑๖/๑๐/๒๕๕๕



ปล.ฮ่ะ ฮ่ะ ขึ้นต้นเป็นมะลิซ้อน พอแตกใบอ่อนเป็นมะลิลา




 

[uddyart]

ขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต google.com

          กางเขนดง

กางเขนดงยังอยู่เคียงคู่ป่า
ด้วยศรัทธาพงไพรมิไหวหวั่น
ดื่มน้ำห้วยสายสินธุ์ถิ่นอรัญ
บินตามฝันวิหงค์ทะนงตน

ครวญเสียงเพลงหวานหวิวเกาะทิวไผ่
ด้วยสุขใจสมปองหรือหมองหม่น
ดูเยียบเย็นเหมือนดั่งมีกังวล
หรือเหตุผลเพียงใดก็ไม่มี

เกรงเด็กทุ่งยิงร่างเจ้ากางเขน
ยามเดินเล่นครึกครื้นตามพื้นที่
เพียงอยากให้คนลือฝีมือดี
เจ้าคงหนีหินได้ว่องไวพอ!ฯ

                         อริญชย์
                    ๑๖/๑๐/๒๕๕๕



 เจ้าเจื้อยแจ้วแว่วหวานกังวานใส     
คอยขับขานพงไพรให้หลับต่อ
ลมเอื่อยเอื่อยเฉื่อยฉิวปลิวเคลียคลอ 
ทิวไผ่ล้อเล่นลมสมดั่งใจ
หากไม่มีกางเขนดงเราคงเศร้า     
ไม่มีเสียงคลอเคล้าที่เราใฝ่
วอนเด็กทุ่งอย่ามุ่งพรากเจ้าจากไป 
ให้เจ้าอยู่กล่อมพงไพรไปแสนนาน

[ชลนา ทิชากร]

กางเขนดง ส่งเสียงร้อง ก้องแนวป่า
แสนเหวว้า อนิจจา น่าสงสาร
เกาะกิ่งไผ่  ไร้คู่ ดูลนลาน
เฝ้าขับขาน ประสานเพลง วังเวงใจ

ยินเสียงเพลง บรรเลงถ้อย ร้อยคำขาน
ส่งเสียงหวาน ประสานลม พรมพลิ้วไหว
ฟังเสนาะเพราะกังวาน ผ่านแนวไพร
ให้หลงใหล ใฝ่ฝันเจ้า เฝ้ากงทอง

จับเจ้ามา ขังกง ลงดานเฝ้า
ฟังเสียงเจ้า เฝ้ากง สงเสียงร้อง
ยินสำเนียง เสียงเจ้า เฝ้าไตรตอง
เป็นทำนอง ร้องถามว่า ข้าผิดใด


ชลนา ทิชากร

<a href="http://www.youtube.com/v/s8o1HHBqToU&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/s8o1HHBqToU&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[ปู่ริน]

กางเขนดงอยู่กรงทองร้องส่งเสียง
เจ้าของเลี้ยงในกรงขังยังหลงใหล
ลืมแนวป่ามาลืมดงคงห่างไกล
หนีแนวไพรใครคงทำให้รำคาญ

กลับชื่นชมกรงแก้วแจ้วแจ้วร้อง
ส่งเสียงก้องบรรเลงเพลงขับขาน
เป็นลำนำระบำเล่นเช่นวันวาน
เหมือนเบิกบานจนลืมถิ่นกำเนิดตน

มาอยู่กรงกลับกลายเป็น "กางเขนหลง"
"กางเขนดง"  ยังคงชื่อทุกแห่งหน
เปรียบประดุจ หลงตนเอง..ตัวบุคคล
หากลืมตน..ยังยิ้มได้ในกรงทอง.

             ริน ดอนบูรพา
                               ๑๗ ต.ค. ๕๕