ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

****เพียงรัก****

ฝากลำนำ คำนึง ตราตรึงจิต
ร้อยลิขิต คำคม พรมพลิ้วหวาน
ดุจสร้อยสาย ลายสรวง คล้องดวงมาน
แผ่วเพลงกานท์ ขานกล่อมถนอมจินต์

สายใยใจ ไม่ขาด สลัดรัก
ด้วยคำภักดิ์ หนักแน่น ปานแท่นหิน
จากสัมพันธ์ รู้ค่า ตราบฟ้าดิน
เฝ้าถวิล โหยหา มิลาไกล

ลำนำส่ง ตรงผ่าน สาส์นอักษร
เป็นบทกลอน อ้อนคำ ย้ำอ่อนไหว
ทุกสำนวน อวลอุ่น ละมุนละไม
จากห้วงใจใฝ่มอบตอบแทนรัก

เพียง-ดวงจิต คิดถึง พึงปกป้อง
เพียง-เราสอง คล้องใจ ให้ตระหนัก
เพียง-รู้ซึ้ง ตรึงใจ ว่าใครภักดิ์
เพียง-รู้จัก หนักเหนี่ยว ร่วมเกี่ยวดอง

เธอ-มุ่งมั่น วันหมาย มิกลายผัน
เธอ-มีฉัน มองเห็น เป็นเจ้าของ
เธอ-คงไว้ เคียงขวัญ สัญญาครอง
เธอ-อย่ามี ใครสอง ปองผูกพัน

รัก-ใดเล่า เท่ารัก สลักร้อย
รัก-ในถ้อย ลำนำ ชื่นฉ่ำฝัน
รัก-วลี ร้อยเรียง เคียงจำนรรจ์
รัก-เธอฉัน เป็นหนึ่ง....ซึ้งเลิศเลอ

ฝากรักวอน อ้อนดาว ที่วาววับ
ให้ประดับ คล้องคู่ อยู่เสมอ
เก็บฟ้าสาน แทนพรม ห่มให้เธอ
ยามเมื่อเจอ ละอองไอ ..ให้อุ่นทรวง

หมอกลงรับ กับลม ที่ถมถา
ส่งห่วงใย ข้ามฟ้า ว่าสุดหวง
จินตนา แนบเนา เย้าแดดวง
ดุจเราควง คลอเคล้า...จนหนาวคลาย

“สุนันยา”
 

[ดาว อาชาไนย]

แค่เพียงรักยังอุ่นละมุนถ้อย
เหมือนน้องน้อยโลมไล้ให้หนาวหาย
ถ้าเกินรักคงตวงตักหัวใจชาย
ให้มอบกายมาภักดิ์แทบตักนาง

ทุกถ้อยคำล้ำค่าพารำลึก
ในสำนึกทุกบทหมดหมองหมาง
ถ้ากลืนได้จะกลืนไว้ไม่เว้นวาง
แล้วเชยปรางประดับอยู่กับใจ

ดาว

[สุนันยา]

อิ่มเอมคำฉ่ำรสบทอักษร
เพียรออดอ้อน วอนถึงคะนึงไฉน
ฝากรักร้อยกรองผ่านสานสายใย
ตรึกอยู่ห้วงหทัย ดังใฝ่ปอง

ใคร่อิงแอบแนบเนา ทั้งเช้าค่ำ
แต่สุดช้ำ ด้วยไกลพาใจหมอง
ได้แต่เพียงฝากดาว เย้าประคอง
แทนกายน้องคล้องขวัญ รอวันเคียง...

"สุนันยา"
 

[ไพร พนาวัลย์]

           

เฝ้าชื่นชมคารมกลอนอักษรสาร
ดั่งน้ำตาลหวานลิ้นแค่ยินเสียง
ดั่งดาวเดือนเคลื่อนคล้อยมาร้อยเรียง
ฝากสำเนียงลอยลมลงพรมดิน

พสุธาชุ่มฉ่ำระบำหมอก
ที่เย้าหยอกดอกหญ้าผกากลิ่น
พอลับหลังสั่งฟ้าน้ำตาริน
ฤายุพินพร่ำเพ้อเผลอคร่ำครวญ

“ไพร พนาวัลย์”

[สุนันยา]

คิดว่ามี รักซึ่งตราตรึงจิต
จึงลิขิต ลำนำ เลิกทำหงอย
อยากชิมรส บทหวานตามกาลคอย
เพียงสักน้อย ถ้อยขาน ให้กานท์พา

จินตนาภาพฝัน หาวันชื่น
เก็บใจขึ่น ซ่อนช้ำ ไม่ย้ำหา
ขอสักนิด อ้อยตาล หวานสักครา
หยุดน้ำตา อย่าให้ ร่วงไหลริน... 
 
"สุนันยา"

[รการตติ]

มิเพียงพจน์รสกวินท์ที่รินหวาน
มธุกานท์ยังร้อยกรองถวิล
กลั่นจากใจสู่กมลให้ยลยิน
สมดั่งจินตนาฝัน อันงดงาม

เพียง สักน้อยหยิบคำลำนำต่อ
ก็มากพอกว่าตาลอันหวานหวาม
เพียง ร้อยรินกวินท์เจือในเนื้อความ
ก็อร่ามถ้อยสานกานท์..เพียงรัก


รการตติ

[สุนันยา]

เพียง คำขาน หว่านพรม ให้ชมชื่น
เพียง หยิบยื่น ลำนำ ย้ำประจักษ์
เพียง น้ำใจ ไหลเจือ เมื่อทายทัก
เพียง สลักอักษรา มาคอยเคียง

รัก เนาแนบ แอบไว้ ในดวงจิต
รัก สนิท ชิดใน แม้นไร้เสียง
รัก พร่างพราว ราวสร้อย ที่ร้อยเรียง
รัก ใช่เพียง ลมปาก ที่ฝากมา

 

"สุนันยา"

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

Thanks:   ฝากรูป

[saknun]

เพียงรัก ยังไม่พอขอต่อเพิ่ม
หาไว้เสริม ความช้ำจะได้ไหม
เผือจะมี คนผิดหวังเข้าหาใจ
เตรียมซ่อมใช้ ให้เขาเราเพื่อเธอ

อยากจะถาม เพียงรัก นั้นพอหรือ?
รักนั่นคือ  อะไร ใจถึงเผลอ
แค่เพียงรัก ไม่พอ ต่อละเมอ
แม้นว่าเบลอ เพียงใด ใจยังคอย

พักแค่เรียง เพียงแค่รัก ประจักษ์จิต
ไม่เคยติด ว่าพอ ขอเสริมหน่อย
อยากได้มาก เท่าที่ได้ แม้เพียงน้อย
ถ้าทยอย แบ่งให้ ก็จะดี

[สุนันยา]

Thanks:   ฝากรูป

[ดุลย์ ละมุน]

Thanks:   ฝากรูป

รสสัมผัส รัดรึง ยังซึ้งซ่าน
ดุจพฤกษา แรกบาน ตระการสี
หอมยวนเย้า เคล้าแซม แก้มคนดี
สุดเหลือที่ กล่าวสรรค์ พรรณนา

ยามอาทิตย์ อัสดง มาส่งแสง
สองแก้มแดง เอียงอาย บ่ายเกศา
เหมือนเจ้าคอย คืนค่ำ ปรายย่ำมา
คอยเวลา เราสอง ประคองครวญ

เคียวคู่ข้าว ดาวคู่ฟ้า ปลาคู่น้ำ
เสือคู่ถ้ำ ดำคู่ขาว มะพร้าวคู่สวน
เปรียบรักพี่ ที่ใจ ไม่เรรวน
คู่เนื้อนวล จวนกว่า ชีวาวาย
 

[สุนันยา]

เพียงรัก ยังไม่พอขอต่อเพิ่ม
หาไว้เสริม ความช้ำจะได้ไหม
เผือจะมี คนผิดหวังเข้าหาใจ
เตรียมซ่อมใช้ ให้เขาเราเพื่อเธอ

อยากจะถาม เพียงรัก นั้นพอหรือ?
รักนั่นคือ  อะไร ใจถึงเผลอ
แค่เพียงรัก ไม่พอ ต่อละเมอ
แม้นว่าเบลอ เพียงใด ใจยังคอย

พักแค่เรียง เพียงแค่รัก ประจักษ์จิต
ไม่เคยติด ว่าพอ ขอเสริมหน่อย
อยากได้มาก เท่าที่ได้ แม้เพียงน้อย
ถ้าทยอย แบ่งให้ ก็จะดี

พูดวกวนจนงงเริ่มสงสัย
หรือมีรัก แจกไป ทั่วทุกที่
ว่าเพียงรัก ไม่พอ หนอฤดี
จะต้องมี เท่าใด ใจพี่ยา

หรือมีมากเหลือเฟือจึงเผื่อแผ่
เฝ้าเหลียวแลมอบให้หญิงใดหนา
หรือท่วมท้น คนคอย ถ้อยรักพา
เพียงรักนี้ กล่าวมา ว่าไม่พอ

หากถามน้อง เพียงรัก ตระหนักมั่น
จะไม่หวั่น วันไหน ใคร่ร้องขอ
หนึ่งดวงใจ เคียงเคล้าพะเน้าพะนอ
รักที่รอ ล้วนสดับ ประทับใจ

“สุนันยา”

[saknun]

อย่าพึงงง ตรงรัก พักพิงอุ่น
ขอขอบคุณ รักแท้ ไม่หวั่นไหว
พร้อมจะมอบ แล้วหรึ จอมขวัญใจ
พี่จะได้ เตรียมรับ สับทางเดิน

ไม่ใช่กวน   ประสาท แต่อาจถาม
เพราะนิยาม ความรัก มักสรรเสริญ
ใครรับไว้    รักมั่น    จึงหมันเชิญ
ใช่บังเอิญ   ต่อยอด  ตลอดกาล

มาวันนี้     เพียงรัก สลักจิต
ยังไม่จบมีลูกค้า

[สุนันยา]

ดั่งล้อเล่นไม่เป็นเช่นสิ่งเห็น
แกล้งมาเน้น ถ้อยฝาก ทำปากหวาน
จะต่อยอด พลอดพร่ำ ดุจอำพราง
แล้วไยต้อง สับราง ทางที่เดิน

หากแม้นมี ใครก่อนเก็บซ่อนไว้
อย่าหวังได้ชมชิด คิดยิ่งเขิน
เรื่องความรัก จักมิหมายคล้ายบังเอิญ
น้องไม่เพลิน หลงคำ ให้ช้ำทรวง.... 

"สุนันยา"
 

[saknun]

ไม่ได้บอก ให้หลง แค่เพียงรัก
อยากทายทัก ชิดใกล้ใจมันห่วง
อาจจะเล่น เป็นบ้าง นะพุ่มพวง
แต่อย่าลวง ฤดี พี่หรอกนาง

เพราะอะไร รู้ไหม ใจมันสั่ง
บอกให้นั่ง ก็นั่งฟังทุอย่าง
บอกให้นอน ก็นอน พร้อมครวญคราง
ทำทุกอย่าง ที่ใจ มันสั่งมา

ไม่เคยว่า อารมณ์ ของหัวใจ
มีแต่ให้ เสมอ ที่เรียกหา
ไม่เรียเก็บ ค่าธรรมเนียม นอกเวลา
อย่าด่วนด่า หัวใจ ใครบางคน5

[สุนันยา]

อย่างกับคน เป็นไข้ ที่ไกลหมอ
มาบ่นพ้อเพ้อพร่ำ ทำสับสน
หลงละเมอหรือเปล่า เฝ้าวกวน
หรือต้องมนตร์ ยาสั่ง จึงนั่งครวญ

หรือไม่มี งานทำ มาย้ำป่วน
เฝ้าแต่กวน ล้วนล้ำ ทำเสสรวล
เดี๋ยวอย่างโน้น อย่างนี้ แสนยียวน
จะตีรวน ชวนทะเลาะ ไม่เหมาะเลย

เดี๋ยวคนเขาจะว่า หน้าหมั่นไส้
เป็นอะไรกันหนอ ขอเฉลย
จึงโยกโย้ยักย้าย คล้ายเปรียบเปรย
จะลงเอย หรือลงอ่าง โปรดนั่งรอ....(รอไปก่อนนะ ยังไม่ถึงคิว) 

"สุนันยา"