ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[panthong.kh]

เพียงมองฟ้า พาใจ คิดไหวหวั่น
มองดาวพลัน สั่นคลอน ตอนรุ่งสาง
มองตัวเอง เคว้งไป ในนภางค์
สุดอ้างว้าง แดเดียว เปลี่ยวกมล

เพียงชำเลือง ดวงดาว ที่พราวพร่าง
ฟากหน้าต่าง ฉากกั้น ฉันหมองหม่น
อยากเห็นหน้า คนรัก หนักใจตน
ยิ่งสับสน ปวดร้าว หนาวทรวงใน

ฝากรสถ้อย ร้อยคำ จำนรรจ์หวาน
มอบดวงมาน ปานว่า อุราไหว
ส่งผ่านถึง ซึ่งห้วง ทุกช่วงใจ
สลักไว้ ในจิต ติดตรึงตรา

ขอได้โปรด รับรัก สักเพียงนิด
คนไร้สิทธิ์ คิดถึง คะนึงหา
นอนระทม ตรมตรอม ผอมกายา
ฤทัยพร่า ว้าเหว่ จบเห่กัน

ด้วยรักมาก ฝากคำ พร่ำเฉลย
มาเปิดเผย ความนัย ใจมุ่งมั่น
กลัวเขาไม่ รับรู้ สู้ฝ่าฟัน
ต้องจาบัลย์ หวั่นหวาด พลาดตราตรึง

เพียงมองฟ้า ดวงดาว ต่างพราวแสง
คำตอบแจ้ง ในใจ ให้คิดถึง
พูดคำรัก สลักมั่น ฉันรำพึง
ร้อยคำซึ้ง มอบไป กลางใจเธอ

[บ้านริมโขง]

ร้อยคำหวานสานซึ้งตรึงสวาท
ด้วยไม่อาจพลาดสมปมเสนอ
มากมุ่งมั่นสรรคำพร่ำละเมอ
กลัวต้องเก้อกลางดงหลงทางเดิน

เตรียมเชือกเหนียวตีเกลียวเคี่ยวให้แน่น
เพื่อร้อยแก่นรักหวานผ่านเก้อเขิน
สองมือเหนี่ยวเกี่ยวมั่นวันเผชิญ
วางทบเทินบนพานล้วนหวานคำ

เชิญหมู่มวลล้วนแมลงที่แล้งรส
มากหมู่มดมามุงฟุ้งรสฉ่ำ
อีกภมรร่อนถลามาเหนี่ยวนำ
ชิมหวานล้ำเลอรสสดวลี

เพียงวาดหวังตั้งไว้ให้บอกบ้าง
ร้อยคำนางวางให้หวานไหมนี่
หรือมดแมงใดหนาชอบนารี
เอ่ยวจีบอกบ้าง..ว่าอย่างไร..

"บ้านริมโขง"

[panthong.kh]

ถึงร้อยรส บุปผา กลางป่าสวย
กลิ่นระทวย ยามดม ชมชื่นไหม
ฤๅจะเท่า เทียมกลิ่น นารีไทย
ทั้งน้ำใจ ดีเยี่ยม เปี่ยมเมตตา

ล้วนกลิ่นสี ลีลา มาประดับ
ภมรกลับ หลับไหล ในไพรหนา
อีกมดแดง แฝงแอบ แนบชิดมา
ดอมดมซ่าส์ ซึ้งทรวง พวงพะยอม

อันเปรียบอื่น หมื่นแสน แทนมิได้
ล้วนยิ่งใหญ่ ใจหญิง อิงความหอม
ทั้งภู่ผึ้ง บินวน รอบดมดอม
กลิ่นรสพร้อม ตายได้ หากชายเมา
พันทอง

[saknun]

จะร้อยคำ เป็นกลอน อักษรส่ง
เจตน์จำนงค์ ให้ลง ตรงตักเขา
จะได้เห็น เปิดอ่าน คำหวานเรา
คิดถึงเจ้า อยู่หนา อุราครวญ

ปานฉะนี้ น้องเจ้า มีเขาแล้ว
ลืมดอกแก้ว ข้างบ้าน บานขาวล้วน
ส่งกลิ่นหอม ไร้ค่า มาชี้ชวน
จึงไม่หวน เก็บจำ ทำให้โรย

ฝากคำร้อย ถ้อยถัก ลงพักไว้
ให้หัวใจ ที่ช้ำ  ดำร้องโหย
อยู่กับที่ อย่าหนี ลี้ลมโชย
ดอกแก้วขาว บานโรย โดยลมลวง

[panthong.kh]

มธุรส หยดย้อย ลอยมาหา
เย็นอุรา พาให้ ใจห่วงหวง
ประชิดแนบ แอบตรึง ซึ้งในทรวง
สุดาดวง ควงแขน แม้นสมปอง

จะถนอม ดอกแก้ว ไม่แคล้วคลาด
ฤทัยพลาด อาจกลาย คลายเศร้าหมอง
อย่าได้หวั่น เลยหนอ รอคอยมอง
หากจับจอง ของหมั้น หวั่นไหมเธอ

หากถักถ้อย ร้อยรัก พักไว้ก่อน
คงร้าวรอน เปล่าเปล่า เฝ้ามองเหม่อ
วันเวลา ช้านัก จักละเมอ
โดนใครเผลอ วิ่งแซง แสลงใจ

พันทอง

[saknun]

มธุรส หวานฉ่ำำ เย็นหนำจิต
จึงลิขิต คำถ้อย น้อยความเหงา
สู่ความรัก เที่ยงแท้ ไม่แพ้เงา
เดินตามก้าว ของแสง แห่งความจริง

เปรียบเสมือน ดอกฟ้า ระดาดาษ
ส่องประกาย สะอาด สาดเพริดพริ้ง
ล่องลอยเด่น บนฟ้า หาใดนิ่ง
คือความจริง ของดาว พราวแสงทอง

สายลมโชย พัดไหว ไหนจะหวั่น
แสงทองมั่น ส่องมา ตอบสนอง
สู่พื้นภพ   ทั่วหล้า  น่ายลมอง
เปร่งประกาย เรืองรอง ไม่หมองตรม

[panthong.kh]

เหมือนหยาดฝน ฉ่ำฟ้า มาโลมจิต
อมฤทธิ์ ติดตรึง ไร้ซึ่งขม
เย็นทั่วหล้า แหล่งใด ใคร่นิยม
ด้วยผสม คำหวาน ซ่านแดดวง

เป็นดอกดิน แซมหญ้า ในป่าเขา
มิหวังเนา แนบชิด สนิทหวง
เป็นพะยอม หน้าแล้ง แห้งโรยรวง
อยู่ในช่วง เปล่าเปลี่ยว เทียวมองทาง

ถึงสายลม โบยโบก สะทกไหว
สั่นแกว่งไกว โอนเอน เด่นอ้างว้าง
ขาดคนดอม เด็ดดม ชมเนื้อนาง
แม้สร่าง งามงด มดไม่ตอม

ด้วยเก่งกล้า เกินไป จึงไร้คู่
ภมรหมู่ ลู่พา ไม่มาหอม
แม้กลิ่นดี สีสวย ด้วยไม่ยอม
ให้เด็ดดอม ง่ายนัก รักจึงตรม