ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Prapacarn ❀]

มิได้จางห่างเหินเมินห่างหาย
แต่เพราะชายใจจางมาห่างเหิน
เฝ้าแต่รอท้อจิตเธอคิดเมิน
จำต้องเดินเหินห่างจางร้างไกล

แม้เธอเผลอเจอใครได้ชมชื่น
รู้ไหมใจฉันขื่นจะชื่นไฉน
ต้นรักโรยโหยขื่นยืนเพื่อใคร
หมดอาลัยสุดฝืนยืนต้นตรม

รักผิวเผินเชิญไปอย่าได้กลับ
ปิดห้องหับใจหวิวผิวรักขม
สุดเก็บไว้ใจรักหักอารมณ์
จะเหินลมเหินรักจักเหินลา....

แซม ♥

[panthong.kh]

แม้ห่างเหิน เดินไป ให้ห่วงหวง
ยามเดินควง ง่วงเหงา เฝ้าเดินหา
ยามคิดถึง จึงจาก มากมองมา
ยามหลับตา กล้าเกิน เพลินมองเมียง

รักเหลือล้น บ่นใบ้ แทบใจกลับ
ทนใจยับ ยู่ยี้ มีทางเลี่ยง
หมดหนทาง ว่างเว้น เช่นลำเลียง
ส่งสำเนียง เพียงแผ่ว แว่ววับวาม

อย่าไปเผลอ พรอดพร่ำ จำไว้ด้วย
ถึงคราวซวย ม้วยมร ตอนตีสาม
ใครไม่มอง ร้องเรียก เพรียกหายาม
โถนงราม ยามสลบ จบเลยใจ
พันทอง

[บูรพาท่าพระจันทร์]

มิได้จางห่างเหินเมินห่างหาย
แต่เพราะชายใจจางมาห่างเหิน
เฝ้าแต่รอท้อจิตเธอคิดเมิน
จำต้องเดินเหินห่างจางร้างไกล

แม้เธอเผลอเจอใครได้ชมชื่น
รู้ไหมใจฉันขื่นจะชื่นไฉน
ต้นรักโรยโหยขื่นยืนเพื่อใคร
หมดอาลัยสุดฝืนยืนต้นตรม

รักผิวเผินเชิญไปอย่าได้กลับ
ปิดห้องหับใจหวิวผิวรักขม
สุดเก็บไว้ใจรักหักอารมณ์
จะเหินลมเหินรักจักเหินลา....

แซม ♥

 

โอ้ว่าใจไยกันมาปั้นปึ่ง
ยังคิดถึงซึ้งสวาทปรารถนา
แม้นไกลห่างต่างกายสุดสายตา
ความห่วงหาอาวรณ์ใช่คลอนคลาย

มิใช่ลมพรมพร่างแล้วร้างจาก
รักที่ฝากยากนักจะหักหาย
ตามติดตนกมลมั่นมิผันกลาย
ตราบชีพวายสลายดับจึงลับตาม

อันหญิงอื่นหมื่นแสนไม่แม้นเหมือน
น้องคือเดือนเตือนตาอุราหวาม
ยามเพ็ญผ่องจ้องพะวงถึงนงราม
พักตรางามยามแลไม่แพ้เดือน

ยามราตรีพี่จะดั้นฝันไปหา
ปลอบแก้วตายาจิตชิดเสมือน
เพื่อสัญญาว่ายังปลื้มไม่ลืมเลือน
อย่าแชเชือนชังกันเลยขวัญตา...



 

"  บูรพ์  "

[จะไม่เด็ด]

ความรักเอยใหนเลยจะผิวเผิน
เพียงดำเนินด้วยใจใฝ่ปราถนา
แล้วก็หยุดตรงนี้ที่ขวัญตา
ดูเหมือนว่า...หัวใจมันเรียกร้อง

หรืออาจเป็นนิยามของความรัก
ได้รู้จักแล้วใจไม่เศร้าหมอง
ได้ไออุ่นแห่งชีวีที่ใฝ่ปอง
หยิ่งผยอง...ลำพองใจเพราะได้รัก

หากแต่เพราะความต่างหว่างเราสอง
เราจึงต้องร้างลาน่าเศร้านัก
หากความจริงไม่ได้เป็นเช่นประจักษ์
เพราะว่ารักนั้นงดงามทุกยามเสมอ


........แบบว่า..กลอนแต่งได้เยี่ยมมากเลยครับ...จนอดต่อไม่ได้..อิอิ

[Prapacarn ❀]

แม้ห่างเหิน เดินไป ให้ห่วงหวง
ยามเดินควง ง่วงเหงา เฝ้าเดินหา
ยามคิดถึง จึงจาก มากมองมา
ยามหลับตา กล้าเกิน เพลินมองเมียง

รักเหลือล้น บ่นใบ้ แทบใจกลับ
ทนใจยับ ยู่ยี้ มีทางเลี่ยง
หมดหนทาง ว่างเว้น เช่นลำเลียง
ส่งสำเนียง เพียงแผ่ว แว่ววับวาม

อย่าไปเผลอ พรอดพร่ำ จำไว้ด้วย
ถึงคราวซวย ม้วยมร ตอนตีสาม
ใครไม่มอง ร้องเรียก เพรียกหายาม
โถนงราม ยามสลบ จบเลยใจ
พันทอง

แอบดูใครเขาออนตอนตีสาม
รอคนงามพันทอง..น้องรู้ไต๋
มีหนุ่มหนึ่งแอบหลบจุดคบไฟ
ดึกแค่ไหนเขารอ..ไม่ท้อเลย
 
เขาคงแอบดูพี่พันหลับฝันหวาน
แหม!! เมื่อวานเขาแสร้ง..แกล้งทำเฉย
พอน้องทักเขาเมิน..ทำเดินเลย
พิโธ่เอ๋ย..น้องไม่ใช่ขวัญใจนะ
 
ชักจะน้อยใจแล้ว..กินแห้วอีก
ฟ้าอีกซีกรันทดอดพบปะ
เราเป็นแค่คนไกล..ไม่ชนะ
“รักนะคะ” ของเรา เขาไม่แล
 
แซม

[Prapacarn ❀]

 

โอ้ว่าใจไยกันมาปั้นปึ่ง
ยังคิดถึงซึ้งสวาทปรารถนา
แม้นไกลห่างต่างกายสุดสายตา
ความห่วงหาอาวรณ์ใช่คลอนคลาย

มิใช่ลมพรมพร่างแล้วร้างจาก
รักที่ฝากยากนักจะหักหาย
ตามติดตนกมลมั่นมิผันกลาย
ตราบชีพวายสลายดับจึงลับตาม

อันหญิงอื่นหมื่นแสนไม่แม้นเหมือน
น้องคือเดือนเตือนตาอุราหวาม
ยามเพ็ญผ่องจ้องพะวงถึงนงราม
พักตรางามยามแลไม่แพ้เดือน

ยามราตรีพี่จะดั้นฝันไปหา
ปลอบแก้วตายาจิตชิดเสมือน
เพื่อสัญญาว่ายังปลื้มไม่ลืมเลือน
อย่าแชเชือนชังกันเลยขวัญตา...

 

"  บูรพ์  "

ฟังสัญญาจากใจ..ใครคนหนึ่ง
ให้สุดซึ้งซ่านทรวงเฝ้าห่วงหา
ทั้งดิน..ลม..ไฟ..น้ำ พี่พร่ำมา
เสมือนว่าหนักแน่นมิแคลนคลาย

คงไม่อาจหักใจไปไกลห่าง
รักอำพรางผ่านฟ้าเกินล้าหน่าย
เพียงสายลมพรมพลิ้วอุ่นผิวกาย
ก็เฝ้าหมายเมียงมองจองใจรัก

จะรอถามเดือนเพ็ญเด่นกลางสรวง
จะเฝ้าทวงสัมพันธ์มั่นสมัคร
แม้รักน้อง..รอหน่อย คอยฟูมฟัก
คนไกลภักดิ์ผูกพัน..ขอสัญญา

แซมค่ะ

[Prapacarn ❀]

ความรักเอยใหนเลยจะผิวเผิน
เพียงดำเนินด้วยใจใฝ่ปราถนา
แล้วก็หยุดตรงนี้ที่ขวัญตา
ดูเหมือนว่า...หัวใจมันเรียกร้อง

หรืออาจเป็นนิยามของความรัก
ได้รู้จักแล้วใจไม่เศร้าหมอง
ได้ไออุ่นแห่งชีวีที่ใฝ่ปอง
หยิ่งผยอง...ลำพองใจเพราะได้รัก

หากแต่เพราะความต่างหว่างเราสอง
เราจึงต้องร้างลาน่าเศร้านัก
หากความจริงไม่ได้เป็นเช่นประจักษ์
เพราะว่ารักนั้นงดงามทุกยามเสมอ


........แบบว่า..กลอนแต่งได้เยี่ยมมากเลยครับ...จนอดต่อไม่ได้..อิอิ

ด้วยหัวใจไหวหวั่นยามฝันถึง
นั่นคงซึ้งเกินใจแค่ใฝ่เผลอ
ทุกท่วงท่ามยามพบประสบเจอ
ใจมันเพ้อครวญคร่ำเฝ้ารำพัน

แม้จะห่างต่างกันรักพันผูก
มิใช่ความผิด-ถูก..มาจัดสรร
แต่ด้วยใจเราสองนั้นต้องกัน
ไมตรีมั่นร้อยพ่วงใจดวงเดียว

พบเพื่อนเก่า..กันเกราจ๋าเจ้าอย่าหมอง
ลำนำร้องกล่อมจินต์ถวิลเกี่ยว
เจ้าอยู่ดีฤๅไฉนไยซีดเซียว
แบบว่า..เปลี่ยวใจหรือเปล่าเจ้าเพื่อนยา

แบบว่า..แซม-แซม

แบบว่า...มาบ่อยๆหน่อยซิคะ..
แบบ... ♥

[บ้านริมโขง]

คำโบราณหวานปากมากก้นเปรี้ยว
มากทางเลี้ยวเคี้ยวคดกำหนดหนา
พึงระวังปลายทางวางหลอกตา
ตามติดมาด้วยเล่ห์เสน่ห์นำ

เขามองใครไม่จริงสิ่งผิวเผิน
เขาประเมินสายตา มากระหน่ำ
เขาคงคิดใครอื่นคอยฝืนคำ
เขาคอยย้ำคล้ายเช่น..เป็นเหมือนตน

เพราะเขารัก ผิวเผินเมินหน้าจาก
ไม่หวังฝากรักแท้เพียงแค่บ่น
เพราะเขาคอยจับผิดชีวิตคน
ไม่หวังผลอันใด..ไม่จริงจัง

เธอชอบวางทีท่าพญาหงส์
อิ่มเอมองค์พงศ์เผ่าเฝ้าคอยหวัง
หนุ่มเทวาพาคู่อยู่เวียงวัง
หนุ่มจับกังฝั่งโขงเขาโป้งเรา

ยากจะเปลี่ยนใจเธอหยุดเห่อเหิม
ยากจะเติมให้สมไม่ตรมเหงา
ยากจะหารักจริงสิ่งบรรเทา
ยากจะเอารักหวานมาหว่านลง

เธอคนดีของใคร..ไม่ใช่ฉัน
เธอสำคัญต่อเขา..เราแอบหลง
เธอมองเขาจริงจัง..เรานั่งงง
เธอมั่นคงต่อใคร...ใจฉันครวญ..

"บ้านริมโขง"

[Prapacarn ❀]

เพราะคบคนด้วยใจใช่ผิวเผิน
ยามเขาเมินจึงหม่นไหม้ต้องไห้หวน
บ่อยที่เพ้อกับจันทร์ฝันรัญจวน
แก้มเคยนวลกลับหมองต้องเปลี่ยวแด

ฉันถูกเขาแนมเหน็บ..แหม!! เจ็บมาก
เจ็บจนอยากดวดแม่โขงแถมลงแช่
ไม่ต้องการให้ใครเห็นเป็นขี้แย
จนร่อแร่..ช่างมัน ฉันจะทน

เห็นเธอมีรักง่ายอยู่รายรอบ
ฉันตกขอบช้ำฤดีแทบปี้ป่น
เด็กกำพร้าพเนจรชีพร้อนรน
รอเพียงฝนน้ำใจ..แม้ใครปรานี

แซม
 

[Music]

รักผิวเผินเชิญไปอย่าได้กลับ
ปิดห้องหับใจหวิวผิวรักขม
สุดเก็บไว้ใจรักหักอารมณ์
จะเหินลมเหินรักจักเหินลา....
แซม ♥

ผิว่ารัก.ก็คือรัก.มิอาจเปลี่ยน
ใช่เปลวเทียน.ริบหรี่.ไม่มีค่า
เหมือนหลายครั้ง.หลายใจ.เมื่อไกลตา
วันเวลา.พิสูจน์.คำพูดแทน

ถ้าแม้นฟัง.ผู้คน.จะจนใจ
เติมเชื้อไฟ.ท่วมท้น.จนข้นแค้น
สีเคยเพิ่ม.เติมวาด.กลับขาดแคลน
ณ ดงแดน.บั้นปลาย.กลับกลายจาง

ผิรู้รัก.ก็คือรัก.ให้เจ้ารู้
ร่วมสางตรู่.ทุกครา.เมื่อฟ้าสาง
จะครางครวญ.ชวนเคียง.คู่เสียงคราง
ผิว่านาง.ย้อมหยุด.มิขุด...ว่า