11 ตุลาคม 2012, 07:05:PM |
panthong.kh
|
|
« เมื่อ: 11 ตุลาคม 2012, 07:05:PM » |
ชุมชน
|
สถานะ ของเก่า เราคือเพื่อน ไม่แชเชือน เบือนบิด คิดเป็นอื่น คอยห่วงหา อาทร นอนกลางคืน ยังพะวง หลับตื่น สะอื้นทรวง
สถานะ คงไว้ ไม่เคยเปลี่ยน ฤทัยเวียน เขียนจด อดเป็นห่วง วิตามิน รินรด จรดแดดวง ในทุกช่วง ตลอด พร่ำพรอดไป
สถานะ ของฉัน หวั่นยิ่งนัก ยิ่งตระหนัก เก็บงำ ช้ำแค่ไหน ตั้งตาคอย นับวัน แสนหวั่นใจ ถึงวันใกล้ เข้ามา อ่อนล้าจัง
คำเธอบอก ออกมา น้ำตาไหล สงสารใจ ตัวเอง เกรงสิ้นหวัง เหมือนโดนฉุด กระชาก จากภวังค์ สี่ห้องพัง ทะลาย พ่ายยับเยิน
คำเธอบอก ย้ำชัด เหมือนตัดขาด ฉันมิอาจ ทนฝืน ยืนขัดเขิน หมดเรี่ยวแรง แสร้งว่า มองฟ้าเมิน อยากจะเดิน ลงเล จบเห่กัน
สถานะ ของฉัน ในวันนี้ คงไม่มี ที่เรา เฝ้าใฝ่ฝัน อย่าโหยหา อีกเลย เอ๋ยแจ่มจันทร์ คงถึงวัน สิ้นสุด สะดุดลง พันทอง
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : อริญชย์, ดุลย์ ละมุน, บ้านริมโขง, yaguza, รัตนาวดี, รพีกาญจน์, กังวาน, ไพร พนาวัลย์, Prapacarn ❀, สุนันยา, ชลนา ทิชากร, บูรพาท่าพระจันทร์, รการตติ
ข้อความนี้ มี 13 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
11 ตุลาคม 2012, 08:21:PM |
ดุลย์ ละมุน
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 11 ตุลาคม 2012, 08:21:PM » |
ชุมชน
|
สถิตย์ห้วง ทรวงพี่ ไม่มีหยุด เพียงหนึ่งนุช สุดจินต์ ถวิลหลง เกลียวความรัก ปักปัน แสนมั่นคง สลักตรง ดงหวาน ม่านดวงใจ
จะลืมรส บดใจ อย่างไรเอ๋ย คนคุ้นเคย เกยแย้ม เคียงแก้มใส เพียงห่างทรวง ห่วงหา สุดอาลัย อย่าจากไป ไกลกัน เลยขวัญตา
ดั่งดาวใส ไร้จันทร์ นั้นอนาถ เหมือนบ้านพลาด ขาดวาง ไร้ข้างฝา ขาดพธู คู่จิต ยามนิทรา คงสิ้นท่า ล้าใจ ถ้าไร้เธอ
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : yaguza, รัตนาวดี, รพีกาญจน์, กังวาน, ไพร พนาวัลย์, panthong.kh, Moo Dum, Prapacarn ❀, อริญชย์, สุนันยา, ชลนา ทิชากร, บ้านริมโขง, บูรพาท่าพระจันทร์, รการตติ
ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
12 ตุลาคม 2012, 02:29:PM |
panthong.kh
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 12 ตุลาคม 2012, 02:29:PM » |
ชุมชน
|
เสียงอ้อนออด พรอดพร่ำ ย้ำจนฝืน ทนกล้ำกลืน หมื่นปี มิมีเผลอ ยังจำได้ ในวัน ฉันละเมอ รักเพียงเธอ ล้นทรวง ทั้งดวงแด
จะหาใด ไหนเล่า เท่ารักพี่ ทั้งฤดี มอบหมด ไม่ปดแน่ จะตามหา แนบแน่น แม้นผันแปร จะตอแย ไม่ปล่อย ลอยนวลไป
ถึงไม่ได้ สิ้นชาติ วาสนา จะไขว่คว้า เพียงเดียว เหนี่ยวเข้าให้ จะคอยรอ พะนอเพ้อ แต่เธอไง ตราบฟ้าไม่ สิ้นแรง แสงสุรีย์
กลัวแต่ชาย มาหลอก ให้ยอกจิต กลัวพี่ชาย หน่ายชิด คิดหลีกหนี กลัวพี่ชาย เป็นอื่น ขื่นชีวี กลัวพี่ชาย หลบลี้ น้องนี้ตรม พันทอง
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : Moo Dum, Prapacarn ❀, อริญชย์, สุนันยา, รพีกาญจน์, ชลนา ทิชากร, บ้านริมโขง, บูรพาท่าพระจันทร์, รัตนาวดี, ไพร พนาวัลย์, ดุลย์ ละมุน, รการตติ
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
|
12 ตุลาคม 2012, 06:20:PM |
บ้านริมโขง
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 12 ตุลาคม 2012, 06:20:PM » |
ชุมชน
|
สถานะของฉันนั้นเป็นชาย เกินจะหมายเปลี่ยนแปรแลไฉน ตั้งแต่เกิดจนบัดนี้นี่ปะไร ก็ยังคงเป็นไป..สมใจปอง
ไม่ต้องกลัวใครเขาเข้ามาเกี่ยว เมื่อหญิงเหลียวเหนี่ยวนำฉ่ำสนอง เพราะคงมั่นสัณฐานปานลำพอง คึกคะนองม้าศึกให้นึกเอา
จึงไม่หวั่นสถานะจะกลายกลับ เมื่อขานขับเชื่อมั่นไร้วันเฉา อนาคตสดใสไม่อยากเดา แค่เก็บเอามาเปรย..เพราะเคยปาก
ถ้าได้พันมาอยู่เป็นคู่พี่ สถานะนี่ “เมีย” แน่..ไม่แถถาก จะเนิ่นนานปานใดไม่ละจาก เปลี่ยนให้มาก..เมียใหญ่...ให้พันเป็น..
"บ้านริมโขง"
|
|
|
|
|
|
|
|