- ๑ -
๐ ในสภาวะกลัดกลุ้มเข้ารุมเร้า
ความขลาดเขลา.เศร้าทุกข์เข้ารุกล้ำ
ดั่งบอดใบ้คลำทางหว่างมืดดำ
กี่คืนค่ำย่ำผ่านมานานนม
๐ ความเจ็บจนข้นแค้นแสนสาหัส
กว่ากี่กัดก้อนเกลือจนเหลือขม
กับบางคืนสะอื้นต่อผืนลม
กี่คืนข่มจ่อมจมกับลมรวน
๐ ขยับผวยด้วยหมายซุกกายซ่อน
จากหลอกหลอนฉากฝันอันผันผวน
กระท่อมผุปะทุลั่นครั้นลมทวน
ด้วยอบอวลกลิ่นสาปคราบน้ำตา...
- ๒ -
๐ ขอผ่านหิวกิ่วหนักอีกสักหน
ขอผ่านพ้นสักคืนเถอะผืนหล้า
จะมีไหมไท้.สรวงปวงเทวา
เพราะศรัทธาข้าฯนั้นมันเลือนราง
๐ เพียงย่ำฟากปากกัดหยัดยังชีพ
เพียงตีนถีบรีบยืนฝืนก้าวย่าง
จึ่งศรัทธาหล่นหายตามรายทาง
มันไร้ร้างว่างเปล่าร้าวระทม
๐ มิเคยขอต่อฟ้าจวบครานี้
จวบราตรีเคี่ยวกลืนความขื่นขม
ก่อนร่วงโรยโบยเฆี่ยนสังเวียนลม
กระหน่ำคมลมเหนือเข้าเถือกาย ฯ
- ๓ -
๐ ณ แท่นบรรณาการตระหง่านตั้ง
เปิดความหวังเลือนรางต่างหลากหลาย
สู่ลัทธิบอดบ้ามาทำลาย
ถูกงมงายศรัทธาพันธนาการ
๐ ชายชราเก็บขยะผู้ละฝัน
ที่ยักแย่ยักยันดันรถผ่าน
ผู้มองเห็นเครื่องเซ่นบรรณาการ
ต่างอาหารผ่านท้องร้องระงม
๐ เมื่อเทวาเฉยชาชะตานี้
สู่วิถีหยัดยืนจึงขื่นขม
ตราบความหวังยังอยู่เพียงครู่ลม
จะยังก้มหน้าเดินเมินศรัทธา ฯ
ก้าวแรกฯ...
