ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อริญชย์]

        สุภาษิตสอนชาย

จงรักนวลสงวนศักดิ์เรียนฝักใฝ่
อย่ารุกไล่ตีกันจนหวั่นหวาด
ทำตัวเป็นแบบอย่างใช่วางมาด
แต่องอาจโดยไม่ทำร้ายคน

เป็นนักเลงยิ่งใหญ่ต้องใจกว้าง
อย่ากุ๊ยกร่างทำตัวให้มัวหม่น
จะเป็นลูกเศรษฐีผู้ดีล้น
หรือยากจนควรงามด้วยความดี

อย่าเหลิงตนเมามัวทำชั่วถ่อย
เพราะจะพลอยเสื่อมค่าหมดราศี
ถูกผู้คนด่ายับว่าอัปรีย์
กลายเป็นผีทะเลจบเห่กัน!ฯ

                            อริญชย์
                       ๑๑/๑๐/๒๕๕๕

<a href="http://www.youtube.com/v/5k5Ye65il08&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/5k5Ye65il08&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[panthong.kh]

อันสันดอน ขุดได้ ไม่ต้องยาก
อันลมปาก หวานหู รู้สุขสันต์
อันความงาม จากใจ มอบให้กัน
อันความรั้น นั้นหนอ ท้อฤดี

อันนิสัย แก้ได้ ไม่ยากนัก
คอยสอนสั่ง อย่างหนัก รักล้นปรี่
อีกไม่นาน กลายกลับ ปรับปรุงที
นิสัยดี เข้าแทรก อย่างแยบยล

แต่สันดาน พานขุด คงหยุดยาก
มันฝังราก หยั่งลึก ตกผลึกผล
แม้สอนสั่ง อย่างไร ต่างไร้มนต์
เปรียบโกมุท ไม่หลุดพ้น จมโคลนตาย
พันทอง

[Moo Dum]

เป็นชายแกร่ง  แรงล้น  คือคนเหล็ก
ตรงสเป็ค  เด็กแว๊น  แม่นเหลือหลาย
บิดสองล้อ  ห้อไถล  ไปสบาย
คนฟูมฟาย  ไห้ท้อ  พ่อแม่เอ็ง

อีกนักเลง  นักเรียน  เพียรออกรบ
เรียนไม่จบ  ลุยนำหน้า  ก็ข้าเก่ง
จะเยื้องย่าง  ข้างใคร  ให้เขาเซ็ง
กลัวถูกเล็ง  ลูกหลง  คงสุดซวย

เยาวชน  คนดี  มีความคิด
ตระหนักจิต  ใจกำหนด  ให้สดสวย
ศึกษาศาสตร์  ศีลธรรม  โชคอำนวย
เป็นคนรวย  ความดี  มีน้ำใจ

Moo Dum

 

[ไร้นวล^^]

ความองอาจชาติชายทั้งหลายนั้น
ใช่ผิวพรรณผ่องแผ้วเหมือนแก้วใส
หากอยู่ที่ไมตรีมีน้ำใจ
อีกทั้งไร้นินทาภาษาลวง

จะรักหญิงรักจริงเป็นมิ่งขวัญ
ผูกสัมพันธ์เพียงนางเดียวเที่ยวห่วงหวง
ชายหลายรักเหมือนเห็บกัดเจ็บทรวง
เรียกชายกลวงกร่อนศักดิ์อย่ารักลง

ชอบเมาเหล้าเมายาอยู่หน้าบ้าน
แสนสำราญเริงจิตเมินพิษสง
ชายเช่นนี้มารศรีหลีกลี้พงศ์
มัวลุ่มหลงสุราชีวาพรุน

ติดเที่ยวเธ็คเที่ยวบาร์น่าสยิว
เหมือนเสือหิวล่าเหยื่อเงื้อกระสุน
สักวันคงขมขื่นบาปคืนทุน
เมื่อหมดบุญเสียงสาปแช่งดั่งแร้งรุม

เกิดเป็นชายชาตรีนี้หนึ่งหน
อย่าร้อนรนเมื่อฝ่ามรสุม
จงหนักแน่นยืนหยัดอย่างรัดกุม
จงเป็นหนุ่มรักดีมีใจเดียว

(เขียนไปเรื่อยเลยหาจุดจบไม่เจอ. ลงที่บทนี้นะครับท่านอริญชย์ จขกท.)

[ไพร พนาวัลย์]

ในวัยเรียน เพียรศึกษา หาความรู้
จากคุณครู ผู้สอน ก่อนเถิดหนา
รู้อะไร ไม่สู้ รู้วิชา
รู้รักษา ตัวรอด เป็นยอดดี

สุภาษิต สอนชาย ท่านหมายมั่น
ให้รู้ทัน รู้เท่า อย่างเข้าที่
สุนทรภู่ ปรมาจารย์ ท่านพาที
ยุวชน คนดี จงปรีดา

จงเชื่อฟัง คำสั่งสอน ของพ่อแม่
ซึ่งมีแต่ หวังดี ล้วนมีค่า
อย่าคบเพื่อน พันพัว ทำชั่วนา
จงห่างยา เสพติด อย่าคิดลอง

ความรู้คือ บันได ที่ไปส่ง
ความมั่นคง แห่งงาน ตระการส่อง
คือโอกาส เยี่ยมยุทธ์ เพื่อขุดทอง
คือต่อรอง ค่าตัว ดั่งบัวบาน

จงขยัน ประหยัด ซื่อสัตย์ไว้
อดทนใส่ กตัญญู รู้คุณท่าน
ให้ความรู้ คู่ความดี ดั่งมียาน
ข้ามสะพาน สายรุ้ง ที่มุ่งตรง

สู้ตั้งหลัก ปักฐาน ทำงานหนัก
เมื่อมีรัก ริเริ่ม ต่างเสริมส่ง
ต่างเฝ้ารัก ผูกพัน อย่างมั่นคง
เพื่อดำรง วงศ์ตระกูล ให้เกรียงไกร

“ไพร พนาวัลย์”

[yaguza]

เกิดเป็นชาย คุณธรรม ประจำจิต
รู้ว่าผิด ครรลอง ต้องแก้ไข
รักศรัทธา หน้าที่ มีวินัย
ให้อภัย ให้เห็น ว่าเป็นทาน

วุฒิภาวะ ผู้นำ จงจำไว้
เมื่อเป็นใหญ่ คนเขา ย่อมกล่าวขาน
เกียรติศักดิ์ สร้างไว้ ในตำนาน
ให้ลูกหลาน สรรเสริญ ก็เกินพอ


 
.....ยากูซ่า.....

[รัตนาวดี]

 

...เคยเจอเหตุ พบผล ยลแล้วหนา
เห็นกับตา ซะด้วย ช่วยเล่าหนอ
หนุ่มนักเลง เก่งกล้า เพื่อนพายอ
มิเคยขอ ร้องใคร ให้เมตตา...

...ติดเรื่องต้อง ข้องจิต อยู่นิดหนึ่ง
ภาพนึกถึง เตือนขำ เพราะจำว่า
เขาคุกเข่า เว้าวอน อ้อนภรรยา
แต่ต่อหน้า เพื่อนนั้น พลันเหี้ยมเกรียม...


รัตนาวดี

[yaguza]

แม้นมีปืน จ่อหัว ไม่กลัวหรอก
ถือมีดหอก กลอกตา ทำหน้าเหี้ยม
ไม่ถึงแย่ เพียงแค่ จั๊กกะเดียม
ให้ตระเตรียม มาประเคน เป็นกระบุง

ไม่ได้กลัว คุณเมีย เสียไม่ได้
แค่เกรงใจ ข้าวปลา เธอหาหุง
ขืนขัดใจ เจ้าหล่อน นอนตากยุง
พอมุดมุ้ง เท่านั้น แม่ยันโครม


 
......ยากูซ่า......

[กังวาน]

สุภาษิตคิดเข้าไปตามใจเถิด
ถ้าเราเกิดรักใครดุจไฟโหม
คงจะลืมปลื้มนักรักจู่โจม
เหมือนเล้าโลมแล้วต้องต่อก่อเชื้อไฟ

ยอมถูกด่าว่ากล่าวจากชาวบ้าน
เขาประจานว่าเจ้าชู้รู้บ้างไหม
แต่รักพี่นี้รักยิ่งกว่าสิ่งใด
หรือว่าใครมิเชื่อพี่ยินดีลอง

----karnkai---