| 05 ตุลาคม 2012, 01:09:PM |
|
panthong.kh
|
 |
« เมื่อ: 05 ตุลาคม 2012, 01:09:PM » |
 ชุมชน
|
ใกล้ชิดกัน ฉันรู้ อยู่หรือแยก
ก็ไม่แปลก กระทบกัน มีบ้างหนา
ก่อนเธอฉัน รักมั่น นะขวัญตา
ยอดชีวา พาชีวิต จิตผูกพันธ์
เพื่อรักษา อารมณ์ ต้องข่มจิต
แม้หงุดหงิด มีบ้าง ในทางฝัน
แต่ฉันสิ ต้องยอม พร้อมทุกวัน
แสนอัดอั้น หวั่นขม ตรมฤทัย
ฉันยอมทน หลายปี เผื่อดีขึ้น
เธอบอกฉัน ไม่มีกึ๋น ฝืนแค่ไหน
สงบปาก สงบคำ กลืนกล้ำไป
เป็นลูกไล่ เธอตลอด สุดยอดจัง
ขอให้เธอ รู้ไว้ ในวันนี้
เจ็บเหลือที่ ฤดีหม่น จนร้องสั่ง
มันมากไป หรือเปล่า เล่าให้ฟัง
ความรักเก่า หนหลัง ฝังลบเลือน
ลิ้นกับฟัน หวั่นกระทบ จบแล้วจาก
ฉันเป็นลิ้น ลำบาก หากกลบเกลื่อน
เธอเป็นฟัน นั้นกัด ฟัดบิดเบือน
ฉันเป็นลิ้น เจ็บเจื่อน เปื้อนเลือดนอง
 |
|
|
|
|
|
 ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : พยัญเสมอ, ไพร พนาวัลย์, อริญชย์, บ้านริมโขง, Music, รพีกาญจน์, เนิน จำราย, ..กุสุมา.., D, สมนึก นพ, พี.พูนสุข, ลมหนาว
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 05 ตุลาคม 2012, 01:45:PM |
ไพร พนาวัลย์
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 2083
 ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 3,422
นักร้อง
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 05 ตุลาคม 2012, 01:45:PM » |
ชุมชน
|
  เจ้าเป็นไฟไหม้ลามยามโมโห
ต้องตามโอ๋ไม่หยุดสุดสยอง
เอาแต่ใจตัวเองตะเบ็งร้อง
จนเสียงก้องเกินรับระงับใจ
ฉันก็มีหัวใจอันใดผิด
ยามใกล้ชิดร้อนรนทนหมองไหม้
แผ่เมตตาให้เธอยามเผลอไป
เพราะทรามวัยบางทีก็ดีเกิน
จะอดทนต่อไปไม่นานหรอก
จะขอบอกอำลาอย่ามาเอิ้น
จะขอตายจากกันไม่ทันเดิน
จะขอเพลินวิมานม่านฉิมพลี
อยากจะว่าอย่างไรไม่ถือโกรธ
แต่ขอโทษน้ำตาอย่าไหลรี่
จะขอใช้เวรกรรมที่ย่ำยี
สิ้นชีวีวันใดตัวใครมัน 
“ไพร พนาวัลย์”
ลองเล่นบทโศกดูซะมั่ง  |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : อริญชย์, Music, ดอกแก้ว พิกุลทอง, รพีกาญจน์, panthong.kh, เนิน จำราย, ..กุสุมา.., D, บ้านริมโขง, สมนึก นพ, พี.พูนสุข, ลมหนาว
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 05 ตุลาคม 2012, 05:00:PM |
รพีกาญจน์
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 3482
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 3,752
ทุกคนมีเครดิต แต่ทำลายได้ง่าย สร้างขึ้นใหม่ได้ยาก
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 05 ตุลาคม 2012, 05:00:PM » |
ชุมชน
|
เปื้อนเลือดนอง......พันทอง
เจ้าโชคดี ศรีเลิศ เกิดก่อนฉัน
อยู่ชิดกัน วันคืน เคยขึ้นล่อง
เราแสนสุข ลุกหลับ ประคับประคอง
เราสมปอง สมัคร รักใคร่กัน
เจ้ากะล่อน อ่อนพลิ้ว แลบชิวหา
รับซาบซ่า มิขาด ฤๅหวาดพรั่น
เดาะกระดก ฉกเล่น เห็นทุกวัน
กอดเกี่ยวพัน ตราตรึง ซ่านซึ้งทรวง
ถูกตำหนิ ติฉิน ฉันกินขบ
กายประกบ ตามถึง กั้นหึงหวง
ชอบออกแรง แข็งห้าว กร้าวทั้งปวง
จะทักท้วง เช่นไร ไม่ยอมฟัง
แข็งกับอ่อน รอนรบ จบแตกหัก
ถึงจะรัก มากมาย เกลียดภายหลัง
ชายแข็งซ่อน อ่อนหญิง หากจริงจัง
ยามชิงชัง พังทลาย หายวิมาน
เปรียบความรัก มักเป็น เช่นฟันลิ้น
ฟันบ้าบิ่น สิ้นหมด ไร้รสหวาน
ลิ้นฝาดเฝื่อน เจื่อนจ่อ สุดทอทาน
เหลือแต่ลาน ระทม ตรมน้ำตา
คุมไม่อยู่ชอบแต่งออกนอกลู่นอกทางเสมอ
รพีกาญจน์ 59
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
