ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[น.ปฎิพน]

๐ หากท่านจะอ่านให้ไปเป็นกลอน
ซึ่งอักษรเห็นดั่งนี้เปรียบดุจค่ำ
จันทร์เพ็ญงามสง่ายิ่งจักหาคำ
ชี้บ่งย้ำความนัยหทัยจินต์

๐ ใจเปรียบแม้นพักตร์แขสองฮาหนา
หากจักมาแลจดจ้องถวิล
หาซึ่งดวงแดนวลนุชที่สุดตฤณ
จักต้องพลาดด้วยสิ้นลมขมใจ

๐ อันด้วยซึ่งนางนวลนั้นไป่แท้
เรียมสงวนยอดแล้ที่ฝันใฝ่
เปรียบกระบวนกลอนสุภาพอ่านเนอไป
ออกโคลงได้แท้อย่างนี้พินิจดู บารนี ฯ

งงกันมั้ยครับว่า "ออกโคลงได้" ยังไง... อิอิ

กระผมลองชิมลางด้วยการโพสต์ให้เพื่อนหลายๆท่านอ่านแล้ว มีแต่คนบอกว่างง... งั้นเดี๋ยวตัดคำใหม่ ให้ดู นะครับ

๐ หากท่านจะอ่านให้.....ไปเป็น
กลอนซึ่งอักษรเห็น........ดั่งนี้
เปรียบดุจค่ำจันทร์เพ็ญ....งามสง่า
ยิ่งจักหาคำชี้.................บ่งย้ำความนัย

๐ หทัยจินต์ใจเปรียบแม้น...พักตร์แข สองฮา
หนาหากจักมาแล.............จดจ้อง
ถวิลหาซึ่งดวงแด..............นวลนุช
ที่สุดตฤณจักต้อง..............พลาดด้วยสิ้นลม

๐ ขมใจอันด้วยซึ่ง.............นางนวล
นั้นไป่แท้เรียมสงวน...........ยอดแล้
ที่ฝันใฝ่เปรียบกระบวน........กลอนสุภาพ อ่านเนอ
ไปออกโคลงได้แท้.............อย่างนี้พินิจดู บารนี ฯ

[Prapacarn ❀]

Like.. Like.. Like.. Like.. Like..

เก่งจัง..ขอคำนับ
แต่พี่แซมปวดหัวเลยจ้ะ...
 
พี่แซม

[พยัญเสมอ]

แหม...ดีจังครับ  มีเฉลยไว้ให้เสร็จด้วย   ท่าทางจะแต่งยากเหมือนกันนะครับเนี่ยะ


                                                                       

[น.ปฎิพน]

ถ้าไม่เฉลย จะกลายเป็นกลอนที่หาความอภิรมย์ไม่ได้เลยล่ะครับ เพราะว่า คนส่วนใหญ่เวลาอ่าน จะอ่านเอาสัมผัสใน หรือคำลงท้ายวรรคเพราะๆ... ซึ่งถ้าอ่านผิวเผิน จะไม่มีทางรู้เลยครับ ว่าจริงๆ กะจะซ่อนร้อยกรองอีกประเภทนึงเอาไว้...

วิธีแบบนี้ อาจารย์เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ศิลปินแห่งชาติ ท่านเขียนไว้ครับ... แต่จำบทประพันธ์ไม่ได้แล้ว จำได้แค่ว่า มันอ่านเป็นกลอน หรือโคลงสี่สุภาพ ก็ได้...แต่ท่านเขียนเนียนกว่าที่เอเขียน เย้ออออ 

อ่านจนเคลิ้ม ลืมดูเลยว่าซ่อนให้อ่านเป็นโคลงได้ด้วย...โดยไม่ผิดฉันทลักษณ์ทั้งสองแบบเลย

 

แหม พี่แซมครับ ทำเอาปวดหัวเลยเหรอครับ แหะๆ คนแต่งไม่ปวดกว่าเหรอคร้าบ อิอิ ต้องคอยมานั่งดูไม่ให้ผิดฉันทลักษณ์ทั้งสองแบบ แถมความหมายต้องไม่ใช่กลอนพาไปด้วย ฮ่าๆ

[สมนึก นพ]

ที่หน้าห้างมีป้ายใช้กระดาษ
คือประกาศให้เห็นเป็นสีขาว
จึงเดินเข้าอ่านดูรู้เรื่องราว
ในเนื้อข่าวรับสมัครพนักงาน

ทั้งผู้หญิงและชายหลายอัตรา
แสดงวุฒิปริญญาจะไม่ผ่าน
หมื่นห้าขั้นต่ำรัฐบาล
สูงเกินการตั้งไว้เงินไม่มี
.........
เดินมาเห็นที่ห้าง     ประกาศ
เป็นแผ่นกระดาษ     หนึ่งนั้น
จึงหยุดอ่านกันพลาด ความข่าว
รับใหม่ทุกชนชั้น     ไม่เว้นหญิงชาย

วุฒิปริญญาไม่ต้อง    มาสมัคร
เห็นค่าแรงกระอัก      หมื่นห้า
จำใจไม่หาญหัก       งบต่ำ
รายจ่ายซิมิกล้า        บ่งไว้สูงเกิน.

ขอเล่นด้วย

นพ
3ต.ค.55

[พรายม่าน]

กลอนแปลกแปลกแหวกดั้นบรรพบรรณบท
ส่งโคลงสด สรรค์จรดสร้าง จางตระหนี่
หนีวังวรรณผันพร่างพากย์วิธี
ถมร้างที่เลิ้งเทียมลานเหลี่ยมกลอน

คมค่อยใช้คือชาววชิรกร้าว
แกร่งวาวขาวข่มซ้ำอดิศร
ดั่งเดือนดาวพราวเด่นแดนอุดร
หลากล้ำก่อน เกื้อกราวกวี ฉะนี้แลฯ

พรายม่าน
สันทราย
๓ ตุล ๕๕

[พยัญเสมอ]

กลอน


ขอรักกันตราบฟ้าดินสลาย
มิห่างใจห่างกายจากน้องพี่
ขอแต่น้องหมายรักสลักพลี
เพื่อชีพนี้ต้องอย่าช้าสัมพันธ์

ควรเร่งรัดจัดเข้าเอาสมอง
คิดเถิดใจเราสองอย่าได้หวั่น
ไหวต่อคนมองมาทว่ามัน
ไม่ต้องทำให้รักนั้นสลายไป

เหมือนกลอนโคลงพี่นี้ดีขนาด
สมดั่งความมุ่งมาดผ่องแผ้วใส
เพราะร่วมรวมบาทบทจรดใจ
เพื่อน้องพี่แล้วใคร่พร้อมใจทำ




แปลงเป็นโคลง


ขอรักกันตราบฟ้า     ดินสลาย
มิห่างใจห่างกาย    จากน้อง
พี่ขอแต่น้องหมาย   รักสลัก
พลีเพื่อชีพนี้ต้อง    อย่าช้าสัมพันธ์

ควรเร่งรัดจัดเข้า    เอาสมอง
คิดเถิดใจเราสอง    อย่าได้
หวั่นไหวต่อคนมอง   มา ทว่า
มันไม่ต้องทำให้      รักนั้นสลายไป

เหมือนกลอนโคลงพี่นี้    ดีขนาด
สมดั่งความมุ่งมาด       ผ่องแผ้ว
ใสเพราะร่วมรวมบาท   บทจรด
ใจเพื่อน้องพี่แล้ว     ใคร่พร้อมใจทำ




                 ขออนุญาตลองมั่ง  โดยกลอน-โคลง ที่แต่งนี้  มีข้อดีตรงที่ทุกบทมีความเป็นอิสระจบได้ภายในตัวเอง
ไม่มีเนื้อความไปพ่วงกับบทอื่น  ทำให้เวลาที่คัดลอกนำไปใช้นั้น  จะคัดลอกไปเพียงบทเดียวหรือทั้งหมดก็ได้
โดยที่จะไม่มีเนื้อความบางส่วนขาดหายไปเพราะว่าไม่ได้พ่วงกับบทอื่นๆ(สังเกตได้ง่ายว่า  กลอนบทแรกลงท้ายว่า
สัมพันธ์  โคลงบทแรกก็ลงท้ายว่า สัมพันธ์เช่นกัน  กลอนบทที่สองลงท้ายว่า สลายไป โคลงก็ลงท้ายว่า สลายไปเช่นกัน
กลอนบทที่สามลงท้ายว่า พร้อมใจทำ  โคลงก็ลงท้ายว่า พร้อมใจทำเช่นกัน ซึ่งแสดงให้เห็นว่า แต่ละบทมีความเป็นอิสระ
ในตัวเอง โดยไม่ต้องพ่วงบทอื่นๆ  และเนื้อความบางส่วนจะไม่หายไป)


                                                
                                                    โดย  Orion264(มือขวา)
                                                          ๓  ตุลาคม  ๒๕๕๕






เครดิตที่มา ห้องลองกลอน โดย มือขวา  http://www.rukklon.com/index.php?topic=4361.msg9563;topicseen#msg9563

[ไร้นวล^^]

(ขอร่วมแจมด้วยนะครับผม)

เบื่อรับรู้ เรื่องร้าย รายมาให้             ร่วงโรยใจ พาโศก เศร้าอกหมอง
หม่นชีวา ถลาล่ม ล้มพักตร์พอง          เพียงเคล้าช่อง ช้ำคำ ลวงน้ำตา

ท้วงรักให้ หวนคืน ชูชื่นบ้าง             หวังฝืนพร่าง ว้างให้ เห็นใช่ค่า
ขืนความรัก ประจักษ์ คราบน้ำตา        ร้างต่อหน้า ดวงสมร บ่ร้อนเอยฯ


เบื่อรับรู้เรื่องร้าย          รายมา
ให้ร่วงโรยใจพา          โศกเศร้า
อกหมองหม่นชีวา         ถลาล่ม
ล้มพักตร์พองเพียงเคล้า   ช่องช้ำคำลวง

น้ำตาท้วงรักให้           หวนคืน
ชูชื่นบ้างหวังฝืน          พร่างว้าง
ให้เห็นใช่ค่าขืน           ความรัก
ประจักษ์คราบน้ำตาร้าง   ต่อหน้าดวงสมร  บ่ร้อนเอยฯ

(แค่สองบทก็ปวดหัวตุ้บๆเลยครับ นับถือท่านเอ แต่งเก่งมากก)

[พยัญเสมอ]

กระทู้นี้ ผมว่ายิ่งอ่านผมยิ่งเครียด
ไม่เห็นจะร่าเริงตามที่เจ้าของกระทู้บอกตรงไหนเลย 


 

[พยัญเสมอ]

โคลง

          พิเศษสารเสกสร้าง                    รังสรรค์
สารประจงจารฉันท-                           ภาคพริ้ง
พรายฉายเฉกเพชรพรรณ                      เพราเฉิด  เลิศแล
ลายระยับสายสะอิ้ง                            ส่องสร้อยกรองทรวง

         ดวงดอกไม้มิ่งแก้ว                  โกมุท
มาศเอี่ยมสะอาดพิสุทธิ์                        ฉ่ำซึ้ง
คำหลวงโรจน์รุ่งดุจ                           ดาวฤกษ์  เบิกรา
ดวงประดับรวงผึ้ง                             ร่ำน้ำคำกวี

         ชีวิตนิดหนึ่งน้อย                    น้ำหนัก
นักปราชญ์ประจักษ์หลัก                      แน่ล้วน
หน่ายหนีทุกข์สุขศักดิ์                       สรรพทั่ว ชั่วกาล
ดีใช่ดีถี่ถ้วน                                 เท็จล้วนเลศนัย

       ใช่ชีพนี้ชี้เช่น                        เป็นแบบ
บทประจงจดแนบ                          เนื่องร้อย
เรื่องไขหลากข้อแยบ                      ยลคิด  จิตฤา
ใจจักสอดใส่สร้อย                         สว่างไว้ทางกวี

  (จาก....ชักม้าชมเมือง  ของคุณเนาวรัตน์  พงษ์ไพบูลย์)



กลอน


      พิเศษสารเสกสร้างรังสรรค์สาร
ประจงจารฉันทภาคพริ้งพรายฉาย
เฉกเพชรพรรณเพราเฉิดเลิศแลลาย
ระยับสายสะอิ้งส่องสร้อยกรองทรวง

          ดวงดอกไม้มิ่งแก้วโกมุทมาศ
เอี่ยมสะอาดพิสุทธิ์ฉ่ำซึ้งคำหลวง
โรจน์รุ่งดุจดาวฤกษ์เบิกราดวง
ประดับรวงผึ้งร่ำน้ำคำกวี

         ชีวิตนิดหนึ่งน้อยน้ำหนักนัก
ปราชญ์ประจักษ์หลักแน่ล้วนหน่ายหนี
ทุกข์สุขศักดิ์สรรพทั่วชั่วกาลดี
ใช่ดีถี่ถ้วนเท็จล้วนเลศนัย

       ใช่ชีพนี้ชี้เช่นเป็นแบบบท
ประจงจดแนบเนื่องร้อยเรื่องไข
หลากข้อแยบยลคิดจิตฤาใจ
จักสอดใส่สร้อยสว่างไว้ทางกวี



http://www.thaigoodview.com/node/73320


ไปก๊อบเอา กลอนโคลง-โคลงกลอน  ชักม้าชมเมือง ของ อาจารย์ เนาวรัตน์  พงษ์ไพบูลย์ มาให้อ่านกันครับ
งดงามเพริศพริ้งทั้งโคลงทั้งกลอน     เผื่อใครจะมีไอเดียบรรเจิดขึ้นมาบ้าง



   

[พยัญเสมอ]

              จากการสังเกตของผม  โคลงกลอน ของท่าน อาจารย์ เนาวรัตน์  พงษ์ไพบูลย์นั้น
ท่านจะเขียนให้มีสร้อยเพิ่มในบาทที่ ๓  อันจะทำให้ โคลงสี่สุภาพมีจำนวน ๓๒ คำ
เท่ากับจำนวนคำ/พยางก์ ในกลอนแปดพอดีครับ  ดังนั้นกลอนกับโคลงจึงลงตัว
บทต่อบทพอดี   ถ้าหากว่าใครไม่เพิ่มสร้อยเข้าไปอีกสองคำ ก็จะทำให้กลอน-โคลงนั้น
มีขาดมีเกิน ไม่พอดี  กลอนแปลงเป็นโคลง ทำให้โคลงมีติ่ง(คำที่เกิน) ส่วนโคลงแปลง
เป็นกลอน ทำให้กลอนขาดหายไปไม่ครบบท  เพราะความไม่ลงตัวแบบพอดีกันนั่นเอง
(ยกเว้นผม ซึ่งเป็นบุคคลพิเศษ จึงไม่จำเป็นต้องเพิ่มสร้อยเข้าไปก็ทำให้ลงตัวได้)
             ในเมื่อรู้เหตุผลแล้ว ทีนี้ก็ขึ้นอยู่กับว่าใครที่อยากจะแสดงฝีมือตนเองให้โลกได้ประจักษ์
หรือว่าจะคิดหาวิธีการใหม่ๆอันแยบยลก็ตามใจ  อันนี้เราไม่ขัดศรัทธากันอยู่แล้ว


                                           

[พิมพ์วาส]

นัยน์เนตรพิศฉาบล้ำนิลดำหวาน         นัยน์เนตรพิศฉาบล้ำ        นิลดำ
กรอบหน้าจารขำผ่องพริ้งระหง            หวานกรอบหน้าจารขำ    ผ่องพริ้ง
ร่างทองคำเยื้องย่างหยาดแลคง-         ระหงร่างทองคำ              เยื้องย่าง หยาดแล 
ประจักษ์หลงทิ้งอกซึ้งวางวาย             คงประจักษ์หลงทิ้ง-       อกซึ้งวางวาย

แพรผมหลุดขอบหน้าปรกลาแก้ม       แพรผมหลุดขอบหน้า        ปรกลา 
ปริ่มหน้าแย้มคราสะเทิ้นไม่หาย         แก้มปริ่มหน้าแย้มครา        สะเทิ้น
หวั่นอกพาข้าแอบ...รักฤากลาย        ไม่หายหวั่นอกพา               ข้าแอบ รักฤา
ห่วงแหนคล้ายเอิ้นอกให้รักจริง          กลายห่วงแหนคล้ายเอิ้น    อกให้รักจริง

ยิ่งพิศรูปเพ่งแล้วหมายใจสั่น                 ยิ่งพิศรูปเพ่งแล้ว            หมายใจ                     
สะท้านหวั่นไหวจิตต้องโฉมหญิง       สั่นสะท้านหวั่นไหว        จิตต้อง
ผุดยองใย.... ไร้ที่ติฤาติง               โฉมหญิงผุดยองใย          ไร้ที่ ติฤา
กักไว้สิ่งพ้องแซ่ซ้องในทรวง               ติงกักไว้สิ่งพ้อง              แซ่ซ้องในทรวง

วจีหวามหยาดถ้อย.... ถักทอไว้         วจีหวามหยาดถ้อย          ถักทอ
เปิดความนัยขอโจ่งแจ้งคำหวง          ไว้เปิดความนัยขอ           โจ่งแจ้ง
โปรดสานกอรักเถิดแม่ราดวง             คำหวงโปรดสานกอ-      รักเถิดแม่รา
หทัยลวงแกล้งร่ำย้ำอย่าเลย...           ดวงหทัยลวงแกล้ง          ร่ำย้ำ อย่าเลย...