ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อริญชย์]

      ความลับในน้ำเต้าคุณปู่

ฉันเดินไป    ท้องนา   เวลาเช้า
พบน้ำเต้า     คุณปู่      จึงรู้ได้
มีกระดาษ    มากมาย  อยู่ภายใน
เขียนสอดไส้  เรื่องราว  ดังกล่าวมา

ฤๅภูเขา    หมองหม่น   สิ้นต้นไม้
จึงร้องไห้    คร่ำครวญ  ปั่นป่วนป่า
ส่งสัญญาณ  ความช้ำ   กลั่นน้ำตา
ท่วมท้องนา  จมมิด  ด้วยผิดใด!  (แผ่นที่ ๑)

ฤดูหนาว      บ้านนา   ช่วงหน้าเกี่ยว
หวีดนกเหยี่ยว   เย็นยิ่ง  กว่าสิ่งไหน
วังเวงกว่า     สายลม    ที่ห่มไพร
เพราะแม่ไก่   ห่วงลูก   รักผูกพัน  (แผ่นที่ ๓)

นกขมิ้น       บินจร    ดงดอนเก่า
มีเรื่องเศร้า   อันใด    ทำไหวหวั่น
จึงลาถิ่น      พงไพร   ห่างไกลกัน
ฤๅใฝ่ฝัน    แดนใหม่   ที่ไร้ตรม (แผ่นที่ ๕)

เพื่อนสัตว์อื่น   ยังหยอก   กระจอกเทศ
ว่าอาเพศ          หรือไร      จึงใหญ่สม
ขาดขนงาม        อวดให้    นกไพรชม
ไม่ขื่นขม            ซักนิด     เพราะคิดดี (แผ่นที่ ๗)

ทุ่งรวงทอง     เฉิดฉัน     ชวนฝันใฝ่
แต่ยังไร้         เจ้าบิน       คืนถิ่นที่
คงลืมไพร      พฤกษา     สายวารี   
หลายวันนี้       หายหน้า     ไม่มาเยือน  (แผ่นที่ ๕)

ฉันจึงเก็บ   กลับไป   มอบให้ปู่
สังเกตุดู      ดวงหน้า  น้ำตาเปื้อน
คุณปู่ฉัน     ดีแท้        ไม่แชเชือน
แต่งกลอนเตือน เก็บเข้า  น้ำเต้าเอย ฯ

                            อริญชย์
                        ๒๙/๘/๒๕๕๕
 

[panthong.kh]

ไม่มีปู่ รู้ได้ ด้วยใจรัก
พงไพรจัก เฝ้าดู ทุกครู่เอ่ย
ทั้งต้นจิก ต้นเต็ง เร่งปลูกเอย
มะค่าโมง สักเอ่ย เคยปลูกมา

แต่ยูง ยาง ชิงชัน นั้นมีอยู่
หรือว่าปู่ ปลูกไว้ ดูต่างหน้า
ทั้งกะบก พะยอม หอมชื่นตา
สุขอุรา ป่าเขา เราเคยชิน

แต่ตอนนี้ หายหมด อดมองเห็น
เล่าเรื่องเด่น เย็นวาน ผลาญไปสิ้น
ลักขโมย โหยไห้ ไร้ยลยิน
ไร่ที่ดิน เป็นรีสอร์ท สุดยอดแล้ว
พันทอง
 

[รพีกาญจน์]

      ความลับในน้ำเต้าคุณปู่

ฤๅภูเขา    หมองหม่น   สิ้นต้นไม้
จึงร้องไห้    คร่ำครวญ  ปั่นป่วนป่า
ส่งสัญญาณ  ความช้ำ   กลั่นน้ำตา
ท่วมท้องนา  จมมิด  ด้วยผิดใด!  (แผ่นที่ ๑)



                            อริญชย์
                        ๒๙/๘/๒๕๕๕
 

เมื่อมิมี มือไม้ ใช้เกี่ยวเกาะ
จึงลัดเลาะ ลงรู สู่เบื้องใต้
ซึมลงดิน บาดาล บานตะไท
เหลือหลั่งไหล ท่วมฐาน บ้านตำบล

ยังทำลาย ทุกอย่าง ที่ขวางต้าน
แทกสะพาน บ้านวัด ซัดถนน
อ่างเหมืองฝาย พนัง พังสุดทน
พัดสัตว์คน คว่ำล้ม จมธารา

ดอยโล่งเตียน เลี่ยนโล้น ขาดต้นไม้
ทั้งเล็กใหญ่ ไถพรวน โค่นถ้วนหน้า
ยามเมฆอืด มืดมน ฝนตกมา
ไร้แนวป่า กางกั้ง น้ำถั่งดาน

ดอยเคยเขียว กลับครอง มัวหมองหม่น
หน้าผู้คน เคยยิ้ม ปริ่มสะท้าน
หวนคำนึง ถึงฝัน ชื่นวันวาน
วันนี้ผ่าน มีอะไร ได้ดื่มกิน

ขาดน้ำจืด พืชผัก ผลไม้
ข้าวจะใช้ หุงต้ม จมน้ำสิ้น
จับตะคริว หิวโหย สุขโบยบิน
เหวยองค์อินทร์ มีตา ข้าผิดใด!

ขอองค์อินทร์ เมตตา ช้าอยู่ไย?

 

รพีกาญจน์ 59

[รพีกาญจน์]

      ความลับในน้ำเต้าคุณปู่

เพื่อนสัตว์อื่น   ยังหยอก   กระจอกเทศ
ว่าอาเพศ          หรือไร      จึงใหญ่สม
ขาดขนงาม        อวดให้    นกไพรชม
ไม่ขื่นขม            ซักนิด     เพราะคิดดี (แผ่นที่ ๗)


                            อริญชย์
                        ๒๙/๘/๒๕๕๕
 

ก็โปรตีน ที่ได้ ใช้เป็นเนื้อ
แล้วจะเหลือ ให้ยล งามขนศรี
แถมต้องเสริม พลัง วังชามี
วิ่งเร็วรี่ ไวกว่า ม้ารถยนต์

 

รพีกาญจน์ 59

[รพีกาญจน์]

      ความลับในน้ำเต้าคุณปู่

ฤดูหนาว      บ้านนา   ช่วงหน้าเกี่ยว
หวีดนกเหยี่ยว   เย็นยิ่ง  กว่าสิ่งไหน
วังเวงกว่า     สายลม    ที่ห่มไพร
เพราะแม่ไก่   ห่วงลูก   รักผูกพัน  (แผ่นที่ ๓)



                            อริญชย์
                        ๒๙/๘/๒๕๕๕
 

แม่ไก่ฉัน พันธุ์กล้า เหล่าป่าก๋อย
เหยี่ยวใหญ่น้อย มองเฉย หยุดเย้ยหยัน
หล่อนเยี่ยมยุทธ์ สุดสรรพ รับประกัน
กลับหลังหัน ไม่กล้า ท้าประลอง

ไม่เชื่อถามคุณแอ๊ดคาราบาวได้

รพีกาญจน์ 59

[รพีกาญจน์]

      ความลับในน้ำเต้าคุณปู่

นกขมิ้น       บินจร    ดงดอนเก่า
มีเรื่องเศร้า   อันใด    ทำไหวหวั่น
จึงลาถิ่น      พงไพร   ห่างไกลกัน
ฤๅใฝ่ฝัน    แดนใหม่   ที่ไร้ตรม (แผ่นที่ ๕)


                            อริญชย์
                        ๒๙/๘/๒๕๕๕
 

เมื่อป่าม้วย ด้วยคน จนมิเหลือ
ข้าวพริกเกลือ ที่ไหน ใช้หุงต้ม
ท้องครั่นครือ ฤๅอิ่ม แค่ลิ้มลม
ต้องเดินซม ซึมเซา เข้าโรงงาน

นกขมิ้นหางานทำในกรุงครับพ่อ

รพีกาญจน์ 59

[--ณัชชา--]

ไม่ได้มาสองวันก็พลันหนี
แนวกลอนมีสาระอวสาน
อ่านบทแรกถึงท้ายใจเบิกบาน
เป็นตำนานกลอนสดขอจดจำ

แต่กลอนปลิงนั้นหนอเราขอข้าม
พยายามผ่านไปมันไม่ขำ
ขอเก็บไว้เก้าบทกำหนดคำ
กลอนปลิงดำเจาะจงขอส่งคืน

-ณัช-