ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บ้านริมโขง]

มากสตรีที่เห็นเป็นเช่นนี้
หล่อนเก็บเม้มไมตรี มีทุกสิ่ง
ไม่บอกตรงส่งวางอย่างประวิง
บ้างลบทิ้งไม่แคร์แม้เหลือบมอง

แกล้งไม่รักทั้งรัก..มากอักโข
แกล้งเซโซทั้งมั่นวันสนอง
แกล้งน้ำตาไหลอาบคราบละออง
แกล้งสมปองน้องตรม..ขมหัวใจ

จึงเป็นเรื่องธรรมดาประสาหญิง
เมื่อเรื่องจริงถูกเผยเลยหวั่นไหว
กลัวคนอื่นรู้เราเขาเปลี่ยนไป
เป็นอะไรลำบากจากสตรี

จึงรอยยิ้มจากนางช่างเชือดเฉือน
สายตาเยือนบาดลงส่งเลือดปรี่
วาจาหวานหว่านลวงซ่อนบ่วงมี
พร้อมระเบิดชั้นดีเช่นนี้เอง

เลยไม่แปลกรู้ถึงซึ้งมาแล้ว
เลยไม่แคล้วต้องเจอเธอข่มเหง
เลยต้องยอมตามนางอย่างยำเกรง
เลยวังเวงทุกครา..ต่อหน้านาง..

..ลับหลังไม่รู้นิ..

"บ้านริมโขง"

๒๘ กันยายน ๒๕๕๕

[yaguza]

ต่อหน้านาง วางท่า ตีหน้าซื่อ
พอลับหลัง นะหรือ คือแตกต่าง
ทำแยบยล ที่สุด ขุดหลุมพราง
ทุกทุกอย่าง แนบเนียน เซียนจริงจริง

มิเคยบ่น ปรนเปรอ เธอเป็นใหญ่
ให้นอนใจ ว่าเชื่อง เรื่องผู้หญิง
เรื่องลับลับ จับไม่ได้ ไวเป็นลิง
ถึงจับได้ ไล่ยิง ไม่ทิ้งลาย


....ยากูซ่า.....

[รพีกาญจน์]

เลยวังเวงทุกครา..ต่อหน้านาง..

- บ้านริมโขง -

น้องบอกไม้เป็นนกตามอกน้อง
บอกว่าทองงามเด่นเป็นเหล็กขาง
ธนบัตรฉบับพันนั่นสตางค์
ชี้หนทางโคลนเลนเป็นไฮเวย์

เข็นรถเก๋งขายไปใช้รถถีบ
ซื้อรถจิ๊บขับนวลเที่ยวสวนเท่
ประแป้งร่ำอมราหน้ายี่เก
ร้องเพลงเห่อีแซวแล้วแต่เธอ

เพราะชาตินี้เกิดมาชะตาอับ
ถูกบังคับใช้งานวานเสนอ
ความรู้น้อยด้อยศึกษาอะอาเออ
คอยปรนเปรอทุกครั้งยินสั่งการ

ก็สุขใจไปวันฉันใกล้ชิด
มิเคยคิดโดดคอกออกจากบ้าน
ที่รองรับอารมณ์เมาซมซาน
ทรมานผ่ายผอมยอมอดทน

จะกลั่นแกล้งแช่งไปพี่ไม่ว่า
จะดุด่าชั่วปีพี่ไม่สน
จะขุ่นขัดสะบัดเดินเชิญหน้ามน
จะเตะก้นเขกหัวรัวให้มัน

น้องบอกนกเป็นอะไรตามใจน้อง
เฝ้าประคองอิงแอบร่างแนบขวัญ
ขอเป็นทาสถวายตัวนานชั่วกัลป์
ยอมทั้งนั้นเพราะของดีมีที่เธอ

 

รพีกาญจน์ 59

[panthong.kh]

มากสตรีที่เห็นเป็นเช่นนี้
หล่อนเก็บเม้มไมตรี มีทุกสิ่ง
ไม่บอกตรงส่งวางอย่างประวิง
บ้างลบทิ้งไม่แคร์แม้เหลือบมอง

แกล้งไม่รักทั้งรัก..มากอักโข
แกล้งเซโซทั้งมั่นวันสนอง
แกล้งน้ำตาไหลอาบคราบละออง
แกล้งสมปองน้องตรม..ขมหัวใจ

จึงเป็นเรื่องธรรมดาประสาหญิง
เมื่อเรื่องจริงถูกเผยเลยหวั่นไหว
กลัวคนอื่นรู้เราเขาเปลี่ยนไป
เป็นอะไรลำบากจากสตรี

จึงรอยยิ้มจากนางช่างเชือดเฉือน
สายตาเยือนบาดลงส่งเลือดปรี่
วาจาหวานหว่านลวงซ่อนบ่วงมี
พร้อมระเบิดชั้นดีเช่นนี้เอง

เลยไม่แปลกรู้ถึงซึ้งมาแล้ว
เลยไม่แคล้วต้องเจอเธอข่มเหง
เลยต้องยอมตามนางอย่างยำเกรง
เลยวังเวงทุกครา..ต่อหน้านาง..

..ลับหลังไม่รู้นิ..

"บ้านริมโขง"

๒๘ กันยายน ๒๕๕๕

เอาตัวรอด ยอดหญิง จริงไหมพี่
ไหวพริบดี ที่สุด ไร้จุดด่าง
ตามไม่ได้ ไล่ไม่ทัน คอยกั้นกาง
แต่งบางอย่าง บังไว้ ไม่ให้รู้

เป็นวิชา ลับเฉพาะ เจาะจงนั่น
อย่าได้หวั่น เฉไฉ ไวสุดกู่
ที่นิ่งนิ่ง ยิ่งเงียบ เฉียบโฉมตรู
ไม่ใช่หมู ในอวย กล้วยเมื่อใด

นี่แหละหญิง คนนี้ แหมขี้เล่น
สิ่งที่เห็น นั้นหนา ว่าไม่ใช่
แค่เปลือกนอก กลอกกลิ้ง หากปิ๋งใคร
ต้องมัดใจ ด้วยเล่ห์ เท่ไหมคุณ

อันรอยยิ้ม ยิ้มเยือน แม้เกลื่อนหน้า
แต่นัยตา ว่าไม่ ให้หัวหมุน
เพราะเจอชาย ร้ายกาจ อาจขาดทุน
เปิดงบดุล หมกเม็ด เข็ดอีกนาน
พันทอง
 

[กังวาน]

หล่อนเสแสร้งแกล้งป่วนกวนใจนัก
พอหลงรักเธอก็เล่นเช่นของหวาน
ทำอิดออดไม่ลิ้มลองมิต้องการ
แต่อยากทานเมื่อตัวเราไม่เอาใจ

แกล้งกระเง้ากระงอดทำออดอ้อน
ที่แท้ซ่อนจุดประสงค์อยู่ตรงไหน
ทำเป็นเกลียดเดียดฉันท์ก็นั่นไง
ถ้าตัวใครหลงกลจนตรอกตาย

มิได้วาดพาดพิงหญิงบ้านกลอนฯ
เพราะเธออ่อนหวานล้ำเกินคำขาย
ฉันเคยหลงพะวงนักรักมากมาย
แต่เสียดายเธอไม่สนคนแสนดี

         -----karnkai----

[บ้านริมโขง]

ต่อหน้านาง วางท่า ตีหน้าซื่อ
พอลับหลัง นะหรือ คือแตกต่าง
ทำแยบยล ที่สุด ขุดหลุมพราง
ทุกทุกอย่าง แนบเนียน เซียนจริงจริง

มิเคยบ่น ปรนเปรอ เธอเป็นใหญ่
ให้นอนใจ ว่าเชื่อง เรื่องผู้หญิง
เรื่องลับลับ จับไม่ได้ ไวเป็นลิง
ถึงจับได้ ไล่ยิง ไม่ทิ้งลาย


....ยากูซ่า.....

เป็นประจำทำเสมอเธอไม่เชื่อ
ความจริงเมื่อเธอรู้ดูเหมือนหน่าย
ยามเราหลอกเธอเชื่อเหลืองมงาย
จริงจากชายเธอเฉย..เลยมีเฮ.. 

"บ้านริมโขง"

[บ้านริมโขง]

น้องบอกนกเป็นอะไรตามใจน้อง
เฝ้าประคองอิงแอบร่างแนบขวัญ
ขอเป็นทาสถวายตัวนานชั่วกัลป์
ยอมทั้งนั้นเพราะของดีมีที่เธอ

 

รพีกาญจน์ 59

ท่านรพีฯ คิดต่างวางคุณค่า
ด้วยเชื่อว่าของดีที่เสนอ
อยู่ที่นางเท่านั้นนั่นนะเออ
ด้วยอาจเพ้อเผลอถลำเชื่อคำนาง

ที่มีนั้นของเสียละเหี่ยนัก
ดูเธอเก็บเธอกักหมักให้ห่าง
เธอทั้งซุกทั้งซ่อนนอนหนีบทาง
ใช้ผ้าบางผ้าหนามาห่อนวล

กลัวแมงหวี่แมงวันนั้นตอมไต่
นั่นปะไรของเหม็นเป็นสงวน
รพีฯ กลับพอใจให้ชื่นชวน
ว่าดีล้วนที่มี..ดีอย่างไร?

มองข้ามคนตนเองเลบงชื่อ
ลืมว่าถือของดีที่ยิ่งใหญ่
มีเจ้าโลกโชคช่วยอวยกระไร
แต่ทำไม ไม่ชม..(ของ)ผมยิ่งดี...?

"บ้านริมโขง"

[บ้านริมโขง]

อันรอยยิ้ม ยิ้มเยือน แม้เกลื่อนหน้า
แต่นัยตา ว่าไม่ ให้หัวหมุน
เพราะเจอชาย ร้ายกาจ อาจขาดทุน
เปิดงบดุล หมกเม็ด เข็ดอีกนาน

พันทอง
 

ยังเชื่อมนต์ตนเองว่าเก่งเหลือ
ว่าได้เถือชายงี่เง่าเฝ้าสนาน
โดยไม่รู้ผู้เล่นเห็นรำคราญ
การระรานสตรีล้วนมีภัย

เลยยอมยอมอย่างนั้นวันวันผ่าน
แก้งุ่นง่านขานรับกับนิสัย
ผู้หญิงแก่เก็บกดบทวิจัย
เลยปล่อยไปให้เห็นเธอเด่นดัง

อันที่จริงหลอกเธอละเมอหลง
ว่าพี่คงตรงมั่นทุกวันหวัง
เธอคู่สร้างอย่างแน่แท้อนิจจัง
แต่คู่สมพี่ยังหลั่งไหลมา

เธอชื่นชมคมคำที่นำสู่
เธอเก็บเงินน่าดูสู้เสาะหา
สร้างบ้านไว้หลังใหญ่หลายหลังคา
ให้เมียสอง,สาม,สี่,ห้า มาพักพิง.. 

"บ้านริมโขง"

[บ้านริมโขง]

มิได้วาดพาดพิงหญิงบ้านกลอนฯ
เพราะเธออ่อนหวานล้ำเกินคำขาย
ฉันเคยหลงพะวงนักรักมากมาย
แต่เสียดายเธอไม่สนคนแสนดี

         -----karnkai----

ไม่กล่าวหาหญิงใดให้หัวหมุน
สาวละมุนบ้านกลอน..อย่าร้อนฉี่
เพียงเปรียบเปรยเผยทางอย่างเคยมี
ว่านารีเขาหลง..ตรงแสร้งทำ..

[รัตนาวดี]

เลยไม่แปลกรู้ถึงซึ้งมาแล้ว
เลยไม่แคล้วต้องเจอเธอข่มเหง
เลยต้องยอมตามนางอย่างยำเกรง
เลยวังเวงทุกครา..ต่อหน้านาง..

..ลับหลังไม่รู้นิ..

"บ้านริมโขง"

๒๘ กันยายน ๒๕๕๕

...พ่อมารยา ใช้เล่ห์ แทนแปลไกว่
น้องดูใจ ใคร่รู้ อยู่หลายอย่าง
อ่านเกมส์ออก หรอกหนา พ่อหน้าบาง
แหม..ใช้คำ อำพราง อ้างแสดง...

...วันไหนพี่ กลับบ้าน พร่ำหวานนัก
มีดอกไม้ มอบภักดิ์ ประจักษ์แจ้ง
กลบความผิด คิดออก บอกพลิกแพลง
น้องรู้แสร้ง ทำซื่อ ซ่อนถือตัว...

...ต้องให้สม บทบาท มาดผู้หญิง
คำสอนจริง มิขาย หมายใช้ยั่ว
มารยาร้อย เล่มเกวียน เรียนมาชัวร์
ทุกเล่มใช้ พันพัว มิกลัวตรอม...

รัตนาวดี

[Prapacarn ❀]

มากสตรีที่เห็นเป็นเช่นนี้
หล่อนเก็บเม้มไมตรี มีทุกสิ่ง
ไม่บอกตรงส่งวางอย่างประวิง
บ้างลบทิ้งไม่แคร์แม้เหลือบมอง

แกล้งไม่รักทั้งรัก..มากอักโข
แกล้งเซโซทั้งมั่นวันสนอง
แกล้งน้ำตาไหลอาบคราบละออง
แกล้งสมปองน้องตรม..ขมหัวใจ

จึงเป็นเรื่องธรรมดาประสาหญิง
เมื่อเรื่องจริงถูกเผยเลยหวั่นไหว
กลัวคนอื่นรู้เราเขาเปลี่ยนไป
เป็นอะไรลำบากจากสตรี

จึงรอยยิ้มจากนางช่างเชือดเฉือน
สายตาเยือนบาดลงส่งเลือดปรี่
วาจาหวานหว่านลวงซ่อนบ่วงมี
พร้อมระเบิดชั้นดีเช่นนี้เอง

เลยไม่แปลกรู้ถึงซึ้งมาแล้ว
เลยไม่แคล้วต้องเจอเธอข่มเหง
เลยต้องยอมตามนางอย่างยำเกรง
เลยวังเวงทุกครา..ต่อหน้านาง..

..ลับหลังไม่รู้นิ..

"บ้านริมโขง"

๒๘ กันยายน ๒๕๕๕

หาว่าทำเสแสร้ง...แกล้งที่ไหน
ของเค้าใหญ่แค่ปกปิด...อย่าคิดหมาง
น้องเป็นสาวจำสงวนเนื้อนวลปราง
จะให้อ้างเอ่ยโชว์...โถ ไม่เคย

ที่กระบิดกระบวนล้วนใสซื่อ
พี่อย่าถือขุ่นข้อง...น้องเฉลย
ตั้งข้อหาเจาะประเด็นเป็นจำเลย
คนคุ้นเคยเหตุไฉนไม่ปรานี

ทุกรอยยิ้มมอบให้จากใจฉัน
เปี่ยมสัมพันธ์มั่นสมัครรักสดศรี
วาจาหวานแทนกมลให้คนดี
หาได้มีเสแสร้งมาแต่งเติม

น้องรักพี่...พี่ก็รู้อยู่เต็มอก
ไยหยิบยกปัญหามาใส่เสริม
หรือใจชายร้างเลือน..ไม่เหมือนเดิม
คงหมดเทอมโปรโมชั่น..นั่นยังไง

แซมนี่เอง ♥

เช๊อะ !!

[ไพร พนาวัลย์]

             

ขอเชิญใช้มารยาทั้งห้าร้อย
มาเกี่ยวก้อยตกปลักให้รักใคร่
พี่ขอมอบทั้งตัวแหละหัวใจ
อย่างหลงใหลได้ปลื้มไม่ลืมเลือน

ขอเพียงน้องรักจริงไม่ชิ่งหลบ
ยามเมื่อพบพี่ชายอย่าคลายเคลื่อน
มอบความรักภักดีทั้งปีเดือน
เชิญบิดเบือนตามใจพี่ไม่กลัว

เพราะพี่รักทรามเชยไม่เคยหลอก
อกสามศอกอย่างนี้ไม่มีมั่ว
ขอรักน้องเนื้อแน่นเป็นแฟนชัวร์
เชิญสั่นรัวมารยามาให้เต็ม

“ไพร พนาวัลย์”
 

[panthong.kh]

มารยาหญิง เก็บไว้ หลายพันบท
ท่องจำจด ขึ้นใจ ในความเข้ม
สาธยาย ไม่หมด ซดความเค็ม
จัดเต็มเต็ม เลยลุง ยุ่งเหลือเกิน

เรื่องความรัก ปักหว่าง กลางใจฉัน
รักทุกวัน ไม่ปด คตเคี้ยวเขิน
รักไม่เหลือ เผื่อใคร ไร้ทางเดิน
รักจนเพลิน เมินมอง ต้องตะลึง

แม้นลุงฟุ้ง ว่ารัก จนหนักอก
ลุงโกหก ตลกจัง นั่งตาขึง
มาดแบบนี้ ขี้เล่น เผ่นตะบึง
อยากเคล้าคลึง สวมสอด กอดไม่วาง

แม้นเป็นจริง หญิงว่า จะพาสุข
ทิ้งเรื่องทุกข์ ไว้ก่อน วอนอย่าห่าง
จะไม่ร้าง ลุงเอ๋ย เชยชิดคาง
จนฟ้าสาง พรางว่า ไม่ลาไกล
พันทอง