ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พยัญเสมอ]

หากคิดรักจักคิดถึง

หากคิดรัก    จักคิดถึง   ซึ้งคิดหวน
อบอุ่นอวล   ทวนอุ่นรัก   ตักอุ่นฝัน
ถึงแต่เธอ   เผลอแต่ใจ  ให้แต่กัน
ขอรักมั่น    วันรักแนบ   แอบรักอิง

อยากถามเธอ  เออถามทัก  รักถามหา
หวังตรึงตรา   คราตรึงใจ   ใคร่ตรึงหญิง
หยุดใจเพ้อ  เห่อใจพัก    ทักใจพิง
ยอมทุกสิ่ง   ทิ้งทุกอย่าง   ห่างทุกคน

เพื่ออยู่ใกล้   ได้อยู่แนบ  แอบอยู่ข้าง
มิแรมร้าง   ห่างแรมไกล   ให้แรมหม่น
ขอเคียงเจ้า  เข้าเคียงคู่  อยู่เคียงทน
รักมากล้น   ท้นมากแท้    แคร์มากเธอ
(รักหน้ามน   สนหน้าน้อง  จ้องหน้านวล)

แต่งโดย  Orion264
๒๒  กันยายน  ๒๕๕๕

           ก็ไม่รู้จะเรียกว่ากลบทอะไรดี  เพราะลองหาในเว็บต่างๆที่มีการเสนอเรื่องวิธีแต่งกลบทดูแล้วไม่ปรากฏว่ามีแบบนี้
ดังนั้นก็เลยสมมุติเรียกมันว่า กลบท ปาหินบนน้ำ ก็แล้วกัน (เล็กๆเคยเล่นปาหินบนน้ำกันไหม เวลาที่ปาหินบางๆไปแล้ว
มันจะแฉลบ และเด้งบนผิวน้ำ  ยิ่งใครปาได้ไกลและแฉลบมาก แสดงว่ายิ่งมีฝีมือดี  กลบทนี้ก็เป็นแบบนั้น)
         เป็นการทดลองในหลักการแต่งเป็นครั้งแรก  โดยดัดแปลงจากกลบทเสือซ่อนเล็บที่ต้องซ้ำคำที่ ๒  กับ ๗   โดยแต่งเป็นแบบกลอน ๙ แทนกลอน ๘
แล้วซ้ำคำตรงกลางอีก ๑ ตำแหน่ง  กลายเป็นแต่ละวรรค ซ้ำ ๓ ตำแหน่งคือ  คำที่ ๒-๕-๘  ใครจะลองฝีมือดูก็ได้
บทนี้ผมทดลองแต่งเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวเหมือนกัน

[Prapacarn ❀]

ชอบบทกลอน ตอนบทแปลก แทรกบทสวย
ขอบคุณด้วย ช่วยคุณต่อ รอคุณเสนอ
มีอีกไหม ได้อีกหนอ ขออีกเธอ
รักคำเพ้อ เผลอคำหวาน อ่านคำคม

จิตเป็นนาย กายเป็นบ่าว สาวเป็นไข้
จิตหวั่นไหว ใจหวั่นสิ้น ลิ้นหวั่นขม
ค่ำนอนสั่น วันนอนหนาว เช้านอนซม
จำใจข่ม บ่มใจกล้า ท้าใจเพียร

อ่านบทกล ยลบทงาม ท่ามบทพริ้ง
หัวใจหญิง ยิ่งใจปอง ต้องใจเขียน
แม้ต้องคลาน มานต้องสู้ อยากรู้ต้องเรียน
คำผิดเพี้ยน เขียนผิดท่า..โปรดอย่าผิดใจ
 
ประภาคาร
09/23/2012

ขออนุญาตท่านมือขวา..ผิดพลาดโปรดอภัย...

[อัลิปรียา]

...กลกลอนกานท์ ชาญกลอนจึง ไขกลอนได้
มีความนัยน์ แฝงความซ่อน ซ้อนความเสมอ
จิตหลงคำ ชวนหลงใหล ใจหลงละเมอ
ต้องใจเพ้อ จงใจคิด ติดใจตาม...

[--ณัชชา--]

อ่านแล้วงง  ปลงแล้วเรา เหงาแล้วฉัน
เขาเขียนกัน  มันเขียนยาก  ฝากเขียนให้
แค่ได้อ่าน  พานได้ขำ ทำได้ไง
จึงรู้ไว้   ใช่รู้ดี    พี่รู้จริง

ก็แปลกดี  มีแปลกวรรค ชักแปลกคำ
ตัวอย่างล้ำ  คำอย่างนี้ ดีอย่างยิ่ง
เฝ้าเวียนอ่าน  ผ่านเวียนเผย  เลยเวียนวิง
กลอนใหม่ซิง  สิ่งใหม่เวียน เขียนใหม่นะ

-มือซ้าย-

 

[Chinra]

ลองมั่ง

โอ้กลอนกล คนกลอนหัด จัดกลอนแต่ง
งงคำแซง ซึ้งคำสวย เสริมคำซะ
เพียรประดิษฐ์ ฝึกประพันธ์ กันปะล่ะ
เร็วมามะ จะมาหัด จัดมาลอง

เช้าตกรถ สอบตกบ่าย ฝนตกเย็น
กับวันเกิล คืนวันเพ็ญ เป็นวันฉลอง
หงส์แดงพ่าย ผีแดงเคือง เรื่องแดงดอง
บางคนฟ้อง ว่าคนกลาง เป็นคนแรง

แต่งผ้าไทย เกิบผ้าใบ ซื้อผ้าวาด
ให้กันติด ชิดกันสาด ไว้กันแสง
ดื่มอีโน ดูอีเห็น เจออีแมง
น้ำโขงแห้ง แม่โขงเท น้ำโขงเต็ม

 

[ดุลย์ ละมุน]

ใจเจ้าดำ คำเจ้าลวง ทรวงเจ้าร้าย
พี่งมงาย คล้ายงมเงา เฝ้างมเข็ม
ปล่อยใจรอ ท้อใจเหงา เจ้าใจเค็ม
หลอกแทะเล็ม เม้มแทะรอย คอยแทะเรา

ด้วยรักมาก จากรักมา พารักสิ้น
เหมือนร้างกลิ่น จินต์ร้างเหลือ เมื่อร้างเขา
เคยเคียงแนบ แอบเคียงใกล้ ใจเคียงเงา
ต้องสุดเศร้า เหงาสุดแสน แค้นสุดทรวง

เพราะคิดถึง พึงคิดหา พาคิดฝัน
นั่งเฝ้าวัน มั่นเฝ้ารอ ขอเฝ้าหวง
แม้นคำน้อง คล้องคำหวาน ม่านคำลวง
ใจหลงบ่วง ทรวงหลงนุช สุดหลงนาง
 

ปล. เล็ม กับ เม้ม ไม่ทราบจริงๆว่าใช้สัมผัสกันได้หรือเปล่า แต่หาคำ(สระเอ็ม)ลงไม่ได้ เลยมั่วเลยครับ

[กามนิต]

ต้องขออภัยที่ต้องแทรกคำรำพึงสักเล็กน้อย
พออ่านเห็นกลบทนี้ ผมนึกถึงกลอนชั้นครูบทนี้ครับ

"จำเพื่อลืม ดื่มเพื่อเมา เหล้าเพื่อโลก
สุขเพื่อโศก หนาวเพื่อร้อน นอนเพื่อฝัน
ชีวิตนี้ มีค่านัก ควรรักกัน
รวมความฝัน กับความจริง เป็นสิ่งเดียว"

รุไบยาท ของ โอมาร์ คัยยัม สำนวนแปลของ แคน สังคีต

มันกระทบใจและจำได้จนทุกวันนี้ ถึงจังหวะและทำนอง
คล้องความหมายที่ลึกซึ้ง ผมก็เคยเลียนแบบ (แต่ไม่คิดว่าเป็นกลบท)

เขียนเพื่ออ่าน อ่านเพื่อเขียน เพียรเพื่อฝัน
คืนเพื่อวัน สุขเพื่อเหงา เศร้าเพื่อสรวล
หวังว่าโลกโศกสะอื้นตื่นจากตรวน
มาชื่นมวลบุปฝาสุมามาลย์

กามนิต, ๒๘ มิ.ย.๕๕

เห็นคุณมือขวาคิด "กลบทปาหินบนน้ำ" ขึ้นมา ความทรงจำเก่าๆ ก็วาบมา
ขอลองแต่งเป็นกลบ้าง ผิดถูกอย่างไรชี้แนะด้วยครับ

อุปปาทาน ปานปาคำ จำปาหอม
สู่หินอ้อม จอมหินเช่น เห็นหินห่าง
อยู่บนพื้น ยืนบนดิน กินบนทาง
แม้น้ำค้าง ยังน้ำผ่าน ปานน้ำครำ

ใครเล่าเผย เคยเล่าออก บอกเล่าฝัน
ทุกเรื่องนั้น ปันเรื่องไหน ใช่เรื่องพร่ำ
รุ่มในร่าง ข้างในเร่า ราวในจำ
เผลอใจช้ำ ร่ำใจรัว หัวใจลาญ


กามนิต, ๒๗ ก.ย.๕๕

[พยัญเสมอ]

       ก็ไม่เห็นจะแปลกอะไร ในเมื่อคนเรามีสิทธิ์จะคิดตรงกันได้ แม้จะต่างกาล  ต่างสถานที่  ขึ้นชื่อว่า กวีแล้ว
ย่อมสื่อถึงกันได้โดยหลักการ  การคิดซ้ำกัน  หรือพร้องกันโดยบังเอิญจึงไม่ใช่เรื่องแปลก
อย่างที่ผมบอกตั้งแต่ต้นว่า  ผมได้ดัดแปลงโดยนำเอาหลักการของกลบทเสือซ่อนเล็บ  ที่ซ้ำคำที่ ๒ กับ ๗
โดยเปลี่ยนมาแต่งเป็นกลอน ๙  แล้วใส่ซ้ำ คำที่ ๕  ตรงกลางเข้าไปอีก ๑  คำ รวมเป็นสามคำ
ผมจะยกตัวอย่างบทกลอนในอดีตมาสักสองตัวอย่าง

แม้ใครรักรักมั่งชังชังตอบ
ให้รอบคอบคิดอ่านนะหลานหนา
    พระอภัยมณี สุนทรภู่

แม่รักลูกลูกก็รู้อยู่ว่ารัก
คนอื่นสักหมื่นแสนไม่แม้นเหมือน
 ขุนช้างขุนแผน ตอนกำเนิดพลายงาม โดย สุนทรภู่

ตรงที่เน้นสีแดงไว้นั้น  เป็นการแสดงให้เห็นว่ามีการซ้ำคำกันระหว่าง คำที่ ๓  กับคำที่ ๔  ซึ่งปรากฏอยู่เพียงวรรเดียว
เพราะวรรคต่อไป สุนทรภู่ท่านไม่ได้ซ้ำแล้ว    ซึ่งหลักการซ้ำคำตรงนี้ ผมก็เห็นในปัจจุบันมีการนำมาแต่งกัน โดยเรียก
เป็น กลบทรักร้อย    เหตุใดจึงชื่อว่า รักร้อย ?  สุนทรภู่ไปเรียนกลบทนี้มาจึงนำมาแต่ง  หรือว่าคนเขียนกลบทนี้
ไปเห็นกลอนของสุนทรภู่ ที่ซ้ำคำตรงนี้ จึงจดจำนำมาบัญญัติเป็นกลบทขึ้น โดยให้ชื่อว่ารักร้อย  ตามคำที่ซ้ำกันว่า 
แม่รักลูกลูกก็รู้อยู่ว่ารัก  หรือ  แม้ใครรักรักมั่งชังชังตอบ  เพราะมีแต่เรื่องที่เกี่ยวกับคำว่ารัก  จึงเรียกรักร้อย
ใครเลียนใคร  หรือต่างคนต่างคิด  แต่มาพ้องกันโดยบังเอิญ ก็ไม่มีใครทราบได้ 
แต่ที่แน่ๆก็คือ ท่านสุนทรไมได้คิดเรื่องกลบทรักร้อยอะไรนั่นแน่  มันเป็นแต่เพียงสำนวนที่เกิดขึ้นโดยอัตโนมัติ
โดยวิสัยแห่งอารมณ์กวีเท่านั้น   ความจริงเรื่องกลบทนั้น  หลายบท เป็นสิ่งที่กวีรุ่นเก่าสังเกตพบโดยบังเอิญ
จากการแต่งกลอนทั่วไป และพบสำนวนหรือคำพูดบางประโยคที่อาจจะพิเศษและแปลกกว่ากลอนทั่วไป จึงได้นำมารวบรวม
หรือบันทึกไว้ แล้วตั้งชื่อเป็นกลบท  เพื่อเป็นแนวทางในการแต่งของคนรุ่นหลังหลังสืบไป ก็ไม่เห็นจะแปลกอะไร
     ถึงในบทกลอนที่ชื่อ รุไบย่าห์ นั่นก็เหมือนกัน  นั่นเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นโดยบังเอิญโดยความชำนาญของกวีผู้แต่ง
โดยที่ตัวผู้แต่งก็ไม่ได้คิดไปถึงว่าจะนำมาทำเป็นกลบทใดๆ  จึงเป็นเป็นเพียงบทกลอนที่มีสำนวนแปลก พิเศษสะดุดหู
แล้วก็หยุดอยู่แค่นั้น  เพราะไม่ได้นำมาแต่งเป็นแบบเดียวกันทั้งหมด
        และผมเชื่อว่าคนที่เคยแต่งกลอนมาเป็นจำนวนมากนั้น  หากจะลองย้อนกลับไปอ่านกลอนที่ตนเองแต่ง
จะต้องแปลกใจที่จะมีสำนวนบางวรรค ที่แปลกและพิเศษกว่าข้อความตอนอื่นๆ จนสามารถที่จะนำหลักการนั้นๆ
มาสร้างเป็นกลบทได้  เพียงแต่ตัวผู้แต่งเองอาจจะไม่ได้ใส่ใจ หรือไม่ได้สนใจที่จะรวบรวมไว้เท่านั้น
สำหรับ กลบท ปาหินบนน้ำอะไรนี่  ผมยืนยันว่า ผมดัดแปลง มาจาก กลบทเสือซ่อนเล็บที่มีมานานแล้วอย่างแน่นอน
โดยแค่เพิ่มคำซ้ำเข้าไปตรงกลางบทอีก ๑ คำเท่านั้น
แล้วก็ไอ้เรื่องการแต่งกลบทประเภทซ้ำคำกันนั้น มันมีมากมายหลากหลายนัก   ไม่ว่าจะเป็นซ้ำหัวท้าย  อย่างกลบทครอบจักรวาล
เขยิบเข้ามาหน่อยซ้ำคำที่ ๒ กับ๗  อย่างเสือซ่อนเล็บ   ซ้ำสองคำ อย่างมังกรคายแก้วคาบแก้ว  ซ้ำคำที่ ๓ กับคำที่๘  อย่าง
พยัคฆ์ข้ามห้วย   นี่ยังไม่รวมถึงการซ้ำคำตรงตำแหน่งอื่นๆ  อย่างกินนรเก็บฝักบัว  ตรีพิธพรรณ
จนแทบจะเรียกได้ว่า ฉันทลักษณ์ของกลอน ๘  กลอน ๙ นั้น แทบจะพรุนไปด้วย กฏเกณฑ์ของกลบทต่างๆอยู่แล้ว
นี่ยังไม่ต้องกล่าวถึง ที่ผมกำลังจะคิดและรวบรวมอีก   ฉะนั้นมันจะแปลกอะไรเหรอ ถ้าจะมีกลบทที่ชื่อ ปาหินบนน้ำ


                                                                       Orion264

[panthong.kh]

รักหน้าโง่ โถหน้างั่ง นั่งหน้าเศร้า
คนหน้าเง้า เขาหน้างอ พอหน้าขรึม
งามหน้ายล ทนหน้ายิ้ม พริ้มหน้าบึม
ยามหน้าขรึม ลืมหน้าบาน พานหน้างง

มองคนแก่ แคร์คนนั้น หวั่นคนนี้
รักคนพี่ หลีคนน้อง ปองคนหลง
รักคนคต ปดคนดี หนีคนทรง
รักคนส่ง หลงคนดำ ปล้ำคนลวง

ถ้าไม่รัก ถ้าไม่หลง คงไม่ไหว
รักหมดใจ ให้หมดจิต ติดหมดบ่วง
อยากถอนรัก จักถอนทิ้ง ยิงถอนยวง
เอาให้ร่วง จ้วงให้ดับ สับให้จม
พันทอง
 

[พยัญเสมอ]

ฝากถึง   กามนิต  ถ้าว่างๆ เชิญไปที่ ห้องลองกลอน ผมบ้าง
รบกวนช่วยตรวจดูหน่อย  เผื่อจะไปซ้ำใครเข้าอีก  เพราะยังจะต้องลองอีกเยอะ
ผมคนรู้น้อย  คงไม่มีเวลาไปตรวจค้นทั่วทุกเว็บหรอก ว่าใครเคยแต่งแล้วบ้าง

http://www.rukklon.com/index.php?topic=4361.msg9475;topicseen#msg9475

[พยัญเสมอ]

ครอบจักรวาลข้ามดาว
(ผมตั้งชื่อเอง มีไรป่ะ)

ชื่นแดดวง   ทรวงชื่นนัก   รักหวานชื่น
สองเริงรื่น   คืนสองเรา     เคล้าคลอสอง
มองหน้ากัน  ฉันมองเธอ   เผลอใจมอง
รักร่ำร้อง    คล้องรักคู่      ชื่นชูรัก

เล้าโลมน้อง  จ้องเล้าเนื้อ   เพื่อโลมเล้า
หนักหนักเข้า  เคล้าหนักหน่อย  ค่อยผ่อนหนัก
พักตร์เจ้าพริ้ม  ยิ้มพักตร์นวล  ป่วนใจภักดิ์
ใจฟูมฟัก    ปักใจแนบ    แอบอิงใจ


เป็นการคิดต่อยอดมาจากกลบทครอบจักรวาลครับ(สีแดง)   แต่งเป็นกลอน ๙ แทนกลอน ๘ แล้วเพิ่มซ้ำคำที่ ๕  อีก ๑ คำ(สีเขียว)
คิดว่า หลักการแต่งกลบทครอบจักรวาล หลายคนคงจะทราบกันดีอยู่แล้ว  ผมจึงไม่พูดซ้ำ

 :p7:

เครดิตที่มา http://www.rukklon.com/index.php?topic=4361.msg9493#msg9493

[ดุลย์ ละมุน]

รักหน้าโง่ โถหน้างั่ง นั่งหน้าเศร้า
คนหน้าเง้า เขาหน้างอ พอหน้าขรึม
งามหน้ายล ทนหน้ายิ้ม พริ้มหน้าบึม
ยามหน้าขรึม ลืมหน้าบาน พานหน้างง

มองคนแก่ แคร์คนนั้น หวั่นคนนี้
รักคนพี่ หลีคนน้อง ปองคนหลง
รักคนคต ปดคนดี หนีคนทรง
รักคนส่ง หลงคนดำ ปล้ำคนลวง

ถ้าไม่รัก ถ้าไม่หลง คงไม่ไหว
รักหมดใจ ให้หมดจิต ติดหมดบ่วง
อยากถอนรัก จักถอนทิ้ง ยิงถอนยวง
เอาให้ร่วง จ้วงให้ดับ สับให้จม
พันทอง
 

ถึงรสไหน ไม่รสหวาน ปานรสรัก
แม้นลิ้มปัก ตักลิ้มชิม กริ่มลิ้มสม
ปานหยาดเพชร เก็จหยาดฟ้า มาหยาดพรม
โอบทรวงห่ม บ่มทรวงหวาน ซ่านทรวงใน

อยากเคียงใกล้ ได้เคียงแอบ แนบเคียงข้าง
กรุ่นเนื้อนาง พร่างเนื้อนวล อวลเนื้อใส
คงสุดซึ้ง ตรึงสุดเหนี่ยว เสียวสุดใจ
หญิงพันธุ์ไหน ใคร่พันเคียง เพียงพันทอง
 

[panthong.kh]

เจอคนเจ๋ง เล็งคนจ้อง มองคนหล่อ
หลงคนจ้อ ท้อคนหลี หนีคนส่อง
เจออย่างจัง ฟังอย่างว่า คว้าอย่างทอง
เฝ้าจับจอง คล้องจับใจ ไล่จับคุณ

อยากเคียงใกล้ ได้เคียงแน่ แค่เคียงหมอน
อยากออดอ้อน นอนออดอก กกออดอุ่น
เนื้อไม่หอม ยอมไม่ได้ ใจไม่คุ้น
อ่อนละมุล ดุลย์ละมัย ไม่ละเลย
พันทอง

[ดุลย์ ละมุน]

ไหวหวั่นนัก  รักไหวหวาด  ทรวงวาดไหว
เผยความใน  ใจเผยพร่ำ  ส่งคำเผย
เกยกอดฝัน  มั่นเกยจิต  หวังชิดเกย
กานท์ที่เอ่ย  เปรยกานท์ย้ำ  กลั่นคำกานท์

อกแดเดียว เปลี่ยวอกไร้ ใครเคียงอก
ผลาญระทก  หมกผลาญใจ  ดั่งไฟผลาญ
มานดวงน้อย  คอยมานคู่  อยู่แนบมาน
รอเธอนาน  ปานรอเงา  เฝ้าแต่รอ
 

ดุลย์ ละมุน(มือที่สาม)

ลองเขียนตามคุณมือขวาดู ยากดีครับ ผู้รู้โปรดแนะนำด้วย อิอิอิ

[กามนิต]

ฝากถึง   กามนิต  ถ้าว่างๆ เชิญไปที่ ห้องลองกลอน ผมบ้าง
รบกวนช่วยตรวจดูหน่อย  เผื่อจะไปซ้ำใครเข้าอีก  เพราะยังจะต้องลองอีกเยอะ
ผมคนรู้น้อย  คงไม่มีเวลาไปตรวจค้นทั่วทุกเว็บหรอก ว่าใครเคยแต่งแล้วบ้าง

http://www.rukklon.com/index.php?topic=4361.msg9475;topicseen#msg9475

รับทราบและเคารพในความคิดสร้างสรรค์ครับ

ตัวผมไม่ใช่ผู้รู้จริงด้วยสิ คงมิอาจตรวจสอบอะไรอย่างเป็นหลักเป็นการได้มากดอกครับ

ที่รำพึงมาก็เพียงบางวาบความคิดเท่านั้นเอง

แต่รับปากว่าจะแวะเข้าไปเยี่ยมชมผลงานของคุณมือขวาครับ


กามนิต, ๕ ต.ค.๕๕

 

[พยัญเสมอ]

เขาคงลืม.  ปลื้มคงไม่  ใช่คงแน่
กาลผันแปร. แลผันเวียน. เพียรผันผ่าน
จากวันนี้   กี่วันหนอ.  ต่อวันนาน
จักพบพาน.  ดาลพบพ้อง.  ผองพบพลัน

แสนคิดถึง. ตรึงคิดหนัก.   พักคิดหน่าย
ห่างเพียงกาย. คล้ายเพียงใกล้   ใช่เพียงฝัน
นานนิราศ.   ปราศนิทรรศน์   พลัดนิรันดร์
ปล่อยฟ้ากั้น.  หวั่นฟ้าแกล้ง.  แฝงฟ้ามัว

บทกะวี   มีกะวรรค.  มักกะแต่ง
สู้ลงแรง. แผลงลงกล.  ค้นลงทั่ว
นานรำลึก.  นึกรำไร.   ใคร่รำรัว
ฝากดีชั่ว. จั่วดีแจ้ง.  แบ่งดีงาม

.......นี่ก็สิบปีแล้วสินะ. กลบทปาหินบนน้ำ. ดึ๋งๆๆ. เฟี้ยว
เด็กๆ มันจะเล่นสนุกกัน โดยหาแผ่นหินที่มีลักษณะเป็นแผ่นแบน
แล้วปาให้ให้มันวิ่งแฉลบไปบนผิวน้ำ ใครที่ปาหินให้แฉลบได่หลายครั้ง ถือว่าฝีมือ
กลอนแบบนี้  ไม่รู้จะเรียกว่าอะไร ก็เลยตั้งชืีอง่ายๆว่า. ปาหินบนน้ำ
ฟังดูแล้ว. ใครที่ชอบอะไรละเอียดละออละเมียดละไมหน่อย. ก็อาจจะรูสึกแปลกๆนะ
แต่ก็นั่นแหละนะ. เรื่องชื่อนี่ก็ต้องดูแบบอย่างโบราณ. สมัยโบราณท่านตั้งชื่อยิ่งกว่านี้
อย่างเช่น กลบทลิ้นตะกวด. เจ้าเซ็นด้ำบุ้ด.  กบเต้นต่อยหอย ฯลฯ

                             Orion264/บูรพาทรนง

[@free]

       

   ชอบครับ เพิ่งเคยเห็น
พยายามหัดแต่ง
ขอบคุณครับ ที่ให้ความรู้
         

ฝากดีชั่ว. จั่วดีแจ้ง.  แบ่งดีงาม
…..

ล้วนคนร้าง หมางคนเมิน เกินคนเก่า
คอยแต่เขา เฝ้าแต่ฝัน ทันแต่ถาม
ชักแล้วชวน ควรแล้วคิด ติดแล้วตาม
ปรองแน่ปราม ถามแน่ถึง จึงแน่ใจ

เด่นใช่ดี มีใช่มาก ยากใช่หยุด
สู้ภึงสุด ขุดถึงขั้น มั่นถึงใหม่
เร่งเกินแรง แกร่งเกินเกรง เคร่งเกินใคร
หยิ่งจึงใหญ่ ใช่จึงชัด ดัดจึงดี