ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อริญชย์]

     ฉันเบื่อคนบูดบึ้ง

เธอบูดบึ้งทั้งวันน่าหมั่นไส้
มิยิ้มให้ความหวังใครทั้งสิ้น
พูดเหมือนโกรธคนมาเป็นอาจิณ
ฉันได้ยินทุกคราระอาจริง

คนข้างบ้านหวั่นไหวกันไปทั่ว
ต่างเก็บตัวหดหู่นั่งอยู่นิ่ง
เบื่อถ้อยคำจาบจ้วงกล่าวช่วงชิง
เพียงติติงนิดหน่อยแล้วถอยลา

เธอบูดบึ้งแน่วแน่ยากแก้ไข
เพราะอะไรเช้าค่ำคอยพร่ำด่า
ไม่เคยเห็นผู้ใดในสายตา
ฤๅเกิดมาเพื่อหม่นบ่สนใคร!ฯ

                     อริญชย์
                  ๒๓/๙/๒๕๕๕




 

[ดุลย์ ละมุน]

อย่าถือโทษ โกรธเธอ ที่เพ้อครับ
อย่าสดับ สำเนียง เพียงเหลวไหล
เธอบ่นพร่ำ รำพึง คงถึงวัย
สู่หลักชัย ไกลลับ ดับดวงแด

โปรดเมตตา ปรานี เถิดพี่ทิด
อภัยจิต คิดหนุน ด้วยบุญแผ่
เชิญมาเตรียม เยี่ยมนาง ที่บางแค
คงยากแท้ แก้ไข เธอวัยทอง
 

[Prapacarn ❀]

เขาเรียกเลือดจะไป..ลมจะมา
เลยบ๊องบ๊อง..บ้าบ้าน่าหม่นหมอง
หรือว่าเป็นไบโพล่าเข้ามาครอง
อืม..วัยทองบึ้งบูดเหมือนtoodลิง
 
หญิงก็ได้ชายก็มีที่ผันผวน
อารมณ์ป่วนคอยแต่กัด..ตัดสุงสิง
คนอื่นไม่ดีหมด..สลดจริง
ถ้าเจอวิ่งไกลไกล..ตัวใครตัวมัน
 
แซม

[รัตนาวดี]

...แล้วตัวเอง ทำผิด ไม่คิดเหรอ
เหมาว่าเธอ บึ้งตึง ช่วยดึงขวัญ
ยามเธอบึ้ง นึกดู รีบรู้ทัน
ความผิดเฉียด มหันต์ รีบหวั่นใจ...

...ยามเธอบ่น ปรนเปรอ เพราะเธอรัก
จึงกล่าวทัก แทนห่วง พ่อพ่วงใหญ่ (ว๊าย!เกือบไป )
เรื่องสาเหตุ น้อยนิด คิดมากไป
ปล่อยเธอเถิด ยังไง ก็น้องเมีย!...

รัตนาวดี
 

[ดาว อาชาไนย]

font=Cordia New]


ตื่นเช้าก็โทร.มาด่าจนสาย
พอตกบ่ายโทร.ใหม่ให้ละเหี่ย
ไม่รู้แค้นเรื่องไรไม่ยอมเคลียร์
ไปหาเสี่ยเป็นซ้อก็ไม่ไป

-ดาว-[/font]

[..กุสุมา..]

วันนี้วันพระ ขึ้น ๘ ค่ำ เดือน ๑๐
  โลกกันตนรก นิรยภูมิ หรือโลกนรกนี้ นอกจากจะมีมหานรก อุสสุทนรก และยมโลกนรกดังกล่าวมาแล้ว
ยังมีนรกขุมพิเศษอีกขุมหนึ่งซึ่งมีนามว่า โลกันตนรก อันว่าโลกันตนรกนี้เป็นขุมยิ่งใหญ่
และประหลาดกว่าบรรดาขุมนรกทั้งหลาย เพราะอยู่ภายนอกจักรวาล สถานที่ตั้งของโลกันตนรกนี้อยู่ในจักรวาล ๓ โลก
เปรียบมโนภาพก็เหมือนกับเอาดอกปทุมชาติ ๓ ดอกมาตั้งชิดติดกัน ก็จะเกิดมีช่องว่างขึ้นในตอนกลางจักรวาล ต่าง ๆ
ตั้งชิดติดกันเช่นกับดอกปทุมชาติ ๓ ดอกนั้น ตรงช่องว่างเว้นอยู่ในระหว่าง ๓ โลกจักรวาลนั้นเอง
เป็นสถานที่ตั้งแห่งนรกขุมพิเศษนี้ เพราะฉะนั้น นรกขุมพิเศษนี้จึงมีชื่อว่า โลกันตนรก นรกขุมนี้พิเศษอันอยู่สุดโลกจักรวาล
ก็ในโลกันตนรกนี้ มีสถาพมืดมนเป็นยิ่งนัก แสงดาวแสงเดือนและแสงตะวันส่องไปไม่ถึง เป็นสถานที่อันมืดมนอนาธการ
สามารถที่จักห้ามเสียซึ่งความบังเกิดขึ้นแห่งจักษุวิญญาณ เปรียบปานเช่นกับคนหลับตาในคราวเดือนดับข้างแรม
ฉะนั้นสัตว์ที่ไปอุบัติเกิดในโลกันนรกนี้ ย่อมมีสภาพแปลกประหลาดพิลึก คือ มีสรีระร่างกายโตใหญ่เป็นยิ่งนัก
ประกอบไปด้วยเล็บมือและเล็บเท้ายาวเหลือประมาณ ต้องใช้เล็บมือและเท้าเกาะอยู่ตามเชิงเขาจักรวาลห้อยโหนโยนตัว
โดยเอาหัวปักลงมาข้างล้างชั่วนิรันดร์ เปรียบปานดังค้างคาวห้อยหัวอยู่บนกิ่งไม้ในมนุษย์โลกที่เราเห็นนี้ฉะนั้น
ครั้นเขาได้ประสบการณ์อันแสนจะทรมานด้วยความมืดมากเช่นนี้ เขาก็ได้เแต่รำพึงรำพันอยู่ในใจว่า“ อโห กรรม ...อโห กรรม....
ทำไมตูจึงเป็นอย่างนี้ และ ทำไมตูจึงมาอยู่ที่นี่ ชะรอยที่นี่จักมีแต่เพียงตูเพียงผู้เดียวกระมังหนา
”เขาไม่ได้อยู่แต่เพียงผู้เดียวดอก มีอยู่มากมายที่สัตว์บุคคลทั้งหลายตายแล้วไปเกิดที่มันมืดแสนมืด
มองไม่เห็นเพื่อนสัตว์นรกโลกันตนรกด้วยกัน และมองไม่เห็นอะไรเลยนั้นเองตลอดเวลาเหล่าสัตว์นรกโลกันตนรกไม่ต้องทำอะไร
 มีแต่จะห้อยโหนโยนตัวเปะปะด้วยความหิวโหยอย่างเหลือประมาณ ครั้นปีนป่ายตะกายไปถูกต้องทีนมือแห่งกันและกันเข้าแล้ว
ก็สำคัญว่าตนมีชะตาผ่องแผ่วโชคดีเจออาหารซึ่งปรารถนาอยากจะกินมานาน จึงต่างก็ดีเนื้อดีใจ
มิกิริยาขวนขวายไขว่คว้าฉวยจับกันและกัน โดยต่างตนต่างก็จะตะครุบกันกินเป็นอาหาร
        ในไม่ช้าก็เผลอปล่อยมือและเท้าที่ใช้เกาะเชิงชายภูเขาจักรวาลนั้นเลยกันดำดิ่งนรกพลัดตกลงไปเบื้องล่าง
ที่เขาพากันพลัดตกลงมานั้นมันไม่ใช่เป็นพื้นที่ธรรมดาโดยที่แท้เป็นทะเลนำกรดอันเย็นยะเยือก พอถึงพื้นน้ำกรดนั้นแล้ว
บัดเดี๋ยวใจตัวตนร่างกายของเขาก็เปื่อยพังแหลกลาญลงอย่างไม่มีชิ้นดี ทั้งนี้ก็เพราะว่าถูกน้ำกรดนรกนั้นกัดเอาร่างกายอันใหญ่โต
และเหม็นสาบเหม็นสางน่าเกลียดน่าชังของเขา ถึงความเหลวแหลกละลายเพราะฤทธิ์น้ำกรดไปอย่างรวดเร็ว
ประดุจดังก้อนอุจจาระที่ตกไปในน้ำครั้นแล้วด้วยอำนาจกรรมบันดาล เขาก็กลายเป็นสัตว์ประหลาดมหัศจรรย์
กลับเป็นตัวเป็นตนขึ้นมาอย่างเก่า ให้รู้สึกหนาวเย็นและเจ็บปวดอย่างลึกเป็นกำลัง จึงรีบตะเกียกตะกายปีนป่ายขึ้นมาเกาะเชิงเขาจักรวาลด้วยความลำบากยากเย็น แล้วก็ห้อยโหนโยนตัวแสวงหาอาหารด้วยความหิวโหยต่อไปอีกตามเดิม
        พวกเขาเฝ้าเวียนตายเวียนเกิดด้วยความทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสอยู่เช่นนี้ไม่มีวันสิ้นสุด
 โน่นแหละชั่วพุทธันดรหนึ่งนั้นแล จึงจะพ้นทุกข์โทษไปจากขุมนรกโลกันต์นี้ปรากฏ มีปัญหาสอดแทรกเข้ามาว่า
ได้เคยก่อกรรมทำเข็ญอะไรไว้เล่าจึงต้องมาเป็นสัตว์นรกเหมือนนกค้างคาว เกาะเชิงเขาจักรวาล
ได้รับความทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสสากรรจ์ในโลกนตนรกนี้? ”ผีนรกเหล่าโลกันต์นี้ ได้เคยประกอบอกุศลกรรมอันร้ายกาจ
และหยาบช้าลามกนัก  ได้เคยประกอบกรรมอันชั่วหนักไว้ คือ ประทุษร้ายพิฆาตท่านผู้ทรงศีลทรงธรรมไม่นำพาต่อบาปบุญคุณโทษคล้ายกับเป็นคนวิกลจริตเป็นบ้า ทั้ง ๆ ที่ตนก็เป็นมนุษย์มีรูปทรงสุดสง่าดีกว่าหมูหมาเป็ดไก่ซึ่งเป็นสัตว์เดียรัจฉานมากมายนัก
แม้มีใจรักในการทำบาป จึงก้มหน้าทำแต่บาปทุก ๆ วัน เช่นกระทำปาณาติบาตหรืออทินนาทาน ก็ทำมันทุกวันไป
ครั้นแตกกายทำลายขันธ์แล้ว อำนาจอกุศลกรรมอันหนักและแกร่งกล้าเช่นนั้น จึงพลันให้วิบากชักนำให้ลงมาเกิดในโลกันตนรกนี้
ซึ่งมีสภาพมืดบอดอนธการอยู่เป็นนิตย์ ต่อเมื่อใดองค์สมเด็จพระพิชิตมารสัมมาสัมพุทธเจ้า เสด็จมาอุบัติในโลกเรานี้แล้ว
เมื่อนั้นโลกันตนรกนี้ จึงมีโอกาศปรากฏเป็นแสงสว่างขึ้นนิดหนึ่งชั่วฟ้าแลบ หรือชั่วระยะมาตรว่าสักลัดนิ้วมือเดียวเท่านั้น
ตามที่พรรณนามานี้แล้ว คือสภาพแห่งนรก โลกันตนิรยภูมิ

[สมนึก นพ]

ลักษณะนี้มีบ่อยคอยศึกษา
ถึงรู้ว่าบูดบึ้งถมึ-งทึงใหญ่
ผิดจากก่อนหล่อนอยู่รู้เอาใจ
มาเปลี่ยนไปเช่นนี้เมื่อสี่วัน

คงอยากได้ไอโฟนห้ามาใหม่เอี่ยม
จึงคิดเตรียมแผนพรางวางไว้นั่น
หล่อนจะง้อทันใดซื้อให้ทัน
ก่อนรุ่นนั้นจะตกรุ่นหกมา

รีบควักแบงค์ใบพันกัดฟันส่ง
หล่อนมุ่งตรงออกไปหมายซื้อหา
ได้หนึ่งเครื่องพอใจในอุรา
ยิ้มเต็มหน้าหายบึ้งเราขึ้งแทน.

นพ
23ก.ย.55

[ดาว อาชาไนย]

อยากได้ไอโฟนใช้ก็ไม่บอก
มิหวงดอกซื้อให้ไปตามแผน
เงินหนึ่งพันมารับกับมือแฟน
จึงยิ้มแป้นโทร.ใหม่ไม่ด่าเลย

ไอโฟนห้าพาให้หายบูดบึ้ง
ตุณนพซึ่งรู้ใจได้เปิดเผย
ขอบคุณมากจากใจเพราะไม่เคย
คุณไม่เอ่ยให้ฟังยังงงงัน

ไม่รู้ใจตะละแม่ตั้งแต่แรก
เธอมาแปลกแนวใหม่ไม่สร้างสรรค์
กล่าวถึงเรื่องนรกตกโลกันต์
ขึ้นสวรรค์ดีกว่าจะพาไป

 

[บ้านริมโขง]

ใช่ไอโฟนแน่หนาพาบึ้งบูด
มันผิดสูตรคู่ครองปองไฉน
อยู่ด้วยกันรักกันนั้นแล้วไง
แล้วทำไมไอโฟน คือต้นตอ

ไม่จริงหรอก ไม่จริง ฉันไม่เชื่อ
มันนอกเหนือจากนี้ที่เธอขอ
สำรวจตนดูบ้างอย่างลออ
ว่าเธอพ้อเรื่องใดเคืองใจนาง

การเรือนล่ะเป็นไงใส่ใจหรือ ?
การบ้านคืออะไรตามใจบ้าง
สมสนองสองสนาน หวานทุกทาง ?
หรือให้กอดหมอนข้าง..แล้วนางครวญ

มีไหนอื่นหมื่นแสนไม่แทนได้
ทั้งร่ำรวยยากไร้..ใครไม่หวน ?
ไม่ใช่สุขเธอหวังนั่งทบทวน !
สุขทั่วถ้วนคือเปลือยเปล่า..เคล้าคลอนาง..



อย่างงี้..นางไม่บูดแน่..

"บ้านริมโขง"

[..กุสุมา..]

ดาว อาชาไนย

จิตคิดชั่วมัวหมองต้อง” สำนึก “
เตือนให้ฝึก” ละอาย “ รู้บ้างไหม
ขุมนรก” โลกันต์ “ นั้นเยี่ยงไร
เปิดรอไว้ใครบาปสาปลงทัณฑ์

เกิดมานานนิสัยใยอยู่ต่ำ
ฟังน้ำคำคิดร้ายป้ายมหันต์
ที่หลานสอนวอนตาอย่าดึงดัน
ก่อนถึงวันตาตายได้” สำนึก “

..ตะละแม่กุสุมา..

[สล่าผิน]

ไม่อยากมีลูกหลานประมาณนี้
ด่าตาฟรีเห็นได้ใจรู้สึก
สงสารพี่ดาวแท้แดระทึก
คงสะอึกแน่แน่แต่ทนเอา

หรือว่าเหมือนริมโขงโยงใยไว้
พี่ดาวไม่ดิสโก้โชว์แต่เหงา
จึงถูกด่าว่าใส่ได้แต่เช้า
พี่จงเข้าใจหญิงอย่านิ่งดาย

อาชาไนยต้องให้คึกฝึกอย่างม้า
ต้องแข็งกล้าแกร่งยิ่งหญิงสมหมาย
อย่าให้ถูกดูหมิ่นสิ้นเชิงชาย
มันจะคล้ายม้าผอมยอมแพ้นาง

สู้นะพี่สู้ได้เพียงใจสู้
พี่จะรู้หญิงบอกไม่ออกห่าง
หากพี่เก่งเพลงรักไม่พักวาง
ต้องสะสางนางหายบูดตามสูตรนี้

สล่าผิน

[..กุสุมา..]

กลับไปสอนลูกเมียเคลียร์ที่บ้าน
อย่าฟุ้งซ่านหว่านคำพร่ำที่นี่
ชอบแส่หาขุ่นเคืองเรื่องไม่ดี
ยุ่งทุกทีทำเสือกเลือกกระดอง

อย่าคิดชั่วมั่วให้ป้ายคนอื่น
ทำเป็นตื่นเตือนเขาเฝ้าจองหอง
ปากยะโสโอหังดังลำพอง
เข้าแตะต้องผู้หญิงลิงหลอกคน
..กุสุมา..