บันทึกการเดินทาง ๑
- นักเดินทาง -
๐ ทะมึนเมืองเบื้องหน้าดูคลาคล่ำ
สายประจำรถเมล์ที่เห่โหน
ขับประโลมปลอบใจที่ไหวโยน
ด้วยจังหวะจะโคนที่โอนเอียง
๐ คือจุดหมายบ่ายหน้าสู่ท่ารถ
ขรมสบถ.กักขฬะปะปนเสียง
สภาวะขณะนั้นยังสำเนียง
ดนตรีเพียงเบาบางระหว่างคอย
๐ กี่เพื่อนร่วมเดินทางผู้ร้างแหล่ง
บ้างกล้าแกร่ง.บ้างแล้งแฝงท้อถอย
บ้างประหวั่น.พรั่นพรึง..ถึงเลื่อนลอย
ทั้งเด็กน้อย.ผู้เฒ่าผ่านเงาตา
๐ แล้วภาระกังวลก็หล่นเลื่อน
เมื่อล้อเคลื่อน.โดยสารผ่านเบื้องหน้า
รวบรวมนักเดินทางค้างชานชาลา
ที่คอยท่ามุ่งหน้าสู่หนึ่งเดียว
๐ ณ ที่ซึ่ง.เปลี่ยวแยก.ดูแปลกหน้า
ผู้โดยสารเวลามาชั่วเสี้ยว
ชายโชเฟอร์อารมณ์ขันอันกลมเกลียว
เป็นหนึ่งเดียวทุกเที่ยวที่เทียวทาง
๐ จึ่งปลดปล่อยสภาวะอันคร่ำเคร่ง
เหนือคันเร่งบรรเลงเพลงรุ่งสาง
เมื่อเทียบป้ายสุดท้ายที่ปลายทาง
เมื่อโลกกว้างเทียบตรู่สางแห่งทางนั้น
๐ จึ่งหมายมุ่งเบื้องหน้าก่อนฟ้าแจ้ง
ด้วยเรี่ยวแรงแสงทองของนักฝัน
เมื่ออาบเรื่อรังรองของดวงวัน
ผิว์ว่าฝันยังหมายให้บ่ายตาม ฯ
ก้าวแรกฯ...
ขอขอบคุณเพลง "นักเดินทาง" พงสิทธิ์ คำภีร์ จาก YouTube ครับ