ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[hort39]

เราวนเวียนวุ่นวายกับกายเนื้อ
เราหลงเชื่อว่าดีมีสุขสม
เรานับถือเงินทองของนิยม
เราชื่นชมกินกามเีกียรติเบียดเบียนกัน

 

ไม่เคยสนธรรมมะละเลิกลด
ลืมให้หมดศิลธรรมคอยห้ำหั่น
เพียงตัวกูของกูรู้เท่านั้น
สร้างสวรรค์อันวิไลไร้ยางอาย

 

[สุนันยา]

เมื่อต่างใจ ต่างจิต ย่อมคิดต่าง
สิ่งใครสร้าง ก็รับผล ดั่งตนหมาย
มีเพียงกรรม นำก่อ รอบั้นนปลาย
คือสุดท้าย กลายกลับ ต้องรับเอา

จึงยากนัก จักว่าใคร ไหนดีชั่ว
ไม่รู้ตัว หรอกหนา ใช่ว่าเขลา
เถอะปล่อยตาม ลิขิต จิตมัวเมา
ขอเพียงเรา รู้ชั่วดี เท่านี้พอ...

 
"สุนันยา"

[yaguza]

ฉันมันชั่ว ตรงไหน ใคร่ขอถาม
พยายาม ทำดี แล้วนี่หนอ
หรือทำได้ เท่านี้ ดีไม่พอ
ชักเริ่มท้อ ทำไฉน ใครบอกที

ไม่สบาย หลายวัน เข้าขั้นหนัก
จนเขาทัก เห็นหน้า นึกว่าผี
เพื่อนมาเยียม อาการป่วย ด้วยไมตรี
แล้วถามว่า ตอนนี้ ดีขึ้นยัง

เพิ่งจะรู้ เหมือนกัน ว่าฉันชั่ว
คงจะมั่ว สับสน แต่หนหลัง
เคยทำบุญ กับหลวงพ่อ ก็หลายตังค์
เคยนั่งฟัง เทศน์หลวงพ่อ พอกันที


 


......ยากูซ่า......

[panthong.kh]

ดีไปหมด งดชั่ว มั่วตัณหา
ดีไหมหมด หน้าตา พาดำปี๋
ดีไปหมด ไม่เหลือ เชื้อความดี
ดีไปหมด จริงพี่ นี่แหละคน

เหลือแต่เลว เหลวแหลก แหกอกฉัน
เจอทุกวัน หวั่นหวาด พลาดสับสน
ตีหัวหมา ด่าแม่เจ๊ก เขกหัวบน
แล้วมาบ่น หาความดี ตีโพยพาย

อาละวาด พานทั่ว มั่วไปหมด
แสนรันทด พระเจ้า เราละหน่าย
ถ้าทำดี ชาติหน้า พาสบาย
ทำเลวร้าย ชาตินี้ ที่ต้องเจอ
พันทอง
 

[บ้านริมโขง]

เราวนเวียนวุ่นวายกับกายเนื้อ
เราหลงเชื่อว่าดีมีสุขสม
เรานับถือเงินทองของนิยม
เราชื่นชมกินกามเีกียรติเบียดเบียนกัน

 

ไม่เคยสนธรรมมะละเลิกลด
ลืมให้หมดศิลธรรมคอยห้ำหั่น
เพียงตัวกูของกูรู้เท่านั้น
สร้างสวรรค์อันวิไลไร้ยางอาย

 

เมื่อสังคมชมชื่นยื่นมือรับ
ยินดีกับจน, รวยด้วยมุ่งหมาย
คนมีเงินดีล้นบนอบาย
หาคนหน่ายคนชังยังไม่มี

ต่างจึงแย่งแสวงหาคว้ามาสู่
ทั้งมึงกูชูรวยด้วยศักดิ์ศรี
หยันหยามเหยียดเบียดค่าตามราวี
ดุจธุลีที่ใครคนไหนจน

เมื่อมีทรัพย์นับญาติประกาศศักดิ์
ธรรมไหนจักหักต้านล้วนรานป่น
อำนาจเงินประกาศวาดกฎตน
ใครจะทนต้านไหว  ในอธรรม

เงินจ้างผีตักน้ำใส่ตุ่มได้
เงินจ้างใครไปตายสบายฉ่ำ
เงินซื้อขายอุดมการณ์มารน้อมนำ
เงินนั้นซื้อ “ยุติธรรม”  มาค้ำตน..

"บ้านริมโขง"

[ไพร พนาวัลย์]

             

อันคนดีทำดีนั่นแสนง่าย
ด้วยใจหมายเมตตาว่ากุศล
อันคนชั่วทำชั่วไม่กลัวชน
ด้วยปะปนเลวทรามทุกยามมา

ดั่งนิทานชาดกนกแขกเต้า
ทั้งสองเจ้าโบยบินในถิ่นป่า
ตัวหนึ่งพระดาบสโปรดเยียวยา
ตัวหนึ่งนั้นโจราพาไปเลี้ยง

อยู่กับพระใจพระละทำชั่ว
จิตใจกลัวเวรกรรมท่านนำเลี่ยง
มีศีลธรรมประจำใจอยู่ใกล้เคียง
จึ่งเอาเยี่ยงอย่างพระชนะมาร

อยู่กับโจรใจบาปยิ่งหยาบช้า
ไม่เกรงหน้าอินทร์,พรหม,ยม,ทั่วย่าน
มีความชั่วผูกพันตามสันดาน
ชอบระราน,พาลพาโล,อีโก้,ดัง

อยู่กับการอบรมบ่มนิสัย
จึ่งมีใจดีงามตามปลูกฝัง
สิ่งแวดล้อมย้อมใจให้อยู่ยัง
ดุจรวงรังร่มเย็นเป็นคนดี

มีครอบครัวตามใจมิให้ยาก
ความลำบากไม่รู้,อย่าจู้จี้
เอาแต่ใจตัวเองประเลงที-
อย่าได้มีใครขวางทุกนาง,นาย

ดุจดั่งบัวสี่เหล่าที่เรารู้
บัณฑิตผู้ศึกษาจึ่งว่าง่าย
ทุรชนคนชั่วไม่มัวอาย
หมกดินทรายโคลนตมชมเต่าปลา

“ไพร พนาวัลย์”

[รพีกาญจน์]

สร้างสวรรค์อันวิไลไร้ยางอาย

รู้สนอง ต้องการ ตามมานจิต
ใช้ชีวิต ไป่เบื่อ สืบเชื้อสาย
สร้างฐานะ อนาคต จดสบาย
ตั้งเป้าหมาย เอาไว้ พอใช้กิน

ไม่ลุ่มหลง เฮฮา กีฬาบัตร
ไม่เกาะกัด คุกคาม เที่ยวหยามหมิ่น
ใครนิยม ชมชอบ ตอบยลยิน
ใครแช่งฉิน นินทา อย่าขุ่นเคือง

อันเงินทอง ของฟรี มีคนให้
ต้องรับใช้ ทำงาน ประสานเรื่อง
เกียรติยศใหญ่ ได้รับ คับบ้านเมือง
พอปลดเปลื้อง นายแดงดำ ธรรมดา

เมื่อกิจว่าง ทางใส ควรไปวัด
เพียรฝึกหัด อาจิณ ถือศีลห้า
รู้จักทาน กรานพระ ภาวนา
เป็นบางครา นานครั้ง ก็ยังดี

สวรรค์อยู่ ในอก นรกหรือ
สิบนิ้วมือ เสกสรร ปั้นป้ายสี
อีกหวานขม หลุดปาก วากย์วจี
ผลอยู่ที่ เพียงมาน การกระทำ

ยึดศีลบ้าง กินบ้าง เพื่อสร้างโลก
ถ้าหนักโศก อกส่าย กายระส่ำ
ถ้าสุขมาก จากไป ให้ระกำ
ลองจดจำ กึ่งกลาง วางกะการ

ตัวผมแต่ง แบ่งงาม ออกสามส่วน
ถ้าอยู่สวน พึมพำ ทำไม้ม่าน
ถ้าอยู่วัด งึมงำ ธัมมะฌาน
ถ้าอยู่บ้าน อึมอำ ทำ__เนอฯ

แบบกลางๆครับท่านโปรดอย่าถือสา

 

รพีกาญจน์ 59