ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Prapacarn ❀]

 
คุณเอ๋ยคุณครู
ทานปลาทูกันไหม..โข่งไปหา
เจ้าหน้างอคอหักเขาทักมา
จำได้ว่าเป็นปลาทูอยู่ทะเล

มีแม่ค้าหน้าหวานกว่าตาลปึก
โข่งนึกนึกอ๋อ..แม่ค้านั่นตาเหล่
ขายปลาทูข้างต้นไทรนั่งไกวเปล
ร้องเพลงเร่..ทูตัวใหญ่ซื้อไหมเอย

แซมค่ะ
 

[สมนึก นพ]

แม่เอ๋ยแม่ค้า
ได้นำปลาทูวางหวังเร่ขาย
เจ้าหน้างอคอพับจับเรียงราย
เช้ายันสายแล้วหนาเวลาเกิน
เข้าสอบถามต่อรองของจะซื้อ
สามตัวถือถามไป ไหงขวยเขิน
เขาก้มหน้าตอบนี้มีบังเอิญ
ชัดเหลือเกินแม่ค้าตาเหล่เอย

แม่เอ๋ยแม่ค้า
ขอหันหน้าชี้แจงอย่าแสร้งเส
ความพิการเกินจะคาดคะเน
ฉันตาเขด้วยนาช่างมาเจอ
ตามองตาหน้าหันคนละด้าน
ความคิดอ่านตรงกันมั่นเสมอ
เหตุบังเอิญนะนี่ที่พบเธอ
เป็นเพื่อนเกลอกันไหมให้ตอบเอย.

นพ
22พ.ย.55

[Prapacarn ❀]

เพื่อนเอ๋ยเพื่อนใหม่
จะเป็นเกลออย่างไรสาวไม่กระจ่าง
พี่หยิบเข่งปลาน้องจ้องแล้ววาง
ไม่ซื้อบ้างหรืออย่างไรหนอใจคอ

มาหยิบหยิบ..จับจับ แล้วกลับดื้อ
คงไม่ซื้อดูท่าเหมือนมาขอ
เป็นเพื่อนจริง..เพื่อนใจ..เพื่อนไหนนอ
โปรดตอบต่อให้ชื่นใจได้ไหมเอย

แซมค่ะ
 

[สมนึก นพ]

แม่เอ๋ยแม่ค้า
นั่งขายปลาไกวเปลเห่กล่อมนั่น
กลัวพ่อเด็กเห็นนี้หนีไม่ทัน
มือยังสั่นจับหางรีบวางลง
คะเนดูรู้ว่าปลายังใหม่
กลัวแพงไปหล่อนกลับขับไล่ส่ง
หวังเพื่อนจริงเพื่อนใจได้คิดปลง
พ่อเด็กคงหวงหนาอดปลาเอย.

นพ
22พ.ย.55

[Prapacarn ❀]

ลูกเอ๋ยลูกค้า
ดูแสร้งว่าเห็นฉันนั้นยานหย่อน
ก็ผูกเปลเผื่อว่าลูกค้านอน
มายอกย้อนเยี่ยมย่างช่างกระไร
ยังสดใสใหม่กว่าปลาในเข่ง
ไม่รีบเร่ง..ไร้คู่..ฉันอยู่ได้
งั้นก็เชิญข้างหน้า นะ..เชิญไป
ไม่ขายให้คุณแล้ว..แจวเถิดเอย
 
แซม
 

[สมนึก นพ]

แม่เอ๋ยแม่ค้า
ที่หนีหน้าไปก่อนงอนใช่ไหม
มาขุ่นเคืองเรื่องเปลจึงเฉไกล
ต่อนี้ไร้เพื่อนรักยิ้มทักทาย
เพราะปลาทูเข่งนั้นทำฉันเศร้า
ความหลังเก่าเลือนไปให้โหยหาย
เสียงประตูปิดปังดั่งใจวาย
เกือบช็อคตายโดนไล่ไปไกลเอย.

นพ
22พ.ย.55

[khuadkao]

ต้นเอ๋ยต้นรัก
ใจฟูมฟักคอยเฝ้าเอาใจใส่
ดอกรักงามตระการบานที่ใจ
พร้อมมอบให้คนดีสุดที่รัก

ให้เธอปลูกรักต่อขอแค่นี้
รดน้ำด้วยไมตรีที่เธอตัก
ดอกรักงามตระการหวานชื่นนัก
ภมรจักอิจฉารักข้าเอย

[สมนึก นพ]

ต้นเอ๋ยต้นรัก
มันเริ่มหักวันแรกที่แตกหน่อ
รากแก้วฝอยใบเลี้ยงไม่เพียงพอ
กลับเฉาฝ่อทันทีมีเปลี่ยนแปลง
เพราะยากจนเกินไงใช้ปุ๋ยคอก
ใช่ปุ๋ยนอกใส่มาพาแสลง
ส่วนลำต้นกิ่งใหม่ไหม้กรอบแดง
ทั้งแมลงและข้าพาเศร้าเอย.

นพ
22พ.ย.55

[รพีกาญจน์]

ผู้เอ๋ยผู้ชม
จะเป็นลม อยู่หลัง ฟังซื้อของ
อ้าปากดู คู่เขา เฝ้าต่อรอง
นานกว่าสอง อึดใจ ได้จำนง
พูดหลายครา ปลาทู อยู่ในเข่ง
ไม่รีบเร่ง ซื้อขาย จ่ายประสงค์
มัวเกี้ยวพา ปราศรัย ไม่พะวง
เลยจบลง ไปเถิด เปิดแจวเอย

 

รพีกาญจน์ 59

[Prapacarn ❀]

 
แม่เอ๋ยแม่ค้า
แม่เมายาแก้หวัดเลยจัดหนัก
ขายปลาทูคนเดียวเปลี่ยวใจนัก
เฮียมาทัก..แอบหนีเจ๊..มาเร่ดู
ทำด้อมด้อม..มองมองลองหยิบเข่ง
ตาแอบเล็งตัวสั่น..นั่นแม่ไอ้หนู
ถืออีโต้ตามมาเดี๋ยวน่าดู
เฮียนกรู้ทำเฉไฉใช่ไหมเอย

แม่เอ๋ยแม่ค้า
เปรียบแค่เพียงดอกหญ้าไม่กล้าเอ่ย
จะแง่งอนอย่างไร..มิได้เลย
อาจลงเอยไส้แห้ง..แล้งน้ำยา
หลงเชื่อคำเขาบอกเสือหยอกไก่
ดูซิใจมันสั่นขวัญผวา
หรือเพราะเราติดดินสิ้นราคา
แม่ค้าปลาหม่นไหม้ช้ำใจเอย
 
แซมค่ะ
 

[khuadkao]

ต้นเอ๋ยต้นรัก
แม้กิ่งหักจะพันผูกปลูกรักใหม่
ถึงรากแก้วรากฝอยจะน้อยใป
แต่ดอกรักยิ่งใหญ่จะเบ่งบาน

รดน้ำพรวนดินใจไม่ใส่ปุ๋ย
จนร่วนซุยยิ่งนักเพราะรักหวาน
ปลูกต้นรักต้นใหม่ในดวงมาน
งามตระการยิ่งนักรักข้าเอย

ทำไมต้องจบด้วยเอยด้วย
เมื่อกี้ลืมต้องลบคอมเม้นท์ทิ้งแล้วมาแก้ใหม่

[Prapacarn ❀]

เพราะเป็นกลอนดอกสร้อยเจ้าค่ะ
ต้องขึ้นต้นด้วย  อะไรเอ๋ยอะไร..อะไร
แล้วจบด้วย ..เอย
แซมชอบนะคะ  จะได้ไม่ต้องคอยไปรับสัมผัสกับกลอนข้างบน...
โธ่... ฝีมือพี่ขวดน่ะ.. กลอนอะไรก็ไปได้หมดแหละ..
กลัวการลงเอยเหรอ...
แซม(แวะมากวน)
 

[khuadkao]

ดอกเอ๋ยดอกสร้อย
รักเรียงร้อยเพียงใจมาลัยฝัน
ถักทอรักเพาะปลูกด้วยผูกพัน
มีเพียงคืนและวันสัญญาใจ

ดอกสร้อยคล้องที่คอเพื่อขอหมั้น
ดอกสร้อยอันรักชอบจึงมอบให้
ดอกสร้อยเธอคงหวงและห่วงใย
ดอกสร้อยสวมใส่ไว้ไม่เอาคืน.....เอย

เอาใหม่
ดอกสร้อยใส่คล้องคอขอลงเอย

[สมนึก นพ]

เนื่องวันเฉลิมพรรษาสมเด็จท่าน
ครูให้งานทั้งห้องพ้องความหมาย
คือจัดหาวัสดุมีที่ใกล้กาย
ไปขยายร่วมคิดประดิษฐ์มา

ในรูปแบบเศรษฐกิจพอเพียง
อย่าได้เลี่ยงก่อนนั้นวันที่ห้า
วันที่สี่ส่งกันทันเวลา
นั่งถ่างตาดูครูให้คะแนน

หลายคนส่งมามากผักสวนครัว
ทั้งฝักถั่วตำลึงยาวครึ่งแขน
ยาสีฟันหลอดยับพับบี้แบน
เสื้อขาดปะมาแขวนแสนรุงรัง

ห้องน้ำบ้านโข่งมีที่ได้รู้
เศษสบู่หลากสีที่วางตั้ง
โข่งนึกได้ทันทีดีใจจัง
คือความหวังใช้ใหม่ให้ดูดี

นำแช่น้ำรวมกันให้มันนิ่ม
ใช้นิ้วจิ้มหยั่งดูก็รู้นี่
มาซ้อนเรียงเป็นชั้นปั้นทันที
สลับสีบนล่างแยกต่างกัน

เป็นก้อนใหม่เท่ามือกำน่าขำนัก
ทั้งรอยหยักรอยนิ้วคอดกิ่วนั่น
รอประกาศคือหมายได้รางวัล
เป็นของขวัญจากครูสู่นักเรียน

ของโข่งได้ที่หนึ่งอึ้งนั้นหนา
หัวเราะร่าของขวัญเห็นเป็นเครื่องเขียน
สมุดดินสอมีและสีเทียน
ต่างวนเวียนเกรียนเล่นจนเสร็จงาน

โข่งจึงขอแวะมาบ้านกลอนนี้
เผื่อจะมีคะแนนให้ของใช้ผ่าน
อย่าอ้ำอึ้งอยู่หนาจะช้านาน
ด้วยเตรียมการไปเล่นเห็นเพื่อนคอย.

นพ

[Prapacarn ❀]

ถักเป็นเสื่อ..เอาไว้ให้เจ้าเหมียว


จะไปเที่ยว..ใส่ของต้องประสงค์



ซื้อหมู, เห็ด, เป็ด, ไก่ ก็ใส่ลง



ทำกระด้ง..ตะแกรง..ร่วมแรงทำ

 
ไม่ต้องหลุยส์ วูตอง เชิญลองใช้
โลกสดใส..ไร้ขยะ จะชื่นฉ่ำ
น้ำไม่เน่า..ดินสะอาด..อากาศไม่ดำ
ท่องสองคำ "รักโลก" จะโชคดี
 
แซมค่ะ

ของใช้พวกนี้..ตะกร้าใส่ของ..หมวก  เสื่อ..
ทำจากถุงพลาสติค ที่ใส่อาหาร หรือใส่ของมาจากร้าน..
ทุกๆครั้งที่เราไปซื้อ  ก็จะได้ถุงพลาสติคมาอย่างน้อย 1 ถุง..
หลายๆครั้ง..หลายๆถุง..
เมื่อเราทิ้งเป็นขยะ.. พลาสติคจะใช้เวลานานมากที่จะย่อยสลาย..
ทำให้เกิดขยะล้นโลก.. เกิดสภาวะมลพิษ..
การนำเอาขยะ มาดัดแปลงให้ใช้ประโยชน์ได้.. นอกจากจะประหยัด ยังเป็นอีกวิธีที่เรา จะบอกว่า "รักโลก"ค่ะ... ♥

[สมนึก นพ]

<a href="http://www.youtube.com/v/9_1tgDNUgFI&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/9_1tgDNUgFI&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

เมื่อวานซืนคนร้ายได้ยิงครู
โข่งไม่รู้อาเพศเหตุใดนี่
สถานการณ์ผ่านมาน่าหลายปี
ไม่เห็นมีใครแก้ แย่ทุกวัน

สมัยก่อนเผาโรงเรียนไหม้เตียนโล่ง
รุ่งเช้าโข่งไปเห็นเป็นตัวสั่น
กับเพื่อนเพื่อนจำได้นั่งไหนกัน
ต่างหุนหันเก็บซากเถ้าโต๊ะเราเรียน

เขากางเต้นท์ที่สนามทำห้องใหม่
ของเหลือใช้น้อยนิดแบ่งขีดเขียน
มีผู้ใหญ่หลายท่านผ่านแวะเวียน
คอยเยี่ยมเยียนแจกหนังสือคือตำรา

ไม่มีห้องเราเรียนได้ไม่เห็นยาก
ทนลำบากรอห้องใหม่ในวันหน้า
คุณครูคอยปลอบเราเฝ้าเฮฮา
หัวเราะทั้งน้ำตาพาสุขใจ

แต่วันนี้ไม่ใช่คล้ายวันก่อน
คนร้ายย้อนมานั้นมันแผนใหม่
ลอบยิงครูเสียชีวี แล้วหนีไป
เจ้านายว่าแก้ไขมาถูกทาง

เมื่อก่อนนี้กางเต้นท์เห็นกันอยู่
ว่ามีครูหมุนเวียนเปลี่ยนสอนบ้าง
และวันนี้ครูจากไปไม่เว้นวาง
หมดหนทางแก้ไขในรัฐบาล.

นพ
13ธ.ค.55