| 17 กันยายน 2012, 05:27:PM |
|
บ้านริมโขง
|
 |
« เมื่อ: 17 กันยายน 2012, 05:27:PM » |
 ชุมชน
|
ปรากฏร่างบางเบาคล้ายเงาจาง
ริมหน้าต่างเปิดแง้มแย้มเพียงหน่อย
สัมผัสกลิ่นรินอ่อนโชยร่อนรอย
แล้วก็คล้อยจากไปเพียงไม่นาน
ชะโงกหน้ามองตามในยามนี้
รู้สึกได้ในนาทีที่วาดหวาน
เธอมาเยือนเหมือนเก่าเราเบิกบาน
เตรียมสราญขานขับกับเนื้อนวล
เธอคือผู้มั่นคงตรงสถาน
ตรงตามกาลนานไฉนตั้งใจหวน
ไม่ลาแล้วลาเลยใจเชยชวน
ไม่ปล่อยใครให้ป่วนต้องครวญคราง
ผิดกับหนึ่งสตรีที่ฉันรัก
เราสิภักดิ์ฝักใฝ่ไม่ไกลห่าง
แต่เธอไปจากฉันสัมพันธ์จาง
เธอแรมร้างอ้างลืม..ไม่ปลื้มเรา
ใจของนางเย็นชืดจืดกว่าจืด
ความฝันฝืดอืดอมอารมณ์เขา
ไม่เคยหวนล้วนลับไปกับเงา
ทิ้งคราบเศร้าเคล้าน้ำตาต่างหน้านวล
แต่ว่าเธอคนนี้...ไม่หนีฉัน
ครบคืนวันผันรับกลับคืนหวน
เธอ “เหมันต์” วันนี้ ที่ชื่นชวน
พาไออวลมวลหวาน..มาหว่านพรม.
"บ้านริมโขง" ๑๗ กันยายน ๒๕๕๕ |
|
|
|
|
|
 ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : สุนันยา, พี.พูนสุข, อริญชย์, รพีกาญจน์, panthong.kh, ไพร พนาวัลย์, ชลนา ทิชากร, รัตนาวดี, สะเลเต, Prapacarn ❀, saknun, --ณัชชา--, สล่าผิน, D, ยามพระอาทิตย์อัสดง
ข้อความนี้ มี 15 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 17 กันยายน 2012, 08:10:PM |
|
สุนันยา
|
 |
« ตอบ #1 เมื่อ: 17 กันยายน 2012, 08:10:PM » |
ชุมชน
|
พอเหมันต์ ลั่นเลื่อน มาเยือนย้ำ
แทนฝนพรำ ฉ่ำนอง ต้องหวั่นไหว
พี่ก็มาบ่นหนาว เศร้าเหลือใจ
คร่ำครวญให้ ช่วยหน่อย คอยน้องมา
บอกหนาวลม พรมพร่าง บนร่างไล้
รออุ่นไอ ห่มซับ เพื่อปรับหา
ต้องระทม ถมทับ กับเวลา
เหมันต์มา พาป่วน กวนทุกที
ฝนเริ่มหลั่ง สั่งฟ้า ใกล้หน้าหนาว
คงถึงคราว ร้าวหนัก เมื่อรักหนี
บอกเหมันต์ ว่าเหมือน เพื่อนที่ดี
ต่างนารี ที่จร ไม่ย้อนคืน
แต่พอลม หนาวล่อง ต้องเพ้อพก
อยากอดกก อกนวล คร่ำครวญฝืน
คงเปลี่ยนคำ พร่ำเหงา หนาวเต็มกลืน
รอชมชื่น นวลแข....เพราะแพ้ทาง.... 
“สุนันยา”
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : panthong.kh, อริญชย์, ไพร พนาวัลย์, บ้านริมโขง, พี.พูนสุข, ชลนา ทิชากร, รัตนาวดี, รพีกาญจน์, สะเลเต, Prapacarn ❀, saknun, --ณัชชา--, สล่าผิน, D, ยามพระอาทิตย์อัสดง
ข้อความนี้ มี 15 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
|
|
|
| 17 กันยายน 2012, 08:23:PM |
|
panthong.kh
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 17 กันยายน 2012, 08:23:PM » |
ชุมชน
|
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : อริญชย์, ไพร พนาวัลย์, บ้านริมโขง, พี.พูนสุข, สุนันยา, ชลนา ทิชากร, รัตนาวดี, รพีกาญจน์, สะเลเต, Prapacarn ❀, saknun, --ณัชชา--, สล่าผิน, D
ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 17 กันยายน 2012, 09:58:PM |
|
ชลนา ทิชากร
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 17 กันยายน 2012, 09:58:PM » |
ชุมชน
|
ปรากฏร่างบางเบาคล้ายเงาจาง
ริมหน้าต่างเปิดแง้มแย้มเพียงหน่อย
สัมผัสกลิ่นรินอ่อนโชยร่อนรอย
แล้วก็คล้อยจากไปเพียงไม่นาน
ชะโงกหน้ามองตามในยามนี้
รู้สึกได้ในนาทีที่วาดหวาน
เธอมาเยือนเหมือนเก่าเราเบิกบาน
เตรียมสราญขานขับกับเนื้อนวล
เธอคือผู้มั่นคงตรงสถาน
ตรงตามกาลนานไฉนตั้งใจหวน
ไม่ลาแล้วลาเลยใจเชยชวน
ไม่ปล่อยใครให้ป่วนต้องครวญคราง
ผิดกับหนึ่งสตรีที่ฉันรัก
เราสิภักดิ์ฝักใฝ่ไม่ไกลห่าง
แต่เธอไปจากฉันสัมพันธ์จาง
เธอแรมร้างอ้างลืม..ไม่ปลื้มเรา
ใจของนางเย็นชืดจืดกว่าจืด
ความฝันฝืดอืดอมอารมณ์เขา
ไม่เคยหวนล้วนลับไปกับเงา
ทิ้งคราบเศร้าเคล้าน้ำตาต่างหน้านวล
แต่ว่าเธอคนนี้...ไม่หนีฉัน
ครบคืนวันผันรับกลับคืนหวน
เธอ “เหมันต์” วันนี้ ที่ชื่นชวน
พาไออวลมวลหวาน..มาหว่านพรม.
"บ้านริมโขง" ๑๗ กันยายน ๒๕๕๕  ใครหนอใคร ช่างทำได้ ให้โขงหลง
แม่โฉมยง คงสวยงาม อร่ามสม
ปรากฏร่าง พร่างพราย เหมือนสายลม
ให้ชื่นชม เชยร่าง แล้วรางเลือน
กลิ่นเจ้าหล่อน โชยมา หน้าไล้ลูบ
อยากจะจูบ เธอสักครา มาคล้อยเคลื่อน
ช่างทำตัว ซ่อนเร้น เป็นดวงเดือน
มาลอยเลื่อน หลบไป ในเมฆา
สงสารโขง ของเรา เขาหลอกหลอน
ให้นั่งนอน เพ้อถึง คะนึงหา
อีกเมื่อไหล่ ละเน้อ เธอจะมา
ให้เห็นหน้า อีกหน หนอคนลวง
ชลนา ทิชาก
|
ขอขอบคุณ ทุกภาพ และทุกบทเพลง จาก Internet และ Youtubeค่ะ |
|
|
| 18 กันยายน 2012, 10:29:AM |
|
สะเลเต
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 18 กันยายน 2012, 10:29:AM » |
ชุมชน
|
แต่ว่าเธอคนนี้...ไม่หนีฉัน
ครบคืนวันผันรับกลับคืนหวน
เธอ “เหมันต์” วันนี้ ที่ชื่นชวน
พาไออวลมวลหวาน..มาหว่านพรม.
"บ้านริมโขง" ๑๗ กันยายน ๒๕๕๕ หวังปลอบโยนยามเศร้าเหงาทุกเมื่อ
หมายจุนเจือเยื่อใจแทนกายห่ม
คลายปวดร้าวก้าวข้ามความระทม
หวังเสมอเธอภิรมย์..เลิกจมช้ำ
ฉันไร้ตนแฝงกายในลมหนาว
เยือนทุกคราวเช้าสายถึงบ่ายค่ำ
พัดความเย็นไม่ประวิงสิ่งควรทำ
งานประจำหลังวสันต์เหมันต์เยือน
คือสายลมหวังดี...หน้าที่ฉัน
ทุกคืนวันปันเหงาเราเช่นเพื่อน
ฤดูผ่านงานจบครบสามเดือน
กาลคล้อยเคลื่อนพบคิมหันต์เหมันต์ลา
หวังปลอบโยนยามเศร้าให้ชาวโลก
ลดความโศกสร้างสุขทุกแหล่งหล้า
พัดพาความหวังดีไม่มีล้า
จวบจนกว่า...สิ้นกาลผ่านฤดู
---สะเลเต--- |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : Prapacarn ❀, saknun, สุนันยา, บ้านริมโขง, --ณัชชา--, สล่าผิน, อริญชย์, รพีกาญจน์, ดาว อาชาไนย, D, ชลนา ทิชากร, รัตนาวดี
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 18 กันยายน 2012, 11:29:AM |
|
saknun
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 18 กันยายน 2012, 11:29:AM » |
ชุมชน
|
จากวันเดือน เคลื่อนคล้อย น้อยใจหนัก
เมื่อปลูกรัก หนึ่งต้น กลับหม่นหาย
ไม่รู้ว่า ความรัก หากล้มตาย
คงสิ้นหมาย คุณค่า หาใดดี
ยามเมื่อใด ที่ฟ้า คราสว่าง
คงมีทาง ก้าวไป ในศักดิ์ศรี
ผู้ยืนรอ ความหวัง มาทั้งปี
จะต้องมี สักวัน ฝันเป็นจริง
ฤดูกาล มันเปลี่ยน ไปตามช่วง
แต่ไม่ห่วง ว่าฝัน มันจะนิ่ง
ถึงล่องลอย หายไป ไม่ประวิง
เรื่ิองทุกสิ่ง เกิดจาก วิบากกรรม |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : บ้านริมโขง, Prapacarn ❀, สุนันยา, --ณัชชา--, สะเลเต, สล่าผิน, yaguza, อริญชย์, รพีกาญจน์, ดาว อาชาไนย, panthong.kh, D, ชลนา ทิชากร, รัตนาวดี
ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 18 กันยายน 2012, 05:22:PM |
|
--ณัชชา--
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 18 กันยายน 2012, 05:22:PM » |
ชุมชน
|
แต่ว่าเธอคนนี้...ไม่หนีฉัน
ครบคืนวันผันรับกลับคืนหวน
เธอ “เหมันต์” วันนี้ ที่ชื่นชวน
พาไออวลมวลหวาน..มาหว่านพรม.
พี่โขง ฝันลมลมแล้งแล้งช่างแกล้งฝัน
รักเหมันต์ สดชื่นไม่ขื่นขม
คิดถูกแล้วแหละพี่ที่รักลม
ขอให้พี่สุขสมเมื่อลมพา
คิดจะรักกับคนก็โดนหลอก
มันช้ำชอกร้าวรวดใจปวดปร่า
รักกับลมรวยรื่นชื่นชีวา
ขอให้สุขซาบซ่าคราเหมันต์…..สาธุ
--ณัช--
|
|
|
|
| 18 กันยายน 2012, 08:28:PM |
|
|
|
| 19 กันยายน 2012, 12:05:PM |
|
|
|
| 19 กันยายน 2012, 12:15:PM |
|
|
|
| 19 กันยายน 2012, 12:43:PM |
|
บ้านริมโขง
|
|
« ตอบ #10 เมื่อ: 19 กันยายน 2012, 12:43:PM » |
ชุมชน
|
ฯ ล ฯ
สงสารโขง ของเรา เขาหลอกหลอน
ให้นั่งนอน เพ้อถึง คะนึงหา
อีกเมื่อไหร่ ละเน้อ เธอจะมา
ให้เห็นหน้า อีกหน หนอคนลวง
ชลนา ทิชากร
ฉันเป็นคนน่าสงสารปานนั้นหรือ
สำนึกคือ ขอบคุณ บุญที่ห่วง
ใครไหนกล้ามาล้ำเหยียบย่ำทรวง
ใครกล้าทวงหนี้ฉัน..ต้องบรรลัย
คือฉันเองบรรเลงกลอนออดอ้อนสาว
เข้าหน้าหนาวครวญคิดพิสมัย
พอหน้าร้อน-ร้อนแอบ แทบบรรลัย
ฝนผ่านไป..ยังไร้คู่ มาสู่ชม
เหมันต์มาเดี๋ยวเดียวก็เลี้ยวจาก
ทิ้งแต่ซากขมขื่นไม่ชื่นสม
ถึงคิมหันต์อีกคราล้าระบม
ซากรักถมท่วมตนคนมีกรรม.. 
"บ้านริมโขง" |
|
|
|
| 19 กันยายน 2012, 12:48:PM |
|
|
|
| 19 กันยายน 2012, 12:55:PM |
|
บ้านริมโขง
|
|
« ตอบ #12 เมื่อ: 19 กันยายน 2012, 12:55:PM » |
ชุมชน
|
ฯ ล ฯ
หวังปลอบโยนยามเศร้าให้ชาวโลก
ลดความโศกสร้างสุขทุกแหล่งหล้า
พัดพาความหวังดีไม่มีล้า
จวบจนกว่า...สิ้นกาลผ่านฤดู
---สะเลเต---
ขอขอบคุณสะเลเตพัดเห่พี่
มอบไมตรีมีไออุ่นการุณสู่
ลมเหมันต์รัญจวนน่าชวนชู
มวลมิตรหมู่ได้ชื่นระรื่นชม
เธอผู้ให้ ไม่เลือนเหมือนเพื่อนแท้
คอยเผื่อแผ่ไม่ท้อขอให้สม
ราตรีกาลผ่านฝันอันรื่นรมย์
เธอพร่ำพรมอารีย์ที่รำเพย
ถึงไหวหวามยามนั้นเหมันต์ผ่าน
หนาวสะท้านเพียงใดในอกเอ๋ย
หากมีเจ้าเฝ้าห่วงไม่ล่วงเลย
เปิดอกเผย รู้ไหม..ตั้งใจคอย...
"บ้านริมโขง" |
|
|
|
| 19 กันยายน 2012, 08:24:PM |
|
|
|
| 20 กันยายน 2012, 02:02:AM |
|
บ้านริมโขง
|
|
« ตอบ #14 เมื่อ: 20 กันยายน 2012, 02:02:AM » |
ชุมชน
|
จากวันเดือน เคลื่อนคล้อย น้อยใจหนัก
เมื่อปลูกรัก หนึ่งต้น กลับหม่นหาย
ไม่รู้ว่า ความรัก หากล้มตาย
คงสิ้นหมาย คุณค่า หาใดดี
ยามเมื่อใด ที่ฟ้า คราสว่าง
คงมีทาง ก้าวไป ในศักดิ์ศรี
ผู้ยืนรอ ความหวัง มาทั้งปี
จะต้องมี สักวัน ฝันเป็นจริง
ฤดูกาล มันเปลี่ยน ไปตามช่วง
แต่ไม่ห่วง ว่าฝัน มันจะนิ่ง
ถึงล่องลอย หายไป ไม่ประวิง
เรื่ิองทุกสิ่ง เกิดจาก วิบากกรรม วัฏฏจักรแห่งกาลย่อมผ่านผัน
มีหนึ่งวันผ่านพ้นวนคืนค่ำ
มาซึมซับท่าทีวจีนำ
เหมือนตอกย้ำ-ซ้ำเติมเพิ่มอาการ
สุขหรือทุกข์มีเสมอให้เธอรับ
ให้เลือกจับรับวางทางสนาน
สุขอย่างไรไขรับกับดวงมาน
ทุกข์ร้าวรานล้วนเห็นเป็นที่ใจ
ผู้มาเยือนเพียงวนบนวัฏฏะ
ดุจพันธะละเลยเฉยไฉน
เราผู้รับ ผู้รู้สึก สำนึกไป
ดีหรือเลวอย่างไร..ได้แก่ตน..
"บ้านริมโขง" |
|
|
|
| 20 กันยายน 2012, 02:13:AM |
|
บ้านริมโขง
|
|
« ตอบ #15 เมื่อ: 20 กันยายน 2012, 02:13:AM » |
ชุมชน
|
ฝันลมลมแล้งแล้งช่างแกล้งฝัน
รักเหมันต์ สดชื่นไม่ขื่นขม
คิดถูกแล้วแหละพี่ที่รักลม
ขอให้พี่สุขสมเมื่อลมพา
คิดจะรักกับคนก็โดนหลอก
มันช้ำชอกร้าวรวดใจปวดปร่า
รักกับลมรวยรื่นชื่นชีวา
ขอให้สุขซาบซ่าคราเหมันต์…..สาธุ
--ณัช--
คำว่า “รัก” ดีเสมอเธอรู้ไหม
จะรักใครรักเขาเราสุขสันต์
รักอากาศวาดเห็นเป็นสัมพันธ์
รักทุกวันคือสวรรค์อันหมายปอง
อย่างวันนี้รัก “ณัช” จนอัดอั้น
ไม่เว้นวันฝันหามาสนอง
รู้..ไม่สมจมปลักยัง “รัก” ครอง
รักเราสองอีกหลายภพ..กว่าจบลง..
"บ้านริมโขง" |
|
|
|
| 20 กันยายน 2012, 03:31:AM |
|
|
|
| 01 พฤศจิกายน 2012, 12:40:AM |
|
บ้านริมโขง
|
|
« ตอบ #17 เมื่อ: 01 พฤศจิกายน 2012, 12:40:AM » |
ชุมชน
|
...แอบมาอ่าน กานท์บท จรดหวาน
ใจก็พาน เคลิ้มหา คล้ายว่าหลง
แต่ก็ต้อง ระงับ กลับใจปลง
เธอเขียนอย่าง บรรจง คล้ายบ่งใคร...
...อยากจะประดิษฐ์ถ้อย ร้อยคำถาม
กลอนบทงาม ที่เขียน เปลี่ยนได้ไหม?
เปลี่ยนบ่งถึง รัตน์วดี คนนี้ไง
จะตีตรา ตรวนใส่ ในใจจำ...
รัตนาวดี 
แวะมาแจมพี่ริมโขงจ้า...คิดฮอด  ใบไม้แห้งเกรียวกราวคราวลมโบก
ขับผิวโลกให้เปลี่ยนวนเวียนย่ำ
เติมสัมผัสให้รู้เป็นหมู่นำ
ก่อลึกล้ำอารมณ์คนซมซาน
“ผู้มาเยือน” เคลื่อนใกล้ในทีท่า
โอบล้อมมาครานี้มีกล่าวขาน
จะหักโหมโลมร่างทางอาการ
หรือจะสานซ่านเซ็นเป็นระทม
มีสิทธิเลือกหรือไม่..ใครคนนี้
ทุกท่าทีมุ่งหมายปลายสาสม
หากเป็น “รัตน์” ไหนกล้าพาซานซม
อยากเปลี่ยนลมเป็นละมุนอุ่นเนื้อนวล
โอบไอ”รัตน์” นั้นอวลล้วนสุขแน่
ไม่ผันแปรดังฤดูผู้มากส่วน
รับรสรู้อยู่สุขไร้ทุกข์กวน
ชื่นกลิ่นนวลมวลบุบผาไหนมาเทียม
แต่นี่เธอ “ผู้เยือน” เหมือนไม่ปล่อย
ไม่ให้ลอยหน้าชื่นไร้อื่นเสี้ยม
เธอเตือนก่อนวอนไว้ให้ตระเตรียม
ยามเมื่อเรียมเยี่ยมกรายหมายเพียงเธอ
เหมันต์เยือนมาถึงรำพึงแท้
คอยเหลือบแลหาคู่อยู่เสมอ
มาร่วมฝันบั่นหนาวคราวละเมอ
ปล่อยให้เก้อเลยหนา..ผู้มาเยือน..
"บ้านริมโขง" ๑ พฤศจิกายน ๒๕๕๕ |
|
|
|
|
