ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ชลนา ทิชากร]

เธอห่างหาย กรายไป ไม่ยอมกลับ
ร้างลาลับ นานแล้วหนอ ฉันรอเก้อ
เฝ้าครุ่นคิด ทอดถอน นอนละเมอ
ทำไมเธอ จึงได้ ไม่กลับมา

เธอคงมี คนใหม่ ไว้แนบข้าง
จึงเหินห่าง ร้างไกล ให้คอยหา
ทิ้งฉันอยู่ กลับลูก ผูกอุรา
หลั่งน้ำตา ทุกวัน ฉันยังรอ

เป็นเพราะรัก คนไกล ใจต้องเจ็บ
ได้แต่เก็บ ความช้ำ กรรมเราก่อ
นั่งเหม่อมอง ท้องฟ้า น้ำตาคลอ
เฝ้าแต่พ้อ บ่นเพ้อ เธอลืมคำ

ไม่เคยโกรธ โทษด่า ว่าเธอผิด
ฉันเองคิด ผิดไป ใจถลำ
เรื่องอดีต ความหลัง หวังเพียงจำ
ว่าเธอทำให้ ฉันหลง ได้ลงคอ
       
ชลนา  ทิชากร

<a href="http://www.youtube.com/v/jYIY1AFwS4w&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/jYIY1AFwS4w&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[panthong.kh]

ใครลืมใคร ก่อนกัน ฉันจำได้
เธอผลักไส ไล่ส่ง ปลงเถิดหนอ
บอกฉันเก่า เกินไป ไม่เพียงพอ
ไม่เร้าใจ จึงท้อ ขอลาที

มาวันนี้ กลับครวญ จนหวนไห้
คนไร้ใจ อย่างเธอ เจอรีบหนี
ขืนทนอยู่ ชี้ช้ำ กะหล่ำปลี
ดวงฤดี คงแตก แหลกยับเยิน
พันทอง

[--ณัชชา--]

เธอห่างหาย กรายไป ไม่ยอมกลับ
ร้างลาลับ นานแล้วหนอ ฉันรอเก้อ
เฝ้าครุ่นคิด ทอดถอน นอนละเมอ
ทำไมเธอ จึงได้ ไม่กลับมา

เธอคงมี คนใหม่ ไว้แนบข้าง
จึงเหินห่าง ร้างไกล ให้คอยหา
ทิ้งฉันอยู่ กลับลูก ผูกอุรา
หลั่งน้ำตา ทุกวัน ฉันยังรอ

เป็นเพราะรัก คนไกล ใจต้องเจ็บ
ได้แต่เก็บ ความช้ำ กรรมเราก่อ
นั่งเหม่อมอง ท้องฟ้า น้ำตาคลอ
เฝ้าแต่พ้อ บ่นเพ้อ เธอลืมคำ

ไม่เคยโกรธ โทษด่า ว่าเธอผิด
ฉันเองคิด ผิดไป ใจถลำ
เรื่องอดีต ความหลัง หวังเพียงจำ
ว่าเธอทำให้ ฉันหลง ได้ลงคอ
       
ชลนา  ทิชากร

http://www.youtube.com/watch?v=jYIY1AFwS4w&feature=plcp

มิใช่แซมแหลมหน้าเข้ามาตอบ
เห็นเขาชอบหลังไมค์กระหนอ
กล่องข้อความว่างเปล่าเศร้าเกินพอ
สู้เฝ้ารอหลังไมค์ไม่เคยมี

ใครก็ได้หลังไมค์ให้ฉันบ้าง
ฉันอ้างว้างแสนเบื่อจนเหลือที่
ใครว่างว่างหลังไมค์ให้ฉันที
อยู่สองปีไม่มีใครส่งให้เลย

ณัช

 

[ชลนา ทิชากร]

ไม่ใช้แซม ก็ตอบได้ ไม่ข้องขัด
เห็นเที่ยวฟัด เขานัวเนีย เพลียไม่เอ่ย
ไม่ยักรู้ ว่าหลังไมค์ ใครเฉยเมย
เพราะไม่เคย  เข้าไปรู้ อยู่หลังไมค์

ถ้าอยากให้ ไปหลังไมค์ เมื่อไหร่บอก
พี่จะกรอก ข้อความ ไปถามไถ่
สักสี่หน้า ห้าหน้า ว่าเข้าไป
จะบอกให้ รักหรอก จึงหยอกแรง

ชลนา  ทิชากร

[ชลนา ทิชากร]

ใครลืมใคร ก่อนกัน ฉันจำได้
เธอผลักไส ไล่ส่ง ปลงเถิดหนอ
บอกฉันเก่า เกินไป ไม่เพียงพอ
ไม่เร้าใจ จึงท้อ ขอลาที

มาวันนี้ กลับครวญ จนหวนไห้
คนไร้ใจ อย่างเธอ เจอรีบหนี
ขืนทนอยู่ ชี้ช้ำ กะหล่ำปลี
ดวงฤดี คงแตก แหลกยับเยิน
พันทอง

ใครลืม ใครก่อน มาย้อนถาม
น่าจะจาม ด้วยขวาน ให้บานบิ่น
เธอเสือกไส ไล่ดังลั่น ฉันได้ยิน
แล้วเธอบิน หนีไป ไกลลับตา

หัวอกนก ตกใจ ต้องไหวหวั่น
เธอมาพลัน หนีไป ไม่เห็นหน้า
จงกลับมา นอนคอนเก่า เถิดเจ้ามา
ฉันตั้งตา นับวันรอ ท้อฤดี

ชลนา  ทิชากร

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

มิใช่แซมแหลมหน้าเข้ามาตอบ
เห็นเขาชอบหลังไมค์กระไรหนอ
กล่องข้อความว่างเปล่าเศร้าเกินพอ
สู้เฝ้ารอหลังไมค์ไม่เคยมี

ใครก็ได้หลังไมค์ให้ฉันบ้าง
ฉันอ้างว้างแสนเบื่อจนเหลือที่
ใครว่างว่างหลังไมค์ให้ฉันที
อยู่สองปีไม่มีใครส่งให้เลย

ณัช

 

ส่งหลังไมค์ให้ทุกวันจากฉันนี้
เธอคนดีกลับซ้ำแกล้งทำเฉย
เฝ้าเพียรส่งหลังไมค์ ไม่ภิเปรย
เอ้อระเหยคอยใครไหนกันเธอ

ส่งกี่ครั้งกี่ครั้งก็ยังเงียบ
เหมือนย่ำเหยียบหัวใจที่ใคร่เสนอ
หวัง PM จากเนื้อเย็นไม่เห็นเจอ
ถ้าขืนเบลออีกครั้งเดี๋ยวหลังมือ

[--ณัชชา--]

อย่ามาพูดโมเมลิเกเก่า
ส่งให้เราหรือส่งไปให้ใครหรือ
มาวางมาดเคร่งขรึมซึมกระทือ
ข้อความสื่อที่ว่าส่งหาใคร

เปิดข้อความทุกวันมันว่างเปล่า
ไม่มีข่าวข้อความตามขานไข
หากขืนทำพูดมากปากตะไกร
ระวังไว้จะถูกอัดด้วยหมัดตรง

ณัช

 

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 

ทั้งหมัดเท้าเช้าค่ำกระหน่ำใส่
หากวันใดไร้ฤทธิ์ให้พิศวง
ต้องเอ่ยปากฝากคำแจ้งจำนง
ให้ประสงค์ลงศอกหมัดอัดประลอง

ยามป่วยไข้ได้ยารักษาช่วย
มิให้ม้วยด้วยไว้ใช้สนอง
เป็นกระสอบตอบรับประคับประคอง
ได้ทุบถองผ่องถ่ายคลายอารมณ์

ขอยกยอหมอคนดีเป็นศรีศักดิ์
ที่ตระหนักวิเคราะห์ได้เหมาะสม
เลี้ยงครอบครัวทั่วถึงน่าพึงชม
หมัดระดมผสมข้าวทุกเช้าเย็น...

"  บูรพ์  "


เติบโตมาได้ทุกวันนี้ด้วยพระคุณของหมอ...ขอบคุณหลายจ๊ะ.

 

[ไผ่เดียวดาย]

เพราะคิดถึง มากเหลือเกิน จึงเดินทาง
เพราะอ้างว้าง ไร้เธอคู่ โฉมตรูหาย
เพราะว่ารัก รักเธอมาก แทบอยากตาย
ใจสลาย เมื่อรู้ข่าว เรื่องราวเธอ

มีคนใหม่ อยู่เมืองกรุง ลืมทุ่งแล้ว
เคยแน่แน่ว ใจแปรปรวน เรรวนเผลอ
คนหน้าใหม่ เขาร่ำรวย อำนวยเธอ
ทิ้งคนเซ่อ ทีไร้ทรัพย์ ประดับกาย

การติดต่อ ขาดหายไป เมื่อใจเปลี่ยน
แต่ก่อนเดือน จะอับแสง เปลี่ยนแปลงหาย
อยากได้ฟัง เสียงสักเสี้ยว ก่อนเดียวดาย
บอกลาชาย คนนี้หนอ ที่รอเธอ

[panthong.kh]

อันความรัก มักเป็น เช่นนี้หนอ
ไม่รู้พอ ท้อทด งดเสนอ
หลงรักเขา เศร้ามาก เพียงอยากเจอ
จึงพร่ำเพ้อ เหมือนบ้า ระอาจัง

ไยพระพรหม เล่นตลก อกแทบแตก
ทั้งเหลวแหลก กลวงยับ รับสิ้นหวัง
มีคู่แท้ คู่หลอก บอกเสียงดัง
ทั้งคู่ชัง คู่ทุกข์ สนุกไป

บางคนมี คู่มาก จากที่เล่า
มีถึงเก้า นิจจา ยังหาใหม่
คนไม่มี แห้งเหี่ยว เปลี่ยวฤทัย
ต้องทำบุญ ด้วยอะไร ใคร่บอกที
พันทอง